Μὲ πρωτοβουλία συλλόγων καὶ ἑνώσεων ἀστρονομίας: Συλλογὴ ὑπογραφῶν κατὰ τοῦ ἐξοβελισμοῦ τῆς ἀστρονομίας ἀπὸ τὸ Λύκειο
Τί συμβαίνει; Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἱστορία μας (τὸ παρελθόν μας) ἐξοβελίζει καὶ τὸ μέλλον μας (τὰ ἄστρα) ἀπὸ τὸ σχολεῖο τὸ ὑπουργεῖο διὰ βίου ἀφελληνισμοῦ καὶ ἀποβλακώσεως;
Ἀντιδροῦν πολλοὶ στὰ φόρουμ τοῦ Διαδικτύου. Γράφουν πολλὰ καὶ ὡραῖα. Ἀρκετοὶ ἐξ αὐτῶν ἐπισημαίνουν καλοπροαιρέτως ὅτι ἡ ἀστρονομία μᾶς βοηθᾷ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὶς προλήψεις τῆς ἀστρολογίας καὶ τοὺς τσαρλατάνους καὶ νὰ σκεπτόμαστε ὀρθολογικά. Σιγὰ τὸ πρᾶμα, λέω ἐγώ. Ἐὰν αὐτὸ μόνον νομίζετε ὅτι προσφέρει ἡ ἀστρονομία, φίλοι μου, τὸ παιχνίδι εἶναι ἤδη χαμένο. Λιγότερο ἐπικίνδυνος εἶναι ὁ κάθε ὀνειροπαρμένος ἢ θεομπαίκτης τηλεπλασιὲ ἀπὸ ὅσο περιοριστικὴ εἶναι ἡ πεζὴ αὐτὴ ἀντίληψις στὴν ὁποία μᾶς ἔχουν καθηλώσει. Ἡ ἀστρονομία, ὅμως, μᾶς μαθαίνει νὰ ὀνειρευόμαστε, νὰ πετοῦμε στὰ ἄστρα· τὸν γεωσκώληκα τῆς λάσπης τὸν κάνει ταξιδευτὴ τῶν ἄστρων καὶ τῶν γαλαξιῶν.
Δὲν θέλω τὴν ἀστρονομία γιὰ νὰ μπορῶ «νὰ σκέπτομαι ὀρθολογικά». Αὐτὸ τὸ κάνω καὶ χωρὶς τ᾿ ἀστέρια· μοῦ ἀρκεῖ ὁ «Economist». Ἀγαπῶ τ᾿ ἀστέρια ἐπειδὴ νοσταλγῶ τὴν οὐράνια καταγωγή μου· Γῆς παῖς εἰμι καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντος, αὐτὰρ ἐμοὶ γένος οὐράνιον (Ὀρφικὸν ἀπόσπασμα 17).
Ὁ Λουκᾶς Καβακόπουλος (συγγραφεὺς καὶ ἐπὶ χρόνια συνεργάτης τοῦ Παντελῆ Γιαννουλάκη στὸ «Strange») γράφει τὰ «Θέλω να ταξιδέψω στο Διάστημα!», «Πρέπει να φτιάξουμε Αποικίες στα Άστρα!», καί, παρόλο ποὺ σὲ ὁρισμένα σημεῖα διαφωνῶ μὲ τὶς ἀπόψεις του, μὲ αὐτὰ τὰ ἄρθρα μὲ συγκινεῖ.
Ὁ ποιητής, ἐπίσης, ἐκτὸς ἀπὸ καθηγητῆς ἀστροφυσικῆς τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν, ἀλλὰ καὶ πολιτικός, Χρίστος Γούδης, ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον δραστήριους καὶ συναρπαστικοὺς διανοητὲς τοῦ καιροῦ μας, γράφει τοὺς «Ἐραστὲς τῶν ἄστρων» (ἐκδ. Λιβάνη, 2006), καὶ θέτει ξανὰ τὰ ἐρωτήματα γιὰ τὴν ἐπιστήμη καὶ τὴν ποίησι, τὸν ἄνθρωπο, τὰ ἄστρα, τὸ μέλλον μας.
Μιὰ ποὺ ἔχουμε αὔριο καὶ ἐκλογές, ἰδοὺ ἕνα ρεαλιστικὸ ὅραμα γιὰ τὴν Ἑλλάδα τοῦ μέλλοντος. Ποιός θὰ τὸ διατυπώσῃ καὶ θὰ τὸ κάνῃ πράξι; Μετὰ τοὺς μεγάλους ἀποικισμοὺς τῆς Μεσογείου τοῦ 10ου καὶ 8ου-7ου αἰῶνος π.Χ., μετὰ τὴν ἐπέκτασι τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος κατὰ τὰ ἑλληνιστικὰ καὶ βυζαντινὰ χρόνια, νὰ ἀποικίσουμε, τώρα, τὰ ἄστρα καὶ τοὺς γαλαξίες. Ad astra per aspera.
Τί συμβαίνει; Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἱστορία μας (τὸ παρελθόν μας) ἐξοβελίζει καὶ τὸ μέλλον μας (τὰ ἄστρα) ἀπὸ τὸ σχολεῖο τὸ ὑπουργεῖο διὰ βίου ἀφελληνισμοῦ καὶ ἀποβλακώσεως;
Ἀντιδροῦν πολλοὶ στὰ φόρουμ τοῦ Διαδικτύου. Γράφουν πολλὰ καὶ ὡραῖα. Ἀρκετοὶ ἐξ αὐτῶν ἐπισημαίνουν καλοπροαιρέτως ὅτι ἡ ἀστρονομία μᾶς βοηθᾷ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὶς προλήψεις τῆς ἀστρολογίας καὶ τοὺς τσαρλατάνους καὶ νὰ σκεπτόμαστε ὀρθολογικά. Σιγὰ τὸ πρᾶμα, λέω ἐγώ. Ἐὰν αὐτὸ μόνον νομίζετε ὅτι προσφέρει ἡ ἀστρονομία, φίλοι μου, τὸ παιχνίδι εἶναι ἤδη χαμένο. Λιγότερο ἐπικίνδυνος εἶναι ὁ κάθε ὀνειροπαρμένος ἢ θεομπαίκτης τηλεπλασιὲ ἀπὸ ὅσο περιοριστικὴ εἶναι ἡ πεζὴ αὐτὴ ἀντίληψις στὴν ὁποία μᾶς ἔχουν καθηλώσει. Ἡ ἀστρονομία, ὅμως, μᾶς μαθαίνει νὰ ὀνειρευόμαστε, νὰ πετοῦμε στὰ ἄστρα· τὸν γεωσκώληκα τῆς λάσπης τὸν κάνει ταξιδευτὴ τῶν ἄστρων καὶ τῶν γαλαξιῶν.Δὲν θέλω τὴν ἀστρονομία γιὰ νὰ μπορῶ «νὰ σκέπτομαι ὀρθολογικά». Αὐτὸ τὸ κάνω καὶ χωρὶς τ᾿ ἀστέρια· μοῦ ἀρκεῖ ὁ «Economist». Ἀγαπῶ τ᾿ ἀστέρια ἐπειδὴ νοσταλγῶ τὴν οὐράνια καταγωγή μου· Γῆς παῖς εἰμι καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντος, αὐτὰρ ἐμοὶ γένος οὐράνιον (Ὀρφικὸν ἀπόσπασμα 17).
Ὁ Λουκᾶς Καβακόπουλος (συγγραφεὺς καὶ ἐπὶ χρόνια συνεργάτης τοῦ Παντελῆ Γιαννουλάκη στὸ «Strange») γράφει τὰ «Θέλω να ταξιδέψω στο Διάστημα!», «Πρέπει να φτιάξουμε Αποικίες στα Άστρα!», καί, παρόλο ποὺ σὲ ὁρισμένα σημεῖα διαφωνῶ μὲ τὶς ἀπόψεις του, μὲ αὐτὰ τὰ ἄρθρα μὲ συγκινεῖ.
Ὁ ποιητής, ἐπίσης, ἐκτὸς ἀπὸ καθηγητῆς ἀστροφυσικῆς τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν, ἀλλὰ καὶ πολιτικός, Χρίστος Γούδης, ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον δραστήριους καὶ συναρπαστικοὺς διανοητὲς τοῦ καιροῦ μας, γράφει τοὺς «Ἐραστὲς τῶν ἄστρων» (ἐκδ. Λιβάνη, 2006), καὶ θέτει ξανὰ τὰ ἐρωτήματα γιὰ τὴν ἐπιστήμη καὶ τὴν ποίησι, τὸν ἄνθρωπο, τὰ ἄστρα, τὸ μέλλον μας.Μιὰ ποὺ ἔχουμε αὔριο καὶ ἐκλογές, ἰδοὺ ἕνα ρεαλιστικὸ ὅραμα γιὰ τὴν Ἑλλάδα τοῦ μέλλοντος. Ποιός θὰ τὸ διατυπώσῃ καὶ θὰ τὸ κάνῃ πράξι; Μετὰ τοὺς μεγάλους ἀποικισμοὺς τῆς Μεσογείου τοῦ 10ου καὶ 8ου-7ου αἰῶνος π.Χ., μετὰ τὴν ἐπέκτασι τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος κατὰ τὰ ἑλληνιστικὰ καὶ βυζαντινὰ χρόνια, νὰ ἀποικίσουμε, τώρα, τὰ ἄστρα καὶ τοὺς γαλαξίες. Ad astra per aspera.
