Σήμερα, ἡ μεγάλη ἑορτὴ τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Χριστιανοσύνης· ἡ Παναγία μας, εἶτε ὡς μητέρα τοῦ Χριστοῦ μας, εἶτε ὡς ἡ Παναγιά ἡ Γλυκοφιλοῦσα καὶ Γοργοεπήκοος καί..., καὶ ἑκατοντάδες ἄλλα ὀνόματα, εἶτε, ἐδῶ καὶ δεκάδες χιλιάδες χρόνια, ὡς ἀρχαία μεγάλη Μητέρα-Θεά, εἶτε ὡς πολεμικὴ Παρθένος καὶ Ὑπέρμαχος Στρατηγός, πάντοτε μαζί μας.
Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τὰ νικητήρια
ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια
ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου͵ Θεοτόκε·
ἀλλ΄ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον
ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον͵
ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε͵ Νύμφη ἀνύμφευτε.
ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια
ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου͵ Θεοτόκε·
ἀλλ΄ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον
ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον͵
ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε͵ Νύμφη ἀνύμφευτε.
...
Χαῖρε͵ τῆς ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος·
χαῖρε͵ τῆς βασιλείας τὸ ἀπόρθητον τεῖχος.
Χαῖρε͵ δι΄ ἧς ἐγείρονται τρόπαια·
χαῖρε͵ δι΄ ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι.
χαῖρε͵ τῆς βασιλείας τὸ ἀπόρθητον τεῖχος.
Χαῖρε͵ δι΄ ἧς ἐγείρονται τρόπαια·
χαῖρε͵ δι΄ ἧς ἐχθροὶ καταπίπτουσι.
[Χαιρετισμοί.]
9 σχόλια:
Χρόνια Πολλά Καλλίμαχε. Εύχομαι αυτή η πολυπολιτισμική, ανεξίκακη θεία παρουσία, που συμβολίζει την αγάπη προς όλους του ανθρώπους, που πιο πολύ απ'όλα τα σύμβολα εκφράζει το ρηθέν " κάτω τα έθνη και οι πατρίδες", να σας έχει καλά.
Εὐχαριστῶ, Ἀθήναιε. Οἱ εὐχὲς σας εἶναι πάντοτε πρωτότυπες. Νὰ εἶστε καλά.
[...Ἀρκετὸς πολυπολιτισμὸς γιὰ σήμερα· ἀπὸ αὔριο Χεζμπολλάχ. :-> ]
Έ όχι και "κάτω τα έθνη και οι πατρίδες" με τον ύμνο αυτό αγαπητέ Αθηναίε!
Ἀθήναιος εἶναι αὐτός, ὅλα τὰ μαγειρεύει· ἰδίως ὅταν πρόκειται νὰ σχολιάσει ἐμένα. Διακρίνεται γιὰ τὸ πολυπολιτισμικό του χιοῦμορ, τὸ ὁποῖον ὑπομένω στωικῶς, ἐπιφυλλασσόμενος νὰ ἀνταποδώσω καταλλήλως.
Χρόνια πολλά Καλλίμαχε et al. Να είμαστε όλοι καλά.
Και μην ξεχνάμε πως (κατά τας γραφάς πάντοτε, ο Λιακόπουλος σίγουρα θα επιφυλάσσεται) η Παναγία ήταν εβραία πάππου προς πάππον.
(το σωστό είναι γοργοεπήκοος ή γοργοϋπήκοος;)
Εὐχαριστῶ καὶ ἀντεύχομαι.
Ἐπὶ+ἀκούω, νομίζω. Ὅπως στὶς φράσεις: «τὸ λέγω εἰς ἐπήκοον ὅλων» ἤ «ἔτεινε/βρῆκε ἐπήκοον οὔς».
Βλέπετε Γρηγόρη; Ο Ακίνδυνος, το πιασε το υπονοούμενο! ;-)
Μια και ξεκίνησες με τον Ακάθιστο Ύμνο, δεν πας και στο σημείο (γράμμα Ρ) που αναφέρει:
Χαίρε, φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα,
Χαίρε, τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα,
Χαίρε, ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί,
Χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί,
Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα ...
Εσύ τι λες, η "άλαλος" κατά τη θεολογία μητέρα του Ιησού (δεν έχει πει ή δεν έχει διασωθεί καμιά κουβέντα της) έκανε τους (προφανώς Έλληνες ή έστω Ρωμαίους) φιλοσόφους άσοφους? Λες να αποδείχθηκαν οι τεχνολόγοι Αρχιμήδης, Ήρων, Κτησίβιος κ.ά. άσοφοι? Λες να εμαράνθησαν οι ποιητές των μύθων Όμηρος, Αισχύλος, Σοφοκλής, Κικέρων, Σενέκας κλπ.?
Προς τι λοιπόν αυτή η αμετροέπεια και αλαζονεία του βυζαντινού ποιητή, σε μια εποχή που δεν έχει να επιδείξει ανάλογα έργα με εκείνα των Αρχαίων?
Μια και ξεκίνησες με τον Ακάθιστο Ύμνο, δεν πας και στο σημείο (γράμμα Ρ) που αναφέρει [...]
Ἀγαπητέ μου, ἡ διάκρισις εἶναι ἀρετὴ μεγάλη τῆς Ἑλληνικῆς καὶ Ὀρθοδόξου παραδόσεως. Ἡ ἴδια ἡ παράδοσις προτείνει σὲ κάθε ἐποχή, στὴν ζωὴ καὶ στὴν λατρεία, τὸ πρέπον, ὡς πρέπει. Ἀντιθέτως, ἡ ἰδεολογικὴ χρήσις ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου (θρησκευτικῶν ἀντιθέσεων τῆς ἐποχῆς) χωρίων, εἶναι παραπλανητική.
Εσύ τι λες, η "άλαλος" κατά τη θεολογία μητέρα του Ιησού (δεν έχει πει ή δεν έχει διασωθεί καμιά κουβέντα της) έκανε τους (προφανώς Έλληνες ή έστω Ρωμαίους) φιλοσόφους άσοφους?
Ὅλοι μας εἴμαστε ἄσοφοι, κύριε. Μᾶς τὸ ἐδίδαξεν σαφῶς ὁ Σωκράτης.
Ὅλοι οἱ μεγάλοι μύστες, οἱ μεγάλοι σοφοί, οἱ μεγάλοι καλλιτέχνες (μέχρι τὸν Περικλὴ Γιαννόπουλο καὶ τὸν Μπωντλαίρ, ποὺ ἔκαιγαν τὰ ἴδια τὰ βιβλία τους), ὅλων τῶν ἐποχῶν καὶ τῶν πολιτισμῶν, ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα, ἄφωνοι καὶ ἄσοφοι καὶ ἐκστατικοὶ ἀντικρύζουν τὸ ὑπέρτατον, τὸ θεῖον. (Μέχρι νὰ φτάσουμε ἐκεῖ, τὰ χρειαζόμαστε.)
Λες να αποδείχθηκαν οι τεχνολόγοι Αρχιμήδης, Ήρων, Κτησίβιος κ.ά. άσοφοι? Λες να εμαράνθησαν οι ποιητές των μύθων Όμηρος, Αισχύλος, Σοφοκλής, Κικέρων, Σενέκας κλπ.
Ὄχι, βεβαίως, ἀφοῦ ἀκριβῶς οἱ «σκοταδιστὲς βυζαντινοὶ» τοὺς ἀγάπησαν, τοὺς διεφύλαξαν, τοὺς μελέτησαν, τοὺς ἐσχολίασαν, τοὺς ἀξιοποίησαν καὶ τοὺς παρέδωσαν σὲ ἐμᾶς.
Προς τι λοιπόν αυτή η αμετροέπεια και αλαζονεία του βυζαντινού ποιητή
Ἐπῆρε προφανῶς ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴν παράδοσιν τοῦ Ἠρακλείτου, ὁ ὁποῖος τοὺς κατακεραύνωνε, τοὺς καταδίκαζε σὲ δημόσιο ῥαβδισμὸ καὶ ἐγκατέλειπε τὴν ἀγορὰ γιὰ νὰ συνομιλήσει μὲ τὰ παιδιὰ καὶ νὰ διδαχθεῖ ἀπὸ αὐτά, τοῦ Πλάτωνος, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον τοὺς ἀπέκλειε ἀπὸ τὴν «Πολιτεία» του, ἀλλὰ τοὺς ἐδίωκε καὶ ἔκαιγε τὰ βιβλία τους καὶ στὴν πραγματικότητα, τοῦ Κρατύλου, ὁ ὁποῖος θεωροῦσε κάθε διαφωνία μωρία καὶ ἡ μόνη του ἀντίδραση ὀποτεδήποτε κάποιος τοῦ ἀπηύθυνε τὸν λόγο ἦταν νὰ κουνᾶ ἐπικριτικῶς τὸ δάκτυλο (!), τοῦ Διογένους, ὁ ὁποῖος τοὺς περιγελοῦσε, καί... καί... Γνήσιος ἀρχαῖος Ἕλλην ὁ Μελωδός, ἐδῶ, λοιπόν! Ἐὰν ἦταν... σωστὸς Βυζαντινὸς, ἀντὶ έπιδείξεως πολεμικῆς, μπορεῖ καὶ νὰ ἔγραφε καὶ νὰ ἔψαλλε ὕμνους καὶ προσευχὲς γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς τῶν μεγάλων φιλοσόφων (ὅπως ἔκαναν ἄλλοι)!
Δημοσίευση σχολίου