«Tὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική· τὸ σπίτι φτωχικὸ στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου. Μονάχη ἔγνοια ἡ γλῶσσα μου στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου.» (Ὀδυσσέας Ἐλύτης, «Ἄξιον ἐστί»)

Σελίδες Πατριδογνωσίας - Περικλῆς Γιαννόπουλος - Ἡ Ἑλλὰς τοῦ ΟΧΙ - Ἀντίβαρο - Πολυτονικό

Τετάρτη 22 Αυγούστου 2007

Ἑλλάδα παντοῦ! Νέα, ζωντανή, αἰώνια! (Πλὴν τοῦ γραικυλιστάν.)

Ἑλληνικὰ στὸ Χάρλεμ!

Διδάσκουν ελληνικά στο Χάρλεμ
Του Αποστόλη Ζουπανιώτη
«Greek News», Νέα Υόρκη, 18-6-2007

Μια φλογερή Ελληνοαμερικανίδα διευθύντρια, η Πένυ Παναγιωσούλη, καθιέρωσε τα ελληνικά ως μοναδική δεύτερη γλώσσα, σε πρότυπο δημόσιο σχολείο του Χάρλεμ στο οποίο φοιτούν παιδιά από διάφορες μειονότητες.


[Ὁλόκληρο τὸ ἄρθρο]


«Λυπᾶμαι ποὺ δὲν εἶμαι Ἕλληνας» - ἀνθολογία τεσσάρων Ρουμάνων ποιητῶν στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα.

Ἑν Ἑλλάδι, ἀντιθέτως, ἐγράφη τὸ «Ἡ δυστυχία τοῦ νὰ εἶσαι Ἕλληνας» (σκωπτικὴ ὑπερβολὴ καὶ ἀπαραίτητη ἐθνικὴ αὐτοκριτική, θὰ πεῖτε· ναί, μέχρι ποὺ τοὺς ἔγινε ἔμμονη ἰδέα τῶν «προοδευτικῶν» καὶ τὸ υἱοθέτησαν κυριολεκτικῶς καὶ ἀπολύτως). Ἀπὸ τότε, κάθε «προοδευτικὸς» θεωρεῖ ὑποχρέωσί του νὰ ἐπαναλαμβάνει συνεχῶς ὅτι «ντρέπεται ποὺ εἶναι Ἕλληνας» καὶ νὰ κραυγάζει «Ἕλληνες εἶστε καὶ φαίνεστε», «Ἑλληνάρες» κ.ἄ. γελοῖα. (Ὄχι πὼς τοὺς θεωροῦμε Ἕλληνες μὲ τὸ ζόρι ὅλους αὐτοὺς τοὺς μειονεκτικούς, ἀλλὰ, ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, ἂς μᾶς ἀδειάσουν τὴν γωνιὰ βρὲ ἀδερφέ, ἀφοῦ τόσο πολὺ τοὺς ἐνοχλεῖ ἡ καταγωγή τους!)

Ὁ Ρουμάνος ποιητὴς Νικήτα Στανέσκου, ἀντιθέτως, ἔγραψε:

«Λυπᾶμαι ποὺ δὲν εἶμαι Ἕλληνας»!

«Λυπάμαι που δεν είμαι Έλληνας» - ανθολογία τεσσάρων Ρουμάνων ποιητών στην ελληνική γλώσσα

«ΛΥΠΑΜΑΙ που δεν είμαι Έλληνας»
, είναι ο τίτλος της ανθολογίας τεσσάρων Ρουμάνων ποιητών, που επιμελήθηκε και μετέφρασε ο γνωστός νεοελληνιστής, υφηγητής του πανεπιστημίου του Ιασίου Ανδρέας Ράδος.
Πρόκειται για έργα των ποιητών Νικήτα Στανέσκου (1933-1983), Μαρίν Σορέσκου (1936-1996), Άννα Μπλαντιάνα (1942) και Ιοανίντ Ρομανέσκου (1937-1996). Τον τίτλο της ανθολογίας ο κ. Ράδος δανείσθηκε από ένα ποίημα του Ν. Στανέσκου, που όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η φράση αυτή σηματοδοτεί, ακτινοβολεί στην ποίηση του Ρουμάνου ποιητή. «Είναι η λατρεία του Στανέσκου προς το αιώνιο ελληνικό πνεύμα-απολλώνιο φως. Σηματοδοτεί μεταφορικά έναν από τους πυλώνες στη διαμόρφωση όχι μόνο του ρουμανικού πολιτισμού, αλλά και του ευρωπαϊκού στο σύνολό του. Είναι η γέφυρα επικοινωνίας που πάντα είχε η πατρίδα των Εμινέσκου και Μπλάγκα με την πατρίδα του Ομήρου και του Ελύτη», τονίζει ο κ. Ράδος. Ο ίδιος μας αναφέρει ότι η μεγάλη απήχηση που είχε η ποίηση του Στανέσκου, οι πάμπολλες κριτικές μελέτες Ρουμάνων και ξένων κριτικών τον αναδεικνύουν ως έναν από τους πιο διακεκριμένους Ευρωπαίους ποιητές των τελευταίων δεκαετιών. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τον τελευταίο στοίχο από το ποίημα του Νικήτα Στανέσκου, «Και όχι Βάρβαρος»:

Όταν είμαι, όταν υπάρχω
όταν γι' αυτά τα δύο δεν λυπάμαι
θλίβομαι που θα μπορούσα να είμαι Έλληνας
αλλά δεν είμαι.

[Ὁλόκληρο τὸ ἄρθρο]

Δεν υπάρχουν σχόλια: