Γιατί οἱ Ἕλληνες δὲν ξεσηκώνονται;

   [Παλαιότερες ἀλλὰ ἐπίκαιρες σκέψεις γιὰ τὴν κρίσι, τοὺς «ἀγανακτισμένους», τὴν παρακμή, τὴν ἐπανάστασι καὶ τὴν ἀναγέννησι. Μέρος 1ον.]

   Πάλι τὰ ἴδια: «Γιατί οἱ Ἕλληνες δὲν ξεσηκώνονται;» (ἑκτὸς ἀπὸ ὅταν ἀδικεῖται στὸ ποδόσφαιρο ἡ ὁμάδα τους) ρωτοῦν κάποιοι.

   Ἀπάντησις: Διότι δὲν ὑπάρχει ἕνα πρᾶγμα ἐναντίον τοῦ ὁποίου νὰ ξεσηκωθοῦμε. Πάσχουμε ἀπὸ πολυοργανικὴ ἀνεπάρκεια, ὅπως λέγεται στὴν ἰατρική, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ σὲ πολυοργανικὴ κατάρρευσι.

   Finis Graeciae, ἔγραψε ὁ καθηγητὴς Χρῆστος Γιανναρᾶς [1]. Τὸ τέλος τῆς Ἑλλάδος δὲν θὰ εἶναι στρατιωτικό, γεωπολιτικό, ἱστορικό, πληθυσμιακό, οὔτε κἂν οἰκονομικό ἢ πολιτικό. Τὸ τέλος τῆς Ἑλλάδος θὰ εἶναι βιοχημικό. Μόνον οἱ κατσαρίδες θὰ μείνουν νὰ ἕρπουν ἐπάνω στὰ ἀρχαῖα μάρμαρα.

[1] «Το Βήμα», 6-7-1986, καὶ στὸ βιβλίο τοῦ ἰδίου: «Finis Graeciae - θρηνητικὴ εἰκασία», ἐκδόσεις Δόμος, Ἀθήνα 1987. Καὶ ἐπίσης: «Καμμιὰ κοινωνία δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιβιώσει χωρὶς ἀξιοπρέπεια. Μπορεῖ ὡστόσο νὰ βυθίζεται στὸν ἐξευτελισμὸ γιὰ ἱκανὸ διάστημα, προτοῦ ἐξαφανιστεῖ ἱστορικὰ μὲ τὲλη ἐπώδυνα, ἐπαίσχυντα, ἀγωνιώδη.» («Ἡ Καθημερινή», 26-2-2006)

   (Ὁ δεύτερος λόγος γιὰ τὸ ὅτι δὲν ξεσηκωνόμαστε εἶναι τὸ ὅτι κάποιοι ἔξυπνοι -ὅπως ἐγώ- ἀρκοῦνται νὰ ἐκτονώνονται εὐφυολογώντας στὶς ἱστοσελίδες τοῦ Διαδικτύου.)

* * *

   Σχολίαζα πρὸ καιροῦ γιὰ τὶς ἐκδηλώσεις τῶν «ἀγανακτισμένων» στὴν πλατεία Συντάγματος:

   Δυσπιστῶ ἐξ ἰδιοσυγκρασίας πρὸς ὁτιδήποτε μαζικό, μὲ ἀπωθοῦν οἱ ἀνὰ τὸν κόσμο «πορτοκαλὶ ἐπαναστάσεις» τῆς νέας τάξεως πραγμάτων καὶ οἱ κατευθυνόμενες «ἐκσυγχρονιστικὲς» σαπουνόφουσκες περὶ δῆθεν «δημοκρατίας» (=πλανητικῆς τυραννίας), φυσικὰ καὶ οἱ «ἀγανακτισμένοι» τῆς πλατείας Συντάγματος πόρρω ἀπέχουν τοῦ νὰ ἀποβάλουν τὰ καρκινώματα τοῦ παρελθόντος, νὰ διατυπώσουν πολιτικὴ πρότασι, νὰ ἀναλάβουν πολιτικὴ δράσι, νὰ πραγματώσουν τὴν ἐπανάστασι ποὺ θὰ κατεδαφίσῃ δύο αἰῶνες (καὶ εἰδικῶς τὰ τελευταῖα σαράντα χρόνια) μικροελλαδικῆς ὑποτέλειας καὶ παρακμῆς, καὶ θὰ ἀναγεννήσῃ τὴν Ἑλλάδα ποὺ ὁραματίστηκαν ὁ Ρήγας Φεραῖος καὶ ὁ Περικλῆς Γιαννόπουλος,

   ΑΛΛΑ',

   ὑπάρχει μιὰ ἐλπίδα, εἶναι αὐτὸ ποὺ γίνεται μιὰ ζύμωσι ἐτερόκλητων πραγμάτων, μέσα ἀπὸ τὴν ὁποία κάποιες σπίθες μπορεῖ νὰ ἀνάψουν καὶ νὰ γεννήσουν τὴν φλόγα, τὸν πύρινο ποταμό.

   Χωρὶς νὰ προέρχομαι ἀπὸ τὸν ἴδιο χῶρο, ἐκτιμῶ καὶ τὸ ἔργο (εἰδικῶς τὸ ἱστορικὸ τῶν τελευταίων ἐτῶν, περὶ Βυζαντίου, εὐρωπαϊκοῦ καὶ παγκοσμίου ρομαντικοῦ κινήματος, Νεοελληνικοῦ Διαφωτισμοῦ· ἔργο σταθμὸς στὴν ἑλληνικὴ ἱστορικὴ ἐπιστήμη) ἀλλὰ καὶ τὴν πολιτικὴ εὐθυκρισία -στὰ βασικὰ σημεῖα- καὶ ὀξυδέρκεια τοῦ Γιώργου Καραμπελιᾶ: «Τα θέλουμε όλα!», «Ανάγκη για ένα νέο όραμα»

* * *

   «Δὲν θέλουμε λεφτά / δὲν θέλουμε δουλειές / θέλουμε τὸν ΣΚΑΪ / νὰ λέει παπαριές!» [βίντεο] (εὑρηματικὸ σύνθημα «ἀγανακτισμένων» -θὰ καταφέρουμε ἄραγε νὰ διαψεύσουμε τὴν δικαιολογημένη ἀπαισιοδοξία τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ; )

   Συγκρίνετε μὲ αὐτὰ ποὺ λέγει (ὀρθῶς) σὲ παλαιότερη συνέντευξί του ὁ Χρῆστος Γιανναρᾶς (στὸ 2:27 τοῦ βίντεο, ἐδῶ) (ὁλόκληρη ἡ συνέντευξις τοῦ Χ. Γιανναρᾶ στὸν Γ. Σαχίνη, στὸ antifono.gr, ἐδῶ)

   Μοῦ γράφει φίλος ποὺ συμμετέσχε στὶς ἐκδηλώσεις: «Νὰ σημειωθεῖ: ἐνδεχομένως γιὰ πρώτη φορὰ σὲ μεγάλη κλίμακα, "ξεμύτισαν" φρέσκα, εὐρηματικὰ συνθήματα ἀπὸ ἀνθρώπους μὲ καθαρὰ βλέμματα. Ἐκεῖ, στὸ Σύνταγμα. Μὴν ἀκοῦμε ὅσους μιλοῦν γιὰ "ἀπολιτὶκ ἐκδηλώσεις/ἐκτονώσεις": κάτι γίνεται στὸ Σύνταγμα, γιὰ τρίτη συνεχὴ μέρα, μᾶλλον ἱστορικῶν διαστάσεων...»

* * *

   Ὅμως, οὐδεὶς σώφρων ἄνθρωπος λέγει ὅτι τὰ πράγματα εἶναι ἁπλά. Τὸ καρκίνωμα τοῦ μικροελλαδισμοῦ, τῆς ὑποτέλειας καὶ τῆς παρακμῆς δύο αἰώνων (καὶ εἰδικῶς τῶν τελευταίων σαράντα χρόνων) εἶναι δυσκολότερο νὰ ξεριζωθῇ ἀπὸ τὶς σάρκες μας καὶ πιὸ ἐπώδυνο καὶ ἀπὸ τὸν χιτῶνα τοῦ κένταυρου Νέσσου. Μόνον ἔτσι ὅμως, καὶ μόνον μέσα ἀπὸ τὴν πυρά, ὁ Ἡρακλῆς μπορεῖ νὰ ἀνέλθῃ στὸν Ὄλυμπο.

   Οὐδείς, πλὴν βολεμένων παλαιοκομματικῶν καὶ δογματικῶν ἀριστερῶν, λέγει ὅτι λύσις εἶναι νὰ διώξουμε τὴν Τρόικα καὶ τὸ ΔΝΤ καὶ νὰ συνεχίσῃ ὡς ἐκ θαύματος νὰ μᾶς πληρώνῃ τὸ Δημόσιο γιὰ νὰ καθόμαστε. Ἡ σημερινὴ παρακμὴ εἶναι πολὺ βαθύτερη καὶ ὁ ἀγῶνας ποὺ ἀπαιτεῖται πολὺ σκληρότερος, ἀπὸ ὁτιδήποτε μᾶς συμβουλεύουν οἱ κυβερνήσεις καὶ τρόικες. Ἡ διαφορὰ βρίσκεται στὸ ὅραμα καὶ στὴν προοπτική.

   Γράφει ὁ Γιῶργος Καραμπελιᾶς («Ρήξη», τ. 72): «Γιατί οι Έλληνες ανέχονται αυτή την κατάντια;»

* * *

   Ἂς τὸ συνειδητοποιήσουμε. Γιὰ νὰ γυρίσῃ ὁ ἥλιος θέλει δουλειὰ πολλή. Καὶ ἡ ἐπανάστασις ἀρχίζει ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας. Ἔγραφε τὸ 1906 ὁ Περικλῆς Γιαννόπουλος («Νέον Πνεῦμα»):

Ξυπνήσετε, Ἐγερθῆτε.

Καὶ Ἐπαναστατήσετε κατὰ τοῦ Ἑαυτοῦ Σας.

   Καὶ συνέχιζε:

Ἄλλη διέξοδος δὲν ὑπάρχει καμμία, διὰ τῶν ὁδῶν αὐτῶν καὶ μὴ χάνεσθε. Διέξοδος ὑπάρχει μία μόνη καὶ μοναδική. Ἡ ἐδῶ ὑποδεικνυομένη. Καὶ αὐτὴ εἶναι πολὺ ὀλίγον ΝΟΗΤΗ καὶ διόλου ΑΡΕΣΤΗ. Καὶ ἡ διέξοδος αὐτὴ ἡ μία καὶ Μοναδικὴ εἶναι:

ΒΑΘΥΤΑΤΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ.

Συνεπάγουσα καί:

ΒΑΘΥΤΑΤΗΝ ΗΘΙΚΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΝ.

ἤτοι:

Ἐπανάστασις Ἀτομική.

Ἐπανάστασις Κοινωνική.

Ἐπανάστασις Πολιτική.

Ἐπανάστασις Ἰδεολογική.

Ἐπανάστασις Φιλολογική.

Ἐπανάστασις Καλλιτεχνική.

Ἐπανάστασις Καταργοῦσα -Ὁριστικῶς, ΑΠΑΞΑΠΑΣΑΣ ΤΑΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΑΞΙΑΣ, δημιουργοῦσα: ΝΕΑΣ ΑΞΙΑΣ.

Ἐπανάστασις δηλαδή, καταργοῦσα ἁπαξαπάσας τὰς Βασιλευούσας ἕναν Αἰῶνα ΙΔΕΑΣ, εἰς τὴν Πολιτικὴν (τὴν ἔσω καὶ τὴν ἔξω), εἰς τὴν φιλολογίαν, εἰς τὴν Καλλιτεχνίαν εἰς ἁπάσας τὰς Ἐθνικὰς καὶ Κοινωνικὰς ἐνεργείας καὶ ἐκδηλώσεις, ὡς ἀποδειχθείσας ἁδρότατα, σαπρὰς καὶ ἐξολοθρευτικάς.

Πνευματικὴ Ἐπανάστασις Τελειωτική, θέτουσα ὡς Θεμέλια, πάσης περὶ τῶν Ἑλληνικῶν φαινομένων Σκέψεως, ΤΗΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ.

Καὶ ἡ Ἐπανάστασις, αὐτή, ζητοῦσα ὁλόκληρον τὴν Πνευματικήν Ἠθικὴν καὶ Ὑλικὴν Δύναμιν τῆς φυλῆς πρὸς τὸν Ὡρισμένον καὶ Μοναδικὸν αὐτὸν Σκοπόν: τῆς Ἀναγεννήσεως Ἑλλάδος καὶ Ἑλληνισμοῦ, πρέπει νὰ ἔχῃ ὡς Σύμβολον τελειωτικόν:

Ἢ ΕΛΛΑΣ Ἢ ΤΕΦΡΑ