Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς στὴν εἴσοδο τοῦ Στρατηγείου (ξενοδοχεῖον «Μεγάλη Βρεταννία»). Ὁ λαὸς ἐπευφημεῖ. Λάμπει ἀπὸ ἀγαλλίασι καὶ ὑπερηφάνεια τὸ πρόσωπον τοῦ κυβερνήτου.
Τί εἶναι αὐτὸ ποὺ καθρεπτίζεται στὸ πρόσωπό του; Τὰ μηνύματα τῆς νίκης ἀπὸ τὰ βουνά τῆς Πίνδου; Ναί. Καὶ πάνω ἀπ᾿ ὅλα, αὐτὰ τὰ πρόσωπα. Αὐτό, τὸ ἕνα πρόσωπο, τοῦ Ἕλληνα ὅλων τῶν ἐποχῶν:
«Εὐαγγελίστηκα τὴν Ἑλλάδα», ἔγραψε ὁ Κώστας Οὐράνης.
Ὦ Ἕλληνα! Ἕνα τέτοιο βλέμμα, καὶ σαρώνεται ἡ φλυαρία καὶ ἡ μιζέρια καὶ ἡ παρακμὴ μισοῦ αἰῶνος· ἕνα τέτοιο βλέμμα καί λάμπει ὁ ἥλιος μετὰ τὴν μαύρη καταχνιά.
Σηκωθεῖτε Ἕλληνες! Ψηλὰ τὶς Σημαῖες!
Ὦ Ἕλληνα! Ἕνα τέτοιο βλέμμα, καὶ σαρώνεται ἡ φλυαρία καὶ ἡ μιζέρια καὶ ἡ παρακμὴ μισοῦ αἰῶνος· ἕνα τέτοιο βλέμμα καί λάμπει ὁ ἥλιος μετὰ τὴν μαύρη καταχνιά.
Σηκωθεῖτε Ἕλληνες! Ψηλὰ τὶς Σημαῖες!
Σημείωσις:
Πολὺ περισσότερες φωτογραφίες καὶ ἱστορικὰ στοιχεῖα μπορεῖτε νὰ βρεῖτε στὸν δικτυακό τόπο μου Η ΕΛΛΑΣ ΤΟΥ ΟΧΙ.
Ἔχω προσθέσει καὶ ἀνανεώσει ἀπὸ πέρισυ τὰ ἀφιερώματα:
+ Φωτογραφίες καὶ ντοκουμέντα ἀπὸ τὸ Ἔπος τοῦ ᾿40Ἔχω προσθέσει καὶ ἀνανεώσει ἀπὸ πέρισυ τὰ ἀφιερώματα:
+ Ὁ πόλεμος τοῦ 1940 μὲ τὸ πινέλο του Ἀλέξανδρου Ἀλεξανδράκη
+ Τὰ ὀστὰ τῶν ἡρώων μας
+ Ἐαρινὴ ἐπίθεσις καὶ Ὕψωμα 731
+ Οἱ ἀλβανοτσάμηδες τῆς περιοχῆς Παραμυθιᾶς καὶ ἡ Κατοχή
+ Τὸ ΟΧΙ μὲ τὴν πένα τοῦ Γεωργίου Ἀ. Βλάχου
Οἱ φωτογραφίες τῶν Ἑλλήνων στρατιωτῶν στὸ παρὸν σημείωμα ἐλήφθησαν ἡ πρώτη καὶ ἡ τέταρτη ἀπὸ τὸ greekmilitary.net, ἡ δὲ δεύτερη καὶ ἡ τρίτη ἀπὸ τὸ περιοδικὸν «Ἱστορικὰ Ἀρχεῖα».
8 σχόλια:
ΚΑΛΗΜΕΡΑ..ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ....ΨΗΛΑ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ......
Όντως, λαμπερότερο πρόσωπο έλληνα πολιτικού δεν έχω δει.
Είθε να μας βοηθάει κι από κει ψηλά που είναι, γιατί είμαι σίγουρη πως βρίσκεται υπό την σκέπη του Χριστού και της Παναγίας. Ο αείμνηστος υπήρξε πιστός μαζί με τις υπόλοιπες αρετές που τον διέκριναν.
Στους σημερινούς ψάχνει να τη βρει κανείς την πίστη στα θεία με το κερί...
Και μια ευχή. Να μιμηθούμε τους πολεμιστές του ΟΧΙ σε όλα και κυρίως στο θάρρος. Να υπομείνουμε ό, τι θα έρθει με την βέβαιη πίστη ότι ο Θεός θα μας βοηθήσει να τα ξεπεράσουμε όσο γίνεται πιο ανώδυνα.
Γιατί, κακά τα ψέμματα, εκείνοι είχαν αγώνα και πάλη με το σώμα, εμείς σήμερα αντιπαλεύουμε τη φθορά του πνεύματος και την ύπουλη επίθεση του νοός σε όλα τα επίπεδα, και αυτό είναι δυσκολότερο.
να είσαι καλά Καλλίμαχε
Επίτρεψέ μου και μια ερώτηση Καλλίμαχε.
Πώς εξηγείς εσύ την ιδιαίτερη ανάπτυξη και καλλιέργεια του πατριωτικού συναισθήματος στις ψυχές και καρδιές αρκετών -ας πω- συνελλήνων, την ίδια στιγμή που στους υπολοίπους ατονεί και είναι σβησμένο;
Γιατί, όπως υποστηρίζεται και από διάφορες δημοσιογραφικές φωνές, πράγματι, δεν έχουμε όλοι την ίδια εθνική συνείδηση και δεν είμαστε όλοι το ίδιο αφυπνισμένοι.
Αν κανείς παρεμπιπτόντως συνεχίζει να δυσανασχετεί με την έννοια "εθνική συνείδηση", ας γράψω εδώ μια απλή βασική ερμηνεία.
Ως "πατριωτισμός" κατ' αρχάς θεωρείται το υγιές αίσθημα της φιλοπατρίας, που κανονικά υπάρχει σε όλες τις ανθρώπινες καρδιές, ενώ, ως "εθνική συνείδηση", θεωρείται η ανάπτυξη του Εγώ που σχετίζεται με την συνειδητοποιημένη πια απάντηση των τεσσάρων ερωτημάτων,
"σε ποιά φυλή ανήκω;",
"ποιό το παρελθόν της φυλής μου;",
"για ποιούς λόγους αξίζει να μνημονεύω τους προγόνους μου;"
και, "τί οφείλω απέναντι στους τωρινούς συμπατριώτες μου και ομογενείς, αλλά και στην ιστορία της φυλής μου, ώστε να έχω δικαίωμα ομαλής και ελεύθερης συνύπαρξης μαζί τους βελτιώνοντας έτσι σε άριστο βαθμό τη σχέση μου με τους αλλοφύλους;"
ευχαριστώ
δικτατορας ηταν κυριε, οχι κυβερνητης.
Ναί, δικτάτωρ. Εὐτυχῶς. Ὅπως ἀπεδείχθη, στὸν συγκεκριμένο χρόνο καὶ ὑπὸ τὶς συγκεκριμένες συνθῆκες (μιὰ Ἑλλάδα ποὺ μάτωνε εἴκοσι χρόνια συνεχῶς ἀπὸ ἐμφύλιο πόλεμο -ὁ μεγάλος διχασμός- καὶ ἐρχόταν ἀπὸ τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφή, μιὰ Ἑλλάδα πού, μετὰ ὅλα τοῦτα, ἀκόμη ταλανιζόταν ἀπὸ κινήματα καὶ ἀντικινήματα, πολιτικὴ ἀστάθεια καὶ ἐκτροπές, μίση καὶ πάθη, καί, ἐπιπλέον ὅλων αὐτῶν, μὲ τὰ σύννεφα στὴν Εὐρώπη νὰ πυκνώνουν), ἦταν ὁ κυβερνήτης ποὺ ἀπαιτοῦσε ἡ σωτηρία τῆς πατρίδος μας.
(Προσέξτε τὶς λέξεις «ὅπως ἀπεδείχθη» (ἀπὸ τὴν Ἱστορία) καὶ «στὸν συγκεκριμένο χρόνο καὶ ὑπὸ τὶς συγκεκριμένες συνθῆκες» -εἶμαι συγκεκριμένος, δὲν γενικεύω.)
Για ποια σωτηρια μιλατε; ο Μεταξας πεθανε μερικους μηνες μετα το ΟΧΙ. Η Ελλαδα μπορεσε να επιβιωσει και χωρις αυτον. Αρνουμαι να αγιοποιησω εναν δικτατωρα επειδη πηρε την μονη αντρικια αποφαση που θα επαιρνε ο οποιοσδηποτε πρωθυπουργος την δεδομενη χρονικη στιγμη. Δυο επιλογες υπηρχαν: να πεσουμε μαχομενοι με αξιοπρεπεια και να πεσουμε χωρις να αντισταθουμε. Η αποφαση ηταν μονοδρομος.
Οσο για τα μιση και τον διχασμο κατα την γνωμη μου οφειλοταν στις συντηρητικες και βασιλοφιλικες δυναμεις [...]. Αλλα ετσι και αλλιως, αυτο δεν δικαιλογει καποιον με το ετσι θελω να παρει την εξουσια στα χερια του και να καταλυσει τη δημοκρατια. Και σημερα τα πραγματα χαλια ειναι. Πρεπει να παρω ενα οπλο και να σας υποδουλωσω ολους στο ονομα ενος καλυτερου αυριο. Θα το δεχοσασταν;
Φίλε μου, γιὰ νὰ λήξῃ τὸ θέμα, ξεκαθαρίζω: Δὲν τιμῶ δικτάτορες, καὶ δὲν τιμῶ δημοκράτες. Τιμῶ μόνον Ἕλληνες ποὺ ἐτίμησαν τὴν Ἑλλάδα.
Καὶ ὁ Μεταξᾶς ἀνήκει στὶς δυὸ-τρεῖς πολιτικὲς προσωπικότητες ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωσι ἔως σήμερα ποὺ καὶ ἔργο ἀξιολογώτατο ἔχουν νὰ παρουσιάσουν καὶ πολλαπλῶς προσέφεραν καὶ ἐτίμησαν καὶ ἐδόξασαν τὴν Ἑλλάδα, κάνοντας αὐτὰ ποὺ δὲν ἔκανε -καὶ δὲν θὰ ἔκανε, καὶ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ κάνῃ- κανεὶς ἄλλος. (Ἂς μὴν γελιόμαστε - Ἄλλοι ἔχουν νὰ παρουσιάσουν 1897 καὶ Μικρασιατικὲς καταστροφές, Σεπτεμβριανὰ 1955 καὶ Ἀττίλες καὶ Ἴμια, «Ἰδοὺ ὁ στρατός σας» καὶ «θὰ ξεχάσουμε τὸ ὄνομα» καὶ «Ἱστορία» τῆς Ρεπούση.) Διότι τὸ ΟΧΙ εἶχε θεμέλια, δὲν ἦταν λέξις στὸν ἀέρα.
Ὅσο γιὰ τὸ ἂν ἡ δημοκρατία εἶναι κατ᾿ ἀρχὴν -δηλ. γενικῶς, ἐκ τῶν προτέρων- προτιμότερη τῆς δικτατορίας, ἐκεῖ μπορεῖ καὶ νὰ συμφωνοῦσα μαζί σου, ἀλλά, ὅπως εἶπα, δὲν εἶναι θέμα τῆς παρούσης συζητήσεως. Ἐδῶ δὲν ἐξετάζω ἐὰν ἡ δημοκρατία εἶναι κατ᾿ ἀρχὴν προτιμότερη, γενικῶς. Ἐξετάζω ἐὰν τὴν δεδομένη στιγμὴ καὶ ὑπὸ τὶς δεδομένες συνθῆκες ὁ συγκεκριμένος ἄνδρας ἐφάνη ἢ ὄχι ἄξιος. Καὶ ἡ Ἱστορία ἔχει πλέον κάνει τὴν ἀποτίμησί της.
οραιο κειμενακι τελειο
Δημοσίευση σχολίου