Ὁ Ἄραβας διαστημάνθρωπος στὸ Μπάκιγχαμ

Πρίγκηψ Γουλιέλμος καὶ Αἰκατερίνη Μίντλετον

   Ἀναρωτιέται ἡ τηλεκριτικὸς τῆς «Καθημερινῆς» Μαριάννα Τζιαντζῆ γιατὶ ἀσχολούμεθα μὲ τὸν βασιλικὸ γάμο στὴν Ἀγγλία, τὴν ὥρα ποὺ ἄνθρωποι σκοτώνονται στὴν Λιβύη καὶ στὴν Συρία [1]. (Καὶ μὲ ἀκόμη πιὸ κραυγαλέο ὕφος, στὸ ἱστολόγιό της (ἀνταγωνιζόμενη τὸ ΚΚΕ [2], φαίνεται, ὀπαδὸς οὖσα ἡ ἴδια τῆς ΑΝΤΑΡΣΥΑ [3]), ἰσχυρίζεται περίπου ὅτι ὁ βασιλικὸς γάμος, «αὐτὸ τὸ παραμυθάκι, εἶναι ἀκριβοπληρωμένο μὲ τὸν ἱδρώτα καὶ τὸ αἷμα ἄλλων», τῶν Λίβυων καὶ τῶν Σύριων, δηλαδή· πόθεν ἡ σύνδεσις, ἕνας Στάλιν γνωρίζει, ἀλλὰ βεβαίως ἐξ ὁρισμοῦ τὰ βασιλικὰ βαμπὶρ πίνουν τὸ αἷμα τοῦ λαοῦ.)

   Φυσικά, ἔχει δίκιο σὲ ἕνα πρᾶγμα· στὸ ὅτι, στὸν σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο κόσμο τοῦ καταναλωτισμοῦ καὶ τῆς εἰκόνας, οἱ βασιλικοὶ γάμοι (ὅπως καὶ καθετὶ ἄλλο, τονίζω ἐγώ), ἐν πολλοῖς δὲν εἶναι παρὰ τοῦτο· εἰκόνα καὶ ἐμπόρευμα, κενὸ περιεχομένου [4]. (Ἂν καὶ γιὰ τοὺς Βρετανούς εἶναι, ἀκόμη, κάτι περισσότερο.)

   Ἔχω ὅμως δύο ἐνστάσεις. Τὴν πρώτη τὴν ἔθεσα ἤδη. Εἰκόνα κενὴ περιεχομένου καὶ ἐμπόρευμα δὲν εἶναι μόνον αὐτὲς οἱ βασιλεῖες, ἀλλὰ καὶ ὅλα τὰ ἄλλα. Φυσικὰ καὶ ἡ ἐκστρατεία τῆς πεφωτισμένης Δύσεως γιὰ τὴν ἐλευθερία τῶν ἐπαναστατημένων Λίβυων, τὴν ὁποίαν τὰ ΜΜΕ παραμερίζουν χάριν τῆς βασιλικῆς λάμψεως. Ἀλλὰ τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι ὅτι τὴν παραμερίζουν· τὸ πρόβλημα εἶναι, ἀντιθέτως, ὅτι ἤδη μᾶς ἔχουν κάνει πλύση ἐγκεφάλου μὲ αὐτήν.

* * *

Ἡ δύση τῆς κολάσεως

(Γράφει ὁ Ἀνδρέας Φαρμάκις)

Στο ίδιο έργο θεατές - αμάν! Τα παλάτια του Καντάφι -
οι θησαυροί του - ο δαιμονικός δεσπότης που
σφάζει τον λαό του - και οι αρχάγγελοι
της δύσης -
ξανά η ίδια βάρβαρη προπαγάνδα -
τα αεροπλάνα - οι νυκτερινοί βομβαρδισμοί -
το στρατιωτάκι με τον χάρακα που εξηγεί στον χάρτη τον πόλεμο -
που δεν είναι πόλεμος -
είναι σφαγή - αφού η μόνη στρατηγική της δύσεως -
και ειδικά των αμερικανών -
είναι η κτηνώδης υπεροπλία. Αν δεν είναι τουλάχιστον δέκα φορές
ισχυρότεροι σε όπλα και στρατό -
δεν πολεμάνε.

Και τα τσουτσέκια από πάνω οι Ελληνες δημοσιογράφοι - που
τους τρέχουνε τα σάλια που ναι τόσο δυνατή η δύση και
εμείς είμαστε δυτικοί -
και καπάκι κατευθείαν από τους νατοϊκούς υπονόμους - κάτι
αναλυτές του κώλου -
κυνικοί ημιμαθείς κόλακες ...

* * *

   Ἡ δεύτερη ἔνστασίς μου εἶναι ἀκόμη σοβαρότερη. Ἡ Μαριάννα Τζιαντζῆ ἀναρωτάται γιατὶ τὰ ΜΜΕ ἀσχολοῦνται μὲ τὸν βασιλικὸ γάμο καὶ ὄχι μὲ τοὺς νεκροὺς στὴν Λιβύη καὶ στὴν Συρία. Τῆς διαφεύγει κάτι πολὺ χειρότερο. Ὅτι καὶ οἱ δεύτεροι, γιὰ νὰ ἀποκτήσουν μερίδιο ἀπὸ τὸ πρῶτο ἀγωνίζονται καὶ σκοτώνονται. (Οὔτε κἄν. Γιὰ μιὰ Τατιάνα μεσημβρινή, γιὰ μιὰν Ἐλένη (Μενεγάκη;!).) Ὁ ἀπόλυτος θρίαμβος τῆς Δύσης.

* * *

Ὁ Ἄραβας διαστημάνθρωπος

(Γράφει ὁ Ἀνδρέας Φαρμάκις)

Το δυτικό πρότυπο αυτό ακριβώς κάνει.
Αποχρωματίζει και τελικά ισοπεδώνει τις αραβικές
διαφοροποιήσεις -
ομογενοποιεί τις κοινωνίες - με κύριο
όπλο την προτεραιότητα
του ατόμου.
Η εξέγερση είναι παναραβική - δεν μετράνε
οι παλιές διαφορές -
σουνίτες και σιίτες και όλα τα υπόλοιπα.
Αυτό που συμβαίνει είναι η ανάδυση
της ατομικής συνείδησης
του μουσουλμάνου - η νίκη του
αυτοκινήτου, του ζεστού νερού, των
αεροπορικών ταξιδιών, της
κατανάλωσης - του
διαδικτύου και του φαίηςμπουκ.
Αυτό που δεν έγινε - δεν πρόλαβε να
γίνη εξ αιτίας της οθωμανικής
κυριαρχίας - στο Βυζάντιο -
συμβαίνει τώρα
στην αυτοκρατορία των
μουσουλμάνων.
Ασφαλώς τα παλαιά - τα χθεσινά
εθνικά θρησκευτικά
και φυλετικά χαρακτηριστικά [5] -
προσφέρουνε τα σχήματά τους στις
τοπικές εξεγέρσεις -
όμως τίποτα πέρα απ' αυτό. Οι
εξεγέρσεις τα υιοθετούνε
και την ίδια στιγμή τα καταργούνε.

Διάβαζα προχθές για αυτά που
συμβαίνουνε τώρα στην
Αίγυπτο - έχει πλακώσει όλο το
δυτικό τσίρκο - εκατοντάδες μη
κυβερνητικές οργανώσεις -
από την κατάργηση της μπούρκας -
μέχρι την σωτηρία της
καμήλας .
Ένας νέος κόσμος αναδύεται -
ο Άραβας -
διαστημάνθρωπος -
που βγάζει την γλώσσα του στον
Θεό -
και ονειρεύεται την αθανασία
που του προσφέρει
η δυτική τεχνολογία.

...

Στην σκέψη και την
ρητορία της ελληνικής αριστεράς -
οι εξεγερμένοι λαοί -
ζητάνε σοσιαλισμό. Δίνουνε
στην παναραβική εξέγερση - έναν
χαρακτήρα αντιμπεριαλιστικό
και αντιδυτικό.
Παραμύθια της Χαλιμάς.

Κοινωνίες με στοιχεία αρχαιότητας -
πριν από την εφεύρεση του
ατόμου - και ξάφνου - και είναι
τεράστιος ο ρόλος
του ιντερνέτ σε αυτό - ένα
γυμνό σουπερμόντελ - τους αρπάζει
το πρόσωπο -
το στρέφει αναγκαστικά προς το
μέρος της - και κοιτώντας
τους στα μάτια - τους
θέτει τις ερωτήσεις που μόνο
οι θεοί - μετά θάνατον -
ρωτάνε.
Πώς σε λένε; Ποιός είσαι;
Τί θέλεις ; Ξέρεις τι είναι δικό σου;

Η παναραβική εξέγερση αλλάζει
δραματικά -
την μορφή του πλανήτη -
ένας κόσμος αρχαίος πεθαίνει -
ένας νέος αναδύεται -
με την απόλυτη δυτική νίκη -
και τον πλανητικό θρίαμβο της
δυτικής αυτοκρατορίας.

* * *

Σημειώσεις:

[1] «Ἡ Καθημερινή», 30-4-2011.

[2] Ἡ φαιδρὴ ἀνακοίνωσις τοῦ ΚΚΕ (29-4-2011): «Αηδία και αποστροφή προκαλεί η απίστευτη προβολή στην Ελλάδα, όπου οι λαϊκές οικογένειες δεινοπαθούν από την ανεργία και τη φτώχεια, του γάμου των απομειναριών του μεσαίωνα τον οποίο η ιστορικά ξεπερασμένη αστική τάξη της Βρετανίας και της Ευρώπης τιμά και επιδεικνύει προκλητικά. Αυτοί να χαίρονται τη σήψη τους, οι λαοί όμως έχουν χρέος να ξεμπερδεύουν μαζί τους.»

   Τὸ κακό, βεβαίως, δὲν εἶναι ἡ γραφικὴ αὐτὴ ἀντίληψις τῆς πραγματικότητος. (Στὸ κάτω-κάτω ἀσυνεπὲς δὲν εἶναι μὲ τὴν ἱστορία του τὸ ΚΚΕ ὅταν ὑπερθεματίζει σὲ ἀντιβασιλικοὺς τόνους.) Τὸ κακὸ εἶναι ὅτι, καὶ ἐδῶ ἀλλὰ καὶ σὲ ἂλλα πολὺ σημαντικότερα ζητήματα, τὸ ΚΚΕ ἀδυνατεῖ νὰ καταλάβῃ ὅτι διόλου δὲν στηρίζεται στὸν μεσαίωνα ὁ καπιταλισμός, οὔτε στὶς ὅποιες πολιτισμικὲς παραδόσεις, ζωντανὲς περισσότερο ἢ λιγότερο γιὰ κάποιους λαούς (γιὰ τοὺς Ἄγγλους ἐν προκειμένῳ εἶναι θεμελιώδης ὁ βασιλὸς θεσμός), ἢ στὶς γλῶσσες ἢ στὶς θρησκεῖες ἢ στὶς σημαῖες ἢ σὲ ὅποιες προ-ἀστικὲς ἀξίες καὶ παραδόσεις. Τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο. Ὁ καπιταλισμὸς κάνει τὴν δουλειά του κάλλιστα μὲ τὴν κατάργησι ὅλων αὐτῶν τῶν πιθανῶν ἐμποδίων (ὅσο ὑπάρχουν ἐπιχειρεῖ βεβαίως καὶ αὐτὰ νὰ τὰ εὐτελίσῃ, νὰ τὰ κενώσῃ ἀπὸ κάθε οὐσιαστικὸ περιεχόμενο, νὰ τὰ ἐμπορευματοποιήσῃ, νὰ τὰ ἐκμεταλλευθῇ· ἄμα δὲ ἀπαλλαγῇ ἐντελῶς ἀπὸ αὐτά, ἀκόμη καλύτερα), μὲ τὴν ἀπόλυτη καὶ χωρὶς σύνορα ἐλευθερία τοῦ ἀτόμου τοῦ ὁμογενοποιημένου παγκοσμίου πολτοῦ νὰ καταναλώνῃ ὅ,τι σκουπίδια θέλει. (Τὸ ὅτι, πάντως, σκουπίδια θὰ καταναλώνῃ, εἶναι κάτι ποὺ θὰ τὸ καταλάβῃ ἐνδεχομένως, ἀφοῦ χορτάσει «ἐλευθερία».)

   (Χρῆστος Γιανναρᾶς, προσφάτως, περὶ ἐλευθερίας: «Ἐλευθερία ἀπὸ τὴν εἰμαρμένη», «Ἡ Καθημερινή», 23-4-2011)

[3] «Κείμενο στήριξης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από εργαζόμενους του Τύπου και των ΜΜΕ», 3-10-2009.

[4] Ἰδιαιτέρως σήμερα, ὅπου ὁ βασιλικὸς θεσμὸς εἶναι κυρίως συμβολισμός, καὶ ὅλοι γνωρίζουν «τὶ κούφια λόγια εἶναι αὐτὲς οἱ βασιλεῖες»... (Κούφια, διότι, πλέον, «στὴν Ρώμη δίνεται ὁ χρησμός»...) (Κ.Π. Καβάφης, «Ἀλεξανδρινοὶ βασιλεῖς» καὶ «Πρέσβεις ἀπ᾿ τὴν Ἀλεξάνδρεια».)
   Ὁ φιλόλογος ἐδῶ (ὁ ὁποῖος, εἰς ἀντίθεσιν μὲ τὰ ἀπαράδεκτα snhell.gr καὶ kavafis.gr, σέβεται τὸν ποιητὴ καὶ τὴν γλῶσσα μας, παραθέτοντας τὸ ποίημα στὸ πολυτονικό), σημειώνει ὅτι ὁ Καβάφης ψέγει καὶ εἰρωνεύεται τὴν ματαιοδοξία καὶ τὴν μεγαλομανία τῆς Κλεοπάτρας. Ὄχι μόνον, ἂς μοῦ ἐπιτρέψῃ. Ὁ Καβάφης, ὅπως σχεδὸν σὲ κάθε ποίημά του, εἶναι πολυεπίπεδος. Ναὶ μὲν ψέγει καὶ εἰρωνεύεται τὴν ματαιοδοξία, ἀλλὰ σὲ ἕνα ἄλλο ἐπίπεδο τὴν βλέπει μὲ κατανόησι καὶ συμπάθεια, γνωρίζοντας τὴν τραγικότητα τῆς ἀνθρώπινης μοίρας (καὶ τῆς Κλεοπάτρας ἐν προκειμένῳ). (Παράβαλε μὲ τὸ «ὑαλὶ χρωματιστὸ» τῆς στέψεως τοῦ Καντακουζηνοῦ, ὅπου ἡ δευτέρα στάσις, τῆς συμπαθείας εἶναι ἐδῶ ἡ βαρύνουσα.)

[5] Καὶ οἱ βασιλεῖες, ποὺ λέγαμε, καὶ οἱ γάμοι καὶ οἱ ἄμαξες...