Ὁ συμπλεγματικὸς καὶ ἐμπαθὴς Μπουκάλας, ἕνας ἄνθρωπος ποὺ κάθε 25η Μαρτίου τίποτε ὡραῖο δὲν βρίσκει γιὰ νὰ μᾶς μεθύσει ἀπὸ τὸ «ἀθάνατο κρασὶ τοῦ Εἰκοσιένα», τίποτε δὲν τὸν συγκινεῖ ἀπὸ τοὺς ἀγῶνες καὶ τὶς παραδόσεις τοῦ ἔθνους μας, μόνον νὰ μᾶς φαρμακώσει μὲ τὴν μαύρη χολή του γιὰ τοὺς «ψεύτικους ἐθνικοὺς μύθους» πασχίζει μὲ ψυχοπαθολογικὴ ἐμμονή, ὁ Παντελῆς Μπουκάλας, λοιπόν, σὲ ἕνα πανάθλιο, γκαιμπελικοῦ τύπου σημερινὸ ἄρθρο του («Ἡ Καθημερινή», 1-4-2007), παραληρεῖ ἠλιθίως γιὰ «συνωμοσίες», «ἑβραίους», «Κίσινγκερ», «Πρωτόκολλα τῆς Σιών» καὶ ὅ,τι ἄλλο ἐφευρίσκει τὸ διεστραμμένο μυαλό του.
Κρίμα, μὲ πόση ὀδύνη τὸν διαβάζω κάθε «Κυριακή», αὐτὸν ποὺ κάποτε μὲ ἔθελγε μὲ τὴν μαγεία ποὺ μᾶς μετέδιδε ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ λογοτεχνία καὶ παράδοσι, πρὶν τὸ «προοδευτικὸ» νεοταξικὸ ἀνθελληνικὸ μένος τοῦ μαυρίσει τὴν ψυχή... (Στὴν εἰκόνα, τὰ ἴδια καὶ τὰ ἴδια, ἀπὸ τὸ 2000...)
Ἀλυκτᾶ περὶ «συνωμοσιῶν» στὸ σημερινό του ἄρθρο, γιὰ πράγματα δηλαδὴ ποὺ κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἐπικριτὲς τοῦ βιβλίου μέσῳ τοῦ «Ἀντιβάρου» (καὶ ἱστορικῶν καὶ προσφυγικῶν σωματείων, τοῦ «Ἄρδην», τοῦ «Ρεσάλτου», ἱστορικῶν, κοινωνιολόγων, έπιστημόνων καὶ ἁπλῶν πολιτῶν) δὲν ἔθιξε, μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ συκοφαντήσει δόλια τὸν κόσμο αὐτὸν ποῦ ἀντιδρᾶ στὶς ἄθλιες μεθοδεύσεις τῆς νεοταξικῆς ψώρας.
Ἡ ἀνοησία τοῦ Μπουκάλα, ἔγγειται εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς στὸ ἐξῆς:
Μιλᾶ γιὰ φανταστικὲς θεωρίες συνωμοσίας, τὴν στιγμὴ ποὺ καμμία συνωμοσία δὲν υπάρχει, κανένα κρυφὸ ἀνθελληνικὸ σχέδιο, διότι, ἁπλούστατα, οἱ ἀντιεπιστημονικές, ἰδεολογικοπολιτικὲς ἐπιδιώξεις καὶ δεσμεύσεις τῶν νεοτὰξ «προοδευτικῶν» εἶναι ἁπολύτως φανερές, γνωστὲς τοῖς πᾶσι, καὶ εὐθαρσῶς δηλώνονται καὶ προπαγανδίζονται ὑπερηφάνως ἀπὸ τοὺς ἴδιους αὐτοὺς τοὺς αὐτουργοὺς τοῦ ἐθνομηδενισμοῦ!
Γιὰ ποιόν Κίσινγκερ καὶ ποιά... «Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιὼν» καὶ τρίχες ὠρύεται ὁ παρανοϊκὸς Μπουκάλας, καὶ τί σχέσι ἔχουν αὐτὲς οἱ ἀηδίες μὲ τὸ βιβλίο ἱστορίας, τὴν στιγμὴ ποὺ οἱ ἴδιοι οἱ συγγραφεῖς καὶ ὑποστηρικτὲς τοῦ βιβλίου εἶναι -φανερὰ καὶ ὑπερηφάνως- ἐνεργὰ κομματικὰ στελέχη ἀκροαριστερῶν ἢ/καὶ νεοφιλελευθέρων «προοδευτικῶν» ὀργανώσεων, καὶ μέλη ἐντόπιων καὶ ξένων ὀργανώσεων καὶ «θίνκ-τάνκ», μὲ συγκεκριμένο καὶ διακηρυγμένο ἰδεολογικοπολιτικὸ πρόγραμμα (ἐθνομηδενισμοῦ); Λὲς καὶ χρειάζεται νὰ ἀνακαλύψει κανεὶς ἐμπλοκὴ τοῦ... Κίσινγκερ, τῶν σιωνιστῶν καὶ τῶν... ἐξωγήινων ἐρπετοειδῶν, ὅταν:
Η Μαρία Ρεπούση, μετείχε παλαιότερα έχω τήν εντύπωση και στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΝ. Πάντως είναι επιβεβαιωμένο ότι μετείχε, εκτός από την ΑΡ.ΣΗ. ("Αριστερά Σήμερα", ως ιδρυτικό μέλος) (κίνηση της "Ανανεωτικής Αριστεράς"), και στα εξής:
Υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τον ΣΥΝ στον Πειραιά το 2002,
Εκλογική Επιτροπή του ΣΥΝ το 2004,
Υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τον ΣΥΝ στον Πειραιά το 2006.
Επίσης, πριν τής ανατεθεί η συγγραφή του βιβλίου, έγραφε άρθρα στην εφημερίδα του ΣΥΝ, την "Αυγή", με αντικείμενο "την αποδυνάμωση του εθνοκεντρικού περιεχομένου της διδασκόμενης ιστορίας", κάτι που αποδεικνύει πως τα κίνητρά της είναι πρωτίστως ιδεολογικά-κομματικά και μόνον δευτερευόντως επιστημονικά.
Η Χριστίνα Κουλούρη, συνεργάτης του διαβοήτου CDRSEE στο "Joint History Project", αρθρογράφος του "Βήματος". Βλέπε σχετικώς:
"Η διαμάχη για τα βιβλία ιστορίας και οι πανεπιστημιακοί", Παναγιώτης Ήφαιστος, Αντίβαρο, Φεβρουάριος 2007.
Περιοδικό "Άρδην", τ. 58, Μάρτιος 2006.
Χρ. Μόρφος, "Κέντρο για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη
Νοτιοανατολική Ευρώπη [CDRSEE]". Του ιδίου, "CDRSEE II", "CDRSEE III", "CDRSEE IV".
Επίσης, "Ιστορία μου - Αμαρτία τους ΙΙ ("φύσηξε" Soro-Κοτς...)"
Ο Αντώνης Λιάκος, πρόεδρος του "εκσυγχρονιστικού-φιλοσημιτικού" ΟΠΕΚ ("Όμιλος Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας"), συνεργάτης του Κ. Σημίτη, αρθρογράφος του "Βήματος".
κλπ κλπ κλπ.
Καμμία συνωμοσία. Φανερὰ τὰ κάνουν ὅλα, φανερὰ καὶ μὲ τὴν θέλησή τους ἐργάζονται γιὰ τὰ συγκεκριμένα συμφέροντα καὶ μὲ τὶς συγκεκριμένες ἐπιδιώξεις, καὶ μᾶς τὸ διακηρύσσουν εὐθαρσῶς καὶ ὑπερηφάνως. Ὄχι, δὲν τοὺς ἀναγκάζει καμμία συνωμοσία· μὲ τὴν θέλησί τους καὶ συνειδητῶς εἶναι τσιράκια τῆς Νέας Τάξης. Τὸ ὀνομάζουν δέ... «ἐκσυγχρονισμό». Δὲν βλέπω ποῦ κολλᾶνε οἱ βλακεῖες περὶ «Σοφῶν τῆς Σιὼν» τοῦ ἐμπαθοῦς Μπουκάλα. (Τὸ πῶς προωθοῦνται τὰ συμφέροντα τῆς διεθνοῦς ἐξουσίας, ὄχι μέσῳ... οὐφολογικῶν συνωμοσιῶν, ἀλλὰ διὰ τῆς «μαλακῆς ἰσχύος», τὸ ἔχει ἀναλύσει ἐπισταμένως ὁ καθηγητὴς τοῦ Παντείου Πανεπιστημίου Παναγιώτης Ἤφαιστος. Ἀλλὰ ὁ Μπουκάλας, ἐκεῖ, στὰ «Πρωτόκολλα»...)
Σὲ αὐτοὺς τοὺς ἰνστρούχτορες τοῦ «προοδευτικοῦ» κατεστημένου καὶ τοὺς συντρόφους τους, φανατικὰ καὶ στρατευμένα στελέχη μιᾶς ἀκραίας πολιτικῆς, μὲ τὶς συγκεκριμένες σχέσεις καὶ δεσμεύσεις μὲ ἀκραῖα κόμματα καὶ ὀργανώσεις, τὸ προσκυνημένο κόμμα τῆς «ἐκσυγχρονιστικῆς» Ν.Δ. ἀνέθεσε τὴν διάπλασι τῶν ψυχῶν τῶν παιδιῶν μας! Γιατὶ ὄχι, τότε, στὸν... Κωνσταντῖνο Πλεύρη ἢ στὸν Γεώργιο Γεωργαλᾶ; Λιγότερο ἀχρωμάτιστοι εἶναι κομματικῶς καὶ ἰδεολογικοπολιτικῶς ἢ μὲ περισσότερες δεσμεύσεις αὐτοί ἀπὸ τὴν Ρεπούση;! Ποιὰ ἐχέγγυα ἀντικειμενικότητος μπορεῖ νὰ ἔχει ἡ ὅποια Ρεπούση (Φραγκουδάκη, Κουλούρη, Λιάκος, Μουζέλης, Ἠρακλείδης, Τριαρίδης, Τρεμόπουλος, Νακρατζᾶς, Λιθοξόου), μὲ τὲτοιο κομματικὸ καὶ ἰδεολογικοπολιτικὸ χρωματισμό; Ὡς πότε θὰ τοὺς ἀνεχόμαστε; Πότε θὰ ξυπνήσουμε καὶ θὰ φωνάξουμε ἐπιτέλους τὰ λόγια τοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ;
ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ
Ὑ.Γ. Ἡ ξεδιάντροπη ἀκροαριστερονεοφιλελεύθερη Ρεπούση (τῆς ὁποίας φερέφωνο ἔγινε -ὦ θεοί!- ἡ «Καθημερινὴ» τοῦ Γεωργίου καὶ τῆς Ἐλένης Βλάχου...), ἰσχυρίζεται («Ἡ Καθημερινή», 1-4-2007) ὅτι:
«Ούτε οι εθνικοί ήρωες απουσιάζουν. Αυτό που απουσιάζει είναι η ταύτιση των ιστορικών προσώπων με τους εθνικούς ήρωες.»
Μᾶς κοροϊδεύει; Νόημα δὲν βγαίνει καθαρὸ ἀπὸ τὴν φράσι αὐτή, ἀλλὰ ἀπὸ τὰ συμφραζόμενα προκύπτει ὅτι θέλει νὰ πεῖ ὅτι ὅλοι εἴμαστε ἱστορικὰ πρόσωπα ποὺ ἐπηρεάζουμε τὴν ἱστορία, καὶ ὄχι ἥρωες. (Τότε ποιοί εἶναι οἱ ἥρωες, καὶ ποῦ ὑπάρχουν, ἂν δὲν εἶναι ἱστορικὰ πρόσωπα οἱ ἥρωες καὶ δὲν ὑπάρχουν στὴν Ἱστορία; Ἐννοεῖ, προφανῶς, στὶς «ἐθνικιστικὲς φαντασιώσεις», ἐκεῖ ὑπάρχουν μόνον οἱ ἥρωες· στὴν Ἱστορία ὑπάρχουν μόνον «ἱστορικὰ πρόσωπα»... Ἄ ρὲ ξύλο ποὺ πάει χαμένο...)
Ἐπειδὴ ἡ Ρεπούση τὰ μασάει, παραπέμπω, στὴν ἐπὶ χρόνια σύντροφό της στὸ ἔργο τοῦ ἀφελληνισμοῦ τῶν παιδιῶν μας Ἄννα Φραγκουδάκη, ἡ ὁποῖα τὸ διατυπώνει ὠμότερα («Τὰ Νέα», 22-9-2001):
«...είναι μεγάλη ανάγκη να βρεθούν τρόποι ώστε να απαλλαγεί ο κόσμος από τη βάρβαρη αξία του ηρωισμού, έτσι ώστε η ανθρώπινη κοινωνία να μην παράγει πια ήρωες κανενός είδους. Είναι μεγάλη ανάγκη, γιατί ο κάθε προέλευσης ήρωας εξ ορισμού περιφρονεί την ανθρώπινη ζωή ακόμα και τη δική του. Για να απαλλαγεί όμως ο κόσμος από την παραδοσιακή αξία του ηρωισμού, θα πρέπει να συμβάλουν όλοι στην καταπολέμηση αυτών των βάρβαρων προτύπων (που καθόλου δεν περιορίζονται σε μερικές ομάδες φανατικών ή οπαδών του θανάτου και των αγκυλωτών σταυρών). Θα πρέπει να συμβάλουν στην καταπολέμηση των ξεπερασμένων προτύπων ηρωισμού όλοι οι θεσμοί, όλοι οι πολίτες και όλα τα κόμματα και οι πολιτικές ομάδες.»
Λέξεις-κλειδιά γιὰ τὸ Google: Παντελής Μπουκάλας, Μαρία Ρεπούση, Χριστίνα Κουλούρη, Αντώνης Λιάκος, σχολικό βιβλίο Ιστορίας 6ης Δημοτικού, Αντίβαρο, 1821, Επανάσταση, Κρυφό Σχολειό, μύθοι
 |
| Νεοτὰξ φούμαρα τοῦ Μπουκάλα (μὲ δικά μου χειρόγραφα σχόλια), ἀπὸ τὸ 2000... |
Ἀλυκτᾶ περὶ «συνωμοσιῶν» στὸ σημερινό του ἄρθρο, γιὰ πράγματα δηλαδὴ ποὺ κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἐπικριτὲς τοῦ βιβλίου μέσῳ τοῦ «Ἀντιβάρου» (καὶ ἱστορικῶν καὶ προσφυγικῶν σωματείων, τοῦ «Ἄρδην», τοῦ «Ρεσάλτου», ἱστορικῶν, κοινωνιολόγων, έπιστημόνων καὶ ἁπλῶν πολιτῶν) δὲν ἔθιξε, μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ συκοφαντήσει δόλια τὸν κόσμο αὐτὸν ποῦ ἀντιδρᾶ στὶς ἄθλιες μεθοδεύσεις τῆς νεοταξικῆς ψώρας.
Ἡ ἀνοησία τοῦ Μπουκάλα, ἔγγειται εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς στὸ ἐξῆς:
Μιλᾶ γιὰ φανταστικὲς θεωρίες συνωμοσίας, τὴν στιγμὴ ποὺ καμμία συνωμοσία δὲν υπάρχει, κανένα κρυφὸ ἀνθελληνικὸ σχέδιο, διότι, ἁπλούστατα, οἱ ἀντιεπιστημονικές, ἰδεολογικοπολιτικὲς ἐπιδιώξεις καὶ δεσμεύσεις τῶν νεοτὰξ «προοδευτικῶν» εἶναι ἁπολύτως φανερές, γνωστὲς τοῖς πᾶσι, καὶ εὐθαρσῶς δηλώνονται καὶ προπαγανδίζονται ὑπερηφάνως ἀπὸ τοὺς ἴδιους αὐτοὺς τοὺς αὐτουργοὺς τοῦ ἐθνομηδενισμοῦ!
Γιὰ ποιόν Κίσινγκερ καὶ ποιά... «Πρωτόκολλα τῶν Σοφῶν τῆς Σιὼν» καὶ τρίχες ὠρύεται ὁ παρανοϊκὸς Μπουκάλας, καὶ τί σχέσι ἔχουν αὐτὲς οἱ ἀηδίες μὲ τὸ βιβλίο ἱστορίας, τὴν στιγμὴ ποὺ οἱ ἴδιοι οἱ συγγραφεῖς καὶ ὑποστηρικτὲς τοῦ βιβλίου εἶναι -φανερὰ καὶ ὑπερηφάνως- ἐνεργὰ κομματικὰ στελέχη ἀκροαριστερῶν ἢ/καὶ νεοφιλελευθέρων «προοδευτικῶν» ὀργανώσεων, καὶ μέλη ἐντόπιων καὶ ξένων ὀργανώσεων καὶ «θίνκ-τάνκ», μὲ συγκεκριμένο καὶ διακηρυγμένο ἰδεολογικοπολιτικὸ πρόγραμμα (ἐθνομηδενισμοῦ); Λὲς καὶ χρειάζεται νὰ ἀνακαλύψει κανεὶς ἐμπλοκὴ τοῦ... Κίσινγκερ, τῶν σιωνιστῶν καὶ τῶν... ἐξωγήινων ἐρπετοειδῶν, ὅταν:
Η Μαρία Ρεπούση, μετείχε παλαιότερα έχω τήν εντύπωση και στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΝ. Πάντως είναι επιβεβαιωμένο ότι μετείχε, εκτός από την ΑΡ.ΣΗ. ("Αριστερά Σήμερα", ως ιδρυτικό μέλος) (κίνηση της "Ανανεωτικής Αριστεράς"), και στα εξής:
Υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τον ΣΥΝ στον Πειραιά το 2002,
Εκλογική Επιτροπή του ΣΥΝ το 2004,
Υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τον ΣΥΝ στον Πειραιά το 2006.
Επίσης, πριν τής ανατεθεί η συγγραφή του βιβλίου, έγραφε άρθρα στην εφημερίδα του ΣΥΝ, την "Αυγή", με αντικείμενο "την αποδυνάμωση του εθνοκεντρικού περιεχομένου της διδασκόμενης ιστορίας", κάτι που αποδεικνύει πως τα κίνητρά της είναι πρωτίστως ιδεολογικά-κομματικά και μόνον δευτερευόντως επιστημονικά.
Η Χριστίνα Κουλούρη, συνεργάτης του διαβοήτου CDRSEE στο "Joint History Project", αρθρογράφος του "Βήματος". Βλέπε σχετικώς:
"Η διαμάχη για τα βιβλία ιστορίας και οι πανεπιστημιακοί", Παναγιώτης Ήφαιστος, Αντίβαρο, Φεβρουάριος 2007.
Περιοδικό "Άρδην", τ. 58, Μάρτιος 2006.
Χρ. Μόρφος, "Κέντρο για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη
Νοτιοανατολική Ευρώπη [CDRSEE]". Του ιδίου, "CDRSEE II", "CDRSEE III", "CDRSEE IV".
Επίσης, "Ιστορία μου - Αμαρτία τους ΙΙ ("φύσηξε" Soro-Κοτς...)"
Ο Αντώνης Λιάκος, πρόεδρος του "εκσυγχρονιστικού-φιλοσημιτικού" ΟΠΕΚ ("Όμιλος Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας"), συνεργάτης του Κ. Σημίτη, αρθρογράφος του "Βήματος".
κλπ κλπ κλπ.
Καμμία συνωμοσία. Φανερὰ τὰ κάνουν ὅλα, φανερὰ καὶ μὲ τὴν θέλησή τους ἐργάζονται γιὰ τὰ συγκεκριμένα συμφέροντα καὶ μὲ τὶς συγκεκριμένες ἐπιδιώξεις, καὶ μᾶς τὸ διακηρύσσουν εὐθαρσῶς καὶ ὑπερηφάνως. Ὄχι, δὲν τοὺς ἀναγκάζει καμμία συνωμοσία· μὲ τὴν θέλησί τους καὶ συνειδητῶς εἶναι τσιράκια τῆς Νέας Τάξης. Τὸ ὀνομάζουν δέ... «ἐκσυγχρονισμό». Δὲν βλέπω ποῦ κολλᾶνε οἱ βλακεῖες περὶ «Σοφῶν τῆς Σιὼν» τοῦ ἐμπαθοῦς Μπουκάλα. (Τὸ πῶς προωθοῦνται τὰ συμφέροντα τῆς διεθνοῦς ἐξουσίας, ὄχι μέσῳ... οὐφολογικῶν συνωμοσιῶν, ἀλλὰ διὰ τῆς «μαλακῆς ἰσχύος», τὸ ἔχει ἀναλύσει ἐπισταμένως ὁ καθηγητὴς τοῦ Παντείου Πανεπιστημίου Παναγιώτης Ἤφαιστος. Ἀλλὰ ὁ Μπουκάλας, ἐκεῖ, στὰ «Πρωτόκολλα»...)
Σὲ αὐτοὺς τοὺς ἰνστρούχτορες τοῦ «προοδευτικοῦ» κατεστημένου καὶ τοὺς συντρόφους τους, φανατικὰ καὶ στρατευμένα στελέχη μιᾶς ἀκραίας πολιτικῆς, μὲ τὶς συγκεκριμένες σχέσεις καὶ δεσμεύσεις μὲ ἀκραῖα κόμματα καὶ ὀργανώσεις, τὸ προσκυνημένο κόμμα τῆς «ἐκσυγχρονιστικῆς» Ν.Δ. ἀνέθεσε τὴν διάπλασι τῶν ψυχῶν τῶν παιδιῶν μας! Γιατὶ ὄχι, τότε, στὸν... Κωνσταντῖνο Πλεύρη ἢ στὸν Γεώργιο Γεωργαλᾶ; Λιγότερο ἀχρωμάτιστοι εἶναι κομματικῶς καὶ ἰδεολογικοπολιτικῶς ἢ μὲ περισσότερες δεσμεύσεις αὐτοί ἀπὸ τὴν Ρεπούση;! Ποιὰ ἐχέγγυα ἀντικειμενικότητος μπορεῖ νὰ ἔχει ἡ ὅποια Ρεπούση (Φραγκουδάκη, Κουλούρη, Λιάκος, Μουζέλης, Ἠρακλείδης, Τριαρίδης, Τρεμόπουλος, Νακρατζᾶς, Λιθοξόου), μὲ τὲτοιο κομματικὸ καὶ ἰδεολογικοπολιτικὸ χρωματισμό; Ὡς πότε θὰ τοὺς ἀνεχόμαστε; Πότε θὰ ξυπνήσουμε καὶ θὰ φωνάξουμε ἐπιτέλους τὰ λόγια τοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ;
ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ
Ὑ.Γ. Ἡ ξεδιάντροπη ἀκροαριστερονεοφιλελεύθερη Ρεπούση (τῆς ὁποίας φερέφωνο ἔγινε -ὦ θεοί!- ἡ «Καθημερινὴ» τοῦ Γεωργίου καὶ τῆς Ἐλένης Βλάχου...), ἰσχυρίζεται («Ἡ Καθημερινή», 1-4-2007) ὅτι:
«Ούτε οι εθνικοί ήρωες απουσιάζουν. Αυτό που απουσιάζει είναι η ταύτιση των ιστορικών προσώπων με τους εθνικούς ήρωες.»
Μᾶς κοροϊδεύει; Νόημα δὲν βγαίνει καθαρὸ ἀπὸ τὴν φράσι αὐτή, ἀλλὰ ἀπὸ τὰ συμφραζόμενα προκύπτει ὅτι θέλει νὰ πεῖ ὅτι ὅλοι εἴμαστε ἱστορικὰ πρόσωπα ποὺ ἐπηρεάζουμε τὴν ἱστορία, καὶ ὄχι ἥρωες. (Τότε ποιοί εἶναι οἱ ἥρωες, καὶ ποῦ ὑπάρχουν, ἂν δὲν εἶναι ἱστορικὰ πρόσωπα οἱ ἥρωες καὶ δὲν ὑπάρχουν στὴν Ἱστορία; Ἐννοεῖ, προφανῶς, στὶς «ἐθνικιστικὲς φαντασιώσεις», ἐκεῖ ὑπάρχουν μόνον οἱ ἥρωες· στὴν Ἱστορία ὑπάρχουν μόνον «ἱστορικὰ πρόσωπα»... Ἄ ρὲ ξύλο ποὺ πάει χαμένο...)
Ἐπειδὴ ἡ Ρεπούση τὰ μασάει, παραπέμπω, στὴν ἐπὶ χρόνια σύντροφό της στὸ ἔργο τοῦ ἀφελληνισμοῦ τῶν παιδιῶν μας Ἄννα Φραγκουδάκη, ἡ ὁποῖα τὸ διατυπώνει ὠμότερα («Τὰ Νέα», 22-9-2001):
«...είναι μεγάλη ανάγκη να βρεθούν τρόποι ώστε να απαλλαγεί ο κόσμος από τη βάρβαρη αξία του ηρωισμού, έτσι ώστε η ανθρώπινη κοινωνία να μην παράγει πια ήρωες κανενός είδους. Είναι μεγάλη ανάγκη, γιατί ο κάθε προέλευσης ήρωας εξ ορισμού περιφρονεί την ανθρώπινη ζωή ακόμα και τη δική του. Για να απαλλαγεί όμως ο κόσμος από την παραδοσιακή αξία του ηρωισμού, θα πρέπει να συμβάλουν όλοι στην καταπολέμηση αυτών των βάρβαρων προτύπων (που καθόλου δεν περιορίζονται σε μερικές ομάδες φανατικών ή οπαδών του θανάτου και των αγκυλωτών σταυρών). Θα πρέπει να συμβάλουν στην καταπολέμηση των ξεπερασμένων προτύπων ηρωισμού όλοι οι θεσμοί, όλοι οι πολίτες και όλα τα κόμματα και οι πολιτικές ομάδες.»
2 σχόλια:
Βρε συ Κρατύλε, επειδή δεν διαβάζω τα "ΝΕΑ", έγραψε πράγματι τέτοια &%$*))# η Φραγκουδάκη; Διατηρώ κάποιες αμφιβολίες επειδή
1) μου φαίνεται απίστευτο να υπάρχει τέτοιος κάλος
2) το σχόλιό σου το δημοσίευσες Πρωταπριλιά...
Ἀπίστευτον, ἀλλά -φεῦ!- ἀληθινόν...
Ἄννα Φραγκουδάκη, «Κακοί» λύκοι, δολοφόνοι «ήρωες», «Τὰ Νέα», 22-9-2001.
(Νὰ ἦταν τὸ μοναδικὸ τῆς κυρίας αὐτῆς, θά ᾿ταν καλά...)
Δημοσίευση σχολίου