Δύο βιβλία

Τὸν Σταῦρο Καρκαλέτση, ἱστορικό, βαλκανολόγο, συγγραφέα, ἀρθρογράφο περιοδικῶν πολιτικῆς καὶ ἄμυνας, ὑποψήφιο βουλευτὴ Εὐβοίας μὲ τὸν ΛΑ.Ο.Σ. στὶς τελευταῖες ἐκλογές, τὸν εἶχα ἀκουστὰ χρόνια τώρα ἀπὸ τὰ βιβλία του γιὰ τὶς περιπέτειες καὶ τοὺς ἀγῶνες τοῦ νεωτέρου Ἑλληνισμοῦ. Θεωροῦσα δεδομένο ὅτι εἶναι Κύπριος εἶχε γράψει τόσα, γιὰ τὴν Κύπρο, ἀπὸ τὴν Κύπρο. Προσφάτως μόνον πρόσεξα σὲ κάποιο βιβλίο τὸ βιογραφικό του, καὶ μετ᾿ ἐκπλήξεως διάβασα ὅτι εἶναι γέννημα-θρέμμα Ἀθηναῖος! Μεγάλωσε καὶ σπούδασε στὴν Ἀθήνα. Καί, προσέξτε, σηκώθηκε ἀπὸ τὸ σπιτάκι του στὴν Ἀθήνα, τελειώνοντας τὶς σπουδές του, καὶ πῆγε καὶ ἔζησε χρόνια στὴν Κύπρο (Λεμεσσός), Δωδεκάνησα (Ρόδος και Κως), Θράκη (Κομοτηνή)! Ἐπειδὴ ἔνιωθε τὸ χρέος νὰ ἀγωνιστεῖ στὸ πλευρὸ τῶν ἀκριτῶν, ἐπειδὴ ἤξερε ὅτι δὲν ἀρκοῦν τὰ λόγια, χρειάζονται καὶ πράξεις.

Σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους ἁπλῶς βγάζει κανεὶς τὸ καπέλο γιὰ τὴν συνέπειά τους.

Ὅταν λοιπὸν οἱ μισέλληνες Λιακορεπούσηδες κραύγαζαν τὴν προπαγάνδα τους ἀμφισβητώντας τὴν Γενοκτονία τοῦ Μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ (στοὺς ὁποίους Λιακορεπούσηδες καὶ τοὺς λοιποὺς σιχαμεροὺς Νακρατζο-Ἰούς, μόλις πρὶν τέσσερις ἡμέρες ἡ International Association of Genocide Scholars ἔδωσε τὸ πλέον βροντερὸ χαστοῦκι, ἀναγνωρίζοντας ἐπισήμως τὴν γενοκτονία), ὁ Σταύρος Καρκαλέτσης μελετοῦσε Ἱστορία καὶ ἔγραφε βιβλία.

Σταύρος Γ. Καρκαλέτσης, «Τὸ Ποντιακὸ Ἀντάρτικο καὶ ἡ Γενοκτονία», Μονογραφίες τῆς Στρατιωτικῆς Ἱστορίας, 2007

«Tην αυγή του 20ού αιώνα οι Ελληνες κάτοικοι του Πόντου, οι οποίοι είχαν διατηρήσει επί τρεις σχεδόν χιλιετίες αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά της εθνικής τους ταυτότητας, ανέμεναν με λαχτάρα την εξόρμηση της "μητέρας-πατρίδας" προς απελευθέρωση των "αλύτρωτων αδελφών". Οι μεγάλες επιτυχίες του Ελληνικού Στρατού στους Βαλκανικούς Πολέμους έδωσαν βάσιμες ελπίδες στους Πόντιους ότι σύντομα θα εντάσσονταν στη Μεγάλη Ελλάδα. Οι Τούρκοι ηγέτες όμως είχαν ήδη συμφωνήσει να εξολοθρεύσουν όλους τους χριστιανούς της Μικράς Ασίας. Το 1914 άρχισαν οι πρώτες σφαγές. Αργότερα η δυναμική διεκδίκηση της Ιωνίας από τον Ελληνικό Στρατό (1919-1922) προκάλεσε τη γενίκευση της εξόντωσης των χριστιανών. Επρόκειτο για την πρώτη μεθοδευμένη γενοκτονία του 20ού αιώνα. Oι Πόντιοι όμως δεν δέχθηκαν -σε αντίθεση με τους Μικρασιάτες Ελληνες- μοιρολατρικά τον αφανισμό τους. Χιλιάδες άνδρες κατέφυγαν στα δυσπρόσιτα όρη της περιοχής, δημιούργησαν αντάρτικα σώματα και αντιστάθηκαν με άφθαστη γενναιότητα στους επίδοξους σφαγείς τους. O γνωστός ιστορικός Σταύρος Καρκαλέτσης εξιστορεί με συναρπαστικό τρόπο τις τραγικές όσο και ηρωικές στιγμές του ποντιακού Ελληνισμού. Από τη γενοκτονία στην ένοπλη αντίσταση και τέλος στον ξεριζωμό, ο αναγνώστης γίνεται μάρτυρας της τουρκικής βαρβαρότητας, της ελληνικής κρατικής αναλγησίας αλλά και της δόξας που κέρδισαν οι Πόντιοι αντάρτες στα όρη της Πάφρας, του Τοπ Τσαμ και της Σάντας. Tο βιβλίο περιλαμβάνει πλούσιο φωτογραφικό υλικό, πρωτότυπους χάρτες καθώς και θαυμάσιες καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις στολών του διακεκριμένου εικονογράφου Χρήστου Γιαννόπουλου, αποκλειστικού συνεργάτη των Εκδόσεων ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ.»

...

Στὸν καθηγητὴ ἀστρονομίας τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν, ποιητή, συγγραφέα, πρώην ὑπεύθυνο ἰδεολογίας καὶ πολιτικῆς τοῦ ἱδρύματος «Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς», ὑποψήφιο βουλευτὴ Ἐπικρατείας μὲ τὸν ΛΑ.Ο.Σ. στὶς τελευταῖες ἐκλογὲς καὶ νῦν πρόεδρο τοῦ ἱδρύματος «Ἴων Δραγούμης», «ἀναρχοδεξιὸ» (!) Χρίστο Γούδη, ἀναφέρθηκα καὶ ἄλλοτε, μὲ ἀφορμὴ τὸ βιβλίο του «Ἀνατομία τῆς Δεξιᾶς». (Ἄλλα βιβλία του: «Ὀδὸς Ἑλλήνων», «Ἡ κουλτούρα τῆς Δεξιᾶς» κ.ἄ.)

Αὐτὲς τὶς μέρες ὁ καθηγητὴς Χρίστος Γούδης ἐπανῆλθε δριμύτερος μὲ ἕνα νέο ἐξαίρετο πόνημα: «Ἱστορία τῆς Νεότερης Ἑλλάδας», ἐκδ. Κάκτος, 2007, σελ. 408. Ἕνα βιβλίο, κίνητρο γιὰ τὴν συγγραφὴ τοῦ ὁποίου ἀπετέλεσε, ὅπως εἶπε ὁ ἴδιος, ἡ ἀνάγκη ἀντιστάσεως στὴν ἐθνομηδενιστικὴ προπαγάνδα τῶν Λιακορεπούσηδων (βλέπε βιβλίο Στ' Δημοτικοῦ.)

«Η Ελλάδα αναδύεται ύστερα από μακρές και υπόγειες διεργασίες ως «αναγεννώμενος φοίνιξ» από την τέφρα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και αποκτά υπόσταση και μορφή μέσα από τα ολοκαυτώματα των αγωνιζόμενων για την ελευθερία τους Ελλήνων. «Πώς» και «γιατί» είναι ερωτήματα που αναλύονται και προσεγγίζονται στο έργο που θα διαβάσει ο αναγνώστης. Είναι τα «πώς» και τα «γιατί» ενός θαύματος. Του σύγχρονου ελληνικού θαύματος, στο οποίο οφείλουν να ανάγονται όλοι οι σημερινοί Έλληνες σε αναζήτηση των ριζών τους. Και από το οποίο μπορούν να αντλούν διδάγματα μεγαλοσύνης και αισιοδοξίας για την πορεία τους στο μέλλον. Χωρίς κομπασμούς, χωρίς αλαζονεία, χωρίς υπερφίαλους εθνικισμούς. Αλλά με αξιοπρέπεια, με ευλάβεια και με σεβασμό προς τα κελεύσματα των νεκρών, των πεσόντων ηρωικά «υπέρ Πίστεως και Πατρίδος». Όλων αυτών που με τη θυσία τους διαμόρφωσαν τη νεότερη ελληνική ιδιοπροσωπία μας, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τη λιτή ρήση του Ίωνος Δραγούμη: «Τα έθνη δεν αξίζουν μόνο με το να μένουν έθνη αν δεν είναι συνάμα και ζύμη για τη δημιουργία πολιτισμών και ξεχωριστών ανθρώπων».»

...
Ὅταν ἡ βία καὶ ἡ προπαγάνδα τῆς παγκοσμίου ἐξουσίας λυσσᾶνε μανιασμένα νὰ ξεριζώσουν ὅτι ἔχει ἀπομείνει σὲ αὐτὸν τὸν τόπο, οἱ Ἕλληνες μελετοῦν, κοπιάζουν, ἀγωνίζονται, ἀναβαπτίζονται στὰ νάματα τῆς Ἱστορίας καὶ τῆς Παραδόσεώς μας, στὸν χυμὸ ποὺ κυλᾷ ζωογόνος μέσα στὸν ἀρχαῖο κορμὸ τοῦ Γένους· καὶ περιμένουν νὰ περάσῃ ἡ θύελλα καὶ ν᾿ άνατείλῃ ὁ ἥλιος.

Ἀλλὰ θὰ συνεχίσουμε μὲ βιβλία καὶ στὸ ἐπόμενο σημείωμα.