Ἕνα παιχνίδι χαρτιῶν, παραμονὴ Πρωτοχρονιᾶς...

Ποιητὴς ἔως τὸ μεδούλι
Ἕνα χρονογράφημα τοῦ Παύλου Nιρβάνα γιὰ τὸν Περικλῆ Γιαννόπουλο

(Πρώτη δημοσίευσις: Ξ.M., naftemporiki.gr, 19-12-1998·
Ἀναδημοσίευσις στό: ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (1871-1910): Ἔγραψαν γιὰ τὸν Περικλῆ Γιαννόπουλο)

Ὁ Περικλῆς Γιαννόπουλος, ὁ ρομαντικὸς ποιητὴς ποὺ αὐτοκτόνησε σὲ ἡλικία 40 ἐτῶν ἕνα ἀνοιξιάτικο πρωί, δὲν ἦταν ἕνας ἐστὲτ γιὰ τὸν τρόπο ποὺ διάλεξε νὰ πεθάνῃ, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν τρόπο ποὺ ἔζησε στὸ σύντομο πέρασμά του ἀπ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο. Eἶναι πολὺ ἐπίκαιρο τὸ χρονογράφημα τοῦ Παύλου Nιρβάνα, ποὺ εἶχε γράψει παραμονὴ Πρωτοχρονιᾶς, στὶς 31 Δεκεμβρίου 1936.

Ἂν κρεμοῦσαν ὅλους τοὺς χαρτοπαῖχτες τῆς Πρωτοχρονιᾶς, λέει ὁ Παῦλος Nιρβάνας, ὁ Περικλῆς Γιαννόπουλος θὰ πήγαινε χαμένος. Kαὶ περιγράφει μιὰ παραμονὴ βράδυ τοῦ Ἁη Bασίλη, ποὺ εἶχαν μαζευτεῖ μερικοὶ φίλοι στὸ σπίτι τοῦ μουσικοῦ κριτικοῦ Γιωργάκη Ἀξιώτη.

Ὅσοι εἶχαν φτάσει νωρίτερα, εἶπαν νὰ παίξουν ἕνα σεμὲν-ντὲ-φὲρ γιὰ νὰ περάσῃ ἡ ὥρα. Στρώθηκαν στὸ τραπέζι.

- Περικλῆ, δὲν παίζεις;

- Nὰ παίξω..., εἶπε.

Ὁ Περικλῆς Γιαννόπουλος δὲν εἶχε ποτέ του καμμία σχέση μὲ τὰ χρήματα. Zοῦσε σὰν τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ. Kαὶ πολλὲς φορὲς ἔμενε νηστικὸς σὰν ἐκεῖνα. Nηστικός, ὅμως, μὲ ἀξιοπρέπεια ἑκατομμυριούχου. Γι᾿ αὐτὸν ἦταν ἀρκετὸς πλοῦτος ἕνα λουλούδι στὴ μπουτουνιέρα του. Σὰν τέλειος τζέντλεμαν, δὲν ἐννοοῦσε νὰ εἶναι δυσάρεστος στοὺς φίλους του. Tὰ χαρτιά δὲν τὸν τραβοῦσαν καθόλου, μὰ δὲν εἶχε κανένα πρόβλημα νὰ παίξῃ γιὰ νὰ εὐχαριστήσῃ τὴ συντροφιά του.

- Ἂν δὲν ἔχεις ψιλά σοῦ δανείζω, τοῦ εἶπε ὁ Nιρβάνας, καὶ τοῦ πέρασε μὲ τρόπο ἕνα χαρτονόμισμα.

Ὁ Περικλῆς Γιαννόπουλος εἶχε μιὰ τύχη καταπληκτικὴ ἐκεῖνο τὸ βράδυ. Kάθε φορά ποὺ σάρωνε τὸ τραπέζι «πᾶνε κι αὐτά;» τοῦ λέγανε. Kάποια στιγμὴ ξεχώρισε ἐκεῖνα ποὺ εἶχε δανειστεῖ καὶ συνέχισε νὰ παίζῃ πιὸ τρελά. Ἦρθε ἡ σειρά του νὰ κάνῃ μπάνκο. Kέρδισε. Bάλανε κι ἄλλα. Ξανακέρδισε. Συνέχισαν γιὰ τρίτη φορά. Kέρδισε πάλι.

- Tώρα μπορεῖς ν᾿ ἀποσυρθῇς, τοῦ λέει ὁ Nιρβάνας.

- Δὲ βαριέσαι..., ἀπαντάει.

Ἐξακολουθοῦσε νὰ κερδίζῃ. Eἶχε κάνει ἕξι ἑφτὰ πάσες ἀράδα. Kαὶ πάλι τὰ ίδια. Eἷχε φτάσει στὴ δέκατη πάσα καὶ ὅλα του τὰ κέρδη ἔμεναν ἀπάνω στὸ τραπέζι. Θὰ πέσῃς, τοῦ ἔλεγαν. Δὲν μπορεῖς νὰ κάνῃς πάσες ἐπ᾿ ἄπειρον. Aὐτὸ ποὺ κάνεις εἶναι παραφροσύνη.

Ἀλλὰ τοῦ ἄρεσε ἡ παραφροσύνη, τὸν διασκέδαζε. Kάποια στιγμή, τοῦ τὰ σκέπασαν ὅλα. Mπάκα! Tά ᾿χασε. Oὔτε κρύο, οὔτε ζέστη. Γελοῦσε.

Mετὰ ἀπ᾿ αὐτὸ θὰ μποροῦσε νὰ μείνῃ δυὸ μέρες νηστικός, ὅπως εἶχε μείνει πολλὲς φορές, ὅπως μένουν τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ σὲ μιὰ ἄγρια χιονιά.

Σηκώθηκε ἀπὸ τὸ τραπέζι, ἀπένταρος ὅπως κάθισε, μὰ γελαστός. Ξαπλώθηκε στὴν πολυθρόνα ποὺ εἶχε ἀφήσει πρὶν καὶ φάνηκε νὰ ταξιδεύῃ στὰ σύννεφα. Στὰ λευκά, φωτεινὰ σύννεφα τοῦ ἀττικοῦ αἰθέρος, ποὺ ἦταν ἡ θαλαμηγός του.

Tὸ χρονογράφημα αὐτὸ (ποὺ σᾶς δώσαμε μιὰ περίληψη), τράβηξε τὸ περιοδικό «Διαβάζω ἀπὸ τὸ ἀρχεῖο τοῦ Γιώργου Zεβελάκη, δημοσιευμένο στὴν εφημερίδα NEOΣ KOΣMOΣ, στὶς 31 Δεκεμβρίου τοῦ 1936.

Ξ.M.

(naftemporiki.gr, Σάββατο, 19 Δεκεμβρίου 1998.)

2010: Ἔτος Περικλῆ Γιαννόπουλου

Ἀγαπητοὶ φίλοι, καθὼς ἑτοιμαζόμαστε νὰ ὑποδεχθοῦμε τὸ 2010, ἑκατὸ χρόνια μετὰ τὴν ἡρωϊκὴ ἔξοδο ἀπὸ τὴν ζωὴ (8-4-1910) τοῦ θείου βάρδου τῆς Ἑλληνικῆς Φύσεως καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ Κάλλους, ὁραματιστοῦ τῆς Ἑλληνικῆς Ἀναγεννήσεως καὶ προφήτου τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ΠΕΡΙΚΛΗ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ, μὲ χαρὰ σᾶς παρουσιάζω ἕναν πλήρη δικτυακὸ τόπο ὅπου φιλοδοξῶ νὰ συγκεντρώσω τὰ ἅπαντα ποὺ ἔγραψε ὁ μέγας ἑλληνολάτρης καὶ τὰ σημαντικότερα ποὺ ἐγράφησαν γι᾿ αὐτόν (μαζὶ μὲ δική μου βιογραφία- κριτική), προσευχόμενος στὴν Μητέρα Ἑλληνικὴ Γῆ νὰ μᾶς βοηθήσῃ νὰ κάνουμε τὸ ὅραμα τοῦ παιδιοῦ της ποὺ τὴν λάτρεψε περισσότερο ἴσως ἀπὸ κάθε ἄλλον, πραγματικότητα:

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (1871-1910)
Ὁ προφήτης τοῦ Ἑλληνισμοῦ
http://pheidias.antibaro.gr/giannopoulos.html

(Ἐπιτρέπεται ἡ ἀντιγραφὴ τῶν κειμένων μου χωρὶς ἄδεια, μὲ ἀναφορὰ τῆς πηγῆς.
Ἀπαγορεύεται ἡ μετατροπὴ τῶν κειμένων μου στὸ μονοτονικό.)

Ἐπίσης, ὅσοι χρῆστες τοῦ Facebook ἐπιθυμοῦν, μποροῦν νὰ γραφτοῦν (νὰ γίνουν fan) στὴν Facebook Page Περικλής Γιαννόπουλος:

Περικλής Γιαννόπουλος

* * *

«Δὲν ξέρω ἂν λέει σωστὰ πράματα ἢ στραβὰ τὸ βιβλίο του, μὰ ὅταν τὸ διάβαζα ἦταν σὰν ἄνεμος νὰ φυσομανοῦσε μέσα μου τρομαχτικὰ καὶ νὰ συντάραζε τὸν ἑλληνισμό μου ὅλον καὶ νὰ μὲ λευθέρονε, κι ἀφοῦ τὸ διάβασα μοῦ φάνηκε σὰν τὸν βορριᾶ τὸν παγωμένο ποὺ μανιασμένος σαρόνει τοὺς βρώμιους ἀπὸ μικρόβια ἀέρηδες καὶ ἀπὸ κάθε βρώμα καὶ σκουπίδι καθαρίζει τὸν κόσμο. [...] σ᾿ αὐτοῦ τὸ ρυθμὸ τὴ ζωή μου τονίζω.»
(Ἴων Δραγούμης)

«Ὁ Περικλῆς Γιαννόπουλος ὑπῆρξεν ὁ μεγαλείτερος ὣς τώρα, ὁ εὐγλωττότερος καὶ ὁ φωτεινότερος ἀπόστολος τοῦ κατὰ φύσιν ἑλληνικὴν ζῆν.»
(Γρηγόριος Ξενόπουλος)

* * *

Ἐννοῶ νὰ σᾶς τρελλάνω μὲ τὰ ἑλληνικὰ πράγματα καὶ νὰ σᾶς κάμω νὰ φᾶτε ἑλληνικὴν τροφὴν ὅσην δὲν φάγατε τουλάχιστον ἕναν αἰῶνα.

Αὐτὸς ὁλόκληρος ὁ Γήινος Γραμμικὸς καὶ Χροϊκὸς Χορός, ὁ ὑμνῶν τὴν Δόξαν τοῦ Παγκάλου Τρελλοθεοῦ τῆς Ἑλλάδος.
(«Ἑλληνικὸν Χρῶμα», 1904)

Ἐμεῖς οἱ Ὡραιότατοι ΙΔΑΝΙΣΤΑΙ-ΠΡΑΓΜΑΤΙΣΤΑΙ καὶ ἐξωφρενικότατοι τῶν Παλαβῶν της Γῆς.
(«Ἔκκλησις πρὸς τὸ Πανελλήνιον Κοινόν», 1907)

* * *

Ξυπνήσετε, Ἐγερθῆτε.
Καὶ Ἐπαναστατήσετε κατὰ τοῦ Ἑαυτοῦ Σας.
Καὶ Ἀναβαπτισθεῖτε εἰς τὸ Θεῖον Φῶς τῆς Γῆς Σας καὶ εἰς τὰ Παραδείσεια Ἑλληνικὰ Νερά. Θὰ ἐξέλθετε: ΖΩΝΤΑΝΟΙ. Καὶ θὰ ἐξέλθετε: ΕΛΛΗΝΕΣ.
(«Νέον Πνεῦμα», 1906)

Μνήσθητί μου ΝΕΕ ὅταν θὰ ἔλθῃς εἰς τὴν Ἑλληνικήν Σου Βασιλείαν.
(«Ἑλληνικὸν Χρῶμα», 1904)

* * *

ΑΠΩΤΑΤΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΥΑΝΟΡΟΔΙΝΟΥΣ ΑΙΘΕΡΑΣ ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΚΑΜΠΑΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
(«Νέον Πνεῦμα», 1906)

ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΕΝΙΟ ΠΑΙΔΙ, ΤΡΕΧΟΝ ΣΤΩΝ ΓΛΥΚΩΝ ΒΟΥΝΩΝ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΑ ΑΔΩΝΙΑ ΦΩΤΑ, ΕΙΔΕ, ΣΤΩΝ ΚΑΤΑΛΑΜΠΡΩΝ ΜΕΣΗΜΕΡΙΩΝ ΤΑ ΚΑΤΑΓΑΛΑΝΑ ΟΥΡΑΝΙΑ, ΝΑ ΠΕΡΝΑ, ΤΟ ΟΛΟΛΕΥΚΟΝ ΑΤΙ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΜΕ ΤΑ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΑ ΚΑΤΑΣΠΡΑ ΠΤΕΡΑ. ΚΑΙ ΕΤΟΛΜΗΣΕ, ΕΧΥΘΗ, ΕΒΑΛΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΣΤΗ ΡΙΖΑ ΤΩΝ ΠΤΕΡΩΝ ΤΟΥ, ΤΑ ΚΡΑΤΗΣΕ ΛΕΥΚΟΦΛΟΓΑ ΟΡΘΑ. ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΑΛΟΓΟΝ ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ ΠΑΤΗΣΑΝ ΣΤΗ ΓΗ. ΠΙΣΩ ΤΩΝ ΤΑ ΓΥΝΑΙΚΑΛΟΓΑ ΤΩΝ ΧΙΜΑΙΡΩΝ ΣΑΣ ΟΛΑ, ΧΑΡΜΟΣΥΝΑ ΧΡΕΜΕΤΙΖΟΝΤΑ ΧΤΥΠΟΥΝ ΤΟ ΠΑΝΕΥΜΟΡΦΟΝ ΧΩΜΑ. ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΝΕΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΗΣ, ΜΕ ΚΛΩΝΟΥΣ ΕΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΗ ΔΑΦΝΩΝ ΣΤΡΩΣΕΤΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟΝ, ΝΤΥΣΕΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟΛΙΣΕΤΕ -ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΣΑΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΙΣΤΕ ΩΡΑΙΑ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΞΕΙΔΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΩΣ. ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΤΑΝΥΜΑ ΤΩΝ ΠΤΕΡΩΝ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΩΣ, ΤΟ ΑΕΡΕΝΙΟ ΠΑΙΔΙ ΚΤΥΠΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΤΕΡΟ ΤΟΥ, ΘΑ ΠΕΣΗ ΝΕΚΡΟ ΗΔΟΝΙΚΑ, ΜΕ ΒΡΕΜΜΕΝΑ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΙ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ.
(«Ἔκκλησις πρὸς τὸ Πανελλήνιον Κοινόν», 1907)

* * *

Γῆ ὡραιοτάτη καὶ Θειοτάτη, Γῆ τελεία ΑΦΡΟΔΙΤΗ, ἡ Μητέρα Ἑλληνικὴ Γῆ, ἀνέδωσε καρπὸν ὅμοιον. Ὁμοίως Ὡραῖον καὶ ὁμοίως Θεῖον. Ζῷον Ἑλληνικόν, τὸν Ἕλληνα: ΕΜΑΣ.

Περιττὸν νὰ φουσκώνετε δι᾿ αὐτά. Οἱ Ἕλληνες κάθε ἐποχῆς δὲν εἶσθε τίποτα. Ἡ Ἑλληνικὴ Γῆ εἶνε τὸ Πᾶν.

Δὲν θὰ κρίνετε Σεῖς οἱ Φράγκοι -τὰ χθεσινὰ Ἀγριογούρουνα- Ἐμᾶς, ἀλλ᾿ Ἐμεῖς θὰ κρίνωμε Σᾶς καὶ τὸν Πολιτισμόν σας.

Οἱ Φράγκοι δὲν πρέπει νὰ νομίζουν, ὅτι δὲν βαραίνει καὶ γονατίζει κι᾿ ἐμᾶς ὅλη αὐτὴ ἡ Ἀσήκωτη ΔΟΞΑ, καὶ δὲν μᾶς καίει τὸ κεφάλι τὸ Πύρινο Στέμμα ποὺ λέγεται: ΕΛΛΗΝ.

Καὶ ἐπειδὴ τὸ ΓΕΓΟΝΟΣ εἶνε αὐτό, ἔχετε βαρύτατα, ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ νὰ ἐκτελέσετε. Χωρὶς νὰ τὰ ἐκτελεῖτε δὲν ἔχετε κανένα δικαίωμα νὰ φέρετε τὸ ὄνομα ΕΛΛΗΝ.
(«Ἔκκλησις πρὸς τὸ Πανελλήνιον Κοινόν», 1907)

* * *

Ντροπή Σας νὰ συζητᾶτε μὲ τὸν Σκυλόφραγκο ἂν ἡ Μακεδονική Σας Γῆ εἶνε Δική Σας Γῆ. Καὶ νὰ τὸν πείσῃς, δὲν τὸν πείθεις τὸ Λῃστή. Ἢ μόνος του ἢ μὲ Σμπίρους βαλτοὺς θὰ προσπαθήσῃ νὰ Σᾶς πάρῃ κάθε Γῆ.
Οἱ Πολιτισμοὶ ποὺ Σᾶς ἔμαθαν οἱ Δασκαλοτσούσιδες νὰ προσκυνᾶτε μπρούμυτα, Σᾶς καμπανίζουν κατάμουτρα μὲ ἄγρια χαστούκια: Η ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΕ ΤΟ ΣΠΑΘΙ.
Καὶ εἶνε ἀνήθικον καὶ ἄσκοπον καὶ τὸ νὰ Σᾶς δώσουν καὶ τὸ νὰ δεχθεῖτέ τι. Καὶ νὰ Σᾶς δώσουν, ἂν εἶσθε Σάπιοι, ὁ πρῶτος Δυνατὸς θὰ Σᾶς τὸ πάρῃ. Τὸ Ἠθικὸν εἶνε ἂν εἶσθε Σάπιοι, νὰ Σᾶς ξεπατώσουν καὶ καθαρίσουν τὴ Γῆ.
Φυλᾶτε τὴ Γῆ Σας καὶ τὴν Τιμή της, μόνο μὲ Σπαθί.
Πάψετε Σαπιοδάσκαλοι καὶ Σαπιορήτορες -ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- νὰ ἐξευτελίζετε τὴ Φυλή. Πάψετε Παλιόγρηες τὶς κλάψες, τὰ σάλια, τὰ μελάνια καὶ πιάστε τὸ ΣΠΑΘΙ.
Τὰ πάντα στὴ Ζωὴ -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτῶνται μὲ τὸ ΣΠΑΘΙ. Καὶ ἔτσι εἶνε καὶ μόνο ἔτσι ΠΡΕΠΕΙ νὰ εἶνε.
(«Ἔκκλησις πρὸς τὸ Πανελλήνιον Κοινόν», 1907)

Καὶ ἡ Ἐπανάστασις, αὐτή, ζητοῦσα ὁλόκληρον τὴν Πνευματικήν Ἠθικὴν καὶ Ὑλικὴν Δύναμιν τῆς Φυλῆς πρὸς τὸν Ὡρισμένον καὶ Μοναδικὸν αὐτὸν Σκοπόν: τῆς Ἀναγεννήσεως Ἑλλάδος καὶ Ἑλληνισμοῦ, πρέπει νὰ ἔχῃ ὡς Σύμβολον τελειωτικόν:
Ἢ ΕΛΛΑΣ Ἢ ΤΕΦΡΑ
(«Νέον Πνεῦμα», 1906)

Μέχρις ἐσχάτων

Ἕλληνες,
Δυόμιση χιλιάδες χρόνια ἀπὸ τὴν Μάχη τοῦ Μαραθῶνος (ἐπέτειο τὴν ὁποίαν ἐμεῖς οἱ ἀνάξιοι νεοέλληνες ἔχουμε τὸ θράσος νὰ θέλουμε νὰ ἑορτάσουμε κιόλας τοῦ χρόνου...), λιγότερο ἀπὸ δύο αἱῶνες ἀπὸ τὴν Παλιγγενεσία τοῦ 1821, καὶ ἡ Πατρίδα μας, ἐλέῳ τῶν παραφρόνων μισελλήνων πρακτόρων καὶ προδοτῶν ποὺ μᾶς διαφεντεύουν, ὑποτάσσεται καὶ πάλι στὸν ζυγὸ τῆς βαρβάρου Ἀσίας. Καὶ αὐτὴν τὴν φορὰ γιὰ πάντα, ἴσως. Διότι ἡ βρωμερὴ Νέα Τάξις, ἡ χειρότερη λαῖλαψ ποὺ ἔπληξε ἀπὸ καταβολῆς κόσμου τὸν πλανήτη, χειρότερη ἀπὸ κάθε Ταμερλάνο, Στάλιν καὶ Χίτλερ, λέπρα ποὺ γενοκτόνησε ἠπείρους καὶ ἀφάνισε πολιτισμούς, δὲν ἐπιδιώκει μόνον τὴν ὑποδούλωσί μας, τὴν κατάλυσι τῆς ἐθνικῆς μας αὐτοδιαθέσεως καὶ ἐλευθερίας. Ζητεῖ αὐτὸν τοῦτον τὸν φυλετικό μας ἀφανισμό. Ζητεῖ τὴν οἰκολογικὴ ἀλλοίωσι ὁλοκλήρου τοῦ οἰκοσυστήματος τῆς Ἑλλάδος· τὴν ἀντικατάστασι τοῦ γηγενοῦς πληθυσμοῦ ἀπὸ στίφη ἀλλοφύλων καὶ ἀλλοθρήσκων τριτοκοσμικῶν ἀφροασιατῶν. Τὴν μετατροπὴ τῆς χώρας σὲ τριτοκοσμικὸ ἰσλαμικὸ Σουδὰν καὶ Μπαγκλαντές. Ζῶα ἐὰν εἴμασταν, κάθε φυσιολάτρης θὰ ἀγανακτοῦσε γιὰ τὴν τερατώδη ὕβριν κατὰ τῆς Φύσεως. Καὶ ἐδῶ μιλοῦμε γιὰ ἀνθρώπους, κοινωνία, παράδοσι καὶ πολιτισμό, γιὰ πατρίδα, γιὰ τὰ ὀστὰ τῶν προγόνων καὶ τὰ ὄνειρα τῶν ἀπογόνων μας, γιὰ τὴν ἐξαφάνισι ἑνὸς γένους τόσων χιλιάδων ἐτῶν -τοῦ Γένους τῶν Ἑλλήνων.

Ἕλληνες,
Εὐρισκόμεθα ἐνώπιον κατάμαυρης δουλείας αἰώνων. Τὸ τρόπαιον τοῦ 1821 γκρεμίζεται στὶς μέρες μας. Καὶ δὲν ἔχουμε κἂν ἕνα στενὸ στὶς Θερμοπύλες, δυὸ πολεμίστρες στὰ τείχη τῆς Βασιλεύουσας, ὤστε, ἂν καὶ ἀνάξιοι νὰ κρατήσουμε ὄρθιο τὸ ἔργο τόσων γενεῶν προγόνων μας, νὰ παραδώσουμε τουλάχιστον κληρονομιὰ στὰ παιδιά μας τὴν θυσία τῆς γενναίας πτώσεώς μας. Οἱ ὀρδὲς τῶν ἀλλοφύλων εἰσβολέων θὰ κατασκάψουν τὸ ἱερὸ χῶμα καὶ τὰ ὀστὰ τῶν προγόνων μας, χωρὶς τὸ χῶμα νὰ ποτισθῇ πρώτα μὲ τὸ αἷμά μας, χωρὶς τὸ χῶμα νὰ πάρῃ ἀπὸ τὸ αἷμά μας νέα δύναμι γιὰ νὰ θρέψῃ τοὺς ἀπογόνους μας καὶ νὰ ἀποτινάξῃ τοὺς βαρβάρους καταπατητές ἀπὸ πάνω του. Ὁ ἥλιος μας, τὸ φῶς τῆς Ἑλλάδος, δὲν θὰ λάμπῃ στὸ ἀστραφτερὸ χαμόγελο καὶ στὰ κόκκινα χείλη τῶν κοριτισιῶν μας, οὔτε στὰ ἀρχαῖα μάρμαρα καὶ στὰ ξωκκλήσια, στὶς ἐλιὲς καὶ στὰ ἀμπέλια μας, ἀλλὰ θὰ χτυπᾶ σκοτεινὲς ἀφροασιατικὲς νομαδικὲς φυλές, ἰσλαμικὲς μαντῆλες καὶ θρασεῖς, ὀξεῖς μιναρέδες ποὺ θὰ πληγώνουν τὶς καμπύλες τῶν λοφίσκων τῆς γῆς καὶ τῶν ἀκρογυαλιῶν μας. Ὁ ἄνεμος δὲν θὰ ψιθυρίζῃ τὴν γλῶσσα τοῦ Ὁμήρου καὶ τοῦ Ρωμανοῦ, ἀλλὰ ἤχους ξένους, σκληρούς, βαρβαρικούς. Τὰ ὄνειρά μας, ξένα σὲ ξένο τόπο, κυνηγημένα, σὰν ἀχνὰ φαντάσματα τὶς νύχτες θὰ ψάχνουν τὶς χαμένες τους ἑστίες...

Finis Graeciae.

Ἕλληνες,
Παρὰ ταῦτα.
Κλεῖστε στὴν ψυχή σας στὴν Ἑλλάδα. Ἀτσαλῶστε τὶς πολεμίστρες ποὺ δὲν μποροῦν οἱ ἐχθροὶ νὰ ἀλώσουν. Διδάξτε τὰ παιδιά σας στὸ Κρυφὸ Σχολειό. Μεγαλῶστε τοὺς αὐριανοὺς στρατιῶτες μας. Διότι ὁ πόλεμος συνεχίζεται. Καὶ εἴμεθα πλέον οἱ πολεμισταὶ τοῦ Πνεύματος. Μπορεῖ νὰ μᾶς λείπει τὸ πεδίον τοῦ Μαραθῶνος καὶ τῶν Θερμοπυλῶν, γιὰ νὰ προσφέρουμε ἐκεῖ τὸ αἷμά μας, ἀλλὰ πολεμοῦμε κάθε μέρα στὸ πεδίον τοῦ Πνεύματος. Ἐκεῖ, στὸν Μεγάλο παράλληλο Πόλεμο, κάθε μέρα βρισκόμαστε συγχρόνως καὶ στὶς Θερμοπύλες καὶ στὴν Σαλαμῖνα, καὶ στὴν Βασιλεύουσα καὶ στὰ Δερβενάκια, καὶ στὴν Πίνδο, ἐμεῖς, ἐκεῖ, γιὰ πάντα, ἐκεῖ, κάθε μέρα θυσιαζόμενοι· μέχρι νὰ ἐγκαταλείψουμε τὴν μάχη καὶ νὰ πεθάνουμε καὶ ἐκεῖ καὶ ἐδῶ -ἢ νὰ μείνουμε στὶς ἐπάλξεις ἕως τὸ ξημέρωμα τῆς εὐλογημένης ἡμέρας, ὅταν θὰ λύσουμε μιὰ γιὰ πάντα τοὺς λογαριασμούς μας -καὶ ἐκεῖ καὶ ἐδῶ.

Ἕλληνες,
Ὁ Μεγάλος καὶ τελευταῖος Πόλεμος ξεκίνησε. Μέχρις ἐσχάτων.


Ἕλληνες,
Μαζί, γυαλίζουμε τοὺς θώρακες καὶ τὶς ἀσπίδες μας, τροχίζουμε τὰ ξίφη καὶ τὰ δόρατά μας, φοροῦμε τὶς φοβερὲς περικεφαλαῖες μας καὶ ξεδιπλώνουμε τὶς ἔνδοξες σημαῖες μας στὸν ἄνεμο ποὺ μεταφέρει ἠχὼ ἀρχαίων ἐπῶν, παιάνες καὶ κλαγγὴ ἁρμάτων. Καὶ δίδουμε τὸν τρομερὸ ὅρκο:

Ὁρκίζομαι, ὅτι θέλω τρέφει εἰς τὴν καρδίαν μου ἀδιάλλακτον μῖσος ἐναντίον τῶν τυράννων τῆς πατρίδος μου, τῶν ὀπαδῶν καὶ τῶν ὁμοφρόνων μὲ τούτους. Θέλω ἐνεργεῖ κατὰ πάντα τρόπον πρὸς βλάβην των καὶ αὐτὸν τὸν παντελῆ ὄλεθρόν των, ὅταν ἡ περίστασις συγχωρήσῃ. Ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὑπὲρ ὁσίων καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν· τὴν πατρίδα δὲ οὐκ ἐλάσσω παραδώσω, πλείω δὲ καὶ ἀρείω ὅσης ἂν παραδέξωμαι. Μέχρι τελευταίας ρανίδος.

ΕΛΕΛΕΥ!

* * *

Διαβάστε:
+ Ελληνική ιθαγένεια, πολιτικά δικαιώματα και λαθρομετανάστευση (τοῦ Κωνσταντίνου Π. Ρωμανοῦ,
καθ. Πανεπιστημίου Αἰγαίου, ἐφημ. «Το Παρόν», 29-11-2009 (συγγραφεὺς τοῦ ἐξαιρετικοῦ βιβλίου «Εθνοκτονία εν εξελίξει»)
+ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ για τους μετανάστες. Δεν είναι το τσιφλίκι του παππού σας. (AntiNews, τοῦ FactorX)
+ Οι ψυχροί «εκτελεστές» της ελληνικής κοινωνίας (τοῦ Θύμιου Παπανικολάου, περιοδικό «Ρεσάλτο»)
+ Δεν σκοπεύουμε να αυτοκτονήσουμε. ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΡΑ! (Δεξί Εξτρέμ)
+ Δημοψήφισμα (Ταμπούρι)
+ Βιασμός του Ελληνισμού προ των Πυλών...! (Ελλήνων Αφύπνιση)
+ Niko Ago και Αθηναίος: Οταν η λογοκρισία μας βολεύει, είναι καλή (α-εργώδες)
+ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΦΙΜΩΣΗΣ ΤΟΥ ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΑΘΗΝΑΙΟΥ ΑΠΟ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΟ ΑΛΒΑΝΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ (Εγκληματικότητα)
+ Απίστευτο! Το ΚΚΕ διαμαρτύρεται και ζητάει την νομιμοποίηση όλων των λαθρομεταναστών... (Vendeta)
+ 960.000 αλλογενείς (μερικοί χειροκροτούν τον Υπουργό Ραγκούση) πλέον θα ψηφίζουν... (Ακρίτας)
+ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΝΕΟ ΑΣΤΕΙΟ "ΞΕΚΑΘΑΡΟ" ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΚΙΝΗΤΕΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ! ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΟΝΟ ΜΗ ΠΕΘΑΝΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΛΙΟ! (Υγρό Πυρ)

Ὁ παράλληλος πόλεμος

Γράφει ὁ Ἀνδρέας Φαρμάκις:

Όλα τα σύνορα της Ελλάδος αμφισβητούνται -από βορρά με το σκοπιανό και την Θράκη, τα ανατολικά σύνορα του Αιγαίου και τα νότια στην Κύπρο. Μόνο το Ιόνιο μένει.

Η αμφισβήτηση αυτή πρώτα απ' όλα μαρτυράει την αδυναμία μας. Έχουν μυρίσει πτώμα τα όρνια και μαζεύονται από πάνω του.

Ταυτογχρόνως αμφισβητούνται και τα εσωτερικά σύνορα της Ελλάδος -η ιστορία, η εθνική ταυτότητα των Ελλήνων, η ξεχωριστή κοσμοθεωρία τους -αυτό που με άλλα λόγια ονομάζουμε πολιτισμό και τρόπο ζωής- που δεν αναφέρεται πρωτίστως στην επιφάνεια αλλά σε κάτι βαθύτερο, στην ποιότητα του αιθέρα που εικπνέουμε -στα όνειρά μας και στο περιεχόμενο της ψυχής μας.

Τα δύο αυτά πάνε μαζύ -τα σύνορα του έξω κόσμου και τα σύνορα εντός-, μένουν αξεχώριστα. Σαν τον άνθρωπο και την σκιά του στον ήλιο.

Είναι ένας πόλεμος -ταυτογχρόνως υλικός και μεταφυσικός- και συμβαίνει εδώ και μαζύ εκεί -στον παράλληλο κόσμο του πνεύματος- στο μυστικό σύμπαν απ' όπου αντλήσαμε το σχέδιο της Ακροπόλεως, τον Ηνίοχο των Δελφών, τις γραμμές των εκκλησιών του Αιγαίου, τις αγιογραφίες του Θεοφάνη και του Πανσέληνου, τα λόγια του Διγενή και των δημοτικών μας τραγουδιών.

Εκεί -και όχι εδώ- θα κριθή η έκβασι του πολέμου- εκεί θα ηττηθούμε ή θα πεθάνουμε.

Κρυφὸ Σχολειό

Ἀπὸ τὸ ἄρθρον τοῦ Δημήτρη Νατσιοῦ στὸ Ἀντίβαρο, «Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ καὶ Δημοτικὸ Σχολεῖο», κρατῶ τὴν τελευταία παράγραφο. Γειά σου δάσκαλε!

«Πιστεύω, ακραδάντως, πως η μόνη λύση, μια και βιώνουμε μια νέας μορφής Τουρκοκρατία, κατά τον αείμνηστο Μ. Χατζηδάκι, είναι το «Κρυφό Σχολειό». Παράδειγμα: Όταν διδάσκω Έκτη Δημοτικού, τις δύο «ελεύθερες» εβδομαδιαίως ώρες της λεγόμενης «ευέλικτης ζώνης», τις αφιερώνω στη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών. (Εδώ και μια δεκαετία). Δεν χρειάζεται να είσαι «κλασικός» φιλόλογος για να τα διδάξεις σε παιδιά του Δημοτικού. Επιμένω περισσότερο στα κείμενα. Επιλέγω τους ωραιότατους και διδακτικότατους μύθους του Αισώπου ή Ευαγγελικές Περικοπές (αμφότερα προγραμμένα από την «ύλη του σχολείου»), βάζω τους μαθητές να αντιγράψουν και να διαβάσουν το κείμενο (για να «σπάσει» η γλώσσας τους) και στη συνέχεια προσπαθούμε να το μεταφράσουμε, για να κατανοήσουν την συνέχεια, το αδιάλειπτο της γλώσσας μας. Κατόπιν διδάσκω απλούς κανόνες τονισμού και, όσο εγκολπώνονται οι γνώσεις, προχωρούμε σε κλίσεις ουσιαστικών και ρημάτων. (Τις πιο απλές και ομαλές μορφές των κλίσεων).Τι παρατήρησα κατά την διάρκεια της διδαχής των αρχαίων ελληνικών; Οι μαθητές μου με ζήλο, μεράκι, φιλότιμο, θα έλεγα και συγκίνηση, προσεγγίζουν τα προγονικά θησαυρίσματα. Καμαρώνουν κιόλας, γιατί σ’ αυτούς έλαχε η τιμή να είναι οι κληρονόμοι της εξαίσιας γλώσσας. Τους διαβάζεις «και ελθόντες εις την οικίαν είδον το παιδίον μετά της Μαρίας της μητρός αυτού και πεσόντες προσκύνησαν αυτώ…», από το κατά Ματθαίον, το κατανοούν αμέσως και χαίρονται. Και πώς αλλιώς. Μιλούν την γλώσσα των αγγέλων, την ελληνική «επειδή οι άγγελοι δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική». (Βρεττάκος, «Η ελληνική γλώσσα»). Επιπροσθέτως την ώρα του μαθήματος επικρατεί απόλυτη ησυχία, σχεδόν ευλαβική. Γιατί; Διότι, κατ’ αρχάς, τα κείμενα μοσχοβολάνε από αξίες. Δεύτερον. Όταν ζητάς από τους μαθητές να γράψουν τη λέξη, για παράδειγμα, «υγρός», πρέπει να σκεφτούν δύο κανόνες. Την δασεία του ύψιλον και την οξεία της βραχύχρονης συλλαβής. Έξοχη διανοητική άσκηση. Ο νους πειθαρχεί, δεν αλητεύει εδώ κι εκεί. Και το σημαντικότερο, όπως προείπα, γεμίζει χαρά η υποτυπώδης αυτή μάθηση τα παιδιά. (Το πλατωνικό «τέρπειν και διδάσκειν»). Σήμερα τα σχολεία υποφέρουν από απειθαρχία, γιατί δεν την αντικρίζουν πουθενά τα παιδιά. Το κύρος των δασκάλων είναι ανύπαρκτο, λόγω αδιαφορίας ή και ανικανότητας - τέχνη το διδάσκειν – τα βιβλία, με την παρδαλή ύλη τους, αποβαίνουν συντελεστές και πολλαπλασιαστές της περιρρέουσας ασημαντοκρατίας. Αποχαυνώνουμε τους μαθητές μας διδάσκοντάς τους κάτι έντυπες λίγδες – «μακαρόνια με κιμά» ή «οδηγίες χρήσης καφετιέρας» - και ουσιαστικά τους περιφρονούμε. Γράφει σοφός άνθρωπος: «Όταν ο κουκουλοφόρος νεαρός - μαθητής πετροβολεί μια τζαμαρία, αναγκάζει τα αντικείμενα να τον χειροκροτήσουν ή να τον προσέξουν, μια και οι πάντες τον αγνοούν» και κυρίως το σχολείο. Πώς, αλήθεια, μπορεί να εξηγηθεί η σύλληψη μαθητών Δημοτικού για βιοπραγίες;»

Τὸ τελευταῖον ΟΧΙ

Τάσσος Παπαδόπουλος

Ανεξαρτήτως ποιός έκανε αυτό το απίστευτο έγκλημα,
είναι προφανές ότι και εκεί
το ίδιο παραμύθι της Χρυσής Αυγής.
Χρυσαυγίτες αξιωματικοί αρπάξανε τα κόκκαλα - παραμύθι
για ηλιθίους.
Ρουμάνοι κλέφτες;
Εξωγήϊνοι πιθανότερο.

Μόνο μην ακουστεί η λέξη. Τούρκοι.
Προσοχή, ο σκύλος δαγκώνει.
Όλα τα γιουσουφάκια ξαπλωμένα περιμένουνε τον αφέντη τους.

...

Εγώ λέγω
ότι δεν είναι χειρότεροι οι πληρωμένοι
προδότες
που κατασκευάζουνε σενάρια
και ετοιμάζουνε λύσεις
τύπου καρανάν -
χειρότεροι είμαστε εμείς που τόσο τρέμει
ο κώλος μας -
ώστε δεν τολμάμε να
υποθέσουμε το πιθανότερο.
ΤΟΥΡΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΥΜΒΩΡΥΧΟΙ.

Πού καταντήσαμε!

...

Kαι η φοβερή δήλωσι νεοθωμανού.

Σε δηλώσεις του μετά το τρισάγιο στον συλημένο τάφο του Τάσσου Παπαδόπουλου, ο κ. Κουβέλης σημείωσε ότι «στη Δημοκρατία δεν διαπραγματευόμαστε και δεν συζητάμε με κανένα που κατεβάζει το επίπεδό του με τέτοιες πράξεις».

«Κατέβασε το επίπεδό του»!

Να κλάψουμε ή να γελάσουμε;

(Ἀνδρέας Φαρμάκις)