Ἕνα δάκρυ στὶς ρίζες τοῦ δένδρου τῆς μνήμης

Ὁ νοῦς μου καὶ ὁ λογισμὸς συγχίζεται νὰ γράψῃ,
νὰ στιχοπλέξῃ ἀστοχεῖ τὴν ἅλωσι τῆς Πόλης.
Ἐσεῖς, βουνά, θρηνήσετε καὶ πέτρες ραγισθεῖτε
καὶ ποταμοὶ φυράνετε καὶ βρύσες ξερανθεῖτε
διότι ἐχάθη τὸ κλειδὶ ὅλης τῆς οἰκουμένης
τὸ μάτι τῆς Ἀνατολῆς καὶ τῆς Χριστιανοσύνης.

(Δημοτικόν)

Κωνσταντῖνος ΙΑ' Παλαιολόγος, Πιστὸς Χριστῷ τῷ Θεῷ Βασιλεὺς καὶ Αὐτοκράτωρ Ῥωμαίων, κατὰ τὸν ἐπίσημο τίτλο τῶν βασιλέων τῆς Ρωμανίας, καί, στὴν Ψυχὴ τοῦ Γένους μας, Μαρμαρωμένος Βασιληᾶς.
(Ὁ ἀνδριάντας στὴν Μητρόπολι τῶν Ἀθηνῶν. Τὸ κόκκινο χρῶμα στὸν χιτώνα τοῦ βασιλέως εἶναι ἀποτέλεσμα βανδαλισμοῦ· ἔχει καθαρισθεῖ τώρα· ἀλλὰ μοῦ ἀρέσει ἐδῶ· κατακόκκινο, ποτάμι θὰ κυλήσῃ καὶ τὸ αἷμα τῶν ἀσεβῶν ἀπὸ τὸ ξίφος τῆς Νεμέσεως.)

Φίλοι μου, ἐὰν θέλουμε νὰ λεγόμεθα Ἕλληνες, ἂς ἀφήσουμε σήμερα ἕνα δάκρυ μνήμης καὶ τιμῆς νὰ κυλήσῃ γιὰ ἐκεῖνον, ποὺ μόνος ἀπέναντι στὴν Μοῖρα, ἐκεῖ, στὶς πολεμίστρες τῆς πύλης τοῦ Ἁγίου Ρωμανοῦ, συμπύκνωσε σὲ ἕνα σημεῖο καὶ σὲ μιὰ στιγμή, μαρμαρωμένο μὲ σκληρότητα καὶ καθαρότητα διαμαντιοῦ, ὁλόκληρο τὸ παρελθὸν καὶ τὸ μέλλον τοῦ Γένους μας.

Ἐκεῖ. Τὸ ἦθος τῆς θυσίας ποὺ ἐτίμησε καὶ ἐδικαίωσε τὴν χιλιόχρονη αὐτοκρατορία· ἀνέστησε τοὺς Λεωνίδες. Τὸ ἦθος τῆς θυσίας ποὺ ἔθρεψε τὸ Γένος καὶ μεγάλωσε τοὺς Κολοκοτρώνηδες. Ἐκεῖ, μαρμαρωμένη καὶ ἡ ψυχή μας, δίπλα στὸν βασιλέα μας, στὶς πολεμίστρες τῆς πύλης τοῦ Ἁγίου Ρωμανοῦ. Μέχρι τὸ τέλος τοῦ χρόνου.

* * *

Ἀπὸ τὸ ἱστολόγιό μου:
+ Μεσημέρι ἀπὸ νύχτα...
Tὸ ὅραμα τῆς μεγάλης θυσίας καὶ τῆς Ἱστορίας τοῦ Γένους μας.

«... Τὰ γράμματα τῶν σελίδων τοῦ βιβλίου ξεθωριάζουν· καὶ μέσα ἀπὸ τὴν θαμπάδα τους σχηματίζονται καὶ προβάλλουν οἱ γραμμὲς ἀπὸ τὶς πολεμίστρες τῶν ἀρχαίων τειχῶν τῆς θεοφρούρητης Βασιλεύουσας. Τὰ λάβαρα μὲ τὸν Δικέφαλο ἀνεμίζουν· κι ἐκεῖ ψηλὰ στὰ τείχη, Ἐκεῖνος. Ὁ ἥλιος ἀστράφτει ἐπάνω του, σχεδὸν μὲ τυφλώνει. Τὸ βλέμμα μου χαμηλώνει, κάτω, πέρα ἀπὸ τὰ τείχη· περνᾶ τὴν τάφρο, ἁπλώνεται στὴν πεδιάδα· κι ἐκεῖ χάνεται μὲ τρὸμο στὴν μαύρη ἄβυσσο· στὴν κόλασι, ὡς τὰ πέρατα τῶν ὁριζόντων, ὅπου κοχλάζει το χᾶος, τὰ ἀλαλάζοντα, ἀσεβῆ στίφη τῶν ἀπίστων. ...»

+ ...τίς διηγήσεται τοὺς τότε κλαυθμοὺς καὶ θρήνους; (Ὁ τελευταῖος λόγος τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου) [τὸ ἴδιο, στὸ Ἀντίβαρο]
Ἀπὸ τὸ Διαδίκτυο:
+ Θρῆνοι τῆς Ἀλώσεως (29 Μαΐου 1453) (Ἀπὸ τὶς ἱστοσελίδες τοῦ Νεκτάριου Μαμαλούγκου.)
+ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος: Ἡ κιβωτὸς τοῦ γένους (Τῆς Λαμπρινῆς Θωμᾶ.) [Ἀντίβαρο]

Ἔφυγε ὁ Ἐρντογὰν πασᾶς;

Νιώσατε μιὰ ἀνεπαίσθητη σχεδόν, ἀλλὰ βαθειὰ αἴσθησι; Κάτι ἀπὸ τοὺς παπποῦδες μας, κάτι ἀπὸ τοὺς σκοτεινοὺς ἐκείνους αἰῶνες, τοὺς τέσσερις, πέντε ἀλλοῦ, καὶ συνεχιζομένης ἀκόμη σ᾿ ἄλλους τόπους, ὅπως στὴν κατεχόμενη Κύπρο, Τουρκοκρατίας; Μιὰ περίεργη, γλυκόπικρη αἴσθησι, ποὺ εἴχαμε ξεχάσει· ἀλλά, τώρα ποὺ ξανάρθε, σὰν νὰ εἶχε κάτι τὸ οἰκεῖο. Κάτι ἀπὸ παλιά.

Γλυκόπικρη ἡ αἴσθησις τῆς δουλείας. Γλυκειά, καὶ λίγο ἀνακουφιστική. Παραδεχθεῖτε το. Εἶναι ἡ ἀσφάλεια, ἡ θαλπωρή, νὰ εἶναι καλὸς ὁ πασᾶς καὶ νὰ σὲ ἀγαπάῃ.

Ἡ ἀδύναμη, χρεωμένη, ἀγωνιούσα γιὰ τὸ μέλλον μικρὴ Ἑλλάδα μας, δέχθηκε τὸν πασὰ καὶ τοὺς μπέηδές του μὲ ἀνακούφισι.

Εἶναι κι αὐτὴ μιὰ στάσις· νιώθεται.

Τὰ ὅπλα εἶναι βαριά, πληγώνουν, κόβουν τὰ χέρια ποὺ τὰ κρατοῦν. «Ἐθνικὴ ντροπή», εἶπε ([defencenet.gr] [Τὰ Νέα] [Mega]), νιώθει γιὰ τὰ ὅπλα μὲ τὸ ὁποία κάποτε ὑπερασπιζόμασταν τὴν τιμή μας ὁ -«Ἀρχηγέ, πὲς ὅτι τὴν πῆρε ὁ ἀέρας τὴν σημαία, νὰ φύγουμε»- ἀντιπρόεδρος τῆς κυβερνήσεως. «Οὐ καταισχυνῶ ὅπλα τὰ ἱερά», ὡρκίζοντο κάποτε, σ᾿ ἐτοῦτο τὸν ἴδιο τόπο, οἱ Ἀθηναῖοι ἔφηβοι. Ἀλλὰ τὰ ὅπλα εἶναι βαριά, πληγώνουν, κόβουν τὰ χέρια ποὺ τὰ κρατοῦν.

Ἔφυγε ὁ Ἐρντογὰν πασᾶς; Κι ἂν ἔφυγε, ἦρθε γιὰ νὰ μείνῃ. Διαβάστε στὸ «Ἀντὶ» τὴν λίστα μὲ τοὺς μπέηδες ποὺ ἔφερε μαζί. («Ιδού ποιους φέρνει ο Ερντογάν για να μας… αγοράσουν!») Ἡ Ἑλλάδα πουλήθηκε· φθηνά· χωρὶς ἀντίστασι. Καὶ νιώθει, ἐπὶ τέλους, ἀσφάλεια, καὶ ἀνακούφισι.

Ἀλλὰ κάτι βαθιά, πολὺ βαθιά μέσα μας, μᾶς δαγκώνει τὴν καρδιά. Ἴσως κάποτε θεριέψῃ.

* * *

«Υπεστάλησαν οι τουρκικές σημαίες στην Αθήνα!», Ἐλεύθερος Κόσμος, 13-5-2010:
«Ενώ η Αθήνα είχε παραδοθεί από εχθές στην τουρκική ημισέληνο, εν όψει της επικείμενης επισκέψεως του πρωθυπουργού της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, προ ολίγου, όλως περιέργως όλες οι τουρκικές σημαίες απεσύρθησαν, από το αρμόδιο συνεργείο του Δήμου Αθηναίων.
Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχουν πληροφορίες για τους λόγους που οδήγησαν σε αυτήν την εξέλιξη. Ο Δήμος Αθηναίων δεν είναι σε θέση να δώσει κάποιες εξηγήσεις. Η Διεύθυνση Σημαιοστολισμού μας παρέπεμψε στο Γραφείο Τύπου του δήμου, το οποίο δηλώνει ότι προ μερικών ωρών έλαβε εντολή να περιορισθεί ο σημαιοστολισμός μόνο στην Ηρώδου Αττικού. Φήμες πάντως λένε ότι ο σημαιοστολισμός ανεκλήθη, υπό τον φόβο βανδαλισμών εις βάρος του εθνικού συμβόλου της γείτονος.»