Ἐχθὲς λοιπὸν κατὰ τὰ μεσάνυχτα, πηγαίνω νὰ βάλω καμμιὰ ταινία φρίκης καὶ τρόμου στὴν τηλεόρασι, νὰ ξεκουραστῶ καὶ νὰ ξεφύγω ἀπὸ τὴν καθημερινότητα πρὶν πάω γιὰ ὕπνο. Βλέπω τὴν τηλεόρασι ἀναμμένη καὶ τὴν μητέρα μου μισοκοιμισμένη στὸν καναπέ.
«Δὲν πῆγες γιὰ ὕπνο ἀκόμη βρέ μάνα;!»
«Ἔκατσα νὰ δῶ εἰδήσεις, γιὰ τὴν Ἀκρόπολι! Τί ἔγινε, τὰ εἴπανε; Εἶδες στὸ Ἴντερνετ;»
«Ὄχι, δὲν ἀνακοινώθηκαν ἀκόμα...»
[...]
...Καὶ πῶς νὰ σοῦ ἐξηγῶ βρέ μάνα ὅτι κρατᾶνε μικρὸ καλάθι σὲ κάτι τέτοια; Ποὺ διάβασες στὶς ἐφημερίδες καὶ εἶδες στὴν τηλεόρασι νὰ λένε, καὶ λές, ὡραία ἰδέα! Καὶ μοῦ ἔλεγες «βρὲς στὸ Ἴντερνετ, νὰ μοῦ πεῖς, ποιά εἶναι τὰ ἄλλα «νέα θαύματα τοῦ κόσμου»;» Ποῦ νὰ σοῦ ἐξηγῶ. Εἶναι δυνατὸν νὰ καταλάβεις τὶ σημαίνει «παγκοσμιοποίηση»; Ποῦ νὰ σοῦ ἐξηγῶ. Ἐσὺ πῆγες σχολεῖο τὴν ἐποχὴ ἀκόμη ποὺ μιλοῦσαν γιὰ τὸ Ἑλληνικὸ Πνεῦμα. Τὶς ἀξίες ποὺ διεμόρφωσαν τὸν Εὐρωπαϊκὸ Πολιτισμό. Τότε ποὺ δὲν ὑπῆρχαν Λιάκοι, Φραγκουδάκη, καὶ Ρεπούσηδες. Τότε ποὺ αὐτὰ τὰ μνημεῖα ἦταν τὰ ἱερὰ σεβάσματα ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος. Τότε ποὺ ἀκόμη ὁ δυτικὸς κόσμος, ἔστω καὶ ἐὰν ἐξ ἀρχῆς εἶχε προσλάβει μερικῶς μόνον καὶ ἐνίοτε στρεβλῶς τὴν ἀρχαιοΕλληνικὴ κληρονομιά, ἔστω, ἐν τούτοις γονάτιζε ἐδῶ προσκυνητής. Καὶ προσευχόταν σὰν τὸν Ἐρνέστο Ρενάν. Ἔτρεμε ἀπὸ συγκίνησι σὰν τὸν Βέρνερ Γαῖγκερ, ὁ ὁποῖος, ἂν καὶ ἦλθε στὴν Ἀθήνα, δὲν ἐτόλμησε νὰ ἀνέβει στὸν Ἰερὸ Βράχο, φοβούμενος μήπως ἡ ὀρατὴ πραγματικότης διαψεύσει τὴν εἰκόνα ποὺ δεκαετίες μελέτης ἀφοσιωμένης στὸ κλασσικὸ ἰδανικὸ εἶχαν σχηματίσει στὴν ψυχή του! Τότε ποὺ ὁ Ζίγκμουντ Φρόυδ, ὁ ὁποῖος ἐτόλμησε, ἐδήλωσε κατάπληκτος ἀπὸ τὸ ὅτι, ναί, ἡ πραγματικότης, εἶπε, ξεπερνᾶ ἀκόμη καὶ αὐτὰ ποὺ μᾶς ἐδίδασκαν στὸ σχολεῖο! Τότε. Τώρα... ποῦ νὰ καταλάβεις ἀπὸ παγκοσμιοποίηση...
Ἐξ ἀρχῆς, ἤδη ἀπὸ τὸ 2004, εἶχα γράψει: «Θα ψηφίσω, βεβαίως, αν και δεν αναγνωρίζω καμμία εγκυρότητα στο όλο πράγμα. Εάν δεν ήταν αντικειμενικοί οι Αλεξανδρινοί, οι οποίοι είχαν και μια τάση θαυμασμού του υπερμεγέθους (αυτός είναι ο λόγος που δεν συμπεριέλαβαν την Ακρόπολη, και επιπλέον ότι του Φειδία συμπεριελήφθη στα «επτά» το άγαλμα του Διός), εάν, λοιπόν, δεν ήταν αντικειμενικοί οι Αλεξανδρινοί, πόσο μάλλον μια άσχετη ψηφοφορία. Και ούτε εγκρίνω να ρίχνονται τα γνωστά τοις πάσι από χιλιετίες, τα άγια τοις κυσί, χάριν κάποιων διαφημιστικών προσδοκιών κάποιων... Αλλά ας ψηφίσουμε τα δικά μας.)» Καὶ ὲπανῆλθα: «Προσωπικώς θεωρώ ύβρι ακόμη και ως σκέψι το να τίθεται υπό κρίσιν και σύγκρισι από την οποιαδήποτε διαφημιστική επιχείρησι και ψηφοφορία, για οποιουσδήποτε, καλούς έστω, σκοπούς, η Ακρόπολις των Αθηνών, αλλά, μερικά κλικ στον Ιστό δεν κοστίζουν τίποτε· ας ψηφίσουμε.»
Καὶ ἐψήφισα. Διότι μπορεῖ ἡ Ἀκρόπολις νὰ μὴν ἔχει ἀνάγκη ἐμᾶς, ἀλλὰ τὴν ἔχουμε ἀνάγκη ἐμεῖς, σήμερα.
Δὲν ξέρω ἐὰν θὰ ἄλλαζε τὸ ἀποτέλεσμα στὴν περίπτωσι ποὺ οἱ νεοέλληνες εἶχαν κινητοποιηθεῖ (κρατώντας συγχρόνως ἀποστάσεις), ὅσο τουλάχιστον κινητοποιοῦνται γιὰ τόν... Πολύδωρα· οὔτε ἐὰν τὰ γελοῖα καφροελλαδικὰ ΜΜΕ ποὺ μᾶς παριστάνουν καὶ τοὺς τιμητὲς τῶν πάντων δὲν εἶχαν πρὸ μηνὸς ἀνακοινώσει ἠλιθίως ἀπὸ κοινοῦ ὅτι ἡ Ἀκρόπολις ἦταν πρώτη (ἐνῷ ο δικτυακὸς τόπος new7wonders, ἀνέγραφε τὰ ὑποψήφια «θαύματα»... ἀλφαβητικῶς! - θαυμᾶστε ἀσχετοσύνη «δημοσιογράφων»...) Ἔτσι ποὺ ἦρθε ὅμως τὸ ἀποτέλεσμα, γιὰ μὲν τὴν Ἀκρόπολι καὶ τὰ αἰώνια μνημεῖα, τὰ μαρμάρινα καὶ τὰ ἰδεατὰ ποὺ ἀστράφτουν ἄσπιλα ψηλὰ στοὺς αἰθέρες τῆς αἰωνιότητος (πολὺ μακρυά δηλαδὴ ἀπὸ τὸν σημερινὸ παγκόσμιο βόθρο) δὲν λέγει ἀπολύτως τίποτε, ἀλλὰ γιὰ ἐμᾶς, τὸν «πολιτισμό» μας, λέγει τὰ πάντα.
Ὁ «πολιτισμός» τῆς παγκοσμιοποίησης ἐψήφισε τὸ μνημεῖο ποὺ τὸν ἐκφράζει. Ὁ «πολιτισμός» τῆς παγκοσμιοποίησης, τῆς «νεωτερικότητος», τοῦ «προοδευτισμοῦ» ἔσπασε τὰ δεσμά. Ἔριξε τὸ προσωπεῖο καὶ ἀπεκήρυξε τοὺς ὑποκριτικοὺς δεσμούς του μὲ τὴν κλασσικὴ Ἑλλάδα. Ἐκήρυξε παγκοσμίως, εὐθαρσῶς, μὲ τὸν πιὸ σαφὴ καὶ χαρακτηριστικὸ τρόπο, αὐτὸ ποὺ ἐμεῖς οἱ «ὀπισθοδρομικοὶ» ἑλληνοκεντρικοὶ καιρὸ τώρα φωνάζουμε· ὅτι εἶναι ξένος, ἐγγενῶς ξένος μὲ τὴν Ἑλλάδα, ἐγγενῶς ἀσύμβατος μὲ τὴν Ἑλλάδα, ἐκ φύσεως ἐχθρὸς τῆς Ἑλλάδος.
Ἐκηρύχθη μὲ τὸν πιὸ ξεκάθαρο, τρανταχτὸ τρόπο. Ἡ «παγκοσμιοποίηση» σήμερα ἀποθεώνεται στὸ Κολοσσαῖον. Ἐμεῖς, ἤρεμα καὶ γνωστικά, ἀλλὰ ἀποφασιστικά, ἕτοιμοι ἀπὸ καιρό, προσευχόμεθα στὸν Ἱερὸ Βράχο. Καὶ λαμβάνουμε θέσεις στὰ πανάρχαια τείχη του. Στὸ ἱερὸν Μαραθώνιον ἄλσος καὶ στὰ στενὰ τῶν Θερμοπυλῶν. Ἡ σοφὴ καὶ πολεμικὴ Παλλάς, μαζί μας.
«Δὲν πῆγες γιὰ ὕπνο ἀκόμη βρέ μάνα;!»
«Ἔκατσα νὰ δῶ εἰδήσεις, γιὰ τὴν Ἀκρόπολι! Τί ἔγινε, τὰ εἴπανε; Εἶδες στὸ Ἴντερνετ;»
«Ὄχι, δὲν ἀνακοινώθηκαν ἀκόμα...»
[...]
...Καὶ πῶς νὰ σοῦ ἐξηγῶ βρέ μάνα ὅτι κρατᾶνε μικρὸ καλάθι σὲ κάτι τέτοια; Ποὺ διάβασες στὶς ἐφημερίδες καὶ εἶδες στὴν τηλεόρασι νὰ λένε, καὶ λές, ὡραία ἰδέα! Καὶ μοῦ ἔλεγες «βρὲς στὸ Ἴντερνετ, νὰ μοῦ πεῖς, ποιά εἶναι τὰ ἄλλα «νέα θαύματα τοῦ κόσμου»;» Ποῦ νὰ σοῦ ἐξηγῶ. Εἶναι δυνατὸν νὰ καταλάβεις τὶ σημαίνει «παγκοσμιοποίηση»; Ποῦ νὰ σοῦ ἐξηγῶ. Ἐσὺ πῆγες σχολεῖο τὴν ἐποχὴ ἀκόμη ποὺ μιλοῦσαν γιὰ τὸ Ἑλληνικὸ Πνεῦμα. Τὶς ἀξίες ποὺ διεμόρφωσαν τὸν Εὐρωπαϊκὸ Πολιτισμό. Τότε ποὺ δὲν ὑπῆρχαν Λιάκοι, Φραγκουδάκη, καὶ Ρεπούσηδες. Τότε ποὺ αὐτὰ τὰ μνημεῖα ἦταν τὰ ἱερὰ σεβάσματα ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος. Τότε ποὺ ἀκόμη ὁ δυτικὸς κόσμος, ἔστω καὶ ἐὰν ἐξ ἀρχῆς εἶχε προσλάβει μερικῶς μόνον καὶ ἐνίοτε στρεβλῶς τὴν ἀρχαιοΕλληνικὴ κληρονομιά, ἔστω, ἐν τούτοις γονάτιζε ἐδῶ προσκυνητής. Καὶ προσευχόταν σὰν τὸν Ἐρνέστο Ρενάν. Ἔτρεμε ἀπὸ συγκίνησι σὰν τὸν Βέρνερ Γαῖγκερ, ὁ ὁποῖος, ἂν καὶ ἦλθε στὴν Ἀθήνα, δὲν ἐτόλμησε νὰ ἀνέβει στὸν Ἰερὸ Βράχο, φοβούμενος μήπως ἡ ὀρατὴ πραγματικότης διαψεύσει τὴν εἰκόνα ποὺ δεκαετίες μελέτης ἀφοσιωμένης στὸ κλασσικὸ ἰδανικὸ εἶχαν σχηματίσει στὴν ψυχή του! Τότε ποὺ ὁ Ζίγκμουντ Φρόυδ, ὁ ὁποῖος ἐτόλμησε, ἐδήλωσε κατάπληκτος ἀπὸ τὸ ὅτι, ναί, ἡ πραγματικότης, εἶπε, ξεπερνᾶ ἀκόμη καὶ αὐτὰ ποὺ μᾶς ἐδίδασκαν στὸ σχολεῖο! Τότε. Τώρα... ποῦ νὰ καταλάβεις ἀπὸ παγκοσμιοποίηση...Ἐξ ἀρχῆς, ἤδη ἀπὸ τὸ 2004, εἶχα γράψει: «Θα ψηφίσω, βεβαίως, αν και δεν αναγνωρίζω καμμία εγκυρότητα στο όλο πράγμα. Εάν δεν ήταν αντικειμενικοί οι Αλεξανδρινοί, οι οποίοι είχαν και μια τάση θαυμασμού του υπερμεγέθους (αυτός είναι ο λόγος που δεν συμπεριέλαβαν την Ακρόπολη, και επιπλέον ότι του Φειδία συμπεριελήφθη στα «επτά» το άγαλμα του Διός), εάν, λοιπόν, δεν ήταν αντικειμενικοί οι Αλεξανδρινοί, πόσο μάλλον μια άσχετη ψηφοφορία. Και ούτε εγκρίνω να ρίχνονται τα γνωστά τοις πάσι από χιλιετίες, τα άγια τοις κυσί, χάριν κάποιων διαφημιστικών προσδοκιών κάποιων... Αλλά ας ψηφίσουμε τα δικά μας.)» Καὶ ὲπανῆλθα: «Προσωπικώς θεωρώ ύβρι ακόμη και ως σκέψι το να τίθεται υπό κρίσιν και σύγκρισι από την οποιαδήποτε διαφημιστική επιχείρησι και ψηφοφορία, για οποιουσδήποτε, καλούς έστω, σκοπούς, η Ακρόπολις των Αθηνών, αλλά, μερικά κλικ στον Ιστό δεν κοστίζουν τίποτε· ας ψηφίσουμε.»
Καὶ ἐψήφισα. Διότι μπορεῖ ἡ Ἀκρόπολις νὰ μὴν ἔχει ἀνάγκη ἐμᾶς, ἀλλὰ τὴν ἔχουμε ἀνάγκη ἐμεῖς, σήμερα.
Δὲν ξέρω ἐὰν θὰ ἄλλαζε τὸ ἀποτέλεσμα στὴν περίπτωσι ποὺ οἱ νεοέλληνες εἶχαν κινητοποιηθεῖ (κρατώντας συγχρόνως ἀποστάσεις), ὅσο τουλάχιστον κινητοποιοῦνται γιὰ τόν... Πολύδωρα· οὔτε ἐὰν τὰ γελοῖα καφροελλαδικὰ ΜΜΕ ποὺ μᾶς παριστάνουν καὶ τοὺς τιμητὲς τῶν πάντων δὲν εἶχαν πρὸ μηνὸς ἀνακοινώσει ἠλιθίως ἀπὸ κοινοῦ ὅτι ἡ Ἀκρόπολις ἦταν πρώτη (ἐνῷ ο δικτυακὸς τόπος new7wonders, ἀνέγραφε τὰ ὑποψήφια «θαύματα»... ἀλφαβητικῶς! - θαυμᾶστε ἀσχετοσύνη «δημοσιογράφων»...) Ἔτσι ποὺ ἦρθε ὅμως τὸ ἀποτέλεσμα, γιὰ μὲν τὴν Ἀκρόπολι καὶ τὰ αἰώνια μνημεῖα, τὰ μαρμάρινα καὶ τὰ ἰδεατὰ ποὺ ἀστράφτουν ἄσπιλα ψηλὰ στοὺς αἰθέρες τῆς αἰωνιότητος (πολὺ μακρυά δηλαδὴ ἀπὸ τὸν σημερινὸ παγκόσμιο βόθρο) δὲν λέγει ἀπολύτως τίποτε, ἀλλὰ γιὰ ἐμᾶς, τὸν «πολιτισμό» μας, λέγει τὰ πάντα.
Ὁ «πολιτισμός» τῆς παγκοσμιοποίησης ἐψήφισε τὸ μνημεῖο ποὺ τὸν ἐκφράζει. Ὁ «πολιτισμός» τῆς παγκοσμιοποίησης, τῆς «νεωτερικότητος», τοῦ «προοδευτισμοῦ» ἔσπασε τὰ δεσμά. Ἔριξε τὸ προσωπεῖο καὶ ἀπεκήρυξε τοὺς ὑποκριτικοὺς δεσμούς του μὲ τὴν κλασσικὴ Ἑλλάδα. Ἐκήρυξε παγκοσμίως, εὐθαρσῶς, μὲ τὸν πιὸ σαφὴ καὶ χαρακτηριστικὸ τρόπο, αὐτὸ ποὺ ἐμεῖς οἱ «ὀπισθοδρομικοὶ» ἑλληνοκεντρικοὶ καιρὸ τώρα φωνάζουμε· ὅτι εἶναι ξένος, ἐγγενῶς ξένος μὲ τὴν Ἑλλάδα, ἐγγενῶς ἀσύμβατος μὲ τὴν Ἑλλάδα, ἐκ φύσεως ἐχθρὸς τῆς Ἑλλάδος.
Ἐκηρύχθη μὲ τὸν πιὸ ξεκάθαρο, τρανταχτὸ τρόπο. Ἡ «παγκοσμιοποίηση» σήμερα ἀποθεώνεται στὸ Κολοσσαῖον. Ἐμεῖς, ἤρεμα καὶ γνωστικά, ἀλλὰ ἀποφασιστικά, ἕτοιμοι ἀπὸ καιρό, προσευχόμεθα στὸν Ἱερὸ Βράχο. Καὶ λαμβάνουμε θέσεις στὰ πανάρχαια τείχη του. Στὸ ἱερὸν Μαραθώνιον ἄλσος καὶ στὰ στενὰ τῶν Θερμοπυλῶν. Ἡ σοφὴ καὶ πολεμικὴ Παλλάς, μαζί μας.
7 σχόλια:
Συμφωνώ και επαυξάνω.
To Siniko teihos einai panemorfo
o ellinoromaikos kolossiaios
politismos
dikos mas
Το "μηδέν άγαν" το θυμάσαι;
Φίλε μου, καλὰ τὰ λές, ἀλλὰ κατάλαβε, σὲ παρακαλῶ, τὶ λέμε κι ἐμεῖς. Ἐπιτέλους, δὲν ζητοῦμε διαφήμισι, οὔτε παράσημα, οὔτε νὰ μᾶς τιμοῦν ἐμᾶς γιὰ τοὺς προγόνους μας. Εμεῖς, ἐρχόμεθα προσκυνητές, ταπεινοὶ προσκυνητὲς καὶ φιλότιμοι στρατιῶτες, τῆς προγονικῆς κληρονομιᾶς, ἐπειδὴ τὴν ἔχουμε ἀνάγκη - καὶ ὅλη ἡ ἀνθρωπότης τὴν ἔχει ἀνάγκη.
Θὰ σοῦ θυμίσω τὰ λόγια τοῦ μεγάλου, τοῦ ἀξεπέραστου προφήτου τοῦ Ἑλληνισμοῦ, Περικλῆ Γιαννόπουλου:
«Δὲν θὰ κρίνετε Σεῖς οἱ Φράγκοι -τὰ χθεσινὰ Ἀγριογούρουνα- Ἐμᾶς, ἀλλ᾿ Ἐμεῖς θὰ κρίνουμε Σᾶς καὶ τὸν Πολιτισμόν σας.»
«Ἂν ἐμεῖς ἐκαμπτόμεθα μίαν μόνον ἡμέραν, ὁ Πολιτισμὸς τοῦ Κόσμου ὁλοκλήρου θὰ ἐσκεπάζετο ἀπὸ τοὺς Γουρουνόφραγκους, σὰν μαργαριτάρι ἀπό κατρακύλημα βούρκου χαντακιοῦ.»
Ἀλλά - προσοχή:
«Οἱ Φράγκοι δὲν πρέπει νὰ νομίζουν, ὅτι δὲν βαραίνει καὶ γονατίζει κι ἐμᾶς ὅλη αὐτὴ ἡ Ἀσήκωτη ΔΟΞΑ, καὶ δὲν μᾶς καίει τὸ κεφάλι τὸ Πύρινο Στέμμα ποὺ λέγεται: ΕΛΛΗΝ.»
(Περικλῆς Γιαννόπουλος, «Ἔκκλησις πρὸς τὸ Πανελλήνιον Κοινόν», 1907)
Ἀρκεῖ!
Θέλω να ελπίζω ότι τα περί γουρονόφραγκων δεν τα συμμερίζεσαι, γιατί εκτός του ότι ο χαρακτηρισμός δεν έχει καμία σχέση με την ανεκτικότητα και τον ανθρωπισμό του Ελληνισμού που θαυμάζεις, χωρίς τους "Φράγκους" θα ήμασταν ακόμα στον Μεσαίωνα.
Ας καταλάβουμε επιτέλους ότι ο ελληνικός πολιτισμός, που είχε κι αυτός πολλές επιρροές από άλλους ανατολοκούς, παλιότερους, μεγάλους πολιτισμούς, είναι απλά ένα κομμάτι στην ιστορία του ανθρώπου. Υπήρξαν κι άλλοι εξίσου μεγάλοι πολιτισμοί που βοήθησαν κι αυτοί να φτάσουμε στο επίπεδο που είμαστε σήμερα. Οπότε ας μη μας ξενίζει το γεγονός ότι όσοι δεν ζουν στον νεοελληνικό μικρόκοσμο μπορεί και να έχουν άλλα σημεία αναφοράς από εμάς.
Καληνύχτα!
1. Εκείνο το άγαλμα του Ιησού στην Βραζιλία τί είναι εκτός από τεράστιο; Τί διαφορά έχει με τα (εξ'ίσου τεράστια) αγάλματα του Στάλιν, του Λένιν, του Σαντάμ και του Κιμ Γιονγκ; Τουλάχιστο τα αγάλματα του Βούδα στο Αφχανιστάν, εκείνα που κατέστρεψαν οι Ταλιμπάν, ήταν μεν τεράστια αλλά ήταν και δείγμα τέχνης αφού ήταν κατασκευασμένα πάνω στον βράχο.
2. Το Μάτσου-Πίτσου τι είναι; Εννοώ, τί έχει που είναι τόσο φοβερό; Εδώ δεν αναφέρομαι στον πολιτισμό των Ίνκας γενικώς, αλλά στο συγκεκριμένο κατασκεύασμα.
Έγραφε επίσης ο προφήτης του Ελληνισμού Περικλής Γιαννόπουλος ("Νέον Πνεύμα", 1906):
"... Και είναι Ανήθικον να καλείται Έλλην, Ον, το οποίον ζεί έναν Αιώνα τώρα, πλησίον των Αληθεστέρων Θεοφανείων του Θείου επί Γης - των Αγαλμάτων Θεών και των Ναών Θαυμάτων - χωρίς να συγκινείται ούτε όσον τα γιδοπρόβατα, χωρίς να έλκεται από το Ουράνιον Όνειρον και Όραμα του Ωραίου, ούτε όσον το σκουλήκι από το Άνθος. Και είναι Αποτρόπαιον να ονομάζωνται Έλληνες, οι τολμήσαντες με ένα Βλαχοδήμαρχον επί κεφαλής, να καταβεβηλώσουν ως και αυτόν τον Ναόν της Παρθένου, Τσιμπουσιάζοντες χυδαιότατα οργιαστικώς, σπώντες τα Μπυροβάρελα επί των Ιχνών της Χρυσελεφαντίνου Παναγίας, καταβρωμίζοντες με τα βρωμοψωμότυρά των τα Τρισάγια Λείψανα του Ωραίου.
ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΥΤΕ ΑΥΤΗ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΣ ΟΥΤΕ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΕΙΣΘΕ ΣΕΙΣ, ΚΑΙ Η ΦΥΣΙΚΗ ΕΛΛΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗ ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΙΣΘΕ ΑΛΛΟΙ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΛΕΦΤΙΚΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟΝ ΚΡΑΣΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΡΑΓΚΙΚΟΝ ΠΑΛΗΟΚΡΑΣΟΝ ΜΕ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΤΑΤΟΝ ΑΛΚΟΛ ΠΟΥ ΠΙΝΕΤΕ ΑΚΟΡΕΣΤΑ ΕΞΕΤΙΝΑΞΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΜΥΑΛΑ."
...
Οι νεοέλληνες ζουν υπό την σκιάν της Ακροπόλεως και δεν γνωρίζουν, δεν νιώθουν τί σημαίνει Ακρόπολις... Και περιμένουμε να μάς ψηφίζουν και να μάς τιμούν και να μάς νταντεύουν οι ξένοι;
Επί του παρόντος, και λόγω και των ημερών, εγώ είπα να θυμίσω τι σημαίνει Πάρνηθα.
Δημοσίευση σχολίου