Σημείωσις: Τὸ κείμενο ποὺ ἀκολουθεῖ τὸ ἔγραψα πρὶν ἀπὸ ἀρκετὸ καιρό· πρὶν ἀπὸ τὴν πτῶσιν τοῦ Καντάφι, πρὶν καὶ ἀπὸ τήν, προσωρινὴ τουλάχιστον, ὑποχώρησι τῆς κυβερνήσεως στὸ θέμα τῆς Κερατέας -ἡ Τρίπολις ἔπεσε· ἡ Κερατέα ὄχι-, ἀλλὰ καὶ πρὶν ἀπὸ τὴν
καταγγελία τῆς Ἀμερικανίδας καρακάξας, ἡ ὁποία (ἀναπαράγοντας προσωπικὲς φαντασιώσεις, ὑποψιάζομαι), ἀπεκάλυψε ὅτι ὁ Καντάφι ἔδινε στοὺς στρατιῶτες του βιάγκρα γιὰ νὰ βιάζουν καλύτερα. (Σημειώνω τὸ τελευταῖο, διότι ἐνῶ εἶχα ἀπογοητευθεῖ ἀπὸ τὴν δυτικὴ προπαγάνδα, νομίζοντας ὅτι εἶχε στερέψει ἡ φαντασία της, τελικῶς αὐτὴ μὲ ἐξέπληξε καὶ πάλι.) Τὸ δημοσιεύω, ὅμως, ἔστω καὶ καθυστερημένα, διότι ἀρκετὲς ἐπισημάνσεις παραμένουν ἐπίκαιρες.
Προσθήκη: Μοῦ λέγουν ὅτι ὁ Καντάφι ἦταν κακός, δικτάτωρ, παρανοϊκός, ἰσλαμιστής, φίλος τοῦ ΠΑΣΟΚ καὶ τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου (ξεκολλῆστε!) Μπορεῖ. Ὅμως ἐγὼ νιώθω ἕνα δάγκωμα στὴν καρδιὰ κάθε φορὰ ποὺ πέφτει ἕνα ἀκόμη ἀνάχωμα τῆς ἀντίστασης ἀπέναντι στὴν Πλανηταρχία.
Τί ἄλλο; Ἁπλῶς παρατηρῶ ὅτι ὁ ἐκδημοκρατισμὸς τῆς Λιβύης ἄρχισε μὲ τὸ κυνήγι ἑνὸς καρκινοπαθοῦς, ὁ ὁποῖος παρανόμησε διότι δὲν πέθανε ὅσο γρήγορα ἀνέμενε τὸ δικαστήριο τῆς προτεσταντικῆς Δύσης.
Σκεφθεῖτε το. Δὲν εἶναι ἁπλῶς μικρόψυχο, ἀπάνθρωπο. Εἶναι ὕβρις, ὅταν ὁ ἀνθρώπινος νόμος (ὁ προτεσταντικὸς νομικὸς «πολιτισμὸς» τῆς βάρβαρης Δύσης) θρασύτατα ἀναιρεῖ τὸν θεῖο νόμο καὶ ἐγκαλεῖ γιὰ κακοδικία τὴν φύσι καὶ τοὺς θεούς, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν χάρι δυὸ χρόνια ζωῆς σὲ ἕναν ἄνθρωπο.
Gadhafi's downfall revives bitter dispute over Lockerbie bomber
By Tim Lister, CNN
Politicians on both sides of the Atlantic are demanding that Libya's new rulers extradite convicted Lockerbie bomber Abdel Basset al-Megrahi.
Al-Megrahi was released from the jail on compassionate grounds in 2009 after serving eight years of a 27-year sentence for his involvement in the bombing of Pan Am Flight 103 in December 1988. All 259 passengers and crew aboard the plane, plus 11 people in the Scottish border town of Lockerbie, were killed.
Al-Megrahi is suffering from prostate cancer and at the time of his release was given just three months to live. But two years later he is still alive and was last known to be living in Tripoli, now largely under rebel control. Recent images have shown him in a wheelchair.
Γράφει ὁ Γιανναρᾶς γιὰ τὴν θεμελιώδη ἀντίθεσι Ἑλλάδος καὶ Δύσεως, τὴν θεμελιώδη ἀντίθεσι μεταξὺ τοῦ ἀθλήματος τῆς ἀσκήσεως στὴν κοινωνία τῶν προσώπων καὶ τοῦ νομικισμοῦ τῆς δικανικῆς ἠθικῆς (διαβάστε π.χ. τὰ σπουδαῖα βιβλία του
«Ὀρθοδοξία καὶ Δύση» καὶ
«Ἐλευθερία τοῦ Ἤθους» ὅσοι ἐνδιαφέρεστε γιὰ κάτι περισσότερο ἀπὸ τὶς ἐπιφυλλίδες), ἀλλὰ μερικοὶ κολλοῦν στὰ «μᾶς συμφέρει ἡ συνεργασία μὲ τὴν ΕΕ, τὶς ΗΠΑ, τὸ Ἰσραὴλ (εἶπα ἐγὼ ὄχι; ), ἄρα (ἢ λέξις «ἄρα» χωρᾷ πολὺ νερὸ συνήθως) «ἀνήκομεν εἰς τὴν δύσιν». Ὤπα, ἐδῶ ἔνστασις:
«Μελετᾶτε ὅλας τὰς ἐκδηλώσεις τῶν λαῶν, ἀλλὰ νὰ ἐνεργοῦν καὶ ὀλίγον τὰ ἐγκεφαλικά σας κύτταρα, πηγαίνετε εἰς ὅλον τὸν κόσμον, ἀλλ᾿ ὄχι διὰ νὰ γίνετε δοῦλοι. Μένετε ἄνθρωποι ἐλεύθεροι. Μὴ τρέχετε εἰς τὴν Εὐρώπην διψῶντες δι᾿ Ἀφέντην.»
(Περικλῆς Γιαννόπουλος,
«Ἡ σύγχρονος ζωγραφική», 1902)
* * *
Ἡ κραυγαλέα ὑποκρισία τῆς πλανηταρχίας: Ἔχουν ρίξει ἐπάνω στὴν Λιβύη ὅλα τὰ ὅπλα τοῦ Πολέμου τῶν Ἄστρων, τοῦ Στὰρ Τρὲκ καὶ τοῦ Γκαλάκτικα μαζί. Καὶ βγαίνει ἡ καρακάξα καὶ σκούζει σὰν ἀπατημένη σύζυγος: Τρομερό! Ὁ Καντάφι εἶναι κακὸς ἄνθρωπος! Χρησιμοποιεῖ βόμβες διασπορᾶς! Τὶς προάλλες ἔλεγαν γιὰ ἀέριο μουστάρδας. Σαχλαμάρες, τίποτε τόσο εὐφάνταστο ὅσο τὰ «ὅπλα μαζικῆς καταστροφῆς» τοῦ Σαντάμ... Ἀναρωτιέμαι ὅμως μὲ τὶ πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζῃ ὁ Καντάφι τοὺς ἐνόπλους συμμοριτοκατσαπλιάδες πραξικοπηματίες, συνεπικουρούμενους ἀπὸ ξένους εἰσβολεῖς καὶ τὴν Ἄλ Κάιντα, ποὺ ἐπιχειροῦν νὰ καταλάβουν τὴν χώρα, γιὰ νὰ μὴν τοῦ ποῦν ὅτι «σφάζει τὸν λαό του»· μὲ ροδοπέταλα; Συγγνώμη, ἀλλὰ δὲν μποροῦμε νὰ καταπιοῦμε ἀμάσητη μιὰ ἐκστρατεία τῆς φιλανθρώπου Δύσεως γιὰ τὴν ἐλευθερία τοῦ κόσμου. Ἔχουμε καὶ μιὰ κάποια εὐφυΐα καὶ αἰσθητική.
Ἐδῶ ἕνα ἄρθρο -ἄκουσα γι᾿ αὐτὸ ἀπὸ τὴν πολὺ καλὴ ἐκπομπὴ τῆς φίλης
Λαμπρινῆς Θωμᾶ στὸ ραδιόφωνο τοῦ 9.84,
«Μεσημβρινοί και παράλληλοι», κάθε ἀπόγευμα στὶς 4), ὅπου (ὅπως καὶ σὲ ἄλλα ἄρθρα στὸν ἴδιο ἱστοχῶρο) μποροῦμε νὰ δοῦμε τὶ εἶναι στὴν πραγματκότητα ἡ «ἐξέγερση» στὴν Λιβύη. Σύγκρουσις ἐνόπλων φυλῶν, συμμοριῶν, στρατῶν, μαφιόζων... καὶ ὄχι ἐξέγερσις ἀμάχων πολιτῶν ἐναντίον δικτάτορος:
Κι ἄλλη μιὰ ἀνάλυσις ἀπὸ τὸ γνωστὸ Stratfor (δυτικῶν συμφερόντων μέν, ἀλλὰ ποὺ μᾶλλον ἐπιβεβαιώνει τὰ παραπάνω):
...
Προσέξατε ὅτι, ἐνῶ τόσα χρόνια μέχρι σήμερα ὁ Καντάφι στὶς φωτογραφίες ἐμφανιζόταν νέος, ἢ πάντως ἀκμαῖος, ρωμαλέος καὶ ρομαντικὸς θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ἐπαναστάτης, κάτι σὲ Τσὲ Γκεβάρα, τώρα πλέον παρουσιάζεται γηραλέος, ἐν ἀποσυνθέσει, ἐκφυλισμένος -αὐτὸ εἶναι τὸ κατάλληλο ἐπίθετο-, παράφρων Νέρων καὶ Ἡλιογάβαλος; Τί διάβολο, ἀκόμη καὶ τὸ ἐξώφυλλο τοῦ «Κ» τῆς «Καθημερινῆς» τὸ ἐπιβάλλει, τρόπόν τινα, ἡ Intelligence Service;
Ἐπὶ πολλὰ χρόνια ὁ Καντάφι ἦταν γιὰ τὴν Δύσι τρομοκράτης, κατὰ τὸν ἴδιον τρόπο ποὺ τρομοκράτης ἦταν καὶ ὁ Γιάσερ Ἀραφάτ. Ὁ τελευταῖος ἐπῆρε Νομπὲλ Εἰρήνης (ὅπως ἄλλωστε καὶ ὁ Κίσινγκερ καὶ ὁ Ὀμπάμα), ἀλλὰ καὶ ὁ Καντάφι πρὶν μερικὰ χρόνια, μετὰ μάλιστα τὶς ἀμερικανικὲς ἀεροπορικὲς ἐπιδρομές, σοβάρεψε, ἀπεκήρυξε τὸ τρομοκρατικὸ παρελθόν του, ἔγινε συνεργάσιμος, ἀξιόπιστος συνομιλητής -ἔστω ὄχι ἀξιόπιστος, πάντως συνομιλητὴς καὶ συνεργάτης- τῆς Δύσεως. Καὶ τώρα, ἔξαφνα, μέσα σὲ μιὰ μέρα ἔγινε τέρας, παράφρων δικτάτωρ, καὶ τὰ σαχλὰ δελτία εἰδήσεων κραυγάζουν ὅτι «δολοφονεῖ παιδιὰ στοὺς δρόμους». Ἡ δὲ Ἰντερπὸλ ἐκδίδει ἔνταλμα συλλήψεως. Δὲν ἀντιλέγω ὅτι ὁ Καντάφι εἶναι δικτάτωρ, καὶ μεγαλομανής, παρανοϊκὸς δικτάτωρ (κάτι ὄχι καὶ τόσο παράξενο· ἐδῶ παρανοϊκὸς εἶμαι ἐγὼ). Οὔτε περιφρονῶ τὸν πόθο τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων γιὰ ἐλευθερία. (Μελαγχολῶ, ὅμως, διότι, καὶ τὴν τυραννία τοῦ Καντάφι νὰ ἀνατρέψουν, θὰ πέσουν σὲ ἄλλη τυραννία, πιὸ ὕπουλη...) Ἀλλά, ὅ,τι εἶναι ὁ Καντάφι, εἶναι ἐδῶ καὶ σαράντα χρόνια. Γιατί ἐγὼ πρέπει νὰ φάω τὸ κουτόχορτο τῆς Intelligence Service ἀμάσητο, τώρα;
Φυσικὰ ὁ Καντάφι εἶναι δικτάτωρ καὶ δὴ παλαβός. Ἀλλά, πρῶτον, ὑπάρχουν καὶ χειρότερα. Δεύτερον, ἐμᾶς τί μᾶς νοιάζει; Τρίτον, σὲ μιὰ σύγκρουσι ἐνόπλων παρατάξεων (καὶ συμμοριῶν καννιβάλων -
ἐδῶ οἱ πραξικοπηματίες ἀναγκάζουν τοὺς κυβερνητικοὺς αἰχμαλώτους νὰ φάνε νεκρὰ σκυλιά), γιατί ρίχνουμε λάδι στὴν φωτιά, γιὰ νὰ εἰσπράξουμε τὰ ἀποκαΐδια; Σημειωτέον, ὅτι ὁ Καντάφι
εἶχε κάνει τὴν Λιβύη Ἐλβετία τῆς Ἀφρικῆς καὶ ἔδινε δουλειὰ καὶ σὲ χιλιάδες ἄλλους Ἀφρικανούς. Σήμερα, μετὰ τὸ ἔνοπλο πραξικόπημα τῶν συμμοριῶν καὶ τὴν ΝΑΤΟϊκὴ ἐπέμβασι, οἱ καραβιὲς τῶν λαθραίων Ἀφρικανῶν μᾶς ἔρχονται πεσκέσι σ᾿ ἐμᾶς καὶ στὴν Ἰταλία... Τί κέρδος ἀποκομίσαμε! Τρέλα!
Οἱ Ἰταλοὶ, βεβαίως, ἔχουν Μπερλουσκόνι:
Καὶ ἄστους νὰ σκούζουν (ἀπορεῖ κανεὶς γιατί τὸν ψηφίζουν οἱ Ἰταλοί; )
[Ἄντε, ρίχτε του ἀκόμη ἕνα πορνίδιο, μπὰς καὶ τὸν ρίξετε...]
Ἀλλὰ δὲν πειράζει, ὑπάρχει λύσις. Ἐλάτε ἐδῶ παιδιά! Ὅλοι οἱ καλοὶ χωράνε:
«Παράνομοι μετανάστες κάνουν απεργία πείνας και μερικές εκατοντάδες κάνουν πορεία διαμαρτυρίας στην Αθήνα. Μέσα στα τόσα παράδοξα που συμβαίνουν στη χώρα αυτή το είδαμε κι αυτό. Άτομα που παραβιάζουν αυταπόδεικτα τον νόμο να απαιτούν δικαιώματα που η έννομη τάξη της χώρας τούς αρνείται.
»Κάποιοι φαίνεται να ξεχνούν πως όσοι παράνομα και δίχως χαρτιά εισέρχονται στην χώρα παραβιάζουν νόμους της χώρας. Σαν συνέπεια είναι υπόλογοι στη δικαιοσύνη κι οφείλουν να αντιμετωπίσουν τις κυρώσεις που προβλέπει η νομοθεσία. Αντί λοιπόν να διώκονται για τις παράνομες πράξεις που έχουν πραγματοποιήσει, κινητοποιούνται διαμαρτυρόμενοι διότι δεν έχουν ακόμη νομιμοποιηθεί!
»Κάποιοι άλλοι μάλιστα ζητούν και πολιτικό άσυλο. Σαν διωκόμενοι στις χώρες τους, που όμως δεν μπορούν να αποδείξουν ούτε ποιες είναι. Πολύ περισσότερο να θεμελιώσουν τον ισχυρισμό πως διώκονται εκεί για τις πεποιθήσεις τους. Η ύπαρξη συγκρούσεων σε μια χώρα δεν αποτελεί απόδειξη πως κάποιοι από τους κατοίκους της χώρας αυτής διώκονται πολιτικά. Τέτοια κωμικά φαινόμενα μόνο σε μια χώρα σαν την σημερινή Ελλάδα θα μπορούσαν να σταθούν.»
(Δὲν χρειάζεται νὰ εἶναι «ἐχθροπαθὴς» (TM Καστανίδης) «ἀκροδεξιὸς» κανεὶς γιὰ νὰ πῇ τὸ αὐτονόητο. Ἀρκεῖ νὰ εἶναι στοιχειωδῶς λογικός, φιλελεύθερος, ὑπεύθυνος Ἕλλην πολίτης.)
Βεβαίως, ἐντάξει, ἡ κυβέρνησίς μας δείχνει ἀλλοῦ τσαμπουκά. Ἐνάντια στὴν κοινωνία τῆς Κερατέας ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν κοινότητά τους, ἢ ἐνάντια στοὺς ἀρχαιοφίλους ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ νὰ μὴν καταχωθῇ ὁ Βωμὸς τῶν Δώδεκα Θεῶν...
Ἀλήθεια, γιατί τὸ ΝΑΤΟ δὲν ἐπεμβαίνει στὴν Ἑλλάδα, τῆς ὁποίας ἡ κυβέρνησις ἐδῶ καὶ μῆνες πολιορκεῖ καὶ βομβαρδίζει μιὰ ὁλόκληρη κοινωνία, τὴν Κερατέα, ποὺ οἱ καμπάνες χτυποῦν συναγερμὸ κάθε τόσο, καὶ ὅλοι, μεγάλοι, γέροι καὶ παιδιά, καθηγητὲς καὶ ἀγρότες, δεξιοὶ καὶ ἀριστεροὶ καὶ ἀναρχικοὶ καὶ ἐθνικιστές καὶ κομμουνιστὲς καὶ φιλελεύθεροι, πραγματικὰ μιὰ ἑλληνικὴ κοινότητα ὁλόκληρη, χωρὶς τεχνητοὺς διαχωρισμούς, βγαίνουν στοὺς δρόμους καὶ ἀγωνίζονται;
Γιὰ νὰ πῶ τὴν ἀλήθεια, δὲν ξέρω ἂν καὶ πόσο ἔχουν δίκιο. (Κρίνω,
δεδομένου τοῦ κράτους ποὺ ἔχουμε καὶ τῶν διαπλεκομένων ἐργολάβων. ) Ἀλλὰ πρώτη φορὰ βλέπω μιὰ κοινότητα μὲ τέτοια συνοχή, συμμετοχὴ στὰ κοινά. Ἡ αὐτοδιοικούμενη ἑλληνικὴ κοινότητα, γιὰ τὴν ὁποία διαβάζαμε ἀπὸ τὸν Δραγούμη μέχρι τὸν Ζουράρι, νὰ καλῇ ὁ κήρυκας στὴν ἐκκλησία τοῦ Δήμου, νὰ χτυποῦν οἱ καμπάνες τῆς ἐκκλησίας τοῦ χωριοῦ (μόνο ἀπὸ τὰ βιβλία ἐγνώριζα αὐτὴν τὴν εἰκόνα) καὶ ὅλοι μαζὶ στοὺς δρόμους γιὰ τὴν κοινὴ ὑπόθεσι, αὐτὸ μόνο του εἶναι κάτι ἐλπιδοφόρο). Καὶ ὅπως εἶχε πεῖ ὁ μεγάλος Ἴων Δραγούμης: Κάτω τὸ κράτος, ζήτω τὸ ἔθνος. Αὐτὸ τὸ κράτος, τὸ κράτος τῆς παρακμῆς ποὺ κατατρώει τὸν ἑλληνισμὸ ἐδῶ καὶ δεκαετίες (γιὰ νὰ μὴν πῶ δύο αἰῶνες) πρέπει νὰ ταπεινωθῇ καὶ νὰ ἡττηθῇ.
