Ἡ τραγῳδία τῆς ζωῆς μου - Χωρισμὸς κράτους καὶ ἐκκλησίας τώρα!

Ἀπὸ τότε ποὺ οἱ φωνακλάδες τοῦ Ἀλαβάνου καὶ οἱ ἀναγνῶστες τῆς γκαίυ ἔε... Ἄθενς Βόις ἄρχισαν νὰ μᾶς ζαλίζουν, ὁ προοδευτικὸς νεοέλληνας ἄρχισε νὰ θεωρῇ ὑποχρέωσί του νὰ νιώθῃ ὅτι... «καταπιέζεται» θρησκευτικῶς! Νιώθει ἕνα βάρος ἐδῶ νά, βρέ παιδί μου!

Μέχρι τότε, κανεὶς δὲν εἶχε πάρει χαμπάρι ὅτι εἴμαστε Ἰρὰν καὶ Ἀφγανιστὰν, ἢ ἔστω Ἰρλανδία, Τέξας ἢ Γιούτα. (Ὁ πάντοτε φιλελεύθερος Ἕλληνας ἤξερε νὰ γλεντᾷ καὶ μὲ τὴν θρησκεία του. (Διαβάστε Περικλῆ Γιαννόπουλο.)) Γιὰ κοίτα βρέ παιδί μου, νὰ μὴν τὸ ἔχουμε πάρει χαμπάρι τόσα χρόνια ὅτι εἴμεθα Ἰράν! Ἦρθε ὁ Ἀλαβάνος καὶ ἡ Ἄθενς Βόις, ὅμως, καὶ μᾶς ἄνοιξαν τὰ μάτια.

Ἐγώ, ἐπὶ παραδείγματι, μεγάλωσα σὲ μᾶλλον θρησκευτικῶς ἀδιάφορο περιβάλλον (ὅπως οἱ περισσότεροι Ἕλληνες, δηλαδή). Ὄχι μόνον δὲν μέ... καταπίεσε κανείς, ἀλλὰ οὔτε μᾶς ἔκανε κανεὶς ποτὲ κἂν νὰ ἀσχοληθοῦμε ἰδιαιτέρως. Δὲν ἀσχολούμεθα βρέ παιδί μου, πῶς τὸ λένε. (Χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνει ὅτι δὲν μᾶς ἄρεσε ἡ ἀναστάσιμη λειτουργία καὶ τὸ ἀρνὶ τοῦ Πάσχα· καὶ χωρὶς πάλι νὰ νιώθουμε ἐνοχὲς ὅτι εἴμαστε σκοταδισταὶ ταλιμπὰν γι᾿ αὐτό.) (Στὸ σχολεῖο ἔμαθα φυσικὰ στὰ θρησκευτικὰ τὶς στοιχειώδεις ἐγκυκλοπαιδικὲς γνώσεις ποὺ εἶναι αὐτονόητο ὅτι πρέπει νὰ ἔχει κάθε ἄνθρωπος μὲ ΙQ ἄνω του 100 ποὺ ζεῖ σὲ αὐτὴν τὴν χώρα. Περισσότερο, ὅμως, ἐνδιαφέρθηκα καὶ διάβασα γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη πνευματικότητα καὶ παράδοσι μετὰ ἀπὸ συζητήσεις στὸ Διαδίκτυο. Τότε ἄρχισα νὰ διαβάζω καὶ Γιανναρά, Ἄρδην καὶ Καραμπελιά (μαζὶ μὲ τὸν Δαυλό, τὴν Ἑλληνικὴ Ἀγωγή, τὸ Τρίτο Μάτι καὶ τὰ ἅπαντα τοῦ Γεωργαλᾶ).)

Ζοῦσα δηλαδὴ στὸ μαῦρο σκοτάδι. Ἔξαφνα, ὅμως, ὁ Ἀλαβάνος, ὁ Νίκος Δήμου καὶ ἡ Ἄθενς Βόις μὲ ξύπνησαν ἀπὸ τὸν λήθαργο. Μὲ ἔμαθαν ὅτι ὀφείλω, ὡς δημοκρατικὸς καὶ προοδευτικὸς πολίτης, νὰ νιώθω θρησκευτικῶς καταπιεσμένος (καὶ ἐθνικῶς καταπιεσμένος φυσικά, διότι στὸ σχολεῖο μοῦ εἶχαν πεῖ καὶ γιὰ τὸν Κολοκοτρώνη). Ἀπὸ τότε ἡ ζωή μου εἶναι μιὰ τραγῳδία. Τουλάχιστον, ὅμως, εἶμαι συνειδητὸς καὶ μορφωμένος πολίτης, δὲν μὲ ξεγελᾷ πιὰ ὁ Καρατζαφέρης, καὶ γνωρίζω σὲ τὶ ὀφείλονται οἱ ἀϋπνίες μου, τὸ ψυχολογικὸ στρὲς καὶ τὸ σεξουαλικό μου πρόβλημα. Ἐκμυστηρεύθηκα, λοιπόν, στὸν γιατρὸ (τώρα τὸ λέω καὶ σ᾿ ἐσᾶς) ὅτι ἔχω ἕνα ψυχολογικὸ πρόβλημα μὲ τὶς γυναῖκες. Δὲν ξέρω τί παθαίνω. Μόλις προχωρῶ μὲ μιὰ γυναῖκα, μοῦ ἔρχεται στὸ μυαλὸ ὁ Χριστόδουλος καὶ τὰ χάνω. (Σὲ μιὰ πιὸ προχωρημένη κατάσταση μάλιστα -εἶχε καὶ χειροπέδες καὶ μαστίγια ἐκείνη τὴν φορὰ τὸ πρᾶγμα- μοῦ ἦρθε στὸ μυαλὸ ὁ Αὐγουστίνος Καντιώτης· ἐκεῖ τὰ ἔχασα ἐντελῶς καὶ ἀποφάσισα τελικὰ νὰ πάω στὸν γιατρό.)

Ὁ γιατρὸς μοῦ εἶπε ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄλλη λύσις, πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ χωρισθῇ ἡ ἐκκλησία ἀπὸ τὸ κράτος. Σκέπτομαι στὶς ἄλλες ἐκλογὲς νὰ ψηφίσω Συνασπισμό.

Τί νὰ κάνω;

ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ

Τὸ μεγαλύτερο ψέμμα τῆς Γιαννάκου καὶ τῶν ὑποστηρικτῶν τοῦ ρυπαρογραφήματος Ρεπούση ἦταν οἱ ὑποκριτικὲς κραυγές, μὲ ὕφος χίλιων καρδιναλίων, περὶ «σεβασμοῦ τῶν θεσμῶν». Ὅπως ἀπεδείχθη πλέον, τὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο εἶχε ἀπὸ καιρὸ κρίνει ἀνεπαρκεῖς τὶς «διορθώσεις» τοῦ βιβλίου. Καὶ ὅμως ἡ Γιαννάκου ἀπέκρυψε τὴν γνωμοδότησι τοῦ Π.Ι. καὶ μὲ δική της πολιτικὴ ἀπόφαση ἐπεχείρησε νὰ περάσῃ τὸ βιβλίο στὰ κλεφτά. Ἀλλὰ ἡ ἄνομη πλεκτάνη κατέρρευσε, μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ κατέρρευσε καὶ ἡ πλεκτάνη Ἀννάν· μὲ τὸ ΟΧΙ τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι ὕψωσαν ἀνάστημα εὐθύνης, ξεσκέπασαν τὶς ἀνομίες, ἐξουδετέρωσαν τὴν πλεκτάνη, ἔδωσαν στὴν κυβέρνησι τὴν δύναμη ἔστω καὶ μὲ καθυστέρηση νὰ ἀποκαταστήσῃ τὴν συνταγματικὴ νομιμότητα καὶ νὰ προστατεύσῃ τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν μας.

Ἔξυπνος ὁ νέος ὑπουργός, φρόντισε νὰ πάρῃ ἐπαναβεβαίωσι τῆς ἀπορριπτικῆς γιὰ τὸ βιβλίο κρίσεως τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου (καὶ δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ μὴν εἶναι ἀπορριπτική!), ἀφοπλίζοντας ἔτσι τὴν συμμορία τῶν ἐθνομηδενιστῶν, ἡ ὁποία ἔκθετη πλέον ἔμεινε νὰ κραυγάζῃ ὑπὲρ τῆς παρανομίας Ρεπούση. Τὸ «βαθὺ κράτος» τοῦ διαπλεκόμενου ἐθνομηδενισμοῦ ἔκανε τὸ μοιραῖο λάθος. Ξεπέρασε κάθε ὅριο προκλητικότητος καὶ ἀνομίας. Τὸ πιόνι Ρεπούση, ἡ καθηγήτρια γαλλικῶν στὴν ὁποία ἐνεχείρισαν τὸ φονικὸ στιλέτο, δὲν εἶχε συναίσθηση τοῦ μέτρου. Παραβίασε συνειδητὰ τὸ ἀναλυτικὸ πρόγραμμα τοῦ ΥπΕΠΘ γιὰ τὴν συγγραφὴ τοῦ βιβλίου - καὶ ὑπερηφανευόταν γι᾿ αὐτὸ δημοσίως ἀπὸ τὶς στῆλες τῆς «Αὐγῆς»· τὸ κουρελογράφημά της, ἐν τούτοις, παρὰ τὴν παρανομία, προωθήθηκε ἀπὸ τοὺς πάτρωνές της, κατὰ παραβίασιν ὄχι μόνον τοῦ ἀναλυτικοῦ προγράμματος ἀλλὰ καὶ αὐτοῦ τοῦ Συντάγματος, ὅπως ἔκρινε μὲ τὸ ἱστορικό της πόρισμα ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν· παραβίασε ἐν συνέχειᾳ θρασύτατα τὴν ἐντολὴ γιὰ διορθώσεις σύμφωνα μὲ τὸ πόρισμα τῆς Ἀκαδημίας (ἐδῶ ἔχει ἕνα... δίκιο, διότι ἡ Ἀκαδημία δὲν ἐντόπισε μόνον ἐπιμέρους σφάλματα, ἀλλὰ ἔκρινε ἀπαράδεκτη τὴν ὅλη φιλοσοφία τοῦ συγγράμματος, ἡ ὁποία βεβαίως δὲν ἐπιδεχόταν διόρθωσι!) καὶ προκλητικῶς καταφερόταν ἐναντίον τῆς Ἀκαδημίας· μὲ ἀποκορύφωμα τὸν ἐμπαιγμὸ τῆς «διορθώσεως» τοῦ «συνωστισμοῦ» μὲ τὴν μετονομασία του σέ... «δραματικὲς συνθῆκες»! Καὶ μετὰ ἀπὸ ὅλες αὐτὲς τὶς ἀνομίες, ἡ διαπλεκόμενη συμμορία συνωμότησε γιὰ νὰ ἀποκρύψῃ τὴν ἀπόρριψι τῶν «διορθώσεων» ἀπὸ τὸ Π.Ι. καὶ νὰ ἐπιβάλῃ τὸ βιβλίο στὰ σχολεῖα. Ἀλλὰ οἱ Ἕλληνες πολῖτες ξεσκέπασαν τὴν πλεκτάνη, ἔστειλαν σπίτι τοὺς τὰ πιόνια τῶν συνωμοτῶν, ἀπεκατέστησαν τὴν νομιμότητα καὶ τοὺς θεσμούς, διετράνωσαν ὅτι τὰ παιδιά μας τὰ θέλουμε Ἕλληνες καὶ δὲν τὰ δίνουμε στοὺς γενιτσάρους! ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ!

Ἡ μεγάλη αὐτὴ ὴθικὴ πρὸ παντὸς νίκη, μᾶς γέμισε σήμερα ὅλους χαρά. Ὅλους ὅσοι δώσαμε τὸν μικρὸ ὁ καθένας ἢ μεγαλύτερο ἀγῶνα μας, ὅσοι θυμώσαμε, κλάψαμε, ξεσηκωθήκαμε, φωνάξαμε, μελετήσαμε καὶ κοπιάσαμε, ἐπιμείναμε, νιώσαμε τὴν ἀγωνία καὶ τὴν ἀπογοήτευσι, τὴν ἀποφασιστικότητα καὶ τὴν ἐλπίδα· τὸ Χρέος.

Πολλοὶ ἦταν αὐτοὶ ποὺ συστρατεύθηκαν στὸν καλὸ ἀγῶνα· καὶ γνωστοὶ καὶ ἄγνωστοι· καὶ ἀπὸ τὸν χῶρο τῆς πολιτικῆς καὶ τῆς ἐπιστήμης καὶ τοῦ βιβλίου καὶ τῆς δημοσιογραφίας· καὶ διδάκτορες καὶ νοικοκυρές. Θὰ περιοριστῶ ἀπὸ ἐδῶ μόνον νὰ συγχαρῶ τὸν Ἀνδρέα Σταλίδη τοῦ «Ἀντίβαρου». Νὰ ᾿σαι καλὰ Ἀνδρέα!

Γνωρίζουμε ὅτι μετὰ τὸ «νενικήκαμεν» τοῦ Μαραθῶνος χρειάστηκαν οἱ Θερμοπύλες. Ἂν ἔρθουν -καὶ τὸ ξέρουμε ὅτι θὰ ἔρθουν-, θὰ μᾶς βροῦν ἐκεῖ. Ἕτοιμους ἀπὸ καιρό· ἀπὸ χιλιάδες χρόνια.

Ἐκλογικὴ ἀποτίμησις

1. Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός

Κατ' αρχήν, θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους αγωνιστές που συνέβαλαν στην μεγάλη νίκη του πατριωτικού κινήματος, κόντρα στην λύσσα ολόκληρου του διαπλεκόμενου παλαιοκομματικού κατεστημένου.

Αγωνιστές όπως οι κ.κ. Άδωνις Γεωργιάδης, Μάκης Βορίδης, Αθανάσιος Πλεύρης, Κυριάκος Βελόπουλος, θα σταθούν, πιστεύω, στο ύψος τους στην νέα Βουλή. Θα είναι μια φωνή που μέχρι τώρα έλειπε.

Κάτι ακόμη, επίσης ελπιδοφόρο. Σχολιάστηκε εχθές με έκπληξη από ειδικούς αναλυτές η μεγάλη διείσδυση του ΛΑΟΣ στους νέους, υψηλού μορφωτικού επιπέδου. Πράγματι, αυτοί έδωσαν την νίκη και όχι οι παλαιοκομματικοί, δήθεν «εθνικόφρονες δεξιοί» του νεοδημοκρατικού μαντριού. (Ένα σχετικό σημερινό άρθρο του Γ. Κύρτσου.)

Συγχαρητήρια λοιπόν, και η κριτική, όποτε χρειάζεται, θα υπάρξει και αυτή. Αποφασιστικότης, συνέπεια και αποφυγή λαθών.

[Στα σχόλια, αποτίμησι-κριτική για την Δημοκρατική Αναγέννηση του κ. Παπαθεμελή, τον (υποθετικό) «εναλλακτικό αριστερό πόλο» που οραματίζεται η ομάδα του «Άρδην» και την Φιλελεύθερη Συμμαχία.]

Ἀκόμη περισσότεροι λόγοι γιὰ τὴν παρουσία τοῦ ΛΑ.Ο.Σ. στὴν Βουλή - Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ ἀνατέλλει

[Συνέχεια ἀπὸ τὸ προηγούμενο]

4. Ὁ ΛΑ.Ο.Σ. στὴν Βουλή. Ἡ μόνη δυνατότης ἐξασφαλίσεως πολιτικῆς ἱσορροπίας, ἡ μόνη δυνατότης νὰ βρεῖ ἡ εὐρύτερη πατριωτικὴ συντηρητικὴ παράταξι τὸν πραγματικὸ ἑαυτό της, ἡ μόνη δυνατότης γιὰ τὴν ἐξυγίανση καὶ τῆς (βέβαιης αυτοδύναμης νικήτριας) Ν.Δ.

Λυπούμαι, αλλά πρέπει να καταγγείλλω εντόνως την λυσσαλέα και αήθη εκστρατεία της Νέας Δημοκρατίας που παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες, όχι μόνον να σιγουρεύσει την βέβαιη πια νίκη και αυτοδυναμία της, αλλά να βρεθεί και στην Βουλή χωρίς αντίπαλο, έχοντας εξαφανίσει από το προσκήνιο κάθε πολιτική φωνή που θα αντετίθετο στην εθνική μειοδοσία, και έχοντας πίεση μόνον από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, πίεση προς περισσότερη εθνική μειοδοσία βεβαίως. Να εξαφανίσει από τον πολιτικό χάρτη και τις δυνάμεις που αντιτάχθηκαν σθεναρά στον αφελληνισμό, να καταγάγει τέτοιον θρίαμβο, ώστε να μπορεί την επόμενη τετραετία να δρα ασύδοτα και ανεξέλεγκτα και αλαζονικά γράφοντας στα παλαιότερα των κυβερνητικών υποδημάτων τους ίδιους τους πατριώτες οπαδούς της συντηρητικής παρατάξεως.

Στην πραγματικότητα, η μόνη περίπτωση να σοβαρευτεί και να δείξει συνέπεια η Νέα Δημοκρατία, η μόνη περίπτωση να αναγκαστεί να λαμβάνει σοβαρά υπ' όψιν της τους ίδιους τους οπαδούς της, παραδοσιακά πατριώτες, και να μην τούς γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της προς εξυπηρέτησιν των «εκσυγχρονιστών» αρνησιπάτριδων, είναι η ισχυρή παρουσία της εθνικής αντιπολιτεύσεως του ΛΑ.Ο.Σ. στην Βουλή. Η παρουσία ενός πολιτικού αντίβαρου σε κάθε παρεκτροπή της κυβερνήσεως, το οποίο δεν θα μπορεί να αγνοεί, διότι σε κάθε απόπειρα ενδοτισμού προς την «εκσυγχρονιστική» μειοδοσία θα υφίσταται την ζημιά από την πλευρά των πατριωτών. Το μόνο πιθανό πολιτικό εμπόδιο στην «εκσυγχρονιστική» μειοδοσία είναι αυτό.

Ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ θέματος ἐπίσης, ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο «Ἑλλάς»:

Η υποκρισία του κομματικού κατεστημένου και ο ρόλος της εθνικής αντιπολιτεύσεως του ΛΑ.Ο.Σ. στην νέα Βουλή

Αχαλίνωτη η Ν.Δ. χωρίς την παρουσία του ΛΑ.Ο.Σ. στην Βουλή


5. Ἡ παγκόσμια ἐξουσία μάχεται λυσσαλέα τὸν ΛΑ.Ο.Σ.· ἐπιθυμεῖ τὴν διατήρησι τοῦ τρικομματικοῦ διαπλεκόμενου κατεστημένου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ καὶ τὴν περιθωριοποίησι, καὶ συνεπώς ἀδρανοποίησι, κάθε φωνῆς ἀντίστασης στὸ ἀντινεοταξικὸ μὲν παλαιολιθικὸ δὲ Κ.Κ.Ε.

Η λυσσαλέα εκστρατεία βεβαίως της Ν.Δ. και των «Ιών» εναντίον του ΛΑ.Ο.Σ., έχει ακόμη μία παράμετρο. Όχι μόνον η Ν.Δ. θέλει πάση θυσία να αποφύγει το πολιτικό αντίβαρο στα δεξιά της, ώστε να μπορεί να Ρεπουσίζει και να Σκοπιανίζει ανενόχλητη, με την ΠΑΣΟΚοΣυνασπισμένη αντιπολίτευση να μην ζητά λιγότερο αλλά... περισσότερο ενδοτισμό, αλλά και η Νέα Τάξη συνολικώς θέλει να εδραιώσει την κυριαρχία της στο πολιτικό κατεστημένο, χωρίς να υπάρξει καμμία ρωγμή, ούτε καν πιθανότητα ρωγμής σε αυτό. Η Νέα Τάξη θέλει να υπάρχουν στην Βουλή μόνο τα συνηθισμένα κόμματα, αυτά που είχαμε πάντα. Η προσκυνημένη «κυβερνητική τριάδα» (όπως λέγει ο κ. Γιανναράς, χαρακτηρίζοντας ορθώς τον Συνασπισμό κυβερνητικό κόμμα) και το ΚΚΕ, ώστε να είναι καλουπωμένη, και συνεπώς περιθωριοποιημένη, η λαϊκή αντίδραση, μέσα στο παλαιολιθικό «κομμουνιστικό» κρεβάτι του Προκρούστη. «Ποιοί αντιδρούν; οι παλαιολιθικοί του ΚΚΕ.» Αυτομάτως τούς έχουμε περιθωριοποιήσει. Πόσο μάλλον που, δυστυχώς, φαίνεται το ΚΚΕ να έχει υπαναχωρήσει τον τελευταίο καιρό πολύ από την πατριωτική ανανέωση την οποία εξέφρασε η Λιάνα Κανέλλη, και να επέστρεψε στις παλαιές παρωπίδες. (Έχει επισημάνει πολλές φορές εύστοχα αυτήν την αρνητική εξέλιξη ο κ. Καραμπελιάς στο «Άρδην».) Βεβαίως, το ΚΚΕ παραμένει πάντοτε ένα αντινεοταξικό κόμμα, αλλά, όπως είπα είναι περιθωριοποιημένο και αντιμετωπίσιμο. Πολύ μεγαλύτερο τρόμο προκαλεί στην Νέα Τάξη η πιθανότης αναδείξεως ενός νέου πατριωτικού σχηματισμού, εκφράζοντος μάλιστα τις ιδέες, τις οποίες μέσα στην Ν.Δ. νόμιζαν ότι είχαν καταπνίξει και υποτάξει στον «εκσυγχρονισμό». Μια τέτοια εξέλιξη ίσως αποτελέσει τον καταλύτη για εξελίξεις και μέσα στην ίδια την Ν.Δ., καθώς η «εκσυγχρονιστική» συνωμοσία σιωπής και εξαφάνισης της πατριωτικής πολιτικής θα έχει υποστεί ρωγμή που δεν θα μπορεί να αγνοηθεί.

6. Ἡ ἀπογοήτευσις Παπαθεμελῆ καὶ οἱ βρώμικες συκοφαντίες

Δυστυχώς στο ίδιο λούκι μπήκε και ο άξιος κατά τ' άλλα κ. Παπαθεμελής, ο οποίος, όχι μόνον θυμήθηκε να κατέβει στις εκλογές ένα μήνα μήνα σχεδόν πριν την τελευταία στιγμή, με προκλητική κυβερνητική υποστήριξη, απογοητεύοντας τους πατριώτες που έδιναν τότε τον υπέρ πάντων πολιτικό αγώνα, αλλά και ενδίδοντας σε ενέργειες και επιθέσεις επιλήψιμες. Το παιχνίδι με την... αποκομιδή απορριμάτων του ΛΑ.Ο.Σ. (τουλάχιστον απηλλάγη το ΛΑ.Ο.Σ. από ορισμένα φαιδρά πρόσωπα τύπου Μυλωνόπουλου), και κυρίως οι γελοιότητες και οι συκοφαντίες περί δωδεκαθεϊστών, από κάποιους φαιδρούς παρεκκλησιαστικούς κατά του ΛΑ.Ο.Σ. και του κ. Γεωργιάδη, ήταν απογοητευτικά για τον Παπαθεμελή που όλοι εκτιμούσαμε. Αρκεί βεβαίως να κάνει κανείς επίσκεψη από τις ιστοσελίδες των ΥΣΕΕ, ΕΑΡ, Ρασσιάδων, Δαυλών και Διιπετών, να δει με τι μίσος καταφέρονται οι φανατικοί δωδεκαθεϊστές εναντίον του ΛΑ.Ο.Σ., για να καταλάβει ποιος είναι με ποιον. Στην πραγματικότητα, όσοι έχουμε ένα δράμι μυαλό μέσα στο κεφάλι μας και αγαπούμε την Ορθόδοξη εκκλησία και την παράδοσή μας, εκτιμούμε δύο φορές τον Άδωνι Γεωργιάδη. Δύο φορές άξιος συγχαρητηρίων είναι, όχι μόνο για το έργο του υπέρ της Ελληνικής κληρονομιάς πολλά χρόνια πριν ασχοληθεί με την ενεργό πολιτική, αλλά ακόμη περισσότερο επειδή στον χώρο των ασχολουμένων με την αρχαία Ελλάδα ήταν από τους λίγους που δεν έβλεπαν αντιθετικά την σχέση αρχαίας Ελλάδος και Ελληνισμού. Πραγματικά, η εκτίμησή μου για τον κ. Γεωργιάδη θα με έκανε να θεωρώ σοβαρά άξιο υποστηρίξεως το ΛΑ.Ο.Σ., ακόμη και αν είχε δημιουργηθεί από το πουθενά και δεν εξέφραζε τους πολυετείς αγώνες πολλών άξιων αγωνιστών.

7. Ἡ ἀποφασιστικότης τῶν πατριωτῶν γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ Ἀναγέννησι. Ἀγώνας, ὁ μόνος δρόμος.

Οι Έλληνες πατριώτες δεν μπορούν να αυτοκτονήσουν, να εγκαταλείψουν ό,τι έχτισαν με σκληρό αγώνα όλα αυτά τα χρόνια, να καταστρέψουν την ελπίδα να αποκτήσει επιτέλους η Ελλάδα πατριωτική πολιτική έκφραση, να επιβραβεύσουν την Νέα Δημοκρατία για την μειοδοτική πολιτική της και να τής δώσουν την ευκαιρία ασύδοτη και ανεξέλεγκτη, χωρίς αντιπολίτευση, να κάνει τα ίδια και περισσότερα. Διότι εμείς ενδιαφερόμαστε για τις ιδέες και την πολιτική μας. Εάν ο κ. Καρατζαφέρης είναι αυτός που τις υπηρετεί με συνέπεια και αποτελεσματικότητα, στηρίζουμε αυτόν. Οπωσδήποτε δεν είμαστε αφελείς για να πέφτουμε στην παγίδα της δυσφημιστικής προπαγάνδας των «Ιών» και λοιπών προπαγανδιστών, που, τάχα, τούς ενοχλεί το... πρόσωπο, λες και άμα αρχηγός ήταν ο Βορίδης π.χ. ή ο Γεωργιάδης, θα μάς... υποστήριζαν. Όσον περί αξιοπιστίας και συνέπειας, όποιος θεωρεί πιο αξιόπιστο και συνεπή τον Κωστάκη και την Ν.Δ. που επρόδωσαν την ιδεολογία και τα αισθήματα των ίδιων των οπαδών τους και παρέδωσαν τα παιδιά μας στην Λιακορεπούσειο ΠΑΣΟΚο- εκσυγχρονιστικο- αριστερά, και όχι τους πατριώτες που αγωνίζονται με συνέπεια για τις αρχές τους, είναι άξιος της τύχης του.

Για τον Έλληνα πατριώτη, εάν δεν υπάρξει αλλαγή στον πολιτικό χάρτη της Βουλής την 16η Σεπτεμβρίου, αλλά αντιθέτως επιβραβευθεί η Ρεπούσειος Ν.Δ. και της δοθεί η ανεξέλεγκτη αυτοδυναμία και κυριαρχία για μεγαλύτερη ασυδοσία εις βάρος των παραδόσεών μας, αυτό θα είναι ήττα πελώριων διαστάσεων (μόνο να σκεφθεί κανείς τους Μανδραβέληδες και τους εκσυγχρονιστές της Ν.Δ. να πανηγυρίζουν για την «απάντηση» του λαού στους «κινδυνολόγους εθνικιστές», αρκεί), με τέτοιες επιπτώσεις που θα περάσουν χρόνια για να ξαναμπορέσει να ακουστεί δυναμικά οποιαδήποτε πατριωτική φωνή. Ο δρόμος αυτός οδηγεί κατ' ευθείαν στον γκρεμό, αλλά δεν είμαστε λέμινγκ ώστε να τόν ακολουθήσουμε. Είμαστε αποφασισμένοι την 17η Σεπτεμβρίου να μπορούμε να μιλούμε· να αγωνιζόμαστε. Θα πολεμήσουμε.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ

ΕΜΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!

Περισσότεροι ἀντικειμενικοὶ λόγοι γιὰ τὴν παρουσία τοῦ ΛΑ.Ο.Σ. στὴν Βουλή

[Συνέχεια ἀπὸ τὸ προηγούμενο]

3. Ἀντίστασι στοὺς ἐθνομηδενιστὲς καὶ στοὺς προσκυνημένους. ΟΧΙ στὸν κατεστημένο τρικομματισμὸ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ

Χρῆστος Γιανναρᾶς, «Αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων», «Η Καθημερινή», 19 Αυγούστου 2007:

«
Έρχεται η ώρα να κριθεί στις κάλπες η δική μας, των πολιτών η αξιοπρέπεια. Οχι να τιμωρήσουμε τον εμπαιγμό, μόνο να αμυνθούμε, να προστατέψουμε τις ελευθερίες μας, την ποιότητα της ζωής μας και της ζωής των παιδιών μας. Η απόπειρα με το διαβόητο βιβλίο της Ιστορίας να παρακαμφθεί και απαξιωθεί το Σύνταγμα, να προκληθεί και χλευαστεί η λαϊκή αίσθηση πατρίδας και η πιστότητα στην ιστορική μνήμη, συνιστά απειλή, απόπειρα ασέλγειας στην ποιότητα της ζωής μας.

Ολα τα άλλα κοινωνικά εγκλήματα των δύο μεγάλων κομμάτων μπορεί να πισωδρόμησαν τη χώρα, αλλά δεν απείλησαν την οντότητα και τη συνοχή της ελληνικής παρουσίας. Ούτε η καταλήστευση του Χρηματιστηρίου ούτε τα «δομημένα ομόλογα», η διαπλοκή, η διαφθορά, η αναξιοκρατία, ούτε η προδοσία Οτσαλάν, ο εξευτελισμός στα Υμια, η άνευ όρων βουβή διεκπεραίωση των ευρωπαϊκών φιλοδοξιών της Τουρκίας.

Η παροχή της ψήφου μας σε οποιοδήποτε κόμμα εκτός από τα τρία «εξουσίας» [ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ], δεν είναι αυτοσκοπός. Σκοπός είναι να υποχρεωθεί σε αναδιάταξη το πολιτικό σύστημα.

Στον ρεαλισμό αυτής της πολιτικής επίγνωσης να προστεθεί, για την ακρίβεια, ότι τα δύο κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα είναι στην πραγματικότητα τρία, αφού με οποιαδήποτε κυβέρνηση ο «Συνασπισμός» προσφέρει τους καριερίστες μισθοφόρους για την άσκηση της ίδιας «προοδευτικής» ιδεολογικής τυραννίας. Και βαρύνονται τα κόμματα εξουσίας με μια κορυφαία το καθένα αποκάλυψη του πολιτικού μηδενισμού του: Το ένα προπαγάνδισε ανενδοίαστα την Πλεκτάνη Ανάν. Το άλλο προώθησε με πείσμα την αλλαγή ιδεολογικού παραδείγματος στο ελληνικό σχολείο – το διαβόητο βιβλίο Ιστορίας. Καθόλου τυχαία, και στις δύο αυτές περιπτώσεις το καθένα από τα δύο μεγάλα κόμματα «έκανε πλάτες» στο άλλο, ενώ οι «συνασπισμένοι» μισθοφόροι ανέλαβαν την ιδεολογική συνηγορία.

Ναι: κριτήριο ψήφου η συμπαιγνία των τριών «κομμάτων εξουσίας» [ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ] τόσο στην προώθηση της Πλεκτάνης Ανάν όσο και στην αλλαγή ιδεολογικού παραδείγματος στο ελληνικό σχολείο.
»

ΟΧΙ στὴν τριάδα ἐξουσίας τοῦ κατεστημένου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ.

[Συνεχίζεται]

Καὶ ἄλλοι ἀντικειμενικοὶ λόγοι γιὰ τὴν παρουσία τοῦ ΛΑ.Ο.Σ. στὴν Βουλή

[Συνέχεια ἀπὸ τὸ προηγούμενο]

2. Οἱ ἰδέες, ἡ πραγματικὴ πολιτική, ξανὰ στὸ προσκήνιο

Οἱ ἰδέες, ἡ πραγματικὴ πολιτική, ἔχουν πεθάνει μέσα στὸν πρασινοκοκκινομπλὲ χυλὸ τοῦ κατεστημένου τῆς τρικομματικῆς ἐξουσίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ, ἐδῶ καὶ δεκαετίες. Οἱ ἰδέες εἶναι ἀνάγκη νὰ ἔλθουν ξανὰ στὸ προσκήνιο· νὰ δώσουν τὸ ἐρέθισμα γιὰ γόνιμο διάλογο καὶ ὑψηλὴ πολιτική· νὰ μᾶς ξυπνήσουν ἀπὸ τὸν λήθαργο τῆς κατεστημένης παρακμῆς.

Ἡ ἐθνικὴ ἀντιπολίτευσι τοῦ ΛΑ.Ο.Σ. στὴν νέα Βουλὴ ἔχει αὐτὴν τὴν ἀποστολή, σὰν τὴν ἀλογόμυιγα τοῦ Σωκράτους, νὰ δώσει τὸ ἐρέθισμα, ὥστε ἀκόμη καὶ ἡ (σίγουρα αὐτοδύναμη νικήτρια τῶν ἐκλογῶν) Ν.Δ. νὰ θυμηθεῖ αὐτὰ ποὺ ἔχει πρὸ πολλοῦ ἐγκαταλείψει.

Ίδοὺ οἱ μεγάλες ἰδέες, τὰ κίνητρα τῆς πολιτικῆς, ὅπως τὶς ἀναφέρει ὁ καθηγητὴς Χρῆστος Γιανναρᾶς («Ενα «ντιμπέιτ» που δεν θα γίνει ποτέ», «Ἡ Καθημερινή», 9 Σεπτ. 2007):

«

Ερωτήματα σε οπαδό νηφάλιο και ανιδιοτελή της «Νέας Δημοκρατίας»:

Μπορεί να εντοπίσει ο οπαδός έστω και μια περίπτωση, από το 1981 ώς σήμερα, που η Ν.Δ. διαφώνησε και αντιτάχθηκε στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ για την παιδεία και τον πολιτισμό;

Παρουσίασε ποτέ η Ν.Δ. θέση, άποψη ή πρόταση διαφορετική από του ΠΑΣΟΚ για τη διδασκαλία της γλώσσας στα σχολεία; Εξέθεσε ποτέ τον παραμικρό προβληματισμό για πιθανή υποβάθμιση της γλώσσας στη σχολική εκπαίδευση, για τα γραμματικά, συντακτικά, νοηματικά λάθη, τη λεξιπενία, την αναπηρία της σκέψης, της κρίσης, της έκφρασης στον δημόσιο βίο;

Εξήγησε ποτέ η Ν.Δ. γιατί συμπλέει με το ΠΑΣΟΚ στη στανική επιβολή του μονοτονικού συστήματος γραφής; Γιατί απέρριψε η νεοδημοκρατική κυβέρνηση την πρόταση βουλευτή της να επιτραπεί η ελεύθερη επιλογή και χρήση τόσο του μονοτονικού όσο και του πολυτονικού συστήματος στις δημόσιες υπηρεσίες;

Εμφάνισε ποτέ η Ν.Δ. θέση ή πρόταση διαφορετική από του ΠΑΣΟΚ για την αξιολόγηση των μαθητών (το εξεστατικό σύστημα) στη στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση; Πειθάρχησε ή όχι η Ν.Δ. στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ να προάγονται οι πάντες στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο άσχετα με τις επιδόσεις τους;

Αντιστάθηκε ποτέ η Ν.Δ. στην κατάργηση από το ΠΑΣΟΚ κάθε αξιοκρατικής ιεράρχησης ευθυνών στην εκπαίδευση; Παρουσίασε ποτέ πρόταση συστήματος αξιολόγησης των εκπαιδευτικών; Εξέφρασε ποτέ αντίρρηση για την ασυδοσία της αμφίεσης και της εμφάνισης των μαθητών στα σχολεία, ζήτησε ποτέ τη μαρτυρία της εμπειρίας δασκάλων και καθηγητών (όχι του συνδικαλιστικού παρακράτους) γι’ αυτό το θέμα;

Ο νηφάλιος και ανιδιοτελής οπαδός της Ν.Δ. δέχεται συνειδητά να ξαναψηφίσει το κόμμα που πρόσφερε πλήρη κάλυψη στην κ. Γιαννάκου για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού; Θα ξαναψηφίσει το κόμμα που συνέπαιξε στην απόπειρα να παρακαμφθεί και απαξιωθεί ο συνταγματικός καθορισμός των στόχων της εκπαίδευσης, να χλευαστεί η πιστότητα στην ιστορική μνήμη και η λαϊκή αίσθηση πατρίδας, έσχατα ερείσματα αυτοσεβασμού του σημερινού Ελληνα;

Εκτός από τις διαφορές (πραγματικές ή φανταστικές) στην πρακτική διαχείρισης της εξουσίας, μπορεί ο οπαδός να εντοπίσει έστω και μία (μόνο μία) διαφορά της Ν.Δ. από το ΠΑΣΟΚ στο επίπεδο των πολιτικών πεποιθήσεων, των κοινωνικών στόχων, του «νοήματος» των σχέσεων κοινωνίας; Μπορεί να ξεχωρίσει ο οπαδός αν το κόμμα της Ν.Δ. θεμελιώνει την πολιτική του σε κάτι διαφορετικό από τον «εκσυγχρονιστικό» μηδενισμό και τον εργαλειακό αμοραλισμό του ΠΑΣΟΚ;

Υπάρχει η παραμικρή διαφορά στην εξωτερική πολιτική που άσκησε τα τελευταία χρόνια η Ν.Δ. από αυτήν που άσκησε το σημιτικό ΠΑΣΟΚ; Μιλάμε (κυρίως) για διαφοροποίηση σθένους, παρρησιασμένης αξιοπρέπειας, υπεράσπισης των προϋποθέσεων ιστορικής συνέχειας του ελληνικού ονόματος.

Και μια ακόμα ερώτηση στον Νεοδημοκράτη:

Αν και η δική του προσωπική εμπειρία βεβαιώνει τον πανθομολογούμενο εκπασοκισμό της Ν.Δ., πού θα μπορούσε ως ψηφοφόρος να επενδύσει περισσότερες ελπίδες: στο πρωτότυπο ή στην απομίμηση; Ευελιξία αναθεωρήσεων και προσαρμογών έχει περισσότερη ο πρώτος διδάξας ή ο μεταπράτης και μίμος;
»

[Συνεχίζεται]

Ἀντικειμενικοὶ λόγοι γιὰ τοὺς ὁποίους εἶναι ἐθνικῶς ἀναγκαία ἡ εἴσοδος τοῦ ΛΑ.Ο.Σ. στὴν Βουλή

Λέγω ἀντικειμενικοὶ λόγοι· διότι οἱ ὑποκειμενικοὶ λόγοι τῶν ἐπιλογῶν καὶ τοῦ τρόπου ζωῆς ἑνὸς ἑκάστου, αὐτοὶ ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ τὴν προσωπική μας κοσμοθεωρία καὶ βιοαντίληψι, αὐτοὶ ποὺ τελικῶς καθορίζονται ἀπὸ τὴν ἐσωτερική μας μοῖρα [1] δὲν προσφέρονται πρὸς ἐπιχειρηματολογία. Μποροῦν νὰ ἐπιδειχθοῦν ἐμπράκτως βεβαίως καὶ νὰ λειτουργήσουν ὡς ἐρέθισμα στοὺς ἄλλους νὰ ἀκολουθήσουν τὸν δικό τους δρόμο. Ἀλλὰ θὰ ἀρκεστῶ ἐδῶ στοὺς ἀντικειμενικοὺς λόγους.

1. Ἡ δημοκρατία μας εἶναι στρεβλή

Ἡ δημοκρατία μας εἶναι στρεβλὴ καὶ ἀν-ισόρροπη ἀπὸ τὴν μεταπολίτευσι, ἐὰν ὄχι ἀπὸ τὸν ἐμφύλιο, καὶ δῶθε. Τὰ πράγματα εἶναι ἁπλά. Ἢ θὰ ἔχουμε δημοκρατία καὶ πολυφωνία μὲ ὅλους ἢ δὲν θὰ ἔχουμε καθόλου. Ὄχι πολυφωνία Ἀλαβάνου - «εἶμαι ὑπὲρ τῶν μικρῶν κομμάτων, ἀλλὰ νὰ μὴν μπεῖ ὁ ΛΑ.Ο.Σ.» Ὄχι κύριε. Ἢ ἔχουμε δημοκρατία γιὰ ὅλους ἢ γιὰ κανέναν.

Ἐν Ἑλλάδι κυβερνᾶ ὁ Συνασπισμὸς τῆς Ἀριστερᾶς ἐδῶ καὶ τριάντα χρόνια - γιὰ νὰ μὴν πῶ ἀπὸ τὸν θάνατο τοῦ Παπάγου καὶ δῶθε. Στὴν Βουλὴ καὶ στὸν δημόσιο λόγο ὑπάρχει μόνον ἀριστερὴ «προοδευτική- ἐκσυγχρονιστικὴ» ἀντιπολίτευσι, ἡ ὁποία ἔχει ἐν πολλοῖς ὑποτάξει καὶ τὴν κυβέρνησι. Τὸ βαθὺ κράτος τῆς ἀριστερῆς προπαγάνδας ἐπιβάλλεται ἀκόμη καὶ στὴν πάλαι ποτὲ δεξιὰ παράταξι (τὸ προσκύνημα τῆς ὁποίας καταδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὸ ὅτι ἔχει ἐγκαταλείψει καὶ αὐτὸ τὸ ὄνομά της χάριν τοῦ «μεσαίου χώρου» (ἄχρωμου, ἄοσμου καὶ ἄγευστου «ἐκσυγχρονιστικοῦ» χυλοῦ)), μὲ ἀποκορύφωμα τὴν παράδοσι ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν «δεξιὰ» κυβέρνησι τῆς ψυχῆς τῶν ἑλληνοπαίδων στοὺς ΛιακοΡεπούσηδες ἀφελληνιστικοὺς γενιτσάρους (ἐνεργὰ κομματικὰ στελέχη τοῦ ἀρνησιπάτριδος «προοδευτικοῦ» χώρου).

Ἡ Βουλὴ εἶναι ἀν-ισόρροπη καὶ ἀνισοβαρής. Ὑπάρχει μόνον ἀριστερὴ ἀντιπολίτευσις, ἡ ὁποία, ὡς κυβερνὼν βαθὺ κράτος, ἀντιπολιτεύεται τὴν κατὰ τὴν κρίσι της ὄχι ἐπαρκῶς προσκυνημένη Ν.Δ.

Δημοκρατία καὶ πολυφωνία, ὅμως, σημαίνει νὰ ἐκφράζονται ὅλες οἱ ἀπόψεις. Νὰ ὑπάρχει καὶ ἀριστερὴ καὶ δεξιὰ ἀντιπολίτευσι (καὶ κυβέρνησι). Καὶ διεθνιστικὴ καὶ ἐθνικιστική. Μόνον ἡ πραγματικὴ πολυφωνία μπορεῖ νὰ δώσει ὑγιὴ δημοκρατία· ὄχι ὁ πρασινοκοκκινομπλὲ χυλὸς τοῦ κυβερνητικοῦ τρικομματισμοῦ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ.

Ἡ ὑγιὴς δημοκρατία ἀπαιτεῖ τὴν ἐνεργὸ παρουσία τῶν Ἑλλήνων ἐθνικιστῶν στὸ πολιτικὸ προσκήνιο. Ἀπαιτεῖ τὴν διενέργεια πολιτικοῦ διαλόγου καὶ παραγωγὴ πολιτικῆς σκέψεως καὶ δράσεως γιὰ τὰ μεγάλα ζητήματα τῆς πολιτικῆς. Τὴν ἐθνική μας αὐτοσυνειδησία, ἱστορία καὶ παράδοσι· τὴν γλῶσσα καὶ τὸν πολιτισμό· τὴν κοινωνικὴ ἠθική· τὴν ἐξωτερικὴ πολιτική· Κύπρος, Β. Ἤπειρος, Σκόπια, τουρκία· τὸν οἰκουμενικὸ Ἑλληνισμό· τὴν λαθρομετανάστευσι καὶ τὴν ἀπειλὴ βιολογικῆς καὶ πολιτιστικῆς ἐξαφανίσεως τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων.

Τὰ κεφαλαιώδη αὐτὰ ζητήματα πρέπει νὰ ἔλθουν ἐπιτέλους στὸ προσκήνιο τοῦ δημοκρατικοῦ διαλόγου, τῆς παραγωγῆς πολιτικῆς σκέψεως καὶ δράσεως. Ὅταν στὶς πλέον σύγχρονες καὶ δημοκρατικὲς χῶρες τῆς Ε.Ε., Γαλλία (σκεφτεῖτε τὶς συζητήσεις γιὰ τὴν πολιτικὴ Σαρκοζύ, ἀλλὰ καὶ τὸ εὐρωσύνταγμα), Γερμανία, Ἀγγλία, Ὀλλανδία, Ἰσπανία, παντοῦ, αὐτὰ τὰ ζητήματα, ἡ μετανάστευσι, ἡ εἴσοδος τῆς τουρκίας στὴν Ε.Ε., ἡ γλῶσσα καὶ ἡ ἐθνικὴ ταυτότητα, εἶναι στὸ προσκήνιο τοῦ δημοκρατικοῦ προβληματισμοῦ. Καὶ στὴν Ἑλλάδα, δὲν συζητεῖται τίποτε. Νέκρα. Σιωπὴ τοῦ εἴδους τοῦ πάλαι ποτὲ κομμουνιστικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ. Καὶ μόνο ἡ ἀπόπειρα διαλόγου ἐξεγείρει τὴν φασιστικὴ «προοδευτικὴ» τρομοκρατία: «ἐθνικιστή! φασίστα!» Πρέπει ἐπιτέλους ἡ Ἑλλάδα νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὸν πολιτικὸ μεσαίωνα· πρέπει νὰ ξαναρχίσει ὁ πολιτικὸς διάλογος· πρέπει νὰ ὑπάρξει δημοκρατία· πρέπει οἱ Ἕλληνες ἐθνικιστὲς νὰ προσφέρουν τὸν πολιτικὸ προβληματισμό τους ἀπὸ τὸ δημόσιο βῆμα. Εἶναι ἀνάγκη γιὰ τὴν ὑγεία τῆς δημοκρατίας μας στὶς 17 Σεπτεμβρίου ὁ ΛΑ.Ο.Σ. νὰ βρίσκεται στὴν Βουλή. Εἶναι ἀνάγκη νὰ σπάσει τὸ παρηκμασμένο πρασινοκοκκινομπλὲ τρικομματικὸ κυβερνητικὸ κατεστημένο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ.

[Συνεχίζεται, αὔριο.]


Σημειώσεις:
[1] Γράφει ὁ μεγάλος φιλόλογος, ἑλληνολάτρης καὶ ὁραματιστὴς τοῦ Ἑλληνικοῦ ἐθνικισμοῦ Ἰωάννης Συκουτρῆς («Φιλοσοφία τῆς ζωῆς - Ἡ ἡρωικὴ ἀντίληψις τῆς ζωῆς»):

«Πουθενὰ δὲν φαίνεται περισσότερον ἡ ὑ π ε ρ η φ ά ν ε ι α τοῦ ἡρωικοῦ ἀνθρώπου, παρὰ εἰς τὸν τρόπον ποὺ διεξάγει τοὺς λεγομένους ἀγώνας ἰδεῶν. Δὲν ἀποβλέπει ποτὲ εἰς τὸ νὰ νικήσῃ. Τί θὰ εἰπῇ νὰ νικήση; Νὰ δεχθοῦν τὰς ἀπόψεις του; Συμφορά! Ὁ ἴδιος ξέρει τὶ τοῦ ἐστοίχισεν ὡς ποὺ νὰ καταλήξη εἰς αὐτάς, τὶ τ ό λ μ η ἐχρειάσθη - sapere aude, λέγει ὁ ἀρχαῖος ποιητής - τὶ ἐσωτερικήν ὠ ρ ί μ α ν σ ι ν προϋποθέτει. Ἔτσι, ἀνησυχεῖ μᾶλλον παρὰ ποθεῖ ἐκεῖνον, ποὺ θὰ τὰς δεχθῇ κατ᾿ ἐπιταγὴν ἢ ὡς προϊὸν μιᾶς συντόμου συζητήσεως.

Διὰ ν᾿ ἀποκτήση μήπως ὀ π α δ ο ύ ς; Εἶν᾿ ἀληθές, ὅτι πολλοὶ αἰσθάνονται τὴν ἀνάγκην νὰ κάνουν προπαγάνδαν διὰ τὰς ἰδέας των, σὰν νὰ φοβοῦνται, ὅτι δὲν θὰ εἶναι ὀρθαί, ἂν δὲν τὰς ἀνεγνώριζαν καὶ ἄλλοι, κατὰ τὸ δυνατὸν πολυαριθμότεροι. Ἀλλ᾿ ἐκεῖνος γνωρίζει, ὅτι σημασίαν δὲν ἔχει τὸ περιεχόμενον τῶν ἰδεῶν ἑνὸς ἀνθρώπου, ἀλλ᾿ ἡ ψυχικὴ δύναμις μὲ τὴν ὁποίαν τὰς κατέκτησε καὶ τὰς κατέχει. Ὄχι τὸ τ ί πιστεύεις, ἀλλὰ τὸ π ῶ ς πιστεύεις ὅ,τι πιστεύεις. Ὅτι τὰς θεμελιώδεις, τὰς ζωτικάς πεποιθήσεις σοῦ ρυθμίζει κατὰ βάθος ἡ μοῖρα σου, ὄχι τανάπαλιν. Καὶ ἡ μοῖρα σου εἶναι κάτι ἀπολύτως προσωπικόν· δὲν ἠμπορεῖς μήτε νὰ τὸ δανεισθῆς, μήτε νὰ τὸ δανείσης. Ἔπειτα τί σημαίνει διὰ τὸν ἡρωικόν ἄνθρωπον ὁ ἀριθμός; Ἐκεῖνος θέλει, καὶ ὡς πνευματικὸς ἄνθρωπος ἀκόμη, νὰ ἐργάζεται, ὄχι νὰ συνεργάζεται· εἶναι ἀνδρικώτερον...

Ἔτσι, καὶ ὅταν ὑπερασπίζῃ τὰς ἀπόψεις του, δὲν τὸ κάνει διὰ νὰ τὰς ἐπιβάλῃ· ἀλλὰ διὰ νὰ μείνῃ ὁποῖος εἶναι.»

Ὁ ἴδιος («Οἱ πνευματικὲς κατευθύνσεις τῶν νέων»):

«Ἀξία ἔχει ὄχι τὸ τὶ πιστεύεις, ἀλλὰ τὸ πῶς πιστεύεις ὁτιδήποτε πιστεύεις. Ἀπὸ ποιές ἀμφιβολίες ξεκίνησες, πῶς κατέληξες σ᾿ αὐτὴν εἰδικὰ τὴν πίστη, τὶ ἐσωτερικοὺς ἢ καὶ ἐξωτερικοὺς ἀγῶνες σοῦ στοίχισε, πῶς διαμορφώνει τώρα τὴ ζωὴ καὶ τὶς πράξεις σου, - ὁ ἔρωτας καὶ ἡ μέθοδος, μὲ τὴν ἔννοια ποὺ δίνει στὶς λέξεις ὁ Πλάτων, ὄχι τὸ πόρισμα, ἔχουν τὴν ἀξία γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἔτσι τὸ πρόβλημα τῶν ἰδανικῶν γίνεται πρόβλημα βαθύτατα καὶ οὐσιαστικότατα ἠθικό. Ἀναφέρεται στὰ κίνητρα, τὴν ἐσωτερικὴ ἐργασία καὶ τὸ αἴσθημα τῆς προσωπικῆς μας εὐθύνης ἀπέναντι στὴ μοῖρα μας καὶ τὴν κοινωνία, γίνεται αἴρεσις βίου, γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω τὴν ἀριστοτελικὴ ἔκφραση.»

Σαν σήμερα

14 Σεπτεμβρίου - ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

+ ΥΨΩΣΙΣ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Ημέρα Εθνικής Μνήμης για την γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το τουρκικό κράτος.
(Με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων το 1998. Απόφαση την οποία η ασπόνδυλη, ξενόδουλη, αφελληνισμένη και προδοτική σημερινή άρχουσα τάξη... επήρε πίσω!)

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ.

Τρεις άνθρωποι, σαν σήμερα, το 1814, εθυμούντο...

...

14 Σεπτεμβρίου 629
Ο Αυτοκράτωρ Ηράκλειος επιστρέφει νικητής στην Κωνσταντινούπολη, φέρνοντας μαζί του τον Τίμιο Σταυρό.

14 Σεπτεμβρίου 1814
Ιδρύεται η Φιλική Εταιρεία από τους Νικόλαο Σκουφά, Αθανάσιο Τσακάλωφ και Εμμανουήλ Ξάνθο στην Οδησσό της Ρωσίας και αποφασίζεται η προπαρασκευή του Αγώνος της Εθνεγερσίας.

Μεγάλη ημέρα η σημερινή. Ο θρίαμβος του Αυτοκράτορος Ηρακλείου, μυθικής μορφής Έλληνα βασιλέως-στρατιώτου, μέγας θρίαμβος του Γένους, της Πίστεως και της Παραδόσεώς μας, με λάβαρο υψωμένο τον Τίμιο Σταυρό, έμπνευση, πηγή και σύμβολο δυνάμεως και δόξας, και τον λαό της Βασιλεύουσας, μέσα σε παραλήρημα ενθουσιασμού, να εορτάζει και να επευφημεί, ψάλλοντας, ίδια και απαράλλαχτα όπως το ψάλλουμε και σήμερα:

Σῶσον Κύριε τὸν λαόν Σου
καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν Σου·
νίκας τοῖς βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος
καὶ τὸ Σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ Σου πολίτευμα.

Και από τις στιγμές εκείνες του θριάμβου, τις απρόσιτες εκείνες κορυφές δυνάμεως και δόξας, δώδεκα αιώνες μετά, μέσα στο σκότος της σκλαβιάς, ένα άλλο γεγονός, το οποίο δεν χαρακτήριζε ο θρίαμβος, αλλά η ταπεινότης και η περίσκεψη, συνοδευόμενα όμως από βαθεία πίστη, πατριωτισμό και απόφαση θυσίας. Τρεις άσημοι έμποροι ιδρύουν στην Οδησσό την Φιλική Εταιρεία. Κανείς δεν τούς έδωσε τότε σημασία, αλλά η φλόγα της ψυχής αυτών των ταπεινών Ελλήνων, και όσων σιγά-σιγά συστρατεύτηκαν μαζί τους, έθρεψε το θαύμα.

[...] Ορκίζομαι όπως τρέφω αδιάλλακτον μίσος εναντίον των τυράννων της Πατρίδος και των οπαδών τους και ομοφρονούντων.

[...] Τέλος πάντων, ορκίζομαι εις το ιερόν όνομά Σου, ω ιερά και αθλία Πατρίς· ορκίζομαι εις τας πολυχρονίους βασάνους Σου, ορκίζομαι εις τα πικρά δάκρυα των αιχμαλώτων και καταδίκων κατοίκων Σου, τα οποία τόσους αιώνας κατά στιγμήν υποφέρουν τα ταλαίπωρα τέκνα σου, ότι αφιερούμαι όλος εις Σε, ότι εις το εξής Συ θέλεις είσαι η αιτία και ο σκοπός των διαλογισμών μου, το όνομά Σου οδηγός των πράξεών μου και η εδική Σου ευτυχία η ανταμοιβή των κόπων μου.

Η Θεία Δικαιοσύνη ας εξαντλήση επάνω εις την κεφαλήν μου όλους τους κεραυνούς της δικαιοκρισίας Της, [και εάν καταπατήσω τον όρκο αυτόν] το όνομά μου, οι κατά διαδοχήν κληρονόμοι μου ας είναι εις αποστροφήν, και το υποκείμενόν μου το αντικείμενον της κατάρας και του αναθέματος των ομογενών μου. [...]

(Απόσπασμα από τον «Μέγα Όρκο» των Φιλικών)

...

Ἡμέρα δόξης, ἡμέρα περισυλλογῆς καὶ ἐπαναστάσεως, ἡμέρα θρήνου· τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο, τόσες φορὲς στοὺς ἀμέτρητους αἰῶνες τῆς φυλῆς μας... Ὅλα μαζί. Τῆς ἀναστάσεως προηγεῖται πάντοτε ὁ γολγοθᾶς. Ὅλα μαζί, ὅλα μαζὶ τὰ θυμόμαστε καὶ νιώθουμε τὴν κληρονομιὰ καὶ τὸ χρέος.

«Ἡ Ἱστορία δαγκώνει τὴν οὐρά της· ἄπαξ καὶ ἕνας λαὸς πέτυχε στὸν πολιτισμό, θὰ ἐπανέλθῃ στὸν τόπο του, ἔστω καὶ μετὰ μυριάδες χρόνια.»
('Οδυσσέας 'Ελύτης, «Δυτικὰ τῆς Λύπης»)

...

16 Σεπτεμβρίου - ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

ΜΑΥΡΟ, ΜΑΥΡΟ, ΜΑΥΡΟ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΛΗΣΜΟΝΕΣ

Ήρθε η ώρα οι Έλληνες πατριώτες να δώσουν την απάντησί τους στο σάπιο κομματικό κατεστημένο. Ήρθε η ώρα οι Έλληνες να ακουστούν.

ΕΜΠΡΟΣ!

Ενώ η πατρίδα μας καιγόταν, οι αρνησιπάτριδες συνέχιζαν το ύπουλο έργο της κατεδαφίσεως της Ιστορίας μας

Κανείς σχεδόν δεν έδωσε σημασία, καθώς τις ίδιες ώρες η πατρίδα μας όλη καιγόταν. Και όμως, ενώ στον Μωριά ξαναζωντάνευε ο τρόμος του Ιμπραήμ, οι αρνησιπάτριδες συνέχιζαν το ύπουλο έργο της κατεδαφίσεως της Ιστορίας μας. Εμείς βεβαίως τό προσέξαμε και τό σημειώνουμε, για να γνωρίζουν άπαντες ότι έχουν γνώσιν οι φύλακες.

Κάποιος Δημήτρης Σωτηρόπουλος, λοιπόν, ο οποίος... «διδάσκει Ιστορία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο» [Σημειωτέον: Δεν είναι καθηγητής, ούτε αναπληρωτής ή επίκουρος καθηγητής Ιστορίας. Είναι... Συμβασιούχος Π.Δ. 407/80 του... Τμήματος Πληροφορικής του πανεπιστημίου (έτσι για να λέγουν οι κυρίες Γιαννάκου- Ρεπούση ότι την Ιστορία τήν γράφουν οι... ιστορικοί...)) , ο οποίος παρακολούθησε κάποιο ιστορικό σεμινάριο και ανέλαβε ως φαίνεται την διαμόρφωσι της εθνικής μας συνειδήσεως από τις στήλες της «εκσυγχρονιστικής» «Καθημερινής», όπως και ο καθ. Π. Πιζάνιας, επικεφαλής της εθνομηδενιστικής τάσεως στο ίδιο πανεπιστήμιο και συχνά αρθρογραφών στην «Κ». Αλλά ο καθηγητής Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης και άλλοι έχουν σχολιάσει αυτά τα φαινόμενα...], ανέλαβε, σχολιάζοντας κάποιο βιβλίο κάποιου Νίκου Β. Ροτζώκου («Εθναφύπνιση και Εθνογένεση: Ορλωφικά και ελληνική ιστοριογραφία»), να... κατεδαφίσει με φανατισμό νεοφώτιστου τα «εθνικά μας ταμπού» («Τα ορλωφικά δεν ήταν εθνική επανάσταση», «Η Καθημερινή», 2-9-2007). Οι κεραμίδες εκτοξεύονται στο άρθρο του με ρυθμό οπλοπολυβόλου. Αλλά η ακόλουθη δεν είναι απλή κεραμίδα, είναι ολόκληρο ντουβάρι:

«ο εθνικιστής Κεμάλ Ατατούρκ έκανε στους Ελληνες της Σμύρνης ό,τι και οι επαναστάτες του '21 στους Οθωμανούς»

Μπόινγκ...!!! Αλλά εδώ τα αστεία τελείωσαν και θα μιλήσουμε έξω από τα δόντια.

Όχι κύριε Σωτηρόπουλε. Η πνευματική ανεπάρκεια, η ημιμάθεια και η ανθελληνική προκατάληψή σας δεν σάς επιτρέπουν να δείτε ότι η προφανής αναλογία δεν είναι αυτή που, χυδαία, ως αρνητής του ολοκαυτώματος του Ελληνισμού, εσείς προβάλλετε, αλλά η εξής:

Ο Κεμάλ Ατατούρκ έκανε στους Έλληνες της απελευθερωμένης Ελληνικής Σμύρνης ό,τι και ο Ιμπραήμ στους Έλληνες του Μωριά. (Μόνο που ο Ιμπραήμ τελικώς απέτυχε· αυτή είναι η διαφορά.)

Δεδομένου τούτου και της απόψεως που εκφράσατε, δικαιούμαι να σάς θεωρώ σύμμαχο και οπαδό του Ιμπραήμ και, ως εκ τούτου, τρόπόν τινα, ιδεολογικό αυτουργό των ολέθριων και φονικών πρόσφατων πυρκαγιών της πατρίδας μας. Η δε απάντησίς μου προς εσάς δεν μπορεί να είναι άλλη από την απάντηση του Γέρου του Μωριά στον Ιμπραήμ:

«Όχι τα κλαριά να μας κάψεις, όχι τα δέντρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνο πέτρα πάνω στην πέτρα να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνούμε. Γιατί τα δέντρα μας αν τα κάψεις, τη γη δεν μπορείς να τη σηκώσεις και η ίδια η γη που τα έθρεψε, αυτή η ίδια γη μένει δική μας και τα ματακάνει. Μόνο ένας Έλληνας να μείνει πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πως τη γη μας θα την κάμεις δική σου. Βγάλτο από το νου σου.»

Λοιπόν, δεν προσκυνούμε, κύριε Σωτηρόπουλε, όσο και να προσπαθείτε.

Γράφει όμως και άλλες ανιστόρητες σοφιστείες ο κ. Σωτηρόπουλος, υπερηφανευόμενος ότι μαζί με τον κ. Ροτζώκο κατεδάφισαν (αυτοί!) ολόκληρο το έργο μεγίστων ιστορικών μας όπως οι Κ. Σάθας, Π. Κοντογιάννης, Μ. Σακελλαρίου, Τ. Γριτσόπουλος, Απ. Βακαλόπουλος, Κ. Παπαρρηγόπουλος! (Ναι, το ότι έρχεται σε σύγκρουσι με τους μεγάλους ιστορικούς μας, τό αναφέρει ως στοιχείο... υπέρ του!)

Το θέμα όμως δεν είναι μόνον ότι οι εθνομηδενιστές είναι ιστορικώς ημιμαθείς. Ακόμα χειρότερα, είναι λογικώς ανερμάτιστοι. Τα επιχειρήματά τους παραβιάζουν ευθέως τους κανόνες της λογικής. Έτσι και ο κ. Σωτηρόπουλος, αναφέρει προς στήριξιν των εθνομηδενιστικών ιδεολογημάτων του, ιστορικά δεδομένα (δεν θα κρίνω καν πόσο ακριβή και πλήρη είναι), τα οποία τόν... διαψεύδουν! Ναι, εάν τα τεκμήρια που επικαλείται είναι ακριβή, τότε μάλιστα ο ίδιος διαψεύδεται!

Προσέξτε κατ᾿ ἀρχήν ότι αναφερόμενος στους υπόδουλους Έλληνες δεν χρησιμοποιεί καν το όνομα «Έλληνες» ή «Ρωμηοί», αλλά... «Οθωμανοί υπήκοοι»! («ουδείς εκ των οθωμανών υπηκόων διανοείται ακόμη να λειτουργήσει με όρους εθνικής συνείδησης») Για τους εθνομηδενιστές, πριν το 1821 δεν υπάρχουν «Έλληνες», αλλά μόνον... «Οθωμανοί»!

Και μετά πέφτει η κεραμίδα: «Εξ ου [σ.σ. !!!] και η εν λόγω διακήρυξη απευθύνεται προς όλους τους «ορθοδόξους χριστιανούς Ρωμαίους» που βρίσκονται υπό την τυραννία των Τούρκων, καλώντας τους να ξεσηκωθούν στο όνομα της «πίστης», της «πατρίδας» και της «ελευθερίας» τους.»

«Εξ ου»! Και η λογική, κύριοι, καταρρέει, ο Αριστοτέλης πέφτει να πνιγεί στον Πορθμό του Ευρίπου και ο Γκαίντελ κόβει το φαΐ από απελπισία! Με ένα «εξ ου», μά την Αθηνά, παραθέτει τα δεδομένα που συντρίβουν ολοκληρωτικά αυτό που ο ίδιος είπε ακριβώς πριν!

Οι διακηρύξεις, όπως λέει ο ίδιος, καλούν [τους υπόδουλους Ρωμαίους, όχι τους... Οθωμανούς] σε ξεσηκωμό στο όνομα της «πίστης», της «πατρίδας» και της «ελευθερίας» - δηλαδή στα εθνικά χαρακτηριστικά του υποδούλου Γένους! Προσθέτει δε παρακάτω ότι «το έδαφος για την ευόδωση αυτής της πολιτικής είχε στρωθεί από τον κόσμο της παράδοσης [προϋπάρχουσα και όχι νεωτερική, επομένως, εθνική ταυτότητα]: τις γνωστές προνοιακές εσχατολογικές αντιλήψεις περί της «αναστάσεως του γένους των Ρωμαίων» [εθνική αυτοσυνειδησία, επομένως, όχι απλώς πολιτιστική διαφορά (εν υπνώσει εθνική συνείδησις), αλλά συνείδησις ιδιαιτερότητος του Γένους, ως υποκειμένου το οποίον προσβλέπει στην ανάστασί του!] χάρη στο «ξανθό γένος». Ωστόσο, δεν ήταν ο κόσμος ορισμένων αφελών, επιτήδειων ή ακόμη χειρότερα εθνικά ανώριμων δρώντων υποκειμένων που συντηρούσε τέτοιες δοξασίες [αλλά εγγενής εθνική συνείδησις του Γένους]»!

Ο ίδιος αναφέρει τα δεδομένα ακριβώς που κατεδαφίζουν και γελοιοποιούν το εθνομηδενιστικό προπαγανδιστικό ιδεολόγημά του, ισχυριζόμενος ότι τόν... επιβεβαιώνουν! (Και τά κολλάει με ένα «εξ ου»! Τί «εξ ου», δύστυχε; ) Πόσο θρασύς μπορεί να είναι επιτέλους ένας «επιστήμων» του γραικυλισμού; Πώς ανεχόμαστε αυτοί οι εμπρηστές της πατρίδας μας να ενεργούν ασύδοτοι; Και οι ίδιοι μεν ας λένε ότι θέλουν, δημοκρατία έχουμε. Αλλά γιατί οι κ. Καραμανλής και Γιαννάκου τούς παραδίδουν τα παιδιά μας, χωρίς να μάς ρωτήσουν;

Στην τελευταία παράγραφο, τελικώς, ο κ. Σωτηρόπουλος αποκαλύπτει τους σκοπούς του. Όχι βεβαίως, δεν κάνει την προπαγάνδα του χάριν της... ιστορικής ερεύνης. Υπηρετεί συνειδητώς συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο:

«Τα ερωτήματα που τίθενται, διακόσια χρόνια μετά, είναι κατά πόσο αυτό το πλαίσιο του εθνικού κράτους –που συνεχίζει να ανθίσταται παρόλες τις κατά καιρούς αμφισβητήσεις του– εξακολουθεί να αποτελεί τον καλύτερο εγγυητή των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων μας, και αν υπάρχουν νέες «ουτοπίες» που διανοίγονται στον ορίζοντα.»

Η κατεδάφισις του εθνικού κράτους είναι η πολιτική επιδίωξις την οποία οι «επιστήμονες» του εθνομηδενισμού υπηρετούν με την προπαγάνδα τους. Και τό ομολογούν και τό διακηρύσσουν ευθέως.

Και για να μην ξεχνιόμαστε:

(Oικουμενική κυβέρνησις συνεργασίας του «μεσαίου χώρου» υπό τον «μη συνεργαζόμενο με ακραίους» κ. Καραμανλή, μετά την μη επίτευξι αυτοδυναμίας από την Ν.Δ.)

Εσύ, φίλε πατριώτη Νεοδημοκράτη, αυτούς που μάς επέβαλαν την συμμορία της Ρεπούση θα επιβραβεύσεις με την ψήφο σου; Αυτούς που σού λένε ότι καλά έκανε και μας έσφαξε ο απελευθερωτής Κεμάλ; Αυτούς που μάς λένε ότι το έθνος μας είναι μια... φαντασίωση του 19ου αιώνος; Αυτούς; Δεν νομίζεις ότι πρέπει να τούς τιμωρήσεις; Και μην μού πεις ότι ο Bravo-Giorgaki είναι χειρότερος. Αυτούς τους ξέρουμε. Αλλά οι κληρονόμοι της πατριωτικής δεξιάς, συνοδοιπόροι της συμμορίας Ρεπούση- Λιάκου- Φραγκουδάκη- Δραγώνα; Και δεν θα πούμε, επιτέλους, ΟΧΙ;
Εσύ, ο πατριώτης δεξιός, διάβασε: «Ο κ. Καραμανλής και οι συνεργασίες του».

Ὁ μόνος λόγος γιὰ νὰ ψηφίσει κανεὶς Ν.Δ.

Ἐπειδὴ στὰ ἐπόμενα μηνύματα σκοπεύω νὰ τὰ ψάλω ἀγρίως στὸ κόμμα τοῦ «μεσαίου χώρου» [1], δὲν θέλω ὅμως νὰ εἶμαι ἄδικος, εἶπα νὰ γράψω καὶ κάτι ὑπέρ τῆς Ν.Δ. Ἔ, λοιπόν, δὲν βρῆκα τίποτε καλύτερο ἀπὸ τὴν Ἕλενα Κουντουρᾶ. Εἶναι ὁ μόνος λόγος ποὺ μὲ κάνει νὰ νιώθω τύψεις ποὺ δὲν θὰ ψηφίσω Ν.Δ.

Ἕλενα Κουντουρᾶ
www.elenakountoura.gr

photo-video gallery

Δὲν ἀστειεύομαι καθόλου. Ἐκτὸς ποὺ εἶναι ἡ κομψότερη γυναῖκα τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, ὑπῆρξε καὶ ἐπιτυχημένη ἐπαγγελματίας, ὡς μοντέλο καὶ ὡς ἐκδότρια, καὶ εἶναι ἀξιοπρεπέστατη, μὲ ἦθος καὶ ἀρχές, καὶ καλὴ παρουσία στὴν προηγούμενη βουλή. Καί, ναί, ἔχει ἐκφραστεῖ σαφῶς κατὰ τοῦ ἀφελληνιστικοῦ βιβλίου Ἱστορίας. (Ὅπως καὶ ὁ κ. Δ. Κωνσταντάρας, ἀπὸ τὴν Α' Ἀθηνῶν.) (Ἀλλὰ τί νὰ τὸ κάνω ἐγώ, ἀγαπητή μου Ἕλενα; Ἡ κυβέρνησή σου μᾶς τὸ ἐπέβαλε.)

Σημειώσεις:
[1] «μεσαῖος χῶρος»: «Η μέχρι προ ολίγων μόλις ετών παθολογική πολιτική καχεξία του εξουσιαστικού πυρήνα της Δεξιάς, μέσα από την έλλειψη σαφούς ιδεολογίας και στρατηγικής, ανάγκασε τους ιδεολόγους του χώρου να αναπτύξουν μια αυτόνομη «αναρχική» κουλτούρα, και ως προς τη στάση τους απέναντι σε ένα «δημοκρατορικό» καθεστώς, πρακτικά μιας δημοκρατικής δικτατορίας, και ως προς την αποδοχή της κανονιστικής πολιτικής εκδοχής του φυσικού τους χώρου, πρακτικά της αιδήμονος πολιτικής αυτοπροσδιοριστικής του «μεσαίου» χώρου. Για τους υπέρμαχους της καθαρότητας των εννοιών, το όνομα του ρόδου είναι ρόδο, έστω τριαντάφυλλο, αλλά ποτέ μολόχα. Έτσι και το όνομα της Δεξιάς είναι Δεξιά, έστω Κεντροδεξιά, αλλά ποτέ «μεσαίος» χώρος. Ο νεφελώδης μεσαίος χώρος δεν έχει ποτέ συγκεκριμένη πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση.»
(Χρίστος Γούδης, «Ανατομία της Δεξιάς: Κριτική μιας σύμμεικτης ιδεολογίας καθαρού λόγου και «παράνοιας»», εκδ. Κάκτος 2007)

Ο Χρίστος Γούδης είναι καθηγητής αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών, ποιητής, μεταφραστής, συγγραφεύς, εκπρόσωπος τύπου και υποψήφιος βουλευτής επικρατείας του ΛΑ.Ο.Σ.

Ὁ τσολιάς μας

Τὴν ἡμέρα (29-8-2007) ποὺ ἔγινε ἡ σιωπηρὴ διαδήλωσι γιὰ τὰ δάση μας στὸ Σύνταγμα μὲ τὰ μαῦρα, διαδήλωσι ποὺ κάποιοι προσπάθησαν ἀνεπιτυχῶς νὰ καπελώσουν (κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ εἶχαν κάψει τὸ φυλάκιο στὸν Ἄγνωστο Στρατιώτη), τραβήχτηκε αὐτὴ ἡ φωτογραφία...