Τὸ πιὸ «cult» κειμήλιο τοῦ Μουσείου Μπενάκη (συγγνώμη, δὲν εἶμαι πολιτικῶς ὀρθός):
Τρόπαιον τῶν Ἑλλήνων κατὰ τῶν βαρβάρων - Γεν. Ἀρχηγὸς Καραϊσκάκης - Ἀνεγερθὲν ἐν τῇ θέσει Πλόβαρμα - 1826 Νοεμβρ. 27 (Μουσεῖον Μπενάκη)Αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ τύχη τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἑλλάδος.
«Μοῦ γράφεις ἕνα μπουγιουρντί, λέγεις νὰ προσκυνήσω, κι ἐγώ, πασά μου, ρώτησα τὸν ποῦτζον μου τὸν ἴδιον κι αὐτὸς μοῦ ἀποκρίθηκε νὰ μὴν σὲ προσκυνήσω κι ἂν ἔρθεις κατ᾿ ἐπάνω μου, εὐθὺς νὰ πολεμήσω.» (Ν. Τζιόπας, «Ο γιος της καλόγριας»)
Καραϊσκάκης.
«Εὐγενία Ξεφτέρη. Ἕνα τυφλὸ ἀηδονάκι, ποὺ ὅσα δὲν μπορεῖ νὰ δεῖ μὲ τὰ ματάκια του τὰ τραγουδάει μὲ τὴν καρδιά του. Δάσκαλός της ὁ πατὴρ Θεόδωρος Τσαμπατζίδης, σχολεῖο της τὸ Μουσικὸ Γυμνάσιο-Λύκειο Θεσσαλονίκης. Τὴ συνοδεύει ἡ νεανικὴ χορωδία Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Παντελεήμονα Καλαμαριᾶς.»
Καὶ ἕνα ἀπὸ τὸ ὡραιότερα κειμήλια:
Πιάτο ἀπὸ βιεννέζικη πορσελάνη μὲ τὸ πορτραῖτο τῆς Αἰκατερίνης (Ρόζας) Μπότσαρη (1818-75), ἐπανάληψη τῆς ἐλαιογραφίας τοῦ Stieler, ἀπὸ τὴν Πινακοθήκη τῶν Καλλονῶν στὰ ἀνάκτορα τοῦ Μονάχου. (Δωρεὰ Δαμιανοῦ Κυριαζῆ.) (Μουσεῖον Μπενάκη)Εὑρῆκα αὐτὴν τὴν φωτογραφία τοῦ πίνακος τοῦ Stieler:
Joseph Stieler 1781-1858, Portrait of Katharina Bozzaris, 1841
Λοιπόν, στὸ πιάτο, ἡ Μποτσαρίνα εἶναι ἀκόμη ὀμορφότερη!
(Γιὰ τὴν Ρόζα Μπότσαρη δεῖτε καὶ τὸ ἄρθρον τῆς Ἑλένης Μπίστικα, ««Αικατερίνη - Ρόζα Μπότσαρη, στη σκιά του ονόματος», μυθιστορηματική βιογραφία από την Κατερίνα Αγραφιώτη, εκδόσεις Πάπυρος», «Ἡ Καθημερινή», 8-11-2007.)
Καὶ ἡ σημαία τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη:
(Γιὰ τὴν Ρόζα Μπότσαρη δεῖτε καὶ τὸ ἄρθρον τῆς Ἑλένης Μπίστικα, ««Αικατερίνη - Ρόζα Μπότσαρη, στη σκιά του ονόματος», μυθιστορηματική βιογραφία από την Κατερίνα Αγραφιώτη, εκδόσεις Πάπυρος», «Ἡ Καθημερινή», 8-11-2007.)
Καὶ ἡ σημαία τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη:
Σημαία τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. (Μουσεῖον Μπενάκη)
ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ
* * *
«Αὐτὸν τὸν λόγο θὰ σᾶς πῶ, δὲν ἔχω ἄλλον κανένα· μεθύστε μὲ τὸ ἀθάνατο κρασὶ τοῦ Εἰκοσιένα.»
(Κωστῆς Παλαμᾶς, «Στὴ νεολαία μας», 1 Νοεμβρίου 1940)
* * *
«Αὐτὸν τὸν λόγο θὰ σᾶς πῶ, δὲν ἔχω ἄλλον κανένα· μεθύστε μὲ τὸ ἀθάνατο κρασὶ τοῦ Εἰκοσιένα.»
(Κωστῆς Παλαμᾶς, «Στὴ νεολαία μας», 1 Νοεμβρίου 1940)
* * *
Παλαιότερες δημοσιεύσεις μου γιὰ τὸ 1821:
+ Διδάγματα ἀπὸ τὸ 1821
+ Χρῆστος Γιανναρᾶς, «Ἐθνεγερσία, σύγκρουση δύο ὁραμάτων»
Περισσότερες πηγές (ὅπου καὶ συντριπτικὴ ἀνασκευὴ τῶν ψευδῶν τῶν ἐθνομηδενιστῶν):
+ Ἀντίβαρο , Φάκελος: Ἐπανάσταση τοῦ 1821
+ Ἀντίβαρο, Ἄρθρα: Ἐπανάσταση τοῦ 1821
4 σχόλια:
Φίλε Καλλίμαχε,
Ευχαριστώ για την ωραία ανάρτησή σου. Το παιδάκι αυτό, η Ευγενία, έχει καταπληκτική φωνή. Ειλικρινά, με συγκλόνισε. Ελπίζω να την διατηρήσει και να την καλλιεργήσει.
Όσο για την Ρόζα, ... σιγά μη ξέφευγε τέτοιο λουκούμι εκείνου του γερο-κατεργάρη, του Λουδοβίκου Α' της Βαυαρίας, πατρός του Όθωνος. :-)
Το τι υπάρχει σ' εκείνη την Πινακοθήκη των Καλλονών δεν περιγράφεται.
Σου εύχομαι Καλή Μεγαλοβδομάδα και Καλό Πάσχα, να είσαι πάντα καλά να απολαμβάνουμε τις αναρτήσεις σου.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Διαβάζοντας κάτι σήμερα το πρωί, συμπτωματικά έπεσα πάνω στο πορτραίτο της Ρόζας και τότε κατάλαβα τι με ξενίζει σ' αυτό.
Πρόσεξε το κτένισμα. Κοντά μαλλιά την εποχή εκείνη; Αποκλείεται και δη για μια Σουλιωτοπούλα. Δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια κοτσίδα κι αν υπήρχε, ο ζωγράφος δεν θα την έκρυβε. Αντιθέτως θα την ανεδείκνυε. Περίεργο!
Η δεύτερη χρονολογία κάτω από τον πίνακα (ca. 1841-1945) χρειάζεται μάλλον διόρθωση.
Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος!
Ὁ πίνακας τοῦ Stieler ειναι τοῦ 1841· στὰ 23 της ἡ Ρόζα, ἑπομένως. Ὄντας ἤδη στὴν ἀκολουθία τῆς βασιλίσσης Ἀμαλίας, εἶχε υἱοθετήσει εὐρωπαϊκὴν κόμμωσιν, λές; Δὲς ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ καὶ τὸ ἄρθρον τῆς Μπίστικα, τὸ ὁποῖον εὑρῆκα.
Όχι, διότι αμφιβάλλω αν και στην Ευρώπη είχε επικρατήσει η κόμμωσις αυτή. Έχομε μέσα του 19ου αιώνος. Δεν είμαι βεβαίως ειδικός, αλλά αμφιβάλλω αν έκοβαν κοντά τα μαλλιά οι γυναίκες τότε. Έχω την αίσθηση ότι η κόμμωσις αυτή είναι αρκετά μεταγενέστερη.
Το έχω διαβάσει αυτό της Μπίστικα. Το βιβλίο της Αγραφιώτη δεν έχω διαβάσει.
Δημοσίευση σχολίου