Greek Polytonic keyboard at Windows 8.x

Greek Polytonic keyboard installation at Windows 8.x

Ἐγκατάστασις πολυτονικοῦ πληκτρολογίου στὰ Windows 8.x

Εγκατάσταση πολυτονικού πληκτρολογίου στα Windows 8.x

Open the language menu from the taskbar and click Language preferences:

Click Options at the Ελληνικά (if the Greek language (monotonic) is already installed; if not, click Add a language and install the Greek language first):

Click Add an input method:

Click Greek Polytonic:

Click Save. (After you have experience enough, you can remove completely the Greek monotonic, so it doesn't bothers you, and keep the polytonic alone - the one and only real Greek language, that is.)

 That's it; the Greek polytonic keyboard is installed! Close the window.

The Greek polytonic keyboard is available at the taskabar. Switch between English and Greek with Alt-Shift; switch between Greek polytonic and Greek monotonic with Ctrl-Shift.

For more info about the Greek polytonic, please visit:
Κίνηση Πολιτῶν γιὰ τὴν Ἐπαναφορὰ τοῦ Πολυτονικοῦ Συστήματος (english version: Citizens' Movement for the Re-introduction of the Polytonic System)
Facebook group:
ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΟΝΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Κι ἐμεῖς κρυφτήκαμε στὸ ὑπόγειο...

Ε' Δημοτικοῦ...

«Η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο. Και εμείς πήγαμε και κρυφτήκαμε στο υπόγειο.»
«Τρέξε στην τράπεζα να σηκώσεις τα χρήματα είπε ο πατέρας στην μαμά.»
«Σήμερα θα γίνεις άντρας μου είπε ο πατέρας μου. Εγώ φοβήθηκα πολύ γιατί δεν ήθελα να γίνω άντρας.»

Τὰ 35 δημοτικὰ τραγούδια τῶν προηγουμένων βιβλίων φύγανε.
Στὴν θέσι τους συνταγὲς μαγειρικῆς.
Μακαρόνια μὲ καφέ.

* * *

   Στὴν Ἀμερικὴ οἱ δάσκαλοι διαλέγουνε μόνοι τους - ἀπὸ ἕναν κατάλογο βιβλίων - τὰ κείμενα μὲ τὰ ὁποῖα διδάσκουνε τὴν γλῶσσα. Τὰ πιὸ διαδεδομένα - γιὰ νὰ ὑπάρχῃ ἕνα μέτρο σύγκρισης.

1. The Adventures of Huckleberry Finn
    Mark Twain's (Samuel Clemen's) classic novel is a must for all students studying American humor and satire. While banned in some school districts, it is a widely read and appreciated novel.

2. The Scarlet Letter
    Hester Prynne was marked in scarlet for her indiscretions. Students connect with this classic novel by Nathaniel Hawthorne.

3. To Kill a Mockingbird
    Harper Lee's awesome novel of the deep south in the midst of the Depression is always an excellent choice for high school students.

4. The Red Badge of Courage
    Henry Fleming struggles with bravery and courage during the Civil War in this excellent book by Stephen Crane. Great for integrating history and literature.

5. The Great Gatsby
    Can anyone think of the 'flapper' era of the 1920s without thinking of F. Scott Fitzgerald's "The Great Gatsby?" Students and teachers alike find this era in history fascinating.

6. The Grapes of Wrath
    John Steinbeck's tale of Dust Bowl victims travelling west for a better life is a classic look at life during the Great Depression.

7. Call of the Wild
    Told from Buck the dog's point of view, "Call of the Wild" is Jack London's masterpiece of self reflection and identity.

8. Invisible Man: A Novel
    Ralph Ellison's classic novel about racial prejudice should not be missed. Many of the problems that his narrator faces throughout the novel sadly are still present in America today.

9. A Farewell to Arms
    One of the best novels of World War I, Ernest Hemingway tells of the war as a backdrop to a love story between an American ambulance driver and an English nurse.

10. Fahrenheit 451
    Ray Bradbury's classic 'novelette' portrays a futuristic world where firemen start fires instead of putting them out. They burn books. Students enjoy this quick read that packs a huge psychological punch.

* * *

Στὰ ἑλληνικὰ ἔχουν γραφεῖ τὰ σπουδαιότερα
καὶ ὑψηλότερα κείμενα τοῦ κόσμου. -
Ποιός ἀνθρωποφάγος δράκος τὰ κρατάει
μακριὰ ἀπὸ τὰ σχολεῖα; -
Στὰ ἀμερικανικὰ σχολεῖα - ὁ Χέρμαν Μέλβιλ -
ὁ Σκὼτ Φιτζέραλντ - στὰ γερμανικὰ
ὁ Γκαῖτε καὶ ὁ Νοβάλις -
στὰ γαλλικὰ
ὁ Καμύ...
Ποιός λογικὸς ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ πιστέψῃ -
ὅτι - ἀπ᾿ ὅλη αὐτὴ τὴν
ὁλόφωτη πάμφωτη φωτεινὴ
ἑλληνικὴ λογοτεχνία - ποὺ ξεκινάει ἀπὸ τὸν
Ὅμηρο - καὶ φτάνει μέχρι -
τὸν Σεφέρη -
τὰ Ὑπουργεῖα Παιδείας καταλήξανε
στὴν Σώτη
καὶ τὸν Τατσόπουλο; -
Εἶναι σὰν οἱ Ἀμερικανοὶ - νὰ κόψουνε ἀπὸ τὰ
σχολικὰ προγράμματα τὸν
Μὰρκ Τουαὶν - καὶ νὰ βάλουνε στὴν θέσι του -
τὴν Τζότζο Μόγιες
[ ποὺ εἶναι πάντως καλύτερη καὶ ἀπὸ τὴν
Σώτη καὶ ἀπὸ τὸν Τατσόπουλο ].
Δὲν εἶναι καθόλου τυχαῖα ὅλα αὐτά - δὲν
ἐξηγοῦνται μὲ τὰ συνηθισμένα -
τῆς τεμπελιᾶς καὶ τῆς ἐπιπολαιότητας τῶν
ὑπουργῶν καὶ τῶν
κυβερνήσεων. Εἶναι ἕνα ἔγκλημα
ποὺ συντελεῖται
μὲ πρόγραμμα - καὶ ὅπως ὁλοφάνερα
φαίνεται -
ἔχει ἀποδώσει.

(Ἀνδρέας Φαρμάκις)

* * *

   Πρόγραμμα πράγματι ὑπάρχει, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἡ ἀφετηρία.

   Ἡ ἀφετηρία εἶναι τὸ κόμπλεξ τοῦ ἐπαρχιώτη καὶ τὸ γλύψιμο τοῦ ἀφεντικοῦ τοῦ ἀποικιοκρατούμενου κούλη.

   Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα συνασπίζονται οἱ πανεπιστημιακοὶ ποὺ γυρίζουν ἀπὸ τὰ ξένα πανεπιστήμια, ὡς ψιλο-ατάλαντοι ἀναμασᾶνε τὶς θεωρίες τῆς μόδας στὸν ἀγγλοσαξωνικὸ κόσμο ἀμάσητες (σὲ ἀντίθεση π.χ. μὲ τοὺς Γάλλους), καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἡ διάθεση νὰ πατήσουν καὶ ὅ,τι βροῦν αὐτοφυὲς ἐδῶ.

    Ἂν τὸ ἀναγνώριζαν, θὰ περιόριζε καὶ τὴν σημασία τους ὡς ἐξ ἑσπερίας φωστῆρες ἄλλωστε.

   Ἀπὸ ἐκεῖ τὸ σχέδιο καὶ ἡ στρατηγική.

(Ν.Β.)

* * *

Διαβάστε στὸ Ἀντίβαρο τὰ ἄρθρα τοῦ Δασκάλου Δημήτρη Νατσιοῦ. Μικρὸ ἀπάνθισμα:
Ανθολόγια ή πανέρια με οχιές;
Η διά βίου βλακεία και αμάθεια
Σχολικός…τσελεμεντές (α' τόμος)
Σχολικός τσελεμεντές (β' τόμος)
Βιβλία: σάβανα τοῦ Γένους μας – «Νεοελληνική Γλῶσσα» Γ' Γυμνασίου
Βιβλία: σάβανα του Γένους μας
«Το σώβρακο του Αη-Βασίλη», άλλως, νεοταξικές μαγαρισιές
Η μαστροπεία σε σχολικά βιβλία
Στρατευμένα με δόλια αποστολή τα νέα βιβλία γλώσσας του Δημοτικού
«νανούρισμα για ...χταπόδια» και λοιπά μαλάκια

Ἡ γλῶσσα καὶ τὸ σέξ

Εἶναι μιὰ οἰκογένεια στὸ λίμπρο ντ᾿ ὄρο
ποὺ βαστάει ἀπὸ τὸ 1600 μέχρι τὶς
ἡμέρες μας. Ἂς ποῦμε
ἡ οἰκογένεια
Χρυσοβελώνη. Τὴν πορεία της
οἰκογένειας αὐτῆς μποροῦμε νὰ τὴν
παρακολουθήσουμε χωρὶς
χάσματα - ἀπὸ τὴν πρώτη καταγραφὴ
στὴν χρυσὴ βίβλο , μέχρι
σήμερα. Ὁ Βιντσέζος Χρυσοβελώνης
παντρεύτηκε τὴν Ἐλεονώρα
Κυβετοῦ καὶ ἐγέννησε τὸν Κοσμᾶ
Χρυσοβελώνη. Ὁ Κοσμᾶς
Χρυσοβελώνης παντρεύτηκε ...
κ.λπ., κ.λπ.
Ἡ ἱστορία τῆς οἰκογενείας
Χρυσοβελώνη εἶναι συνεχὴς χωρὶς
διακοπὴ ἀπὸ τὸν Βιντσέζο μέχρι
τὴν Μαρίνα τοῦ Καμμένου.
Ὁ Βιντσέζος Χρυσοβελώνης ὅμως
εἶναι νεκρός - πέθανε πρὶν ἀπὸ
400 χρόνια - τὸ ἴδιο καὶ
ὁ Κοσμᾶς.
Τὰ ἄτομα πεθαίνουν,
ἡ οἰκογένεια
ζεῖ. Ἀκόμα καὶ ἡ ἐπιστήμη μὲ τὴν
ἐξέταση τοῦ βιολογικοῦ
ὑλικοῦ - μπορεῖ
νὰ ἐπιβεβαιώσῃ αὐτὴν τὴν
συνέχεια.

Ἡ γλῶσσα τί εἶναι; Σὰν τὰ ἄτομα -
ἢ σὰν τὴν οἰκογένεια;

* * *

Ὁ τσαρλατάνος [...] καὶ
ἄλλοι μὲ πρῶτο τὸν
Κριαρᾶ - ἀντιμετωπίζουν τὴν
γλῶσσα ὅπως τὴν
ἀντιμετωπίζουν - ἐπειδὴ δὲν
ἀντιλαμβάνονται ἀκριβῶς
τὴν ἔννοια τῆς
συνέχειας.

Οἱ συναναστροφὲς ποὺ εἶπες -
δὲν προϋποθέτουν οὔτε ἐξασφαλίζουνε
συνέχεια. Οἱ γάμοι ὅμως ναί.
Εἶναι ἂς ποῦμε συναναστροφὲς μὲ σέξ -
ποὺ δίνουν ἀπογόνους.
Ὅταν ὁ Κριαρᾶς λέγει ὅτι ἡ ἀρχαία
ἑλληνικὴ εἶναι νεκρὴ γλῶσσα -
γιατὶ κανένας δὲν τὴν μιλάει σήμερα -
θεωρεῖ τὴν γλῶσσα
ἀτομικὸ ἀγκωνάρι. Μὲ ἀρχὴ, μέση καὶ
τέλος. Οὔτε ποὺ ἀντιλαμβάνεται
τοὺς ὅρους τῆς συνέχειας.
Καὶ φθάνουμε στὴν γελοιότητα - σὲ
αὐτὸν τὸν τόπο νὰ ἔχουμε
50 νεκρὲς γλῶσσες - σὰν τοὺς 50
νεκροὺς Χρυσοβελώνηδες.
Γιατί - κατὰ Κριαρᾶ, οὔτε τὰ ἀρχαῖα -
οὔτε τὰ ὁμηρικά, οὔτε τὰ
ἀλεξανδρινά, οὔτε τὰ βυζαντινὰ τὰ
μιλάει κανεὶς σήμερα.
Ὅπως ὅμως στὴν Μαρίνα ζεῖ ὁ Βιντσέζος -
ἔτσι στὴν δική μας τὰ ὁμηρικά -
καὶ οἱ ὑπόλοιπες.
Ἁπλὰ πράγματα - ἀρκεῖ νὰ ἔχῃς
στὸ νοῦ σου τὸ σέξ -
τὶς μαγικὲς ἑνώσεις τῶν
πραγμάτων -
τὴν ἐξέλιξι τῶν λέξεων -
καὶ τῶν ἀνθρώπων -
τὴν ἀδιάκοπη συνέχεια τῆς
ἑλληνικῆς.

* * *

Κοινωνικὴ παύση -ἀσυνέχεια- δὲν ὑπάρχει, οὔτε ὑπῆρξε - δὲν χάθηκαν ποτὲ οἱ ὁμιλητὲς καὶ οἱ κάτοικοι τῆς εὑρύτερης ἑλληνικὰ ὁμιλούσης περιοχῆς.

Βιολογικὴ δὲν εἶπε κανεὶς ὅτι εἶναι - τί θὰ σήμαινε κἂν αὐτό; Ὅτι εἶναι φτιαγμένη ἀπὸ ἀμινοξέα καὶ κύτταρα κλπ κλπ;

Αὐτὸ ποὺ εἶπε [ὁ Ἀ. Φαρ.] εἶναι ὅτι μεταφέρεται μὲ τρόπο παρόμοιο μὲ τὸν βιολογικό.

Αυτὸς ὁ κοινωνικὸς τρόπος δὲν εἶναι «μοῦ τὸ εἶπε ὁ φίλος» (συναναστροφή)· εἶναι «πέρασε ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιά» (βιολογία).

Τὸ λέει καὶ ὁ Ντώκινς -ἀκόμα καὶ γιὰ πολὺ λιγότερο σημαντικὲς πολιτισμικὲς δομὲς ἀπὸ τῆ γλῶσσα - τὰ μιμήδια τί εἶναι; Μεταφορὰ ἰδεῶν, ἰδεολογιῶν, σχημάτων, θρησκειῶν, ποιημάτων, ἀρχετύπων, κλπ, μὲ βιολογικὸ τρόπο, τὸν ὁποῖο περιγράφει στὸ βιβλίο του.

* * *

Πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα καὶ οἱ ἴδιοι οἱ σύγχρονοι γλωσσώ
ἔχουν μεταφέρει ὅλη τὴν δαρβινικὴ
θεωρία τῆς ἐξέλιξης -
στὴν γλωσσολογία.

Τί σημαίνει ὅτι ἡ σύγχρονη ἑλληνικὴ
εἶναι ἰνδοευρωπαϊκὴ γλῶσσα;
Ἕνας ὅρος γενετικῆς συνέχειας - ὅπως
οἱ γάμοι τοῦ παραδείγματος.

Ἡ γλῶσσα φυσικὰ εἶναι
μιὰ οἰκογενειακὴ ἱστορία. Ἀνήκει -
βρίσκεται στὴν κορυφὴ - τῶν
πραγμάτων ποὺ παραδίδονται ἀπὸ
γενιὰ σὲ γενιά -
ὅπως ἡ θρησκευτικὴ πίστη -
ἡ παράδοση -
ἡ μουσική -
ἡ ζωγραφική -
τὰ πράγματα τοῦ πολιτισμοῦ -
ὅπως τὰ λέμε.
Δὲν εἶναι οὔτε τυχαῖες σχέσεις - οὔτε
ἐφήμερες συναναστροφές.

* * *

Kαὶ ἔγραφε ὁ Στέλιος Ράμφος πρὶν ἀπὸ τὴν προδοσία:

Τὸ γεγονὸς πὼς ἄνευ εἰδικῆς διδασκαλίας τὰ κλασικά μας κείμενα μένουν ἀπρόσιτα, δὲν ἀναιρεῖ τὰ περὶ γλωσσικῆς συνέχειας καὶ ζώσης παραδόσεως. Ἡ δυσκολία τοῦ Νεοέλληνα μὲ τὰ ἀρχαῖα δὲν ὀφείλεται σὲ διαφορὰ γλωσσῶν, ὅπως συνέβη μὲ τὴν λατινικὴ καὶ τὶς ρωμανικὲς γλώσσες, ποὺ διεπλάσθησαν ὑπὸ τὴν ἐπίδρασή της, ὑπήρξαν ὅμως ξένες γλῶσσες οἱ ὁποῖες ἐπεβίωσαν εἰς βάρος της, ἀλλὰ σὲ ἀνώμαλη καὶ ἀνισόρροπη ἐξέλιξη μίας καὶ τῆς αὐτῆς γλώσσας, ποὺ ἀτρόφησε ὡς σύνολο στὶς δοκιμασίες τῶν τελευταίων πέντε αἰώνων τῆς ἱστορίας μας, καθὼς ὑποχρεώθηκε νὰ προσαρμοσθῆ στὶς στοιχειώδεις ἀπαιτήσεις τῆς ἄμεσης ἀλλὰ ὑποτυπώδους καθημερινῆς τριβῆς καὶ τοῦ πρωτογενοῦς λαϊκοῦ πολιτισμοῦ. Μεταφράζοντας λοιπὸν ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα στὰ νέα δὲν μεταβαίνουμε ἀπὸ μία γλώσσα σὲ ἄλλη, μεταβαίνουμε ἀπὸ ἕνα ὕψος ψυχῆς σὲ ἄλλο ὕψος τῆς ἴδιας: τὸ εἶδος εἶναι διάφορο, τὸ γένος πάντως παραμένει.

* * *

Τέλος πάντων, εἶναι πολὺ ἁπλὸ τὸ θέμα, ἰδοὺ ἡ Ρόδος, ἰδοὺ καὶ τὸ πήδημα: ὑπῆρξε καμμία ἀσυνέχεια στοὺς ὁμιλητὲς τῆς Ἑλληνικῆς;

Πέθαναν αἴφνης ὅλοι καὶ ἦρθαν ἄλλοι σὲ κάποια συγκεκριμένη χρονικὴ περίοδο;

Ἔφτιαξε κανένας καμμία νέα γλῶσσα, ποὺ τὴν υἱοθέτησαν ὅλοι καὶ ἄφησαν τὴν παλιά, σὲ κάποιο συγκεκριμένο ἔτος τῆς ἱστορίας;

Ἔλεος δηλαδή...

Ἀκόμα καὶ στὸ Πλοῖο τοῦ Θησέα, μπορεῖ νὰ ἀμφισβητοῦν ὅτι εἶναι τὸ ἴδιο ἀκριβῶς ἀντικείμενο, ἀλλὰ κανεὶς δὲν ἀμφισβητεῖ τὴ συνέχεια τοῦ πράγματος.

(Ἐπιλογὴ ἀπὸ κείμενα τῶν Ἀνδρέα Φαρμάκι καὶ Νίκου Βεντούρα)

Λοβοτομή

Ὁ ἄνθρωπος ἔφτασε στὰ 108 - καὶ
μόνο γι᾿ αὐτὸ τοῦ φιλάω τὸ χέρι -
καὶ νὰ μὲ συγχωρῇ
ποὺ λέγω - ὅτι οἱ θεωρίες του
ἦταν μία -
ἀπὸ τὶς μεγάλες καταστροφὲς τῆς
Ἑλλάδος.

Ἐμμανουὴλ Κριαρᾶς (1906-2014)

* * *

Δὲν εἶναι τὸ μονοτονικό. Σὲ αὐτὴ
τὴν θλιβερὴ ὑπόθεσι -
ὁ Κριαρᾶς ἦταν ὁ τελευταῖος
τροχὸς τῆς ἀμάξης. - Τὸ μονοτονικὸ
τὸ ἐπέβαλαν οἱ ἐφημερίδες -
καὶ ἦταν πολιτικὴ
ἀπόφασι τῆς τότε κυβερνήσεως.

Ὁ Κριαρᾶς πίστευε ὅτι - ἡ ἀρχαία
ἑλληνικὴ γραμματεία -
μᾶς ἔγινε γνωστὴ - μὲ τοὺς μεγάλους
εὐρωπαίους φιλολόγους. Καὶ
ἡ Εὐρώπη - δὲν εἶναι -
δὲν ἦταν ἑλληνικὴ - ἀλλὰ
ἑλληνορωμαϊκή. Ἂν θέλουμε λοιπὸν
νὰ πλησιάσουμε τὴν ἑλληνικὴ
ἀρχαιότητα - ἔλεγε -
πρέπει νὰ τὴν πλησιάσουμε μὲ τὸν
εὐρωπαϊκὸ τρόπο -
ἀφοῦ αὐτὸς εἶναι ἡ μόνη ἐπιστημονικὴ
ὁδός. Νὰ ἐγκαταλείψουμε τὴν
διδασκαλία τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν -
καὶ νὰ τὴν ἀντικαταστήσουμε
μὲ τὰ λατινικά.

Αυτοὶ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι - εὐρωπαϊστὲς
μέχρι τὸ κόκκαλο -
πήρανε τὶς ξένες θεωρίες -
καὶ τὶς φορέσανε στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα -
σὰν ξύλινο παλτὸ -
μὲ τὸ σφυρὶ καὶ τὸ καλέμι -
μηχανιστικὰ καὶ βίαια - χωρὶς γνώση
καὶ χωρὶς ἐπίγνωση.

Τὸ ἴδιο ἔγινε στὴν πολιτικὴ - στὴν
οἰκονομία - στὴν Ἐκκλησία -
στὰ πανεπιστήμια -
στὰ σχολεῖα - στὸ θέατρο -
στὴν ἀρχιτεκτονικὴ - στὴν μουσικὴ -
στὸν χορὸ - στὴν λογοτεχνία ...

Ξένοι σὲ ξένη γῆ.

* * *

Εἰρωνεία*:

Τὸ πολυτονικό, 2000 χρόνων,
τὸ ἔφαγε ἕνα φαινόμενο (οἱ ἐφημερίδες),
― ποὺ θὰ εἶχε ζωὴ μόνο 100 χρόνια στὴν Ἑλλάδα (ἤδη πέθαναν οἱ μισές, καὶ στὸ ἐξωτερικὸ πεθαίνουν ὅλες·
― γιὰ ἕνα τεχνικὸ πρόβλημα τὸ ὁποῖο θὰ ξεπερνιόταν 20 χρόνια μόλις μετά (μὲ τὴν ἠλεκτρονικὴ τυπογραφία).

Βέβαια καὶ νὰ εἶχε ἐπιζήσει τὸ πολυτονικό, θὰ πέθαινε ξανὰ σήμερα, μὲ τὰ κινητὰ κ.λπ. Ἐδῶ δὲν ἄντεξε τὸ «;».

[* σχόλιον Ν.Β.]

* * *

Πράγματι, ἔτσι εἶναι.

Οἱ νεότουρκοι ἀπαγορεύσανε τὴν
παλιὰ τουρκικὴ γραφή.
Λοβοτομή.
Ἀποκλείσανε τοὺς Τούρκους ἀπὸ
τὸ Ὀθωμανικὸ αὐτοκρατορικὸ
παρελθόν τους -
ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ πολιτισμοῦ τους.

Τὸ ἴδιο καὶ τὸ μονοτονικό.
Ὄχι τόσο δραστικὸ ὅπως ἡ τουρκικὴ
λοβοτομή -
ἀλλὰ ὁπωσδήποτε - ἕνα πρόσθετο
ἐμπόδιο.

Ὁδηγοὶ τῆς γλώσσας εἶναι οἱ λογοτέχνες
της - ὄχι οἱ γλωσσολόγοι καὶ οἱ
γραμματικοί.

* * *

Ἀλλάξανε ἀλφάβητο -
καὶ ἀποκλείσανε τοὺς Τούρκους
ἀπὸ τὸ παρελθόν τους.
Πολιτιστικὴ λοβοτομὴ λέγεται αὐτό.
Καὶ κόβανε τὰ χέρια ἐκείνων ποὺ
παίζανε τὰ λαϊκά τους ὄργανα -
γιὰ ν᾿ ἀνοίξουν ὄπερες
στὴν Κωνσταντινούπολη.

* * *

Λένε τὸ γνωστὸ παραμύθι περὶ
διγλωσσίας - τὸ ὁποῖο
λύθηκε μὲ τὴν στανικὴ ἐπιβολὴ
τῆς «δημοτικῆς» - μιᾶς
πλαστῆς ἀνύπαρκτης γλώσσας -
ποὺ τὴν γέννησε ἕνα
ἰδεολόγημα τῆς κακιᾶς ὥρας -
κάπου στὰ πανεπιστήμια
τῆς Εὐρώπης. -
Διαβάζετε τὸν Παπαδιαμάντη.
Ὁ Παπαδιαμάντης γράφει
σὲ μιὰ  - παπαδιαμαντική -
καθαρεύουσα - καὶ ἀντιγράφει τὴν
λαϊκὴ γλῶσσα τῆς νέας
ἑλληνικῆς - ὅπως τὴν ἀκούει -
στοὺς διαλόγους τῶν
ἡρώων του.
Εἶναι δύο οἱ γλῶσσες - στὰ
διηγήματα τοῦ
Παπαδιαμάντη; - Ἀντίθετα - στὴν
Εὐρώπη - ὑπῆρχε ἀληθινὴ
διγλωσσία. Ἀπὸ τὴν μία ἡ γλῶσσα
τοῦ κράτους - καὶ τῆς Ἐκκλησίας -
ποὺ ἦταν ἡ λατινική -
καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ γλῶσσες τῶν
λαῶν τῆς Εὐρώπης -
ἡ ἰταλική -
ἡ γαλλική -
ἡ ἰσπανική - κ.ἄ.
Η λατινική - δὲν εἶναι ἡ καθαρεύουσα
τῆς γαλλικῆς. Εἶναι
ἄλλη γλῶσσα - μὲ ξεχωριστὸ
λεξιλόγιο - γραμματικὴ
καὶ συντακτικὴ δομή. Ἀφήσανε λοιπὸν
τὴν λατινικὴ στὴν Ἐκκλησία -
διαχωρίσανε τὸ κράτος ἀπὸ αὐτήν -
καὶ δώσανε στὸ κράτος τὴν κανονική
του γλῶσσα. Ἔτσι -
λύσανε τὸ πρόβλημα τῆς διγλωσίας.

Καὶ ἐμεῖς -
οἱ δοῦλοι τῆς Εὐρώπης -
ἐφαρμόσαμε τὸ ἴδιο ἰδεολόγημα -
ἄκριτα -
καὶ παράλογα -
στὴν ἑλληνική. Ὀνομάσαμε τὴν
γραπτὴ μορφὴ τῆς
ἑλληνικῆς «καθαρεύουσα» -
τὴν προφορικὴ
«δημοτική» - καὶ ὅπως οἱ
εὐρωπαῖοι ξαποστείλανε τὴν
λατινική -
ἔτσι καὶ τὸ πιθηκίζον -
αἰχμάλωτο -
ἑλληνικὸ κράτος - ξαπόστειλε
τὴν καθαρεύουσα στὸ
καλάθι τῶν
ἀχρήστων - κατὰ μίμηση
τῆς λατινικῆς!

Καὶ ἔμεινε ἡ γλῶσσα μας -
ἡ νέα ἑλληνική -
ἀνάπηρη - χωρὶς ἐλπίδα
ἰάσεως καὶ
σωτηρίας. 

(Ἀνδρέας Φαρμάκις)

Ὁ μπαρμπα-Γιάννης καὶ οἱ ἑλληνοποῦλες

Καὶ μιὰ ἱστορικὴ παραβολή

   Ὁ μπαρμπα-Γιάννης καὶ οἱ ἑλληνοποῦλες. Στὸ πρόσωπο καὶ στὸ παράστημά τους θάλλει ἡ ζωντάνια, τὸ ἦθος, ἡ αἰσιοδοξία τῆς νέας Ἑλλάδος· καὶ ἀγαλλιᾷ ἡ ψυχὴ τοῦ κυβερνήτου.

Παναθηναϊκὸν Στάδιον, 1938. AP wirephoto ἀπὸ τὰ ἀρχεῖα τῆς ἐφημερίδος Seattle Times· σφραγίδα στὸ πίσω μέρος: JAN 29 1941 - ἡ στιγμὴ τῆς ἀθανασίας.

   Λίγο καιρὸ μετά, ὅμως, πύκνωσαν τὰ σύννεφα τοῦ πολέμου. Τὸ ἀθάνατο ἔπος τῆς Πίνδου. Καὶ ὁ θάνατος τοῦ κυβερνήτου, τοῦ πατέρα τῆς νίκης, τὶς στιγμὲς τῆς μεγαλυτέρας του δόξης.

   Καὶ μετὰ κατέβηκαν οἱ Γερμανοί. Νέες σελίδες τραγωδίας καὶ δόξης προστέθησαν στὸ αἱματοβαμμένο βιβλίο τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας. Μὰ κάθε ἀνθρώπινο ὅριο εἶχε πρὸ πολλοῦ ξεπεραστῇ.

   Συγκυβέρνησις στρατιωτικῶν καὶ πολιτικῶν ὑπὸ τὸν στρατηγὸ Τσολάκογλου ὑπέγραψε τὴν συνθηκολόγησι καὶ ἀνακοίνωσε τὴν κατάλυσι τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας:

- «ἀφαίρεση τμήματος τῆς κυριαρχίας μας», πρωθυπουργὸς Γ.Α.Π., 11-2-2010, σύνοδος Ε.Ε., καὶ 23-4-2010, Καστελόριζον

- «Η κρίση έφερε υποχώρηση της δημοκρατίας και αυτή είναι ίσως η δραματικότερη παρενέργεια της οικονομικής περιπέτειας.» Π.τ.Δ. Κάρολος Παπούλιας, 23-7-2014

   Καὶ ἀκολούθησαν οἱ μαῦρες μέρες τῆς κατοχῆς. Οἱ ἄνθρωποι πέθαιναν ἀπὸ τὴν πείνα στοὺς δρόμους.

Φωτογραφίες ἀπὸ τὴν Ἀθήνα τῆς κατοχῆς

   Ὁ γκαουλάιτερ Φοῦχτελ περιδιαβαίνει τοὺς δρόμους τῶν κατεχομένων Ἀθηνῶν. Μὲ δυσαρέσκεια καὶ ἀποστροφὴ βλέπει ἕναν πεινασμένο ἐπαίτη ξαπλωμένο στὸ πεζοδρόμιο. Στέλεχος τῆς ντόπιας κατοχικῆς κυβερνήσεως, μὲ τὰ χέρια στὶς τσέπες, κοιτάζει θυμωμένος ποὺ ἡ ὑπηρεσία ἀμέλησε νὰ καθαρίσῃ τὸν δρόμο πρὶν περάσει ὁ Γερμανὸς γκαουλάιτερ καὶ δεῖ τὸ ἐνοχλητικὸ θέαμα.

«Το «περίεργο θέαμα» που έκανε τον φον Φούχτελ
και τη συνοδεία του να γελάσουν, στο Ηράκλειο…»,
CandiaNews, 24-7-2014

   Στὴν κατοχικὴ Ἀθήνα, οἱ ἄνθρωποι ψάχνουν γιὰ φαγητὸ στὰ σκουπίδια.

   Μὰ δὲν ἔχει σβήσει ὁλότελα ἀπὸ τὶς καρδιὲς ὁ πόθος τῆς ἐλευθερίας...

Ἡ τέλεια μύτη τῶν 106 μοιρῶν...

Ἰδανικὸ θέμα στὴν ἀρχαία ἀγορά -
πηγαδάκια μὲ τοὺς γλύπτες -
καὶ ἐπιχειρήματα -
ποὺ θὰ μείνουν σὰν αἰώνια
πρότυπα τῆς ὀμορφιᾶς -
καὶ τῆς τέχνης.
Δὲν ὑπάρχει καμμία ἀμφιβολία -
ὅτι ἰδανικὴ μύτη -
εἶναι καὶ θὰ εἶναι γιὰ πάντα -
ἡ ἀρχαία ἑλληνική.

Ἑλληνίς
(De Young Museum, San Francisco, California, USA)

* * *

Ἡ νεοτάξ -
ἡ δικτατορία τῶν ἀγορῶν καὶ τῶν
τραπεζῶν -
καθὼς ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὰ
ἑλληνικὰ πρότυπα -
βυθίζεται στὴν βαρβαρικὴ
ἀσχήμια!
Ἡ αὐτοκρατορία τῆς νεοτὰξ εἶναι
ἄσχημη σὰν ἐφιάλτης.

Ἡνίοχος, 478-474 π.Χ. (Μουσεῖον Δελφῶν)

* * *

Ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ ὀμορφιά -
μὲ τὴν ὁποία
καμμία σχέσι δὲν ἔχει ἡ
χονδροειδὴς
Σκάρλετ Γιόχανσον -
εἶναι παναθρώπινη καὶ
αἰωνία. Ἰδεατὲς
πλατωνικὲς μορφές - ποὺ
φανερώνουν τὸν τρόπο
μὲ τὸν ὁποῖο -
εἶναι φτιαγμένος ὁ κόσμος.
Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες -
ἔβλεπαν τὴν
παρθενικὴ Ἄρτεμι -
τὸν πάμφωτο Ἀπόλλωνα -
τὴν Ἀφροδίτη -
τὸν Ἑρμῆ -
στὸν οὐρανό -
προβάλλοντας καὶ
φανερώνοντας τὴν ὀμορφιὰ
τοῦ σύμπαντος.
Κανεὶς δὲν βλέπει στ᾿ ἄστρα
τὴν Γιόχανσον!
Ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ ὀμορφιά -
δὲν εἶναι λάιφστάιλ -
δὲν κερδίζεται μὲ τὴν
ἐξαντλητικὴ γυμναστική - καὶ
τὴν δίαιτα -
ἀλλὰ μόνο μὲ τὴν ἀρετή.
Ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ ὀμορφιά -
δὲν ἦταν ἕνα συντριπτικὸ
πρότυπο
τῆς ἐξωτερικῆς ἐμφάνισης -
ἀλλὰ ὁ δρόμος
γιὰ τὴν σύλληψι τοῦ
μυστικοῦ σχεδίου τῆς
δημιουργίας -
ὁ δρόμος πρὸς τὸν Θεό.

(Ἀνδρέας Φαρμάκις)

Θεοτόκος

* * *

Η μύτη σας έχει γωνία 106 μοιρών; Αν είστε γυναίκα, και λευκή, τέλεια!

Scarlett Johansson

Πάρτε γωνιόμετρο ή μοιρογνωμόνιο για να μετρήσετε την τέλεια μύτη -ελπίζοντας η δική σας να σχηματίζει στην άκρη της γωνία ακριβώς 106 μοιρών, σε σχέση με το υπόλοιπο πρόσωπο.

Αυτή είναι η ιδανική μύτη για λευκές γυναίκες, υποστηρίζουν Αμερικανοί χειρουργοί του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, που έκαναν σχετική έρευνα και δημοσίευσαν το πόρισμά τους στο περιοδικό «JAMA Facial Plastic Surgery», εξηγώντας ότι η γωνία μετριέται αν κανείς ενώσει με μια γραμμή τα χείλη, την άκρη της μύτης και το μέτωπο, σχηματίζοντας έτσι ένα ιδεατό τρίγωνο. Οι Αμερικανοί σχολιάζουν ότι η γωνία των 106 μοιρών που χαρίζει την ιδανική μύτη κάνει τις γυναίκες ελαφρώς ψηλομύτες... όπως άλλωστε είναι η Σκάρλετ Γιόχανσον, η Κέιτ Μπέκινσεϊλ και η δούκισσα του Κέμπριτζ, Κάθριν. Οι Αμερικανοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι όταν μία μύτη σχηματίζει γωνία μεγαλύτερη των 90 και έως 106 μοιρών τονίζεται η θηλυκότητα του γυναικείου προσώπου, ενώ μύτες που γέρνουν προς τα κάτω, δηλαδή έχουν στην άκρη τους μια γωνία μικρότερη των 90 μοιρών, σύμφωνα με τους επιστήμονες, φαίνονται πιο μακριές και πιο «ανδρικές».

(πηγή: ΑΜΠΕ)

(Ἱω Ν., «Η μύτη σας έχει γωνία 106 μοιρών; Αν είστε γυναίκα, και λευκή, τέλεια!», ἐφημ. «Ἐλευθεροτυπία», 28-6-2014)

Ἡ μιὰ τραβάει τὰ μαλλιά της, ἡ ἄλλη τά ᾿χει ξέπλεκα...

Συγκινητικὴ καὶ ἀποκαλυπτικὴ εἶναι ἡ σκηνὴ τοῦ «νεκρικοῦ θρήνου», ἔτσι ὅπως ἀποτυπώνεται στὰ νέα εὑρήματα τῶν βασιλικῶν τάφων στὶς Αἰγές. Πέντε νέοι, πλούσια κτερισμένοι, τάφοι, ποὺ ἔφερε πρόσφατα στὸ φῶς ἡ ἀρχαιολογικὴ σκαπάνη, ἀναδεικνύουν τὴν ὑψηλὴ τέχνη τῆς ἀρχαίας Μακεδονίας. (ἐφημ. «Ἡ Καθημερινή», 14-3-2014)

Ἐκπληκτικὲς σύγχρονες ζωγραφιές...

Οἱ ταφικὲς τῆς Βεργίνας. Φτιαγμένες

μὲ γρήγορο ἐλεύθερο χέρι -

στ᾿ ἀλήθεια

ἀξεπέραστες. Ἔγραψα σύγχρονες -

γιὰ νὰ πῶ αὐτὸ ποὺ ἔνιωσα

ὅταν τὶς πρωτόδα -

ὅτι εἶναι νέες φρέσκες

σύγχρονες - δὲν κουβαλᾶνε

καθόλου ἀρχαῖο

χρόνο. Καὶ εἶναι ἑκατοντάδων

αἰώνων ἀρχαῖες.

Ἡ μία τραβάει τὰ μαλλιά της, ἡ ἄλλη

τά ᾿χει ξέπλεκα - μὲ τὰ

ὑπέροχα ἑλληνικὰ προφίλ τους -

καμμιὰ φορὰ

ξεχνᾶμε ὅτι ὁ ἀρχαῖος ἑλληνικὸς

πολιτισμός -

εἶναι ἀσύγκριτος ἀπαράμιλλος -

μοναδικὸς πάνω στὸν

πλανήτη Γῆ -

χωρὶς ὅμοιό του - χωρὶς

κανεὶς νὰ

τὸν πλησιάζει - .

(Ἀνδρέας Φαρμάκις)

* * *

Βασιλικοί τάφοι φέρνουν στο φως την υψηλή τέχνη της Μακεδονίας

Όσο κι αν οι Γαλάτες -γένος φιλοχρηματότατον- προσπάθησαν να αρπάξουν τους θησαυρούς βασιλικών τάφων και να διασκορπίσουν τα οστά των βασιλέων για να ταπεινώσουν τους Μακεδόνες, τα ίχνη-θραύσματα κτερισμάτων που άφησαν από τις πλούσιες ταφές και τα κατεστραμμένα από τους Ρωμαίους ταφικά μνημεία, ενισχύουν την έρευνα της σύγχρονης αρχαιολογίας για τη δυναστεία των Τημενιδών στον παγκοσμίως γνωστό αρχαιολογικό τόπο της Βεργίνας.

Τα κατάλοιπα από ταφικές πυρές με πλούσια αφιερώματα (αγγεία, όπλα), τα μεγέθη και οι μορφές των 20 συνολικά ταφικών μνημείων διαφόρων περιόδων (από τα αρχαϊκά -α' μισό του 6ου αι.- μέχρι τα πρώιμα ελληνιστικά χρόνια, τέλος 4ου-αρχές 3ου αι. π.Χ., που ανακάλυψε ώς τώρα η αρχαιολογική ομάδα με επικεφαλής τη διευθύντρια της 17ης ΕΠΚΑ και 11ης ΕΒΑ Αγγελική Κοτταρίδη, φωτίζουν την προσωπογραφία της βασιλικής οικογένειας και την ιστορία της ταφικής αρχιτεκτονικής. Στον βασιλιά Περδίκκα Β' (454-413 π.Χ) και στο ζεύγος Φίλιππου Γ' Αριδαίου, της συζύγου του Αδέας-Ευρυδίκης και της μητέρας της Κύνας, κόρης του Φιλίππου Β', ανήκουν πιθανότατα δύο από τους πέντε νέους τάφους (κιβωτιόσχημοι και μακεδονικοί με μαρμάρινες πόρτες και προσόψεις που θυμίζουν ναούς) της συστάδας των Τημενιδών που επεφύλασσε η φετινή ανασκαφή (συνεχίζεται χάρη στο ΕΣΠΑ) στη Νεκρόπολη των Αιγών.

Σε δίδυμο τάφο, έναν Ιωνικό (ανασκάφηκε το 1987 από την καθηγήτρια αρχαιολογίας Στέλλα Δρούζου) κι έναν δωρικό (φετινό εύρημα), φαίνεται πως ενταφιάστηκαν από τον Κάσσανδρο -σύμφωνα με τον Διόδωρο- τα τρία μέλη της βασιλικής οικογένειας Φιλίππου Γ' Αριδαίου. Κτισμένοι και οι δύο στην ίδια εποχή (προς το τέλος του 4ου αιώνα π.Χ.) δίπλα-δίπλα και με τον ίδιο προσανατολισμό δίνουν την εικόνα ενός μνημείου με συνάφεια.

«Ένας από τους τελευταίους Τημενίδες ο Φίλιππος Γ' Αριδαίος (323-317 π.Χ.) είχε προφανώς δικαίωμα να ταφεί στην παλιά βασιλική συστάδα και ο ιωνικός τάφος με τον ασυνήθιστα βαθύ προθάλαμο που προφανώς προοριζόταν για την ταφή και ενός δεύτερου νεκρού, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τον τάφο του Φιλίππου Β', προσφέρεται ιδανικά για την ταφή του βασιλικού ζευγαριού -μια υπόθεση που την ενισχύει αποφασιστικά η παρουσία ενός ιωνικού τάφου, όπου θα μπορούσαν να έχουν αποτεθεί τα οστά της Κύνας, πεθεράς και συγχρόνως ετεροθαλούς αδελφής του Φιλίππου Αριδαίου», επισημαίνει η κ. Κοτταρίδη.

Από τα πέντε νέα ταφικά ευρήματα ενδιαφέρον παρουσιάζει μια μεγάλη αίθουσα με λευκούς τοίχους διακοσμημένους με ζωγραφιστή γιρλάντα (βλαστάρια, λουλούδια και φύλλα κισσού) - το παλαιότερο και γι’ αυτό ιδιαίτερα σημαντικό δείγμα τοιχογραφίας στη Μακεδονία. Τα κτερίσματα (ελεφαντόδοντο, κεχριμπάρια από ξύλινη κλίνη) και ειδικά ένα σιδερένιο ξίφος, αναφέρει η κ. Κοτταρίδη, μαρτυρούν ότι ανήκει σε πολεμιστή, ίσως στον βασιλιά Περδίκκα Β' (454-413 π.Χ.) που «χρειάστηκε σκληρούς αγώνες για να διατηρήσει το βασίλειό του, ανεξάρτητο μέσα στη δίνη του Πελοποννησιακού Πολέμου».

Ντουζίνες από χρυσά δισκάρια με το αστέρι της Βεργίνας, δαχτυλίδι - σφραγίδα Τημενίδη και αναρίθμητα θραύσματα κεραμικής από κομψές λευκές ληκύθους (420-10 π.Χ.) διατηρούν αναλλοίωτες χρωματιστές παραστάσεις με σκηνές ταφικής τελετής: μητέρες με τα μωρά στην αγκαλιά, μοιρολόι γυναικών πάνω από τους νεκρούς πολεμιστές κ.ά. Τα βασιλικά ελαιοδοχεία, συναρμολογημένα, είναι από τα ωραιότερα ευρήματα αυτής της ανασκαφής.

(Γιώτα Μυρτσιώτη, «Βασιλικοί τάφοι φέρνουν στο φως την υψηλή τέχνη της Μακεδονίας», ἐφημ. «Ἡ Καθημερινή», 14-3-2014.)

Χρυσὴ Αὐγὴ ἢ τὸ τόξο τοῦ Φιλοκτήτη

(Γράφει ὁ Ἀνδρέας Φαρμάκις)

Προπαγάνδας το ανάγνωσμα

Προπαγάνδα αριθμ. α)-
Οι Χρυσαυγίτες είναι φουσκωτοί
αληταράδες - μούρες του
περιθωρίου, αγράμματοι και
αστοιχείωτοι. (Με όλες
τις παραλλαγές αυτό.)

Απάντησι.
Ξέρω έναν κοντόν,
μαυριδερό -
αγράμματο, άπλυτο και χυδαίο -
που όλη την ώρα γράφει
στον μπούτσο του
φίλους και εχθρούς. Με άλλα
λόγια - ποτέ δεν λέμε
τέτοιες μικροαστικές ελιτίστικες
μαλακίες στην χώρα
του Καραϊσκάκη.

Προπαγάνδα αριθμ. β)-
Η Χρυσαυγή μάζωξε τις ψήφους
των απελπισμένων από
τα μνημόνια. (Με όλες τις παραλλαγές
και αυτό.)

Απάντησι.
Σωστό - αλλά η μισή αλήθεια. Το
μνημόνιο είναι το κυρίαρχο σώμα της
σύγχρονης αγωνίας - αλλά δεν
είναι το μόνο. Η απώλεια της
εθνικής ταυτότητος -
είναι επίσης σώμα αγωνίας -.
Για να ηττηθή η χρυσαυγή - δεν αρκεί
μόνο η άρση των μνημονίων -
αλλά και μια αληθινή απάντηση στην
ΚΑΤΟΧΗ και την
ΕΞΑΡΤΗΣΙ.
Αυτό βολικά το ξεχνάνε σχεδόν όλοι.

Προπαγάνδα αριθμ. γ)-
Η Χρυσαυγή είναι φασίστες-ναζιστές.

Απάντησι.
Η Χρυσαυγή είναι αυτό που το παρόν
απολύτως ορίζει. Δεν έχει καμμία
σημασία - τι λέγει η ίδια
ή οι εχθροί της.
Και το πασόκ ισχυρίζεται ότι είναι ένα
κόμμα του σοσιαλισμού -
η νέα δημοκρατία της κεντροδεξιάς -
ο σύριζα και ο κουβέλης
στην αριστερά - ο Τατσόπουλος
και ο νέος Χειμωνάς συγγραφείς -
η Ρεπούση ιστορικός.
Όσο είναι αυτοί αυτό που λένε ότι είναι -
άλλο τόσο ναζιστική είναι
η Χρυσαυγή που δεν το λέγει.
Είσαι το πιόνι μίας μοναδικής και
ανεπανάληπτης ιστορικής
στιγμής - τόσο σύνθετης και
πολύπλοκης που κανείς δεν μπορεί
να την συλλάβει στην ολότητά
της. Ούτε οι άνθρωποι ούτε η ιστορία
επαναλαμβάνεται - και ο μύθος της
αιώνιας επιστροφής του Νίτσε -
είναι ένα καλαμπούρι.

Προπαγάνδα αριθμ. δ)-
Η αριστερά θα κάνη κυβέρνηση και
θα νικήση.

Απάντησι.
Ασφαλώς. Χωρίς αμφιβολία. Το μέλλον
του κόσμου - το μέλλον του
πλανήτη - βρίσκεται στην κατάργηση της
ατομικής ιδιοκτησίας.
Φτάνουμε στο τέλος της - άντε νά 'χουν
μείνει εκατό χρονάκια - το πολύ.
Μετά - θα καταρρεύσουν όλα τα
ανθρώπινα οικοσυστήματα -
αν δηλαδή η καπιταλιστική κτηνωδία
συνεχίσει.
Το μέλλον - και το παρόν - είναι η αριστερά.
Δηλαδή
ούτε ο σύριζα, ούτε το κκε.
Θα την φιάξουν από την αρχή τα παιδιά μας.

Ξέρω ἕναν κοντό, μαυριδερό, ἀγράμματο, ἄπλυτο καὶ χυδαῖο...

* * *

Οἱ Χασιναζῆδες

Μια ημέρα - ο Μιχαλολιάκος
θα οδηγήση τον
Παλαιοκώστα στο παράθυρο της
φυλακής -
και θα του δείξη έξω - την απέραντη
έρημο -
τους ανθρώπους που τρώνε από
τα σκουπίδια - τους
ασθενείς χωρίς φάρμακα που
πεθαίνουν στους δρόμους
και μένουν εκεί που
έπεσαν - άταφοι.
Ύστερα - θα δραπετεύσουν με το
ελικόπτερο.
Τακατακατακατακατακατακα.......
Θα καταφύγουν σε μια μυστική
σπηλιά στον
Όλυμπο - και πλήθος κόσμου θα
τους ακολουθήσουν. Οι
απόκληροι της ζωής - οι κλέφτες
αφού δεν έμεινε πιά τίποτα
για να κλέψης -
οι δολοφόνοι - αφού τα θύματά
τους αυτοκτονούν -
και όλη η Χρυσή Αυγή.
Εκεί στην σπηλιά - καθώς
τα χρόνια θα
περνάνε - ο Μιχαλολώ
θα είναι ο
Γέρος του Βουνού. Θα
κάθεται σε ένα βράχο - και ο
στρατός του -
ντυμένος με φύλλα πια -
και ξυλοπάπουτσα -
θα ορκιστή αιώνια πίστη - σε
κάτι που έχουν πια
ξεχάση την σημασία του.
Θα καπνίζουν
χασίσι - απ αυτό που φυτρώνει
στον Όλυμπο.
Θα είναι οι Χασιναζήδες.

Ὁ Γέρος τοῦ Βουνοῦ καὶ οἱ Χασιναζῆδες...

* * *

Νεομὺθ ἐναντίον νεοτάξ

Η Χρυσή Αυγή μιας νέας μυθικής
εποχής -
ξημερώνει στην Ελλάδα -
σαν αρχαία τραγωδία -
σαν νέα κωμωδία - καθώς
δηλητηριώδεις τούρτες πετάνε στον αέρα -
στιλέτα πεταλούδες -
μυστικά μουσεία - σέβρολετ και
κανόνια του 40 -
αόρατα τάνκς που θα αποκαλυφθούν με
μία μαγική λέξη -
το ολοκαύτωμα των προβάτων στις στάνες
της Αττικής -
τρομοκράτες μασώνοι και εβραίοι -

Δεν είναι η ανικανότητα του Δένδια -
είναι κάτι πολύ βαθύτερο -
είναι η προσπάθεια της εξουσίας να
εξορίση την Χρυσή Αυγή -
έξω από την Ιστορία -
στις χώρες του μύθου - εκεί που
κατοικεί ο Νταβέλης
και ο Γιαγκούλας.

Όμως ο μύθος είναι αιώνιος και αθάνατος -
μεταμορφώνεται αλλάζει προσαρμόζεται -
μεταφέρει τα κλειδιά της αλήθειας -
και στο τέλος πάντα δικαιώνεται.

Ο μύθος της Χρυσής Αυγής ξημερώνει
πάνω από την Ελλάδα. 

Ἐκεῖ ποὺ κατοικεῖ ὁ Νταβέλης καὶ ὁ Γιαγκούλας...

* * *

Οἱ Παλαιστίνιοι καὶ οἱ Κινέζοι

Oι λαοί δεν αυτοκτονούν.
Η Κίνα -
μετά την παγκόσμια ήττα του μαρξικού
σοσιαλισμού - το γύρισε
στον καπιταλοκομμουνισμό -
στην πλήρη υιοθέτηση του δυτικού
οικονομικού μοντέλου. Πώς
αλλοιώς θα εξασφαλίση την άμυνά της;
Να περιμένη μέχρι ένας Γάλλος με
πέδιλο και μπερέ - να συλλάβη
μια μέρα στο μπιστρό την
συνέχεια του
μαρξισμού;
Οι Άραβες - τα ίδια. Όσο υπήρχε
σοσιαλισμός και Σοβιετική
Ένωση - να τους δίνει τζάμπα τανκς -
τα αριστερά κινήματα ανθούσαν -,
Όταν όλα χάθηκαν - η ανάγκη για
ελευθερία -
τους έσπρωξε ομαδικώς
στα τζιχάντ και τις
μπούρκες. Ακόμα και τους
Παλαιστινίους, -
Τί άλλο να έκαναν;

Καθορίζει η μορφή το περιεχόμενο;
Ασφαλώς - αλλά πολύ λιγότερο
απ ό,τι νομίζουν μερικοί.

Στην Ελλάδα της κρίσης.
Η Χρυσή Αυγή έχει
εθνικοαπελευθερωτικά χαρακτηριστικά.
Η Χρυσή Αυγή είναι οι Παλαιστίνιοι -
και οι Κινέζοι.

Μα οι παλιοναζίδες;
Οι αλητάμπουρες;
Τα μαλακισμένα;
Τα κτήνη;

Ναι - αυτοί.
Η Ιστορία είναι τυφλή - δεν βλέπει
χαρακτήρες -
ούτε ηθικές κατηγορίες -
επειδή αυτά είναι επιφανειακά
και πρόσκαιρα. Άλλωστε
αλλάζει όσους
αγγίζει.

* * *

Κατσαριδοκτόνο

Αν δεν υπήρχε η Χρυσή Αυγή θα είχε αυτοκτονήσει
η μισή Ελλάδα.
Η Χρυσή Αυγή είναι το πιο συναρπαστικό πολιτικό
γεγονός της εποχής μας.
Είναι το κατσαριδοκτόνο των κατσαρίδων της
μεταπολίτευσης. Κανένας δεν το βάζει στα
μούτρα του - θα προτιμούσαμε
άλλωστε πιο φυσικά
προϊόντα - σκοινί, σαπούνι - αλλά αφού δεν τά
'χουμε αυτά -
κατσαριδοκτόνο. Ψεκάζεις
βαστώντας την ανάσα σου και πετάς
το άδειο κουτί.

«Αν η Χ.Α. δεν συμμορφωθεί άμεσα και δεν αποδεχτεί τους κανόνες συμπεριφοράς της φιλελεύθερης Δημοκρατίας...»

Παρενθετικά
όλο και συχνότερα το βλέπω αυτό - την
επίκλησι των καλών τρόπων -
του σαβουάρ βιβρ -
της καλής συμπεριφοράς -
...
τί άλλο τους έμεινε; -
οι πλειστηριασμοί;

* * *

Ἐλαφριὰ γριπούλα

Είναι εντελώς απίθανο ...
το γεγονός ότι δεν
βρίσκουνε
ούτε μία ατασθαλία
ούτε μία παράβαση.
Και καταφεύγουνε
σε γελοίες
μεσαιωνικού τύπου
αλά
μάγισσες του Σάλεμ
κατηγορίες.
Ένα ψιλικατζίδικο
της επαρχίας
να ψάχνανε - τόσες
εβδομάδες -
όλα τα κρατικά
όργανα -
από την
αντιτρομοκρατική
μέχρι το σδοε -
περισσότερα
«εγκλήματα» θα
βρίσκανε.
Δεν υπάρχει
τίποτα - και αυτό
είναι
εξαιρετικό
και μοναδικό στα
σύγχρονα
πράγματα της
λαμογιακής
Ελλάδος.
Κάτι ξεχασμένες αφίσες
και άδεια
σκονισμένα μπουκάλια -
και κείμενα
40 χρόνια παλιά.
Δεν είναι απίθανη -
απίστευτη
και καταπληκτική αυτή
η καθαρότητα;

Στηρίξανε τις κατηγορίες
στο βιβλίο του Ψαρρά -
που είναι όλο
ένα καλά πληρωμένο
ψέμα.
Ένα τερατώδες ψέμα.

Η Χρυσή Αυγή είναι
μια ελαφριά
γριπούλα.
Αν πεθαίνει ο ασθενής -
φταίει
όχι η γριπούλα -
αλλά
όπως λένε
οι γιατροί - το
υποκείμενο νόσημα -
η «μεταπολιτευτική δημοκρατία».

* * *

Λεβιάθαν

Όταν κάποιος θεωρεί κίνδυνο της
αστικής δημοκρατίας -
και των κοινωνιών της εβρόπης
την Χρυσή Αυγή - σημαίνει
ότι δεν ξέρει τι σημαίνει
παγκοσμιοποίηση - ποιο είναι το
πολιτικό περιεχόμενό της - .
Ένα μέτρο να σηκωθής ψηλά -
θα δης τα μιλιούνια
των ανθρώπων -  να τρέχουνε
με την ψυχή στο στόμα -
δουλεύοντας -
πουλώντας κι αγοράζοντας -
στις αγορές του κόσμου -
που δεν σηκώνουν ούτε έθνη
ούτε σύνορα - ούτε όρια
ούτε περιορισμούς. Κι
από δίπλα η τεχνολογία -
να σχηματίζει ένα
αδιαπέραστο πλέγμα
σταθερότητας - μην χαθή
έστω και ένα ευρώ -
πλέγμα στρατιωτικό -
πολιτικό και
οικονομικό -
με την βοήθεια όλων των
επιστημών του
ανθρώπου.

Κι απέναντι σε αυτό το
μεγαθήριο - αυτό
το λεβιάθαν του σύγχρονου
κόσμου -
εσύ δείχνεις την
Χρυσή Αυγή και λές :
κίνδυνος !

Ε Λ Ε Ο Σ .

Κίνδυνος τί ; Μην φάνε μόνοι
τους τον γίγαντα -
ή κίνδυνος ότι σου
αποσπάνε την προσοχή
επειδή είσαι έτοιμος
να του ορμήσης
μόνος σου
εσύ ;

Εδώ γελάμε. 

* * *

Τὸν σύλλογο φύλλων τῆς λατέρνας νὰ ψάχνανε...

Αναρωτιέμαι αν τα πιστεύουνε αυτά
που λένε - για εφοπλιστές
και γραφεία ευρέσεως φθηνών
εργατών . Τα πιστεύουνε
λέγω - κι ύστερα -
δεν είναι
δυνατόν !

Δεν σας κάνει εντύπωσι ότι το ΣΔΟΕ
έκανε 14 φορές φύλλο και φτερό
τα οικονομικά της χρυσαυγής -
και των βουλευτών -
τους τραπεζικούς λογαριασμούς
μέχρι 3ο βαθμό
συγγένειας - και οι τηλεφωνικές
συνδιαλέξεις - με ειδικές
εντολές μάλιστα εντοπισμού
έστω και ενός μαύρου ευρώ -
και δεν βρήκανε τίποτα ;
Τον σύλλογο των φίλων της
λατέρνας να ψάχνανε έτσι - θα
βρίσκανε κάτι -.

Εμένα δεν μου προκαλεί καμμία
εντύπωσι. Λαϊκά
φτωχά παιδιά είναι - σε μία
περιθωριακή οργάνωσι. Αυτά
περί εφοπλιστών είναι
κουτσουμπιές με
περικεφαλαία.

Όχι μόνο δεν βρέθηκε δραχμή -
μαύρη -
αλλά ούτε αρπαγή χρημάτων από
τα κομματικά -
τα έτοιμα για τις εκδηλώσεις του κόμματος -
την αγορά τροφίμων κλπ -
ούτε έξτρα ούτε μίζες ούτε δωράκια.
Αυτό από μόνο του είναι πρωτοφανές
στην ελληνική νεώτερη μεταπολεμική
ιστορία - δεν υπάρχει
ούτε στα
μοναστήρια.

Επίσης -
ήταν μέχρι το τέλος απροετοίμαστοι -
αφού ακόμα και μετά τις
συλλήψεις - αφήσανε τους υπολογιστές
να τρέχουν κανονικά - !
Απίθανο !
Αλλά όχι απίθανο - όταν δεν έχουν
τίποτα να κρύψουν .
Συζητήσεις καφενείου - εκδηλώσεις
προσκοπικές -
και αναμνηστικές φωτογραφίες.

Ιδού η εγκληματική οργάνωσι - με τα
όπλα μαζικής καταστροφής  -
που θέλει να ανατρέψη
την αστική
δημοκρατία.

Μετά από αυτά - ακόμα και εγώ
νοιώθω επικίνδυνος
για το σύστημα ! 

* * *

Σκυλάδικα

Και λαϊκά σκυλάδικα αντιπρετεντερικά
αντρίκια και σταράτα :

«Πού είναι, ρε νούμερα, οι δολοφονίες που έχουμε κάνει; Πού είναι, ρε ξεφτιλισμένα υποκείμενα, τα χρήματα που έχουμε πάρει; Πού είναι, ρε τσιράκια, τα οπλοστάσια;
Δηλώνω ξεκάθαρα ότι αν βρεθεί έστω και μια απόδειξη ότι έχω δώσει ουδέποτε εντολή να σκοτωθεί οποιοσδήποτε άνθρωπος ή αν βρεθεί ποτέ ότι έχω λάβει χρήματα από οποιονδήποτε εφοπλιστή ή επιχειρηματία, θα δεχτώ οποιαδήποτε ποινή μου επιβληθεί χωρίς αντιλογία.
Γιάννης Λαγός
Πολιτικός κρατούμενος»

Δεν είναι σκέτη καύλα ; Ναι -
αυτός ο τύπος
αυτή η φάτσα - αυτός ο κδώα -
να είναι ο μόνος
άσπιλος και αληθινός μέσα στον
βόθρο της μεταπολίτευσης ;
Α ρε Ελλαδάρα -
που γεννάς ακόμα
τρομακτικούς - Γίγαντες και
Τιτάνες και Εκατόγχειρες
να γκρεμίσουν
τους θεούς της Μεταπολίτευσης !

Ή όπως θα έλεγε ο Σελίν
Από τον ένα Πύργο ο άλλος.

* * *

«Δημοκρατικὴ διαπαιδαγώγηση»

«[...] εισαγωγή του μαθήματος της πολιτικής παιδείας επί τρεις ώρες εβδομαδιαίως στην πρώτη και δεύτερη τάξη του Λυκείου για τη δημοκρατική διαπαιδαγώγηση» (Ὑφυπ. Παιδείας Συμεὼν Κεδίκογλου, 1-11-2013)

Η Χρυσή Αυγή -
αυτοί οι λαϊκοί αλήτες  -
έχουνε μεγάλο σουξέ στα νιάτα -
στα σχολεία -
γι' αυτό και το δημοκρατικό τόξο -
τα κόμματα του μνημονίου -
και της ροζέ αριστεράς -
θα αναλάβουν την εντατική εκπαίδευση
της νέας γενιάς.
Πάλι;!
Τόσα χρόνια λάϊφστάϊλ -
πάρτυ στην Μύκονο -
Ρεπούση και πινακολάδα -
παύσι καύσι σημαιών
ιστορίας
γλώσσας -
τόσα χρόνια αποδόμησης -
δεν έφτασαν;!
Τώρα θα διδάξουν τους νέους τί;
Τον ευρωπαϊκό τρόπο να είσαι άνεργος;

* * *

Συστηματική αποκολοκύνθωνσις

Να μου πείτε σε ποια χώρα
του πλανήτη -
την «αριστερά» από το ανοιχτό ρόζ
μέχρι το κόκκινο -
δεν θα την απασχολούσαν
καθόλου -
οι αποκαλύψεις του ανθρώπου παρά
τω πρωθυπουργώ -
παρόντα σε όλες τις συσκέψεις -
γραμματέα του υπουργικού
συμβουλίου -
αποκαλύψεις σχετικές με την
διαπλοκή των
εξουσιών -
αλλά μόνο ο παλιοχαρακτήρας του;

Άνθρωπος ασυμβίβαστος -
και ελεύθερος -
σε αυτήν την χώρα την ελληνίδα -
δεν υπάρχει;
Δεν καταλαβαίνουν ότι -
έτσι σκάβουνε και τον δικό τους
λάκκο; -
Σε τί να ελπίσουμε τότε;

* * *

Κοινοτοπίες καὶ τὸ φάρμακο...

Κοινότοπο - η δημοκρατία αμύνεται
με «περισσότερη δημοκρατία».
Το τεκμήριο της αθωότητος είναι -
απόλυτο. Δεν υπάρχει -
συλλογική ευθύνη. Το Σύνταγμα -
οδηγεί το πολίτευμα. Η
πληροφορία και η είδηση - είναι
αδέσμευτη. Η δικαιοσύνη -
είναι τυφλή .......
Τίποτα από αυτά δεν έχουμε.
Όχι γιατί η Πολιτεία βρίσκεται σε
κίνδυνο -
αλλά γιατί το κράτος -
το κράτος των μνημονίων -
και του αγγλικού δικαίου -
βρίσκεται σε κίνδυνο. Κινδυνεύει -
από την Δημοκρατία. Αν
τα βασικά και τα ελάχιστα της
Δημοκρατίας - κατισχύσουν - το
κράτος -
των μνημονίων - θα καταρρεύση.
Είναι αναπόφευκτη ανάγκη λοιπόν -
για το κράτος -
του Σαμαρά και των μνημονίων -
να καταστείλη την
Χρυσή Αυγή - καταργώντας
την Δημοκρατία.
Και δυστυχώς βρίσκει σύμμαχο
την αριστερά.
Απλά κοινότοπα πράγματα.

* * *

Μὲ μιὰ μπαλταδιά

Για δες! Μια δράκα
μπεχλιβάνων - έριξε την κυβέρνηση
των γραικύλων - την κυβέρνηση
των μνημονίων και των
αυτοκτονιών. - Είναι κοινό μυστικό -
το συζητάνε στριφιγυρνώντας στους
τάφους τους - οι παλαιοί φιλόσοφοι -
ότι τα ιδεολογήματα του 20ου
αιώνος - είναι και αυτά
ήδη νεκρά. - Αριστερά και
δεξιά - φασισμός και
κομμουνισμός - δεν είναι παρά
κουρέλια σημαιών με φθαρμένα και
ακατανόητα σύμβολα.
Όποιος δεν το βλέπει αυτό - είναι
τυφλός και - κοιμάται με
φαντάσματα. Ο παλιός κόσμος -
αυτός που στις τελευταίες ημέρες
του ονομάστηκε - μεταπολίτευσι -
έληξε. Και έληξε με μια
χρυσαυγίτικη μπαλταδιά.

Aυτή η κατακεφαλιά στο σύστημα της
μεταπολίτευσης είναι η
μεγαλύτερη - προσφορά της
χρυσαυγής στην
δημοκρατία. Κανένας άλλος δεν
θα μπορούσε να καταφέρη
τέτοιο
φοβερό χτύπημα - μόνο αυτοί -
οι μιαροί
οι εξόριστοι και λεπροί.
Ε ρε κάτι πλάκες που στήνει
η Θεία Πρόνοια
με τα εικονοστάσια της. 

Δεν έχουνε μόνο τον Μπαλτάκο -
έχουνε κι άλλους -
όλων των κομμάτων - έχουνε
ομολογίες σκανδάλων -
διαφθοράς -
αφού - και σημειώστε το αυτό -
ο εξόριστος -
ο βδελυρός - ο λεπρός -
ο φαλακρός μπεχλιβάνης -
ακριβώς εκ της θέσεως του -
είναι και ο εξομολόγος -
ο δίδων άφεση αμαρτιών.
Στους χρυσαυγίτες -
κατέφευγαν - και έλεγαν τα
πάντα - .
Και ο λεπρός χρυσαυγίτης
εξομολόγος -
τους πρόδωσε.

Ἔ ρὲ κάτι πλάκες ποὺ στήνει ἡ Θεία Πρόνοια μὲ τὰ εἰκονοστάσια της...

* * *

Τὸ τόξο τοῦ Φιλοκτήτη

Η μεταφυσική των όπλων...

Η Τροία δεν θα πέση - παρά μόνο
με το τόξο του Φιλοκτήτη.
Έζησε δέκα χρόνια εξόριστος -
με τους αφόρητους πόνους και την
δυσωδία της πληγής -
που σάπιζε το πόδι του - εκεί
που τον δάγκωσε το
φίδι. - Αλλά τώρα τον έχουνε
ανάγκη -
γιατί η Τροία θα πέση μόνο με το
τόξο του Φιλοκτήτη. -
Βαδίζουμε σε ένα χωράφι -
γεμάτο πτώματα. Ένα χέρι -
νεκρό και παγωμένο - το σπάμε
σα ξερό κλαδί. Βρωμάει
θάνατο - όμως
μόνο με αυτό - σα ρόπαλο το
νεκρό χέρι -
της Χρυσής Αυγής -
θα πέση η Μεταπολίτευση -
κι αυτόν τον
χρησμό - να τον θυμάστε.

Ἡ Τροία δὲν θὰ πέσῃ παρὰ μόνον μὲ τὸ τόξο τοῦ Φιλοκτήτη...

58 νέοι γιὰ τὸν ἑλληνικὸ συντηρητισμό

   Αναγνωρίζουμε στην Δεξιά μια παράταξη-φάντασμα. Μας διαβεβαιώνουν ότι υπάρχει, αλλά εμείς δεν την βλέπουμε. Διαβάζουμε ότι κυβερνά, αλλά δεν διαπιστώνουμε να μετουσιώνονται οι ιδέες της σε πολιτική πράξη. Μοιάζει να καταλαμβάνει πολιτικό χώρο και κοινοβουλευτικές θέσεις, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι αξίες της είναι πραγματικά εκεί, παρούσες με αξιώσεις στην πολιτική ζωή του τόπου. Η βάση της παράταξης –η σιωπηρή πλειοψηφία του ελληνικού λαού– αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως συντηρητική, αλλά τα κόμματα που αξιώνουν πως την εκπροσωπούν ακκίζονται συνήθως ως «φιλελεύθερα», αντιγράφοντας ιδεολογικά συστήματα που ελάχιστη σχέση έχουν με αυτόν τον τόπο και την εξέλιξή του.

   Διαπιστώνουμε, με ανησυχία, ότι εδώ και πολλές δεκαετίες, στον ευρύτερο δημοκρατικό χώρο δεξιότερα του κέντρου («Κέντρο», «Δεξιά», «Κεντροδεξιά»), δεν προτείνεται και δεν εφαρμόζεται πολιτική καθορισμένη από αρχές, αξίες, ιδέες και συγκεκριμένο όραμα για την Ελλάδα, αλλά προτείνεται και εφαρμόζεται δήθεν «διαχειριστική πολιτική», με την ελπίδα ότι οι «(κεντρο)δεξιοί» διαχειριστές θα αποδειχθούν κάπως καλύτεροι από τους «(κεντρο)αριστερούς» διαχειριστές. Διαπιστώνουμε στην πράξη ότι τα προϊόντα του κομματικού σωλήνα και της επαγγελματικής πολιτικής είναι θεμελιωδώς ασύμβατα με την μη-διαχειριστική αντίληψη για την πολιτική, με την συνέπεια, με την αξιοσύνη, με τη λογοδοσία σε στοχεύσεις που μας υπερβαίνουν. Αδυνατούμε να αναγνωρίσουμε τους εαυτούς μας στις παραπάνω περιγραφόμενες στρεβλώσεις.

   Θεωρούμε ότι οι πολίτες που τοποθετούν τους εαυτούς τους δεξιότερα του πολιτικού κέντρου οφείλουν να δημιουργήσουν εκ νέου και εκ του μηδενός την παράταξή τους, να ορίσουν εκ νέου το τί τους κάνει να είναι, πολιτικά, αυτό που είναι. Και να πιέσουν τα κόμματα που αξιώνουν ότι εκπροσωπούν αυτήν την παράταξη να μιλήσουν με καθαρές κουβέντες, καθαρές προτάσεις, καθαρές ιεραρχήσεις και καθαρά πρόσωπα. Για να συμβεί αυτό, η παράταξη πρέπει να αντιληφθεί τον εαυτό της με την ονομασία που της πρέπει: συντηρητική παράταξη. Οι Έλληνες Συντηρητικοί. Τα υπόλοιπα είναι επεξηγήσεις, υποσημειώσεις, αστερίσκοι, προσθήκες και ιδεολογικές μειοψηφίες. Η ευρύτερη παράταξη δεξιότερα του κέντρου δεν μπορεί παρά να είναι πρωτίστως συντηρητική.

   Ο συντηρητισμός δεν φιλοδοξεί να συντηρήσει καταστάσεις. Ο συντηρητισμός φιλοδοξεί να συντηρήσει αρχές, ιδέες, αξίες, ιεραρχήσεις προτεραιοτήτων: την συσσωρευμένη πείρα του παρελθόντος για την εκτίναξη στο μέλλον. Δεδομένου του περιεχομένου αυτών των αρχών, ιδεών, αξιών, ένας νέος ελληνικός συντηρητισμός δεν μπορεί παρά να φιλοδοξεί να αλλάξει τα πάντα. Ως εκ τούτου, και παραδοξολογικά, αν κάτι μπορεί να επιφέρει την πραγματική πρόοδο στην Ελλάδα, αυτό θα ήταν ένας συνεπής συντηρητισμός.

   Μιλάμε για νέο ελληνικό συντηρητισμό:

   Νέο, διότι στην Ελλάδα δεν έχει διατυπωθεί ποτέ με σαφήνεια, διαύγεια και καθαρότητα ένα τέτοιο πρόταγμα και ένα τέτοιο διακύβευμα. Κάτι τέτοιο θα είναι πραγματικά καινοφανές, πραγματικά καινούργιο, νέο.

   Ελληνικό, διότι το διακύβευμα συνίσταται ακριβώς στο να μην αντιγράψουμε -για μια ακόμη φορά- κάποιο ξένο ιδεολόγημα από τα εισαγόμενα μεταχειρισμένα, αλλά να βρούμε το πραγματικό μας πρόσωπο, την δική μας ταυτότητα και ιστορία και την αντανάκλασή της στο πολιτικό γεγονός αφομοιώνοντας γόνιμα τις έξωθεν επιρροές και καθιστώντας έτσι εφικτή την πραγματική συνεργασία μας με άλλα έθνη στο επίπεδο της φιλίας, όχι στο επίπεδο της σχέσης υποδείγματος-μιμητή. Στην Ελλάδα, και δη δεξιότερα του κέντρου, παρατηρείται αενάως μια ιδιότυπη φοβία για την δόμηση γηγενούς πολιτικού προτάγματος. Ώρα να αναδειχθεί η παράταξη ως η μη-μεταπρατική παράταξη: η παράταξη που αντιστέκεται στην πολιτισμική μίμηση και αντιγραφή στην οποία έχουμε καθηλωθεί για τόσον καιρό, που αντιστέκεται στην αντίληψη του ελληνισμού ως προϊόντος «μετακένωσης» με κίονες και χιτώνες: εξωστρεφής διότι αφομοιώνουσα, όχι μιμητική διότι υποτελής. Ελληνικό, γιατί «όσο πιο τοπικό είναι, τόσο πιο παγκόσμιο αποδεικνύεται».

   Συντηρητισμό, διότι πασχίζει να διαφυλάξει τα βέλτιστα του παρελθόντος μας, την πλέον πολύτιμη συλλογική μας εμπειρία και διαχρονία, ώστε να ετοιμάσουμε το βέλτιστο δυνατό μέλλον.

   Για πολύ καιρό προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι αυτή η παράταξη βρίσκει το πραγματικό της πρόσωπο σε δάνεια ιδεολογήματα «φιλελευθερισμού», στην ανάδειξη του φυσικού ατόμου, στην υπογράμμιση των δικαιωμάτων του και των ελευθεριών του. Σχεδόν ξεχάσαμε ότι αυτή η παράταξη συγκροτείται με άξονα το γεγονός ότι λογοδοτεί σε σύνολα: στην πατρίδα, στην οικογένεια, στην κοινότητα, στον λαό όχι ως απλό άθροισμα των πολιτών, αλλά ως απαρτία που συμπεριλαμβάνει κεκοιμημένους και αγέννητους.

   Προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι όπως στον ιστορικο-υλιστικό «σοσιαλισμό», έτσι και στον «δεξιό» φιλελευθερισμό και παντού η βάση της πολιτικής, το στοιχείο που την χαρακτηρίζει, είναι πρωτίστως η οικονομία. Ότι η πολιτική, η δημοκρατία της συνύπαρξής μας, συνίσταται πρωτίστως στις οικονομικές σχέσεις του κράτους και των ιδιωτών και δευτερευόντως σε οτιδήποτε άλλο. Αλλά εμείς οι δεξιοί πολίτες δεν ήμασταν ποτέ ιστορικοϋλιστές! Την δική μας αντίληψη για την πολιτική την καθοδηγούν αρχές και προτεραιότητες: η αξιοσύνη και αξιοκρατία, η εργατικότητα, η παράδοση-παραδεδομένη πείρα αιώνων, η αξιοπρέπεια, η αυτάρκεια, ο σεβασμός του ιερού, η φιλοτιμία, ο ρεαλισμός λόγων, ελπίδων και πράξεων. Χαώδης η διαφορά με τις προτεραιότητες του πολιτικού προσωπικού.

   Φυσικά, όσον αφορά στην οικονομία, ένας Έλληνας συντηρητικός δεν θα «συντηρούσε» την κατάσταση του άρρωστου ελλαδικού κρατισμού, θα την άλλαζε εντελώς, σμικραίνοντας ριζικά το κράτος (θα ασκούσε φιλελεύθερη οικονομική πολιτική στα πλαίσια περίπου της χριστιανοδημοκρατικής Soziale Marktwirtschaft): όχι όμως λόγω κάποιου θέσφατου για το «ελάχιστο κράτος» ή για το «μεγαλείο των ατόμων», αλλά επειδή οι συντηρητικές του αξίες θα ήταν ασυμβίβαστες με την αναξιοκρατία, την αναξιοπρέπεια, την αργομισθία και την αναποτελεσματικότητα του νεοελλαδικού κρατισμού και της σήψης του.

   Ο νέος ελληνικός συντηρητισμός επιμαρτυρεί την ανάγκη να βρίσκεται η Ελλάδα στην ενωμένη Ευρώπη, στο κέντρο των ιστορικών εξελίξεων της περιοχής μας – και προτίθεται να αγωνιστεί γι’ αυτήν. Ευρωπαϊσμός όμως δεν σημαίνει φεντεραλισμός, δεν σημαίνει ομοσπονδοποίηση: το όραμα για την ενιαία κοινότητα των ευρωπαϊκών εθνών δεν συμπεριλαμβάνει για εμάς την κατάλυση της αυτοτέλειας των δημοκρατιών και των πολιτισμών τους, την δόμηση ενός οργουελικού υπερκράτους. Όπως και οι «μεγάλοι» της Ευρώπης αυτήν την στιγμή, αντιστεκόμαστε στην διάλυση των εθνών-κρατών, τα οποία αναγνωρίζουμε ως προπύργια ελευθερίας και δημοκρατίας: αντ’ αυτού, επιδιώκουμε την εγγύτερη συνεργασία μεταξύ τους. Στην Ελλάδα οι διαφορετικές προσεγγίσεις για το θέμα της Ευρώπης θεωρούντο ανέκαθεν λίγο-πολύ ταυτόσημες ή συνώνυμες, «λεπτομέρειες»: γι’ αυτό είναι αναγκαία η σαφής διατύπωση ενός μη-φεντεραλιστικού ευρωπαϊσμού  για την χώρα μας.

   Το ζητούμενο δεν είναι η δημιουργία ενός ακόμη κόμματος: η σκέψη ότι επείγει η δημιουργία ενός ακόμη κόμματος δεξιότερα του κέντρου είναι, νομίζουμε, λανθασμένη ανάγνωση των δεδομένων. Το ρήγμα στην εκπροσώπηση της δεξιάς παράταξης του λαού από τα κόμματα είναι δομικό, δεν θεραπεύεται με καλές προθέσεις και ασυμμάζευτες φιλοδοξίες – αυτές θα καταλήξουν απλώς στα ίδια συμπτώματα. Για να θεραπευθεί αυτό το ρήγμα χρειάζεται πρώτα πολλή δουλειά και πολλή σπουδή: γι’ αυτό πιστεύουμε ότι προέχει η δημιουργία μιας δυναμικής συντηρητικής «δεξαμενής σκέψης» έξω από τα κόμματα, ενός σοβαρού ινστιτούτου πραγματικά ανεξάρτητου από τους κομματικούς μηχανισμούς που θα μελετήσει, θα προτείνει, θα διδάξει και θα διδαχθεί, θα επηρεάσει και θα εξελιχθεί. Ενός Ινστιτούτου Συντηρητικής Πολιτικής. Η διατύπωση ιδεών, η κατάθεση προτάσεων, η εκπαίδευση στελεχών και η ειλικρινής πρόταξη αξιών είναι πράγματα τόσο ξένα και πρωτόγνωρα για την σημερινή Δεξιά, που και μόνον η εμφάνισή τους δύναται, πιστεύουμε, να επιφέρει τεκτονικές αλλαγές στον χώρο δεξιότερα του κέντρου και συνακόλουθα σε ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό.

   Οι μυλόπετρες των επερχόμενων ευρωεκλογών δεν επιτρέπουν ακόμα την χωρίς ιδιοτέλεια έκφραση πολιτικού προβληματισμού προσανατολισμένου σε λύσεις: εν όψει εκλογών, υφίστανται μόνο υποστηρίξεις, αλληλοστηρίξεις και συμμαχίες, κόμματα και λίστες, σε μια ρητορική τύπου «ή μαζί μας ή εναντίον μας, ή μ’ αυτούς ή μ’ εμάς». Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν θα ήταν σώφρον να επιχειρηθεί κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου ακραίας πόλωσης και εκατέρωθεν στρατεύσεων η εμφάνιση έλλογης αντιπρότασης: θα την κατάπινε η προεκλογική πολυφωνία και παραφωνία. Ως εκ τούτων, ο ρεαλισμός επιτάσσει να ξεμυτίσει η ελπίδα ενός νέου ελληνικού συντηρητισμού μετά τις ευρωεκλογές του 2014.

   Αναπόσπαστο κομμάτι των συντηρητικών μας αξιών είναι η αξιοπρέπεια και η διαφάνεια της επωνυμίας, όχι οι ανώνυμες τοποθετήσεις. Όπως και οι υπογραφές αυτού του κειμένου, έτσι και κάθε μας παρέμβαση θα φέρει το όνομα και το επώνυμο των συντελεστών της. Αν κάτι θέλουμε να διαφοροποιήσει την παρέμβασή μας από την πολιτική οχλαγωγία, αυτό ας είναι πρωτίστως η συνέπεια, η σοβαρότητα και η αξιοπρέπεια. Οι κάτωθι υπογράφοντες δεν προερχόμαστε από την γενιά των δεινοσαύρων της μεταπολίτευσης, οι περισσότεροι γεννηθήκαμε αρκετά μετά το 1981.  Σε όσους δια βίου προοδευτικούς από την γενιά που έφερε την Ελλάδα ως εδώ ξινίσουν και ρωτήσουν «μα, τόσο νέοι και συντηρητικοί;», απαντάμε: «ναι, ακριβώς έτσι».

   Θεωρούμε ότι ο μη-ιδεολογικός, μεταπρατικός και δήθεν διαχειριστικός χαρακτήρας της σημερινής ελληνικής Δεξιάς (και η συνακόλουθη ανυπαρξία ενός μη-αριστερού πολιτικού Κέντρου) είναι ο «αδύναμος κρίκος» ολόκληρου του κομματικού συστήματος και του πολιτικού μας προβλήματος, που αν σπάσει θα συμπαρασύρει σύνολη την πολιτική γεωγραφία σε μια νέα, ελπιδοφόρα περίοδο, χαρακτηριζόμενη από την σαφήνεια, αξιοπρέπεια και συνέπεια του πολιτικού λόγου. Ώρα να μάθουμε αν αυτή η ανάγνωση έχει τον ρεαλισμό των ιστορικών αλλαγών…

Υπογραφές (αρχικές):
1. Αθανασόπουλος Ελευθέριος, 30 ετών, δικηγόρος
2. Αντωνιάδης Γεώργιος, 30 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος/διεθνολόγος
3. Αντωνιάδης Δημήτριος, 31 ετών, υλοτόμος
4. Βερδελής Δημήτριος, 20 ετών, σπουδαστής Νομικής ΕΚΠΑ
5. Γιοβάνη Δήμητρα, 18 ετών, σπουδάστρια μαθηματικών ΕΚΠΑ
6. Γραμματικού Αρετή,  29 ετών, ιδιωτική υπάλληλος
7. Δικαίος Δημήτριος, 25 ετών, ασκούμενος δικηγόρος
8. Ζόγκας Θωμάς, 26 ετών, οικοδομικά
9. Θωμόπουλος Χρήστος, 40 ετών, ιατρός νευρολόγος
10. Ιωαννίδου Αγγελική, 36 ετών, οικιακά
11. Κανίδης Χρήστος, 36 ετών, ελεύθερος επαγγελματίας
12. Κοκκόλης Γεώργιος, 25 ετών, δημοσιογράφος-πολιτικός επιστήμων LSE
13. Κοντολαίμου Αγλαΐα,  36 ετών, εκπαιδευτικός-φιλόλογος MA ΕΚΠΑ
14. Κουρεμμένος Ιπποκράτης, 22 ετών, σπουδαστής οικονομικών Πανεπιστημίου Πειραιώς
15. Κουρούσιη Νικολέττα, 25 ετών, μεταπτυχιακή φοιτήτρια διεθνών και ευρωπαϊκών σπουδών Πανεπιστημίου Πειραιώς
16. Κούτρας Ευάγγελος, 29 ετών, σερβιτόρος
17. Κωνσταντόπουλος Γεώργιος, 19 ετών, φοιτητής νομικής σχολής Αθηνών.
18. Λιθαδιώτης Πάνος, 28 ετών, μεταπτυχιακός φοιτητής πολ. επικοινωνίας LSE
19. Λούτσης Αιμίλιος, 29 ετών, τεχνικός
20. Μαγκαφάς Παναγιώτης, 34 ετών, ιστορικός
21. Μαντέλλου Αριστούλα, 32 ετών, φιλόλογος MA, Institute of Education, University of London
22. Μάντη Μαρίνα, 27 ετών, οικονομολόγος
23. Μητραλέξης Σωτήριος, 25 ετών, υπ. διδάκτωρ της Freie Universität Berlin
24. Μιχαηλίδης Γεώργιος-Δημήτριος, 26 ετών, δημοσιογράφος/διεθνολόγος
25. Μιχελόγγονας Αντώνης, 20 ετών, σπουδαστής νομικής
26. Μπαλτά Έλενα, 31 ετών, γραφίστρια
27. Μπασδέκη Δήμητρα, 32 ετών, ιδιωτική υπάλληλος
28. Μπόκολα Θεοδοσία, 30 ετών, δασκάλα
29. Μπόκολας Παναγιώτης, 35 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος
30. Μπουρλάς Φειδίας, 43 ετών, ηλ. μηχανικός ΕΜΠ
31. Νάτση Ιωάννα, 25 ετών, κομμώτρια
32. Νικήτας Ιωάννης, 22 ετών, δημοσιογράφος/σπουδαστής κοινωνικών επιστημών Πανεπιστημίου Αιγαίου
33. Νίκου Ευάγγελος, 26 ετών, ηλεκτρολόγος
34. Ξανθοπούλου Μαρία, 29 ετών, έμπορος
35. Παπαδοπούλου Μαρία-Αγγελική, 29 ετών, διοικητικός υπἀλληλος ΠΓΝ «Λαϊκού», σπουδάστρια ΦΠΨ ΕΚΠΑ
36. Παπανικόλα Χαρά, 30 ετών, ελεύθερη επαγγελματίας
37. Παπανικόλας Άρης, 30 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος
38. Παππάς Χρήστος, 25 ετών, ελεύθερος επαγγελματίας
39. Πηλιαφάς Ανέστης, 29 ετών, ηλεκτρολόγος τηλεπικοινωνιών
40. Σαπουνάκη Στέλλα, 25 ετών, ιδιωτική υπάλληλος/πολιτική επιστήμων
41. Σεμσίρη Ιωάννα, 27 ετών, ιδιωτική υπάλληλος
42. Σκόκοτα Ειρήνη, 24 ετών, αισθητικός
43. Σταλίδης Ανδρέας, 40 ετών, δημιουργός διαδικτυακού περιοδικού «Αντίβαρο» (2001)
44. Τζιτζής Παναγιώτης Μιχαήλ, 23 ετών, σπουδαστής Ιατρικής ΑΠΘ
45. Τζούμπας Μιχάλης, 24 ετών, λογιστής
46. Τόλιας Κωνσταντίνος-Τιμολέων, 34 ετών, άνεργος
47. Τούσε Χριστίνα, 27 ετών, γραφίστρια
48. Τσαμουρλίδης Αλέξανδρος, 19 ετών, φοιτητής βαλκανικών, σλαβικών και ανατολικών σπουδών Πανεπιστημίου Μακεδονίας
49. Τσάπαλος Όμηρος, 26 ετών, υπ. Δρ. πολιτιστικής διπλωματίας Παντείου
50. Τσίρος Ιωάννης, 32 ετών, Msc μηχανολόγος μηχανικός
51. Τσόχλα Εύα, 33 ετών, ψυχολόγος
52. Φερραίος Αλέξανδρος, 24 ετών, δημοσιογράφος/σπουδαστής οικονομικών
53. Φουντοπούλου Αγγελική, 27 ετών, βιολόγος
54. Χατζή Κωνσταντίνα, 19 ετών, σπουδάστρια λογοθεραπείας T.E.I. Πατρών
55. Χατζημιχαήλ Χρήστος, 33 ετών, PhD, επιστημονικός συνεργάτης Ακαδημίας Αθηνών
56. Χιόνης Σπυρίδων, 36 ετών, δικηγόρος Πειραιώς
57. Χλιούρας Πέτρος, 24 ετών, σπουδαστής πολιτικών επιστημών του Πανεπιστημίου του Marburg
58. Χριστόπουλος Χρήστος, 20 ετών, σπουδαστής διεθνών και ευρωπαϊκών σπουδών Παντείου

Ἰνστιτοῦτο Συντηρητικῆς Πολιτικῆς (conservatives.gr)

Τὸ κορίτσι μὲ τὶς μαργαρίτες

   Ἡ ἀφίσα μὲ τὴν ὡραία δεσποινίδα, σ᾿ ἕνα κάδρο στὸν τοῖχο τοῦ σπιτιοῦ τῆς γιαγιᾶς μου. Χρόνια τώρα, ἀπὸ τότε ποὺ ἥμουν μικρός. Κάθε φορὰ τὴν κοιτοῦσα καὶ ὀνειρευόμουν.

   Χρόνια πέρασαν. Πάντοτε ὅμως, ὅταν ἐτύγχανε νὰ βρεθοῦμε στὸ σπίτι τῆς γιαγιᾶς, ἡ ζουμερὴ νεάνις αἰχμαλώτιζε ἕνα βλέμμα μου.

   Ἀνερωτούμην καμμιὰ φορὰ ποία νὰ εἶναι ἄραγε ἡ νεράιδα τοῦ πίνακα στὸν «πραγματικὸ κόσμο». Ἀκόμη θυμόμουν τὴν ἔκθεσι στὴν Ἐθνικὴ Πινακοθήκη, «Ἰμπρεσιονιστὲς καὶ μεταϊμπρεσιονιστές» (Ἰαν.-Ἀπρ. 1980)· εἴχαμε πάει τότε μὲ τοὺς γονεῖς μου. Προφανῶς ἡ ἀφίσα ἦταν ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἔκθεσι. Ὡς φαίνεται Ρενουάρ. Εἴχαμε στὴν βιβλιοθήκη τοῦ πατέρα μου σειρὰ τόμων μὲ τοὺς μεγάλους ζωγράφους. Ἔψαξα τὸν Ρενουὰρ καὶ τοὺς ἰμπρεσιονιστές. Δὲν τὴν βρῆκα. Περίεργον.

   Ἐποχὴ τοῦ Διαδικτύου πλέον. Μερικὲς φορές ἔτυχε νὰ θυμηθῶ ξανὰ τὴν ζουμερὴ νεάνιδα τοῦ πίνακα. Ἔψαξα σὲ δυὸ-τρεῖς ἱστοχώρους - ἠλεκτρονικὲς πινακοθῆκες. Δὲν τὴν βρῆκα. Περίεργον. Λὲς καὶ δὲν ἦταν πραγματική! (Ἀλλὰ οὔτε καὶ ρώτησα φίλους στὸ Διαδίκτυο. Δὲν ἔτυχε; Δὲν ξέρω.)

   Πρὶν λίγα χρόνια, λοιπόν, ἐμφανίστηκε μιὰ νέα, πρωτοποριακὴ διαδικτυακὴ ὑπηρεσία, τὸ TinEye Reverse Image Search. Βάζεις μιὰ εἰκόνα καὶ σοῦ γυρίζει ἱστοσελίδες ποὺ ἔχουν τὴν ἴδια εἰκόνα ἢ εἰκόνες ποὺ μοιάζουν μὲ αὐτήν. (Σήμερα, τὸ TinEye ἔχει ἐν πολλοῖς ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ τὸ Google Image Search. Ὑπάρχει καὶ σὲ browser addon, γιὰ νὰ τὸ ἔχετε στὸ δεξὶ κλίκ: Search By Image (by Google) [Mozilla, Chrome]) Γιὰ πολὺ καιρό, ὅμως, δὲν σκέφθηκα νὰ ψάξω (ἀλλὰ καὶ ὅταν ἔτυχε νὰ τὸ σκεφθῶ, δὲν εἶχα τὴν εἰκόνα διαθέσιμη).

   Ὥσπου μιὰ φορά, στὸ σπίτι τῆς γιαγιᾶς, μοῦ πέρασε ἀπὸ τὸ μυαλὸ ἡ τρομερὴ ἰδέα. Ἔβγαλα τὸ κινητὸ καὶ φωτογράφισα τὴν νεράιδα. Ὅταν γυρίσαμε σπίτι, ἄνοιξα τὸν ὑπολογιστή μου, καὶ μὲ ἕναν ἀκαθόριστο φόβο μήπως κάνω κάτι βέβηλο, ἔβαλα τὴν νεράιδα μου στὸ Image Search. Σὲ ἕνα δευτερόλεπτο ἡ ὀθόνη μου γέμισε μὲ δημόσιες ἱστοσελίδες, sites, μπλόγκια, κείμενα, εἰκόνες, δὲν συμμαζεύεται. Ἡ νεράιδα μου εἶχε ὄνομα καὶ ἀστυνομικὴ ταυτότητα: Pierre-Auguste Renoir, La jeune fille avec les pâquerettes, 1889. Μὲ φρίκη τὴν εἶδα ἐκτεθειμένη στὸν χύδην ὄχλο, ἀναρτημένη στὰ ἰντερνέτια, γυμνή, βορὰ στὰ μάτια τῶν βαρβάρων.

   Ὁ μυστικὸς ἔρωτας καὶ ἡ ἀναζήτησις δύο καὶ πλέον δεκαετιῶν εἶχε τελειώσει μὲ ἕνα δεξὶ κλίκ...

   ...Ἀλλὰ ἴσως πάλι ὄχι.