Σπουδὴ στὴν ἐκφυλιστικὴ παρακμή

   [Παλαιότερες ἀλλὰ ἐπίκαιρες σκέψεις γιὰ τὴν κρίσι, τοὺς «ἀγανακτισμένους», τὴν παρακμή, τὴν ἐπανάστασι καὶ τὴν ἀναγέννησι. Μέρος 2ον.]

Αἷμα, δάκρυα καὶ ἱδρώτας

Σήμερα άκουσα έναν από τους διασήμους
της επιστροφής στην δραχμή -
όχι της επιστροφής στην δραχμή για την ακρίβεια -
αλλά της υιοθεσίας ενός νέου
εθνικού νομίσματος - ο οποίος στα σοβαρά
πρότεινε ως βεβαία έξοδο από την κρίση - την
παραχώρηση στους Ρώσους των
παλαιών ναυστάθμων του
σοβιετικού στόλου.
Ο Πούτιν θα μας δώση δισεκατομμύρια
ντούκου
στο χέρι και εμείς έτσι
θα την σκαπουλάρουμε.

Όλες οι λύσεις εξόδου από το μνημόνιο - λύσεις
τις οποίες προτείνουνε αριστεροί και
αριστερότεροι συνδυασμοί - οικονομολόγοι
θεωρητικοί και πανεπιστημιακοί -
έχουνε όλες ανεξαιρέτως έναν κοινό
παρανομαστή.
Να βρούμε έξοδο - συνεχίζοντας όμως την ζωή μας
ακριβώς όμοια με την ζωή που μας
έφερε εδώ - χωρίς
θυσίες.
Να πούμε ότι η κρίση ήταν ένας εφιάλτης και
ξυπνώντας -
όλα θα είναι όπως πριν. Με την
οικογένεια μέσα στο αυτοκίνητο -
με τα καλοριφέρ μας και
τα αιρκοντίσιον ανοικτά - με τα
εορτοδάνεια και τα διακοποδάνεια -
και τα πολύχρωμα γκατζετάκια μας
να κάνουνε ντάουνλοντ
αληθινή ζωή από το διαδίκτυο.

Λύση υπάρχει ασφαλώς.
Όμως κανείς στ' αλήθεια δεν την θέλει -
κανείς δεν την αναφέρει. Δεν
βρίσκεται στις σκέψεις κανενός
οικονομολόγου - στο πρόγραμμα
κανενός κόμματος.
Η λύση εξόδου έχει όνομα που κανείς
δεν τολμά να προφέρει.

ΑΙΜΑ, ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΙΔΡΩΤΑΣ.

(Ἀνδρέας Φαρμάκις)

   Επιστροφή στα έιτις,

   πριν την ΠΑΣΟΚίλα, τα αιρκοντίσια, τα φέησμπουκ, τα κινητά, το βρώμικο '89, το άπληστο '99, τις μπανάνες εισαγωγής, τα καταναλωτικά δάνεια, το X-factor, την ιδιωτική τηλεόραση, τη λαθρομετανάστευση, και τα νεοτάξ φύκια.

(Ν. Β.)

* * *

Σπουδὴ στὴν ἐκφυλιστικὴ παρακμή

   Τηλεόρασι δὲν βλέπω, παρὰ μόνον ταινίες καὶ σειρὲς ποὺ κατεβάζω ἀπὸ τὸ Διαδίκτυο. Ἔλα ὅμως ποὺ κάποιος ἀνέβασε αὐτὸ τὸ ἀνεπανάληπτο ἀριστούργημα καὶ ἔτσι τὸ ἔμαθα κι ἐγώ! [σ.σ. Τὸ κείμενο εἶναι περσινό.]

   Δὴ ρῆαλ χάουζγουάιβς ὄβ Ἄθενς! [1] Γιάχ, ρήαλυ, νὸ τζόκιν!

   Αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ φυλάξουμε γιὰ συλλεκτικοὺς λόγους. Ἀποτυπωμένο σὲ ἄφθαρτο μέσον. Ἔτσι ὥστε, ἐὰν ὁ καλὸς Θεούλης δὲν μᾶς ἔχει ἐγκαταλείψει ἐντελῶς καὶ εὐδοκήσει νὰ ρίξῃ πάλι ἕναν κατακλυσμὸ καὶ νὰ καθαρίσῃ τὴν πόρνη Βαβυλώνα ἀπὸ τὶς κατσαρίδες, τὸ μελλοντικὸ γένος ποὺ θὰ γεννήσῃ ἡ Γῆ ἢ θὰ φέρουν τὰ ἄστρα, νὰ μάθῃ, βλέποντας τὸν δίσκο αὐτόν, τὴν αἰτία τῆς κοσμικῆς καταστροφῆς, καὶ νὰ εἶναι φρονιμότερον.

Μιχάλης Φακίνος,
«Βυζαντινὴ περίπολος»

   Λοιπόν, ὑπάρχει ἕνα καταπληκτικὸ μυθιστόρημα, ἡ «Βυζαντινὴ περίπολος» τοῦ Μιχάλη Φακίνου (ἔκδ. Κέδρος, 1988). Πολὺ ἰδιαίτερο βιβλίο, ἐξαιρετικό. Δὲν εἶναι ἱστορικὸ μυθιστόρημα γιὰ τὸ Βυζάντιο· ὁ τίτλος προέρχεται ἀπὸ μιὰ παρομοίωσι. («"Θυμίζουμε βυζαντινὴ περίπολο πρὶν ἀπὸ τὴν ἅλωση τῆς Πόλης" λέει σὲ κάποια στιγμὴ ἕνας ἀπὸ τοὺς ἥρωες τούτου τοῦ βιβλίου... Καὶ πράγματι. Ὅλα δείχνουν ἕτοιμα γιὰ τὴν "πτώση"...») Σὲ ἕνα κλίμα μαγικοῦ ρεαλισμοῦ, σουρεαλισμοῦ συχνά, σὲ ἕναν κόσμο καὶ μιὰ φύσι ποὺ διαλύεται, μιὰ παράξενη συντροφιὰ περιπλανιέται. Καταλήγει τελικῶς σὲ μιὰ πλούσια ἔπαυλη ὅπου λαμβάνει χώρα μιὰ δεξίωσις. Καὶ ὅλα, ἄνθρωποι, ἀντικείμενα, ἐδέσματα, κι ἡ φύσις ἀκόμη, τελειώνουν μέσα στὴν κραιπάλη καὶ στὴν παρακμή, στὴν σήψι, στὴν ἀποσύνθεσι καὶ στὸν θάνατο. Στὴν τελευταία σκηνή, ἄνθρωποι σκοτώνονται, τὰ ἐδέσματα σαπίζουν καὶ χύνονται ἀπὸ τὸ τραπέζι, κι ὅλη μαζὶ ἡ σήψις, πτώματα, φαγητά, ποτά, καταλήγουν στὴν πισίνα, ἐπιπλέουσα ἀποσύνθεσις στὰ βρώμικα νερὰ καὶ ἀποφορά...

The cook the thief his wife
and her lover (1989)

   Στὸν κινηματογράφο θὰ ἀντιπαραβάλω τὸ «Ὁ μάγειρας, ὁ κλέφτης, ἡ γυναίκα του καὶ ὁ ἑραστής της» τοῦ Πῆτερ Γκρήναγουέυ, μὲ τὴν πάντοτε αἰσθαντικὴ Ἕλεν Μίρεν. Ἡ ἴδια κραιπάλη, παρακμὴ καὶ ἀποσύνθεσις.

   Finis Graeciae, ἔγραψε ὁ καθηγητὴς Χρῆστος Γιανναρᾶς [2]. Τὸ τέλος τῆς Ἑλλάδος δὲν θὰ ἁπλῶς οἰκονομικὸ ἢ πολιτικό, οὔτε μόνον στρατιωτικό, γεωπολιτικό, ἱστορικό, πληθυσμιακό. Τὸ τέλος τῆς Ἑλλάδος θὰ εἶναι βιοχημικό. Μόνον οἱ κατσαρίδες θὰ μείνουν νὰ ἕρπουν ἐπάνω στὰ ἀρχαῖα μάρμαρα.

[1] «The Real Housewives of Athens: Πρεμιέρα στον ΑΝΤ1», madata.gr, 4-3-2011

   [βίντεο]

   «Στο πρώτο επεισόδιο οι έξι γυναίκες μάς συστήνονται, μας γνωρίζουν τις οικογένειές τους και μας ταξιδεύουν στη Μύκονο! Οι «REAL HOUSEWIVES OF ATHENS» πηγαίνουν στο πιο κοσμικό νησί της Ελλάδας και καταφέρνουν να συνδυάσουν τους ξέφρενους ρυθμούς της Μυκόνου με τις οικογενειακές διακοπές τους. Επιστρέφοντας στην Αθήνα και στη «ρουτίνα» της λαμπερής καθημερινότητάς τους, μας ανοίγουν τα «νοικοκυριά» τους...

   »Βέβαια, επειδή δεν έχουμε να κάνουμε με νοικοκυρές της διπλανής πόρτας, δεν θα τις δούμε μόνο στα σπίτια τους, αλλά και σε νέες επαγγελματικές δραστηριότητες, σε κοσμικά πάρτι, σε ολιγοήμερες αποδράσεις, αλλά και σε... extreme καταστάσεις!»

[2] «Το Βήμα», 6-7-1986, καὶ στὸ βιβλίο τοῦ ἰδίου: «Finis Graeciae - θρηνητικὴ εἰκασία», ἐκδόσεις Δόμος, Ἀθήνα 1987. Καὶ ἐπίσης: «Καμμιὰ κοινωνία δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιβιώσει χωρὶς ἀξιοπρέπεια. Μπορεῖ ὡστόσο νὰ βυθίζεται στὸν ἐξευτελισμὸ γιὰ ἱκανὸ διάστημα, προτοῦ ἐξαφανιστεῖ ἱστορικὰ μὲ τὲλη ἐπώδυνα, ἐπαίσχυντα, ἀγωνιώδη.» («Ἡ Καθημερινή», 26-2-2006)

* * *

Όταν οι Ινδιάνοι οι πρώτοι
που συναντήσανε
τους Ισπανούς του Κολόμβου -
είδανε ότι δεν υπήρχε δυνατότητα
ελευθερίας -
δεν παραδόθηκαν
στους κατακτητές - ούτε
προσπαθήσανε να υιοθετήσουνε
τους τρόπους τους.
Μια νύχτα  με φεγγάρι -
όλοι -
ανδρες γυναίκες και παιδιά -
αυτοκτονήσανε -
πνίγηκαν στην λίμνη
τραγουδώντας.
Για τελευταία φορά.
Το ίδιο έκαναν - στην άλλη άκρη
της γης -
οι Ζουλού -
που και αυτοί - μετά
από αλεπάλληλους ηρωϊκούς
αγώνες κατα των
Εγγλέζων -
ομοίως αυτοκτονήσανε -
ομαδικώς.

Και η πλατεία Συντάγματος μια
λίμνη είναι.

(Ἀνδρέας Φαρμάκις)