Ὅσοι δὲν γνωρίζουν καὶ ἀπὸ ἄλλα ἄρθρα τὸν συγκεκριμένο πανεπιστημιακὸ (φεῦ!), Σπ. Μοσχονά, θὰ ἐξεπλάγησαν ἀπὸ τὸ ἐπίπεδο τῶν ὕβρεων καὶ τοῦ φανατισμοῦ ποὺ ἐξέμεσε ἀπὸ τὶς σελίδες τῆς «Καθημερινῆς», κατὰ τοῦ πολυτονικοῦ καὶ ὁλοκλήρου τῆς γλωσσικῆς μας κληρονομιᾶς. Ὅσοι τὸν γνωρίζουν, ὅμως, δὲν ἐξεπλάγησαν. Πρόκειται γιὰ ἕναν ἀπὸ τοὺς πλέον χαρακτηριστικοὺς τύπους τῆς γνωστῆς «προοδευτικῆς» ὀμοταξίας ποὺ λυμαίνεται τὰ Ἑλληνικὰ πανεπιστήμια (κυρίως τὸ γλωσσολογικὸ τῆς Θεσσαλονίκης, τὸ ἱστορικὸ τῶν Ἀθηνῶν κ.ἄ. [Ἄλλος ἕνας, ἐπὶ παραδείγματι, μανιωδῶς «δημοσιογραφῶν» ἐσχάτως, ὁ κ. Λιάκος, ὅταν δὲν ὑβρίζει ὡς «ἐθνικιστή» (ὕβριν θεωρεῖ τὸν χαρακτηρισμὸ ὁ κ. Λιάκος, ἐννοεῖται) τὸν (μαρξιστὴ) Σβορῶνο (ἐπειδὴ εἶχε τολμήσει ὁ τελευταῖος νὰ μιλήσει γιὰ τὴν συνέχεια τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους), ἀναλίσκεται στὸ νὰ γράφει, ὠμὰ καὶ ἀπροκάλυπτα ὅτι... ἡ «παγκοσμιοποίηση» (διεθνὴς ἐξουσία) ἀπαιτεῖ καὶ νέα, παγκοσμιοποιημένη Ἱστορία (πρέπει κατὰ τὸν ἴδιον νὰ χαλκευθεῖ νὲα ἱστορία, δηλαδή!), ὅτι πρέπει νά... ἀλλάξουμε τὸν ὁρισμὸ τοῦ ἔθνους (δηλαδὴ νὰ καταργήσουμε τὰ ἔθνη, ἔτσι ὤστε νὰ ἐξουσιάζει ἀνεξέλεγκτη ἡ διεθνὴς ἐξουσία!), κ.ἄ. φαιδρότητες, στὴν ὑπηρεσία βεβαίως-βεβαίως τοῦ Μεγάλου Ἀδελφοῦ καὶ τοῦ παγκόσμιου καπιταλισμοῦ (τὸν ὁποῖον λέγουν (ἀκόμη) ὄτι... ἀντιμάχονται.] Ὅταν πρὶν δύο-τρία χρόνια ὁ κοσμήτωρ τῆς Φιλοσοφικῆς, καθηγητὴς κ. Μικρογιαννάκης, εἶχε μιλήσει γιὰ ἀνθελληνικὴ «πέμπτη φάλαγγα» στὸν πανεπιστημιακὸ χῶρο, δὲν ἦταν ὑπερβολικός. Ὁ κ. Μοσχονᾶς, λοιπόν, ἐκ συστήματος, χρόνια τώρα, ἐργολάβος τοῦ «προοδευτισμοῦ», κατὰ τὴν συνήθη τακτική τῶν ὁμοίων του ἀναλίσκεται σέ ὕβρεις καὶ εἰρωνίες γιὰ ὅποιους τολμοῦν νὰ θίξουν τὰ θέσφατα τοῦ... πατέρα τῶν γραμμάτων μας (καὶ θιασώτη τῆς φωνητικῆς γραφῆς καὶ τοῦ λατινικοῦ ἀλφαβήτου) παλαιομαρξιστοῦ Γληνοῦ (οἱ παλαιοὶ κομμουνιστὲς ἔχουν καὶ τὴν δικαιολογία τῆς ἐπαναστατικῆς ἀφέλειας καὶ ὑπερβολῆς, βεβαίως· οἱ σημερινοὶ «προοδευτικοὶ» τῆς aristeras δὲν ἔχουν παρὰ μόνον τὴν συμπόρευση μὲ τὸν ἀμερικανικὸ καπιταλισμό), ἤ τὸν... ἀναμορφωτὴ Ράλλη (καταργήσαντα τὴν ἁπλὴ καθαρεύουσα καὶ τὰ ἀρχαῖα ἀπὸ τὸ γυμνάσιο) ἤ τὶς γλωσσικὲς ἀκρότητες τοῦ Ψυχάρη ἤ... ἤ... λὲς καὶ τὰ καταγγελλόμενα εἶναι... ψέμματα! (Οὔτε τοὺς προτεστάντες μισσιονάριους ἔχει ἀκουστά, καὶ πετάει ἕνα θαυμαστικό.) Ἐὰν αὐτὴ εἶναι... ἐπιστημονικὴ ἐπιχειρηματολογία, χαίρετε... Ἀλλὰ τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι ὁ φανατικὸς αὐτὸς ταλιμπὰν τοῦ «δημοτικισμοῦ» καὶ τοῦ προοδευτισμοῦ, ὄχι μόνον πληρώνεται ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ πολιτεία γιὰ νὰ διδάσκει τοὺς νέους μας Ἑλληνικὰ σὲ δημόσιο πανεπιστήμιο, ἀλλὰ καὶ προβάλλεται ἀπὸ τὶς σελίδες τῆς συντηρητικῆς καὶ δεξιᾶς (κάποτε τουλάχιστον) «Καθημερινῆς»...
Τὸ παραληρηματικὸ ὑβρεολόγιο τοῦ «καθηγητοῦ» Σπ. Μοσχονᾶ, ἀρχίζει λοιπὸν καὶ τελειωμό δὲν ἔχει:
παραλήρημα
κινδυνολογίες
«ἔρευνας» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν]
«ἔρευνα» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν, ξανά]
«ἀνησυχούντων» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν]
«ἔρευνας» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν]
εἶδος καὶ ὕφος [εἰρωνικῶς· καὶ ὀμιλεῖ γιὰ ὕφος ὁ θρασὺς ὕβριστὴς Μοσχονᾶς!]
ἀνιστόρητη
παραλήρημα
ὄχι ἐπιστήμονα ἀλλὰ φανατικό [καὶ ὑβρίζει ἔτσι... «ἐπιστημονικῶς», ὁ «ἐπιστήμων» Μοσχονᾶς! ὁποία... ἐπιστημοσύνη!]
ἰδεοληψίες
ξενοφοβία [τὸ γνωστὸ, κουραστικὸ πιά, κλισέ]
ἡλικιακὸς ῥατσισμός [ῥατσιστικὸ τό... «πρεσβύτης»! ἀπὸ τὸν φανατικὸ ποὺ ὑβρίζει ὡς ξενόφοβους ὅλους τοὺς Ἕλληνες, μόλις τολμήσουν νὰ ἐκφράσουν τὴν παραμικρὴ φιλοπατρία]
Ὁ Τσέγκος [ἀγνοεῖ καὶ τοὺς στοιχειώδεις καλοὺς τρόπους ὁ... «ἐπιστήμων» (λὲς καὶ ὁ ψυχίατρος κ. Τσέγκος εἶναι... μπακάλης) «πανεπιστημιακὸς», γιὰ νὰ βάλει τὸ «κ.» (κύριος) μπροστὰ ἀπὸ τὸ ἐπώνυμο! καὶ ὁ ἀγενὴς καὶ φανατικὸς αὐτὸς ὑβριστὴς, πληρώνεται ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ κράτος γιὰ νὰ διδάσκει... Ἑλληνικὰ τοὺς νέους μας!]
ὁ, γιὰ νὰ μὴν ξεχνιόμαστε, νουνεχὴς Μεταξᾶς [εἰρωνικῶς]
νεο-ὀρθόδοξης [εἰρωνικῶς]
«ἀμερόληπτη ἔρευνα» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν]
ἰδεοληψίες
«ἔρευνα» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν]
«ἔρευνας» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν]
Ὁ Τσέγκος
«ἐρευνητὲς» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν]
Ὁ Τσέγκος
«ἐρευνητὲς» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν]
«ἔρευνας» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν]
Δὲν ξέρω ἐὰν μοῦ διέφυγαν καὶ μερικά!
Αὐτὴ εἶναι ἡ οὐσία: τὸ ἄσβεστο μίσος τῶν φανατικῶν αὐτῶν κατὰ τῆς Ἑλλάδος. Ἀλλὰ ἄς δοῦμε καὶ τὴν (ὐπ᾿ αὐτῶν ἐντέχνως καὶ πονηρῶς ὑπερ-προβαλλόμενη) ἀφορμή.
Ἔγραφα γιὰ τὸ «ζήτημα τῆς δυσλεξίας» (τὸ φάντασμα ποὺ ἐφηῦραν οἱ «προοδευτικοί», προκειμένου νὰ τὸ πολεμοῦν, μὴ δυνάμενοι νὰ ἀντιπαρατεθοῦν μὲ ἐπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα σὲ ὁποιοδήποτε ἄλλο ὑπαρκτὸ ζήτημα, ὅσον ἀφορᾶ τὸν ὑπ᾿ αὐτῶν μονότονο καὶ ἀπνευμάτιστο ἀκρωτηριασμὸ τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης):
«Όμως, ειδικά η υποτιθέμενη σχέση μονοτονικού-δυσλεξίας, μάλλον ως αφορμή των "προοδευτικών" "χρησιμεύει", για να μετατοπίζουν σκοπίμως το ζήτημα και να κατηγορούν τους αντιπάλους τους για αντιεπιστημονικότητα... Το πολυτονικό είναι απαραίτητο για λόγους σεβασμού της γλωσσικής μας παραδόσεως και διατηρήσεως της επαφής με αυτήν, λόγους αισθητικούς, λόγους φιλοσοφικούς (αποφυγή της χυδαιότητας του "εύκολου" και του "φτηνού"), λόγους εκπαιδευτικούς, ασχέτως δυσλεξίας ή... UFO και εξωγήινων, που λένε κάποιοι άλλοι.»
Ἡ ἐσχάτως ἀνακύψασα, λοιπόν, στὰ περὶ τοῦ γλωσσικοῦ δυσλεξία, πιθανῶς εἶναι ἐντελῶς ἄσχετη, πράγματι (πιθανῶς καὶ ὄχι· δὲν γνωρίζω), ἀλλὰ, καὶ ἄσχετη νὰ εἶναι, δὲν εἶναι ἐκεῖ τὸ ζήτημα. (Ἐγὼ πάντως οὐδέποτε φαντάστηκα ὅτι τὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ εἶναι τό... νερὸ τοῦ Καματεροῦ, καὶ θεραπεύουν τὴν φαλάκρα καὶ τὴν ἀνικανότητα· νὰ μὴν περιφρονοῦμε τὴν κληρονομιὰ τῶν προγόνων μας, συνιστῶ.)
Ἀλλὰ τὶ γράφει, καὶ ἐδῶ ἀκόμη, ὁ κ. Μοσχονᾶς, πιστεύοντας ὅτι βρῆκε τὴν ἀφορμὴ νὰ τσουβαλιάσει, ὡς ἀσχέτους κινδυνολόγους, συσχετίζοντάς τους μὲ κάποιους ὑποτίθεται γραφικούς, ὅσους ἀγωνιοῦν καὶ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἐθνική μας κληρονομιά;
«τα πορίσματα της οποίας θα μπορούσαν ενδεχομένως να κριθούν ανεξάρτητα από τις ιδεοληψίες του εμπνευστή της»
Θὰ μπορούσαν, ἐὰν ὁ κ. Μοσχονᾶς ἦτο ἐπιστήμων καὶ ἠσχολεῖτο μὲ αὐτὸ, καὶ ὄχι φανατικὸς ὑβριστὴς καὶ προπαγανδιστὴς τοῦ «ἀντιεθνικισμοῦ» του.
Πράγματι, τὸ μόνο σωστὸ (ἐὰν ἡ ἔρευνα ἔγινε ὄντως ἔτσι), εἶναι αὐτὸ ποὺ χαρακτηρίζει ὁ κ. Μοσχονᾶς ὠς «λογικὸ λάθος». (Βεβαίως, ὅτι καὶ ἔτσι ὑπάρχει ὄφελος ἀπὸ τὴν διδασκαλία εἶναι ἐνδιαφέρον· ἄσε ποὺ αὐτὸ τό, ἀναμενόμενο, ὅπως λέει, ἀποτέλεσμα, ὁ ἴδιος ἐν συνεχεία, ὅπως θὰ δούμε, τὸ ἀρνεῖται!) Ὅμως δὲν ἀρκεῖται σὲ αὐτὸ. Οἱ προθέσεις του εἶναι ἄλλες, καὶ ἡ γύμνια τῶν ἐπιχειρημάτων, ἡ πνευματικὴ σύγχιση καὶ οἱ ἰδεολογικὲς προκαταλήψεις ἀποκαλύπτονται:
«Επιπλέον, εικάζεται -αλλά εικάζεται μόνο- ότι το πολυτονικό συμβάλλει στη σχολική επίδοση και στην πρόληψη ή και στη θεραπεία μαθησιακών δυσκολιών, όπως της δυσλεξίας.»
Τότε, ἀφοῦ «μόνον εἰκάζεται», γιατὶ μᾶς ἔπρηξαν ὅτι δῆθεν οἱ ὑποστηρικτὲς τοῦ πολυτονικοῦ θεωροῦν ὅτι θεραπεύει τὴν φαλάκρα καὶ τὴν ἀνικανότητα;! Μόνοι τους τὰ λένε, μόνοι τους τὰ «διαψεύδουν» τελικῶς...
Καὶ μετὰ ἀπὸ ὅλα λοιπὸν τὰ πολύ... «ἐπιστημονικά» ἐπιχειρήματα (βλέπε καὶ προηγηθεῖσες ὕβρεις) ὁ... «σοβαρὸς» πανεπιστημιακός, «ἀποδεικνύει ἐπιστημονικῶς» τοὺς ἰσχυρισμοὺς του, ὄχι μὲ καμμία ἄλλη ἀπόδειξη, παρὰ μὲ τὸ ὅτι εἰναι... «προφανεῖς γιὰ τὸν κοινὸ νοῦ»!
«Οπως έγραψε ο Εμμ. Κριαράς, «ο κοινός νους μάς λέει ότι δε χρειάζεται καμιά «ψυχιατρική» έρευνα για να αποδειχτεί το προφανέστατο: ότι απλοποίηση και ευκολία για τον μαθητή είναι να περιορίζονται τα τονικά και παρεμφερή στοιχεία (οξεία, περισπωμένη, ψιλή, δασεία) σε ένα» («Μακεδονία», 23/10/2005).
Τὶ μεγάλη σοφία! «Ἁπλοποίηση καὶ εὐκολία γιὰ τὸν μαθητὴ» εἶναι ἡ.... ἁπλοποίηση! Μπορούσατε νὰ τὸ φανταστεῖτε ἐσεῖς;! Μὰ τὴν Ἀθηνᾶ!
«Είναι παράδοξος πράγματι ο ισχυρισμός ότι μαθησιακές δυσκολίες όπως η δυσλεξία θεραπεύονται «ομοιοπαθητικά», δυσκολεύοντας μάλλον παρά απλουστεύοντας την ορθογραφία.»
Δὲν θὰ τὸ ἔλεγα. Παράδοξος εἶναι μᾶλλον ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι βελτίωση στὴν ὀρθογραφικὴ ἰκανότητα δὲν ἐπιφέρει ἡ ἐξάσκηση στὴν ὀρθογραφία, ἀλλὰ ἡ... κατάργηση τῆς ὀρθογραφίας! (Ἐὰν καταργηθεῖ καὶ ἡ ἱστορικὴ ὀρθογραφία, καί, γιατὶ ὄχι, αὐτὴ τούτη ἡ γραπτὴ γλῶσσα (ἄλλωστε, κατὰ τοὺς «προοδευτικοὺς» ἐκ τῶν γλωσσολόγων, ἡ γραφὴ δὲν εἶναι μέρος τῆς γλῶσσης· μόνο ὁ προφορικὸς λόγος!), πάντως, τὸ πρόβλημα τῆς ὀρθογραφίας θὰ ἐξαληφθεῖ πλήρως. Ναί, ἴσως μὲ αὐτὴν τὴν ἔννοια ἔχει δίκιο ὁ κ. Μοσχονᾶς!)
Ἡ κατακλείδα λοιπὸν ἑνὸς ἄρθρου, τὸ ὁποῖον ἐλέγχει τὴν ἐπιστημονικὴ συνέπεια μίας ἐρεύνης (πιθανῶς ἀτελοῦς· δὲν γνωρίζω, οὔτε εἶναι τὸ θέμα μου): «εἶναι προφανέστατο». Μάλιστα.
Ἀλλὰ περισσότερα γιὰ τὸν κ. Μοσχονά, γιὰ νὰ κλείσουμε μὲ τὴν θλιβερὴ αὐτὴ περίπτωση πανεπιστημιακοῦ, στό ἐπόμενο.
Τὸ παραληρηματικὸ ὑβρεολόγιο τοῦ «καθηγητοῦ» Σπ. Μοσχονᾶ, ἀρχίζει λοιπὸν καὶ τελειωμό δὲν ἔχει:
παραλήρημα
κινδυνολογίες
«ἔρευνας» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν]
«ἔρευνα» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν, ξανά]
«ἀνησυχούντων» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν]
«ἔρευνας» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν]
εἶδος καὶ ὕφος [εἰρωνικῶς· καὶ ὀμιλεῖ γιὰ ὕφος ὁ θρασὺς ὕβριστὴς Μοσχονᾶς!]
ἀνιστόρητη
παραλήρημα
ὄχι ἐπιστήμονα ἀλλὰ φανατικό [καὶ ὑβρίζει ἔτσι... «ἐπιστημονικῶς», ὁ «ἐπιστήμων» Μοσχονᾶς! ὁποία... ἐπιστημοσύνη!]
ἰδεοληψίες
ξενοφοβία [τὸ γνωστὸ, κουραστικὸ πιά, κλισέ]
ἡλικιακὸς ῥατσισμός [ῥατσιστικὸ τό... «πρεσβύτης»! ἀπὸ τὸν φανατικὸ ποὺ ὑβρίζει ὡς ξενόφοβους ὅλους τοὺς Ἕλληνες, μόλις τολμήσουν νὰ ἐκφράσουν τὴν παραμικρὴ φιλοπατρία]
Ὁ Τσέγκος [ἀγνοεῖ καὶ τοὺς στοιχειώδεις καλοὺς τρόπους ὁ... «ἐπιστήμων» (λὲς καὶ ὁ ψυχίατρος κ. Τσέγκος εἶναι... μπακάλης) «πανεπιστημιακὸς», γιὰ νὰ βάλει τὸ «κ.» (κύριος) μπροστὰ ἀπὸ τὸ ἐπώνυμο! καὶ ὁ ἀγενὴς καὶ φανατικὸς αὐτὸς ὑβριστὴς, πληρώνεται ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ κράτος γιὰ νὰ διδάσκει... Ἑλληνικὰ τοὺς νέους μας!]
ὁ, γιὰ νὰ μὴν ξεχνιόμαστε, νουνεχὴς Μεταξᾶς [εἰρωνικῶς]
νεο-ὀρθόδοξης [εἰρωνικῶς]
«ἀμερόληπτη ἔρευνα» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν]
ἰδεοληψίες
«ἔρευνα» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν]
«ἔρευνας» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν]
Ὁ Τσέγκος
«ἐρευνητὲς» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν]
Ὁ Τσέγκος
«ἐρευνητὲς» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν]
«ἔρευνας» [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν]
Δὲν ξέρω ἐὰν μοῦ διέφυγαν καὶ μερικά!
Αὐτὴ εἶναι ἡ οὐσία: τὸ ἄσβεστο μίσος τῶν φανατικῶν αὐτῶν κατὰ τῆς Ἑλλάδος. Ἀλλὰ ἄς δοῦμε καὶ τὴν (ὐπ᾿ αὐτῶν ἐντέχνως καὶ πονηρῶς ὑπερ-προβαλλόμενη) ἀφορμή.
Ἔγραφα γιὰ τὸ «ζήτημα τῆς δυσλεξίας» (τὸ φάντασμα ποὺ ἐφηῦραν οἱ «προοδευτικοί», προκειμένου νὰ τὸ πολεμοῦν, μὴ δυνάμενοι νὰ ἀντιπαρατεθοῦν μὲ ἐπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα σὲ ὁποιοδήποτε ἄλλο ὑπαρκτὸ ζήτημα, ὅσον ἀφορᾶ τὸν ὑπ᾿ αὐτῶν μονότονο καὶ ἀπνευμάτιστο ἀκρωτηριασμὸ τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης):
«Όμως, ειδικά η υποτιθέμενη σχέση μονοτονικού-δυσλεξίας, μάλλον ως αφορμή των "προοδευτικών" "χρησιμεύει", για να μετατοπίζουν σκοπίμως το ζήτημα και να κατηγορούν τους αντιπάλους τους για αντιεπιστημονικότητα... Το πολυτονικό είναι απαραίτητο για λόγους σεβασμού της γλωσσικής μας παραδόσεως και διατηρήσεως της επαφής με αυτήν, λόγους αισθητικούς, λόγους φιλοσοφικούς (αποφυγή της χυδαιότητας του "εύκολου" και του "φτηνού"), λόγους εκπαιδευτικούς, ασχέτως δυσλεξίας ή... UFO και εξωγήινων, που λένε κάποιοι άλλοι.»
Ἡ ἐσχάτως ἀνακύψασα, λοιπόν, στὰ περὶ τοῦ γλωσσικοῦ δυσλεξία, πιθανῶς εἶναι ἐντελῶς ἄσχετη, πράγματι (πιθανῶς καὶ ὄχι· δὲν γνωρίζω), ἀλλὰ, καὶ ἄσχετη νὰ εἶναι, δὲν εἶναι ἐκεῖ τὸ ζήτημα. (Ἐγὼ πάντως οὐδέποτε φαντάστηκα ὅτι τὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ εἶναι τό... νερὸ τοῦ Καματεροῦ, καὶ θεραπεύουν τὴν φαλάκρα καὶ τὴν ἀνικανότητα· νὰ μὴν περιφρονοῦμε τὴν κληρονομιὰ τῶν προγόνων μας, συνιστῶ.)
Ἀλλὰ τὶ γράφει, καὶ ἐδῶ ἀκόμη, ὁ κ. Μοσχονᾶς, πιστεύοντας ὅτι βρῆκε τὴν ἀφορμὴ νὰ τσουβαλιάσει, ὡς ἀσχέτους κινδυνολόγους, συσχετίζοντάς τους μὲ κάποιους ὑποτίθεται γραφικούς, ὅσους ἀγωνιοῦν καὶ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἐθνική μας κληρονομιά;
«τα πορίσματα της οποίας θα μπορούσαν ενδεχομένως να κριθούν ανεξάρτητα από τις ιδεοληψίες του εμπνευστή της»
Θὰ μπορούσαν, ἐὰν ὁ κ. Μοσχονᾶς ἦτο ἐπιστήμων καὶ ἠσχολεῖτο μὲ αὐτὸ, καὶ ὄχι φανατικὸς ὑβριστὴς καὶ προπαγανδιστὴς τοῦ «ἀντιεθνικισμοῦ» του.
Πράγματι, τὸ μόνο σωστὸ (ἐὰν ἡ ἔρευνα ἔγινε ὄντως ἔτσι), εἶναι αὐτὸ ποὺ χαρακτηρίζει ὁ κ. Μοσχονᾶς ὠς «λογικὸ λάθος». (Βεβαίως, ὅτι καὶ ἔτσι ὑπάρχει ὄφελος ἀπὸ τὴν διδασκαλία εἶναι ἐνδιαφέρον· ἄσε ποὺ αὐτὸ τό, ἀναμενόμενο, ὅπως λέει, ἀποτέλεσμα, ὁ ἴδιος ἐν συνεχεία, ὅπως θὰ δούμε, τὸ ἀρνεῖται!) Ὅμως δὲν ἀρκεῖται σὲ αὐτὸ. Οἱ προθέσεις του εἶναι ἄλλες, καὶ ἡ γύμνια τῶν ἐπιχειρημάτων, ἡ πνευματικὴ σύγχιση καὶ οἱ ἰδεολογικὲς προκαταλήψεις ἀποκαλύπτονται:
«Επιπλέον, εικάζεται -αλλά εικάζεται μόνο- ότι το πολυτονικό συμβάλλει στη σχολική επίδοση και στην πρόληψη ή και στη θεραπεία μαθησιακών δυσκολιών, όπως της δυσλεξίας.»
Τότε, ἀφοῦ «μόνον εἰκάζεται», γιατὶ μᾶς ἔπρηξαν ὅτι δῆθεν οἱ ὑποστηρικτὲς τοῦ πολυτονικοῦ θεωροῦν ὅτι θεραπεύει τὴν φαλάκρα καὶ τὴν ἀνικανότητα;! Μόνοι τους τὰ λένε, μόνοι τους τὰ «διαψεύδουν» τελικῶς...
Καὶ μετὰ ἀπὸ ὅλα λοιπὸν τὰ πολύ... «ἐπιστημονικά» ἐπιχειρήματα (βλέπε καὶ προηγηθεῖσες ὕβρεις) ὁ... «σοβαρὸς» πανεπιστημιακός, «ἀποδεικνύει ἐπιστημονικῶς» τοὺς ἰσχυρισμοὺς του, ὄχι μὲ καμμία ἄλλη ἀπόδειξη, παρὰ μὲ τὸ ὅτι εἰναι... «προφανεῖς γιὰ τὸν κοινὸ νοῦ»!
«Οπως έγραψε ο Εμμ. Κριαράς, «ο κοινός νους μάς λέει ότι δε χρειάζεται καμιά «ψυχιατρική» έρευνα για να αποδειχτεί το προφανέστατο: ότι απλοποίηση και ευκολία για τον μαθητή είναι να περιορίζονται τα τονικά και παρεμφερή στοιχεία (οξεία, περισπωμένη, ψιλή, δασεία) σε ένα» («Μακεδονία», 23/10/2005).
Τὶ μεγάλη σοφία! «Ἁπλοποίηση καὶ εὐκολία γιὰ τὸν μαθητὴ» εἶναι ἡ.... ἁπλοποίηση! Μπορούσατε νὰ τὸ φανταστεῖτε ἐσεῖς;! Μὰ τὴν Ἀθηνᾶ!
«Είναι παράδοξος πράγματι ο ισχυρισμός ότι μαθησιακές δυσκολίες όπως η δυσλεξία θεραπεύονται «ομοιοπαθητικά», δυσκολεύοντας μάλλον παρά απλουστεύοντας την ορθογραφία.»
Δὲν θὰ τὸ ἔλεγα. Παράδοξος εἶναι μᾶλλον ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι βελτίωση στὴν ὀρθογραφικὴ ἰκανότητα δὲν ἐπιφέρει ἡ ἐξάσκηση στὴν ὀρθογραφία, ἀλλὰ ἡ... κατάργηση τῆς ὀρθογραφίας! (Ἐὰν καταργηθεῖ καὶ ἡ ἱστορικὴ ὀρθογραφία, καί, γιατὶ ὄχι, αὐτὴ τούτη ἡ γραπτὴ γλῶσσα (ἄλλωστε, κατὰ τοὺς «προοδευτικοὺς» ἐκ τῶν γλωσσολόγων, ἡ γραφὴ δὲν εἶναι μέρος τῆς γλῶσσης· μόνο ὁ προφορικὸς λόγος!), πάντως, τὸ πρόβλημα τῆς ὀρθογραφίας θὰ ἐξαληφθεῖ πλήρως. Ναί, ἴσως μὲ αὐτὴν τὴν ἔννοια ἔχει δίκιο ὁ κ. Μοσχονᾶς!)
Ἡ κατακλείδα λοιπὸν ἑνὸς ἄρθρου, τὸ ὁποῖον ἐλέγχει τὴν ἐπιστημονικὴ συνέπεια μίας ἐρεύνης (πιθανῶς ἀτελοῦς· δὲν γνωρίζω, οὔτε εἶναι τὸ θέμα μου): «εἶναι προφανέστατο». Μάλιστα.
Ἀλλὰ περισσότερα γιὰ τὸν κ. Μοσχονά, γιὰ νὰ κλείσουμε μὲ τὴν θλιβερὴ αὐτὴ περίπτωση πανεπιστημιακοῦ, στό ἐπόμενο.
6 σχόλια:
Περί Λιάκου. Σκοπός δεν είναι μόνο η πολιτική, οικονομική, κοινωνική κυριαρχία του νεοτάξ διεθνούς εξουσιασμού. Σκοπός, υπεράνω όλων, είναι η πνευματική και συνειδησιακή του κυριαρχία. Και η αρχή γίνεται με την ιστορική επιστήμη (ήτοι την υποκειμενική νοηματοδότηση της αντικειμενικής Ιστορίας).
Ο γνωστός νεοτάξ διεθνιστής Λιάκος (αυτός που έβγαλε και τον Σβορώνο... εθνικιστή και τσακωνόταν με τον Βαγενά) επί το έργον. Και μόνον ο τίτλος είναι ανατριχιαστικός:
"Ποια ιστορία ταιριάζει στην παγκοσμιοποίηση;"
(Και τα περί αποκαταστάσεως του δικαίου για π.χ. Ιαπωνία-Κίνα και μη δυτικές κοσμοθεωρίες είναι στάχτη στα μάτια. Ένας είναι ο σκοπός, η υπονόμευσις της εθνικής ιδέας και η κυριαρχία της α-εθνικής (δυτικής φυσικά, όχι... κινεζικής) Νεοτάξ.)
Έχει και συνέχεια:
"Το γεγονός ότι μπορούσαν να απορρίψουν ένα παρελθόν ως μυθολογία και να αναδείξουν κάποιο άλλο ως επαληθεύσιμη αλήθεια κατέστησε τους ιστορικούς υπερβολικά ισχυρούς αποστόλους του κράτους-έθνους"
Ερμηνεία: Και τώρα θα τούς καταστήσει υπερβολικά ισχυρούς αποστόλους της Νεοτάξ παγκοσμιοποιήσεως.
Συμπέρασμα: Χίλιες φορές ο Λιακόπουλος και ο Βελόπουλος, παρά τα πανεπιστημιακά τσιράκια της Νεοτάξ.
"Τρεις καθηγητές, εχάθη η Πατρίς."
Όπως σημειώθηκε: "Εκείνο που προκύπτει ως συμπέρασμα από τα δημοσιεύματα του Βήματος περί ιστορίας, είναι πως οι διεθνιστές εφαρμόζουν με συνέπεια μία ρήση από το βιβλίο "1984" του Τζωρτζ Όργουελ: "Όποιος ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον. Όποιος ελέγχει το παρόν, ελέγχει το παρελθόν". Επιδιώκει δηλαδή με την "διόρθωση" (παραχάραξη) της ιστορίας να δημιουργήσει τα ιστορικά πρότυπα που θα της επιτρέπουν να ελέγχει τον πολιτικό πολιτισμό και κατά συνέπεια τις πολιτικές εξελίξεις. Είναι μία τακτική που πρώτος ανέπτυξε ο Ιταλός κομμουνιστής Αντόνιο Γκράμσι και σήμερα εφαρμόζεται συστηματικά σε όσες χώρες ελέγχει η "νέα Αριστερά".
Από τη μία καταγγέλλεις τον Μοσχονά ως υβριστή και από την άλλη τον χαρακτηρίζεις: "τύπο της ομοταξίας που λυμαίνεται τα πανεπιστήμια", "εργολάβο του προοδευτισμού" "φανατικό ταλιμπάν του δημοτικισμού". Ωραία! Αλλά ποιες ήταν οι ύβρεις που ξεστόμισε ο Μοσχονάς. Από τη λίστα που βάζεις η πιο σοβαρή που βλέπω είναι το... παραλήρημα. Πράγματι μεγάλος υβριστής! Ούτε φαντάρος δεν θα έβριζε έτσι!
Πριν ειρωνευτείς τον Κριαρά, μάθε πρώτα τι εστί ο Κριαράς, κατάλαβε πόσο μικροί είμαστε εγώ κι εσύ μπροστά του και μετά αν θέλεις συνέχισε να εκτίθεσαι.
Και τέλος, οι επιστήμονες όταν αναφέρονται σε άλλους επιστήμονες για επιστημονικό θέμα δεν χρησιμοποιούν το 'κύριος'. Όχι από αγένεια αλλά από πάγια επιστημονική πρακτική.
Ὅταν κάποιος, καὶ μάλιστα πανεπιστημιακὸς, καὶ μάλιστα ἀπὸ στὴλη σοβαρῆς ἐφημερίδος ἤ ἀπὸ τὴν ἔδρα, καταφεύγει στὸ σύνηθες τέχνασμα τοῦ τσουβαλιάσματος ὁποιασδήποτε ἑλληνοκεντρικῆς ἀπόψεως μὲ τὴν ταμπέλα «ξενόφοβος», «παραληρηματικὸς κινδυνολόγος», «γραφικὸς» [δὲν εἶναι ἐπιστημονικὸς λόγος αὐτός, εἶναι μόνιμη πολιτικὴ προπαγανδιστικὴ τακτικὴ τῆς ἐν Ἑλλάδι «ἐκσυγχρονιστικῆς» πολιτικο-οικονομικο-διαπλεκομένης ἐλίτ (γιὰ τὸ ποιὰ ἀκριβῶς εἶναι αὐτὴ ἡ πολιτικὴ, τὸ ἀναφερθὲν βιβλίο τοῦ Γ. Καραμπελιᾶ εἶναι ἀποκαλυπτικό - καὶ αὐτὴ ἡ πολιτικὴ εἶναι τὸ ζήτημα, ὄχι ἡ δυσλεξία, οὔτε ὁ... Λιακόπουλος, τὰ UFO καὶ ἡ... Ὁμάδα Ε], θὰ τὰ ἀκούει μέ τόκο καὶ ἐπιτόκιο. Αὐτὰ ποὺ ξέρατε, κύριε, ξεχάστε τα. Ἡ φιλοπατρία δὲν θὰ εἶναι κάτι γιὰ τὸ ὁποῖο ὁ Ἕλληνας πολίτης θὰ ντρέπεται.
Ὅσο γιὰ τὸν Ἐμμ. Κριαρὰ, ὁσοδήποτε ἀξιόλογος, ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ πεῖ καὶ μία φράση ἄνευ νοήματος, καὶ, περισσότερο, τὴν ἀτυχία κάποιος ἄλλος νὰ τὴν ἀπομονώσει καὶ νὰ τὴν χρησιμοποιήσει ἀνοήτως.
Εξακολουθείς να κάνεις αυτό που ψέγεις. Να τσουβαλιάζεις κάποιον που δεν σου αρέσει, χαρακτηρίζοντάς τον εκφραστή της εκσυγχρονιστικής πολιτικο-οικονομικο-διαπλεκομένης ελίτ. Κι από κει και πέρα η οδός ολισθαίνει ακόμη περισσότερο. Μιλάμε για ένα επιστημονικό καθαρά θέμα (δυσλεξία και αντιμετώπισή της) κι εσείς αμέσως το παίζετε πατριώτες που κάποια σκοτεινά κέντρα θέλουν να σας κάνουν να ντρέπεστε για τη φιλοπατρία σας. Αλλ'αντ'άλλων δηλαδή...
Ἤμουν σαφής, σὲ ὅλα τὰ σχετικὰ ἄρθρα μου. Πρῶτον, δὲν ἀσχολοῦμαι μὲ τὸ ἰατρικὸ θέμα τῆς δυσλεξίας. Δεύτερον, καὶ κυριότερον, ἡ κριτική μου ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἐπικεντρώνεται στὴν πολιτικὴ ἰδεολογία καὶ δράση ποὺ ἄπτεται τοῦ γλωσσικοῦ. Τρίτον, ναί, ἡ κριτική μου εἶναι δηκτικὴ καὶ ἐνίοτε δριμεία.
Εκεί που μου πέρναγε από το μυαλό, ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει κριτική σκέψη, παρά μόνο νεοτάξ, που λέτε και εσείς, ξαφνικά πέσατε στον υπολογιστή μου όλοι μαζεμένοι. Πολύ ευχάριστο. Είχα να δω τη λέξη Μαρκούζε Αντορνο και Λούκατσ από φοιτήτρια!
Ωραία λοιπόν θα σας παρακολουθώ από κοντά. Σας κατεχώρησα στα "αγαπημένα¨
με μαρκουζικούς χαιρετισμούς
Α, όπως λέμε Από την Αρχή
Δημοσίευση σχολίου