Τὸ σημαντικὸν δὲν εἶναι τὸ Νέον Μουσεῖον Ἀκροπόλεως αὐτὸ καθ᾿ ἑαυτό. Τὸ πραγματικὰ σημαντικὸν ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἐκεῖ ψηλά, στὰ ἄκρα τῆς σκληρῆς πέτρας τῆς ἀττικῆς γῆς καὶ στοὺς αἰθέρες τοῦ Πνεύματος:
Γῆς παῖς εἰμι καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντος͵ αὐτὰρ ἐμοὶ γένος οὐράνιον.(Ὀρφεύς, ἀποσπ. 17, 11-12)
Ὡστόσο, σήμερα δὲν χωροῦν μεμψιμοιρίες. Ἐνστάσεις εἶχα καὶ ἔχω. Ἀλλά, σήμερα, ἂς ἑορτάσουμε σὺν θεοῖς τὰ ἐγκαίνια. Τὸ σημαντικόν, ὅσον ἀφορᾷ στὸ Μουσεῖον, εἶναι τὸ ἂν σημαίνει ὅτι ἐμεῖς σήμερα εἴμαστε ἰκανοὶ νὰ νιώσουμε κάτι καὶ νὰ κάνουμε κάτι γιὰ τὴν κληρονομιὰ τῶν προγόνων μας. Εἶδα πολὺ κόσμο ἐχθὲς τὸ βράδυ, παιδιὰ καὶ μεγάλους, μὲ χαρούμενο βλέμμα καὶ περηφάνεια στὸ πρόσωπό τους νὰ θαυμάζουν τὸ νέο ἔργο. Πολλοὶ μοῦ φάνηκαν ξαφνιασμένοι· ἴσως ἐπειδὴ στὴν δίνη τῆς ἐποχῆς μας εἴχαμε ξεχάσει ἐκεῖνα τὰ ἄλλα, τὰ μεγάλα. Ἴσως ἡ ἄψογη έργασία τῶν ἀνθρώπων τοῦ Μουσείου γιὰ τὰ σημερινὰ ἐγκαίνια καὶ προπαντὸς γιὰ τὰ ἴδια τὰ ἱερὰ μας κειμήλια, ἀλλὰ κι αὐτὰ τὰ φῶτα καὶ τὰ κινούμενα σχέδια ἀκόμα- άκόμα, τὸ παιγνιῶδες κλείσιμο τοῦ ματιοῦ τῆς ἀρχαίας κόρης καθὼς προβάλλεται στοὺς τοίχους τῆς νεώτερης οἰκοδομῆς, μᾶς παρακινήσει νὰ κοιτάξουμε ἐκεῖ ψηλά, ἀλλὰ καὶ μέσα μας, αὐτὰ ποὺ εἴχαμε ξεχάσει.Καλὴ ἐπιτυχία!
* * *
Παλαιότερες δημοσιεύσεις μου γιὰ τὴν ἀρχαία μας κληρονομιά:
+ No marbles, no flame? (27-9-2009)
+ Ξενάγηση στὸ Νέο Μουσεῖο Ἀκροπόλεως (βίντεο) - Ἀναθερμαίνεται τὸ αἴτημα τοῦ ἐπαναπατρισμοῦ τῶν κλοπιμαίων τοῦ Ἔλγιν (24-5-2008)
+ Τὸ Νέον Μουσεῖον Ἀκροπόλεως καὶ ἡ ἄλλη ἄποψις γιὰ τὰ κτήρια τῆς Διονυσίου Ἀρεοπαγίτου (23-12-2007)
+ Oἱ κόρες τῶν Ἀθηνῶν ταξιδεύουν (13-10-2007)
+ Αὐτοστεφανούμενος (14-7-2007)
+ Ἡ ἀποκατάστασις τοῦ Παρθενῶνος καὶ ἡ ξανθιὰ ἀρχ**ολόγος (19-5-2007)
7 σχόλια:
"Αλλά, σήμερα, ας εορτάσουμε ΣΥΝ ΘΕΟΙΣ τα εγκαίνια."
Λές να ήταν εκεί;...;-)
Έλειψε ο αγιασμός όμως.
Γιατί Αυτός υπερβαίνει τους θεούς Καλλίμαχε.
...Τελικῶς, ὅλοι ἐκεῖ τσιμπᾶτε! Τί θὰ κάνω μ᾿ ἐσᾶς! Τὶς προάλλες διαφωνοῦσα μὲ ἕναν φίλο ποὺ διαμαρτυρόταν γιὰ τὸν ἁγιασμό· τώρα ἐσεῖς!
Φίλε μου, ἐκεῖνο ποὺ ἐμένα μὲ συγκινεῖ εἶναι τὸ νὰ ὑπάρχει ἡ αἴσθησις τοῦ ἱεροῦ· νὰ μὴν χαθῇ αὐτὸ ποὺ ἔχει καθαγιάσει τὸν τόπο καὶ τὴν ἱστορία καὶ τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων, γενιὲς καὶ γενιές. Αὐτὸ μᾶς συνέχει καὶ μᾶς συνδέει μὲ τοὺς προγόνους μας. Τώρα, ἐὰν θὰ γίνῃ ἔτσι ἢ ἀλλιῶς, μὲ τὸ ἕνα ἢ τὸ ἄλλο τυπικό, εἶναι τὸ λιγότερο· ἀρκεῖ νὰ ἔρχεται ἀπὸ τὴν παράδοσί μας. Ὅταν π.χ. βλέπω τὸ ἁγίασμα σὲ ἕνα ξωκκλήσι, στὴν ἴδια πηγὴ ποὺ χόρευαν οἱ νύμφες, ἐμένα αὐτὸ μὲ συγκινεῖ. Ἐκεῖ βλέπω ζωντανὸ -τονίζω, ζωντανό!- τὸ ἀρχαῖο ἱερό. Δὲς τὸ πρᾶγμα θετικῶς! (Ἂν ἰσοπεδωνόταν καὶ ἡ πηγὴ καὶ τὸ ξωκκλήσι, γιὰ νὰ «ἀξιοποιηθῇ» ὁ τόπος, τότε θὰ εἶχα πρόβλημα.)
Λοιπόν, γιὰ νὰ ίκανοποιηθεῖτε ὅλοι! Ἔγινε καὶ παγανιστικὸς ἁγιασμὸς στὸ Μουσεῖον! Ὀρίστε, ἀπὸ τὸ ρεπορτάζ τῆς «Καθημερινῆς»:
«Στην προθήκη του δαπέδου της πρώτης αίθουσας των κλιτύων που υπήρχε ήδη ένα σύνολο σπασμένων αγγείων από την τελετή θεμελίωσης σπιτιού του 3ου αιώνα π.Χ. τοποθετήθηκε ένα ακόμα αγγείο, ένας σκάνθαρος (ποτήρι κρασιού). Στη συνέχεια με τα λόγια «η Αθηναία Θεά της πόλης μένει εδώ. Να μην μπει μέσα κανένα κακό», δόθηκε και το σύνθημα για την έναρξη της ξενάγησης που περιελάμβανε μερικά από τα σημαντικότερα σημεία από τα 4.000 εκθέματα που φιλοξενούνται στο Μουσείο.»
Ὡραῖον, ἔτσι;! :-)
(Οἱ φανατικοὶ ἀθεϊστὲς ὀπαδοὶ του Ντώκινς καὶ τοῦ Χίτσενς -ὁ τελευταῖος, πάντως, γράφει ὑπὲρ τῆς ἐπιστροφῆς τῶν μαρμάρων, ὁπότε συγχωρεῖται-, θὰ ζητήσουν ἀσφαλῶς... χωρισμὸ ἐκκλησίας- ἀρχαιολογίας καὶ ἀπαγόρευσι τῶν θρησκευτικῶν τελετῶν στὰ μουσεῖα! Παρακαλῶ νὰ ἐπιληφθῇ τοῦ θέματος τὸ ΕΠΣΕ- Δημητρᾶς. Ὀρίστε μας!)
Πάνε εκατοντάδες χρόνια από τότε που τα λέγαμε με τον θαυμαστό τον Ερμή τον Τρισμέγιστο.
"Θα έρθουν χρόνια -μου έλεγε- που οι άνθρωποι, αν και θα γνωρίζουν για τον Θεό, δεν θα Τον θυμούνται και δεν θα Τον αναζητούν.
Τα λεγόμενά του σαν να βγαίνουν αληθινά.
Αυτό με ανησυχεί εμένα.
Η "αίσθηση του ιερού" πάντως με καθησυχάζει αρκετά, επειδή πάντοτε είναι χρήσιμη για την αναγωγή στο Ανώτερο.
Εξάλλου, "ΟΥΔΕ Ο ΘΕΟΣ ΝΟΕΙΤΑΙ ΥΠΟ ΠΑΝΤΩΝ"-σύμφωνα με τον Τρισμέγιστο Ερμή, οπότε πρέπει να κάνω υπομονή για λίγο καιρό.
υγ...δεν θυμάμαι πάντως ο Ερμής να μου είχε μιλήσει για κάποιον ψευδώνυμο "Καλλίμαχο"...κάνεις καλή δουλειά νέε μου!
Το σημαντικό όμως αγαπητέ Κρατύλε είναι που συγράφει ο κ Χίτσενς υπέρ της επιστροφής (προτιμώ επανένωσης reunion στα νέα ελληνικά) των μαρμάρων.
Μα φυσικά στο Vanity Fair, περιοδικό υψίστης ματαιοδοξίας κι απεριορίστου γκλαμουριάς... (Glamour στα νέα ελληνικά, άγνωστης λέξης στα αρχαία...)
Εγώ ευελπιστώ ότι δεν θα το ταλαιπωρήσουν σαν τον Ιερό Βράχο με μηνιαίες απεργίες...
Το άρθρο σου, Καλλίμαχε, είναι σαν τον Παρθενώνα. Στην λιτότητά του έγκειται η ομορφιά του.
Επειδή δεν παρακολούθησα τα εγκαίνια, δεν ξέρω αν έγινε αγιασμός. Δεν έγινε όντως, η πλάκα κάνετε; Άφησε ο Μεταλληνός, ο οποίος είχε προτείνει το 2004 να αλλάξει και η επίκληση της ιέρειας στην Ολυμπία προς το χριστιανικότερον, να γίνει κάτι τέτοιο;
Πάντως, από τις λίγες εικόνες που είδα στην τηλεόραση και αλλού, δεν μπορώ μέσα στην τόση ομορφιά να φανταστώ την παραφωνία του θλιβερού ράσου. Θα ήταν παράταιρο, πώς να το κάνουμε.
Ως "νεοπλουτίστικη αρχιτεκτονική βλασφημία, οιηματικά αδιάντροπη, απέναντι στον ιερό βράχο της Ακρόπολης των Αθηνών", χαρακτηρίζει ο Γιανναράς το μουσείο. Έχει δίκιο, έστω και μερικώς, ή απλώς γέρασε και συνεχώς γκρινιάζει;
Ἀπὸ μιὰ πλευρά, ἔχει δίκιο. Ἀλλὰ καὶ τὸ ποτήρι εἶναι καὶ μισοάδειο καὶ μισογεμάτο. Ἂς πᾶμε στὸ μουσεῖο, καὶ ἂς ἔχουμε τὸ βλέμμα στραμμένο στὴν Ἀκρόπολι.
Δημοσίευση σχολίου